tag:blogger.com,1999:blog-27637658524448030752024-02-18T20:13:29.775-08:00ΣΦΑΙΡΙΚΑΘέσεις και απόψεις που εκφράζω κατά καιρούς ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.comBlogger148125tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-53748163128897392652023-11-21T00:44:00.000-08:002023-11-21T00:45:35.848-08:00Ο Αναστασιάδης και το παιδί για όλες τις δουλειές<p> <span style="color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px;">Κανένας δεν είναι υπεράνω της φήμης και της αξιοπιστίας της χώρας μας, δήλωσε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης μετά την πρώτη ομοβροντία δημοσιευμάτων της έρευνας του ICIJ Cyprus Confidential, για να συμπληρώσει ότι τα δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο δεν είναι κάτι που τον έκαναν να νιώθει περήφανος.</span></p><div id="adman-display-fallback" style="box-sizing: border-box; color: #333333; display: flex; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; justify-content: center; line-height: 28px; text-align: center;"></div><div id="adman-UID0" style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; height: 0px; line-height: 28px; overflow: hidden;"><div class="akamai-video video-js vjs-inpage-skin vjs-controls-disabled vjs-has-started vjs-paused vjs-user-inactive" id="adman-inpage-video-UID0" muted="true" playsinline="" preload="metadata" src="//static.adman.gr/inpage/blank.mp4" style="background-color: black; box-sizing: border-box; height: 705px; line-height: 28px; padding: 0px; position: relative; user-select: none; vertical-align: middle; width: 940px;"><div style="box-sizing: border-box; font-size: 10px !important; line-height: 28px;"></div><div class="vjs-control-bar" style="background-color: rgba(7, 20, 30, 0.7); box-sizing: border-box; cursor: pointer; font-size: 10px !important; height: auto !important; inset: 0px; line-height: 28px; opacity: 1; position: initial; transition: visibility 0.1s ease 0s, opacity 0.1s ease 0s; visibility: visible;"><div class="vjs-remaining-time vjs-time-controls vjs-control" style="background: rgba(153, 153, 153, 0.4); bottom: 0em !important; box-sizing: border-box; display: none; float: left; height: auto !important; left: 0em !important; line-height: 28px; margin: 0.8em !important; outline: none; padding: 0px 0.6em !important; position: absolute !important; width: auto !important;"><div aria-live="off" class="vjs-remaining-time-display" style="box-sizing: border-box; line-height: 28px;"><span class="vjs-control-text" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clip: rect(0px, 0px, 0px, 0px); height: 1px; margin: -1px; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; width: 1px;">Remaining Time</span>-0:00</div></div><div aria-live="polite" class="vjs-fullscreen-control vjs-control " role="button" style="bottom: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer !important; display: none; float: left; height: auto !important; line-height: 28px; margin: 0.8em !important; outline: none; padding: 2em !important; position: absolute !important; right: 0px; width: auto !important;" tabindex="0"><div class="vjs-control-content" style="box-sizing: border-box; line-height: 28px;"><span class="vjs-control-text" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clip: rect(0px, 0px, 0px, 0px); height: 1px; margin: -1px; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; width: 1px;">Fullscreen</span></div></div><div aria-live="polite" class="vjs-mute-control vjs-control" role="button" style="box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: none; float: right !important; height: auto !important; left: 0px !important; line-height: 28px; margin: 0.8em !important; outline: none; padding: 2em !important; position: absolute !important; top: 0px !important; width: auto !important;" tabindex="0"><div style="box-sizing: border-box; line-height: 28px;"><span class="vjs-control-text" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clip: rect(0px, 0px, 0px, 0px); height: 1px; margin: -1px; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; width: 1px;">Mute</span></div></div></div></div></div><div class="first-inline-banner" style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px; margin: 0px auto !important; padding-left: 65px; width: 300px !important;"></div><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;"><b style="box-sizing: border-box;">Αξιοπιστία</b></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Αν ο κύριος Χριστοδουλίδης θέλει να προσδώσει στοιχειώδη αξιοπιστία σε αυτά που είπε και ότι η... ζωή αυτή τη φορά δεν συνεχίζεται, με εγκαίνια, επισκέψεις, χειραψίες, αγκαλίτσες και φιλάκια, θα πρέπει να κάνει κάτι περισσότερο.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Αν μείνει στα όμορφα λόγια αλήθεια τι αξιοπιστία θα μπορούσε να έχει ο νέος μας Πρόεδρος ο οποίος διετέλεσε το δεξί χέρι για μια δεκαετία του τέως Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος σύμφωνα με τη διεθνή έρευνα ήταν «ο κύριος εκπρόσωπος της φατρίας που καθιέρωσε μια πρακτική παροχής υπεράκτιων υπηρεσιών και προσέλκυσε Ρώσους πελάτες, οι οποίοι με όχημα 800 εταιρείες μετέτρεψαν την Κύπρο σε βάση εξυπηρέτησης των συμφερόντων του Πούτιν και των ολιγαρχών του, παραβιάζοντας όλα τα μέτρα που λήφθηκαν εναντίον της Ρωσίας μετά την εισβολή στην Κριμαία και εξής;».</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ως κυβερνητικός εκπρόσωπος και ως υπουργός Εξωτερικών ήταν παρών στο ίδιο τραπέζι με τον Νίκο Αναστασιάδη και άλλους υπουργούς που κατέχουν σήμερα θεσμικές θέσεις-κλειδιά όταν τέθηκε σε λειτουργία το κυπριακό μοντέλο ανάπτυξης, για να εξυπηρετήσει, δυστυχώς, πολύ λίγους.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ήταν ο πρώτος υπουργός του Νίκου Αναστασιάδη, ο άνθρωπος της εμπιστοσύνης του. Όταν για παράδειγμα ο τέως Πρόεδρος ήθελε να δει τον Βγενόπουλο, αυτός που τον οδηγούσε στις σουίτες του Αναστασιάδη στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, ήταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Όταν το 2015 ο Αναστασιάδης επικεφαλής αντιπροσωπείας υπουργών, συγγενών και φίλων βρέθηκε στην Κίνα και πάλιν δίπλα του ήταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές, ακόμα και τις πιο περίεργες.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Αυτή είναι η εικόνα που έχει ο κόσμος, οπότε αν ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης θέλει πραγματικά να πείσει για την αξιοπιστία του, αν επιθυμεί να απογαλακτιστεί από τον τέως Πρόεδρο και την επιρροή του οφείλει να προχωρήσει σε κινήσεις οι οποίες να συνάδουν με αυτό που δήλωσε και είναι ομολογουμένως σωστό: Ότι «κανένας δεν είναι υπεράνω της φήμης και της αξιοπιστίας της χώρας μας». Αν πραγματικά εννοεί αυτά που λέει, αν αυτές οι δηλώσεις δεν πρέπει να συμπεριληφθούν στη γνωστή του φλυαρία η οποία έχει αρχίσει πλέον να ενοχλεί, οφείλει να προχωρήσει πάραυτα σε μια κίνηση στέλνοντας εντός και εκτός Κύπρου το μήνυμα ότι η χώρα μας αλλάζει πορεία και κατεύθυνση.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;"><b style="box-sizing: border-box;">Έρευνες</b></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Ο τέως Πρόεδρος Αναστασιάδης εξετάστηκε στο πλαίσιο τριών ερευνών. Μια τριπλή έρευνα εναντίον του διεξήγαγε η Ελεγκτική Υπηρεσία, για τα θέματα της Ryanair, της ανάπτυξης στο Πέρα Πεδί και τα ταξίδια με το τζετ του Σαουδάραβα στις Σεϋχέλλες. Στη συνέχεια το δικηγορικό του γραφείο συμπεριελήφθη στην έκθεση Καλογήρου και τέλος είχαμε την έκθεση της Επιτροπής Νικολάτου.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Ο τέως Πρόεδρος χρησιμοποιεί όλες αυτές τις εκθέσεις και υποστηρίζει ότι έχει ερευνηθεί και ότι αποδείχθηκε καθαρός. Εν ολίγοις δεν προέκυψε κάτι εναντίον του.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Αλήθεια! Θα πρέπει όλοι να πιστέψουμε ότι από τις τρεις αυτές διερευνήσεις δεν προέκυψε καμιά υπόνοια εναντίον του ιδίου και του γραφείου του;</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">* Στην υπόθεση της Ryanair για παράδειγμα όταν άρον-άρον τη μετέφεραν σε άλλο φιλικό δικηγορικό γραφείο δεν ήταν ύποπτο και δεν υπήρξε καμιά υπόνοια όταν αποδείχθηκε ότι δικηγόροι του γραφείου Νίκος Αναστασιάδης ΔΕΠΕ έκαναν ψεύτικα email του φιλικού γραφείου για να χειριστούν τη δουλειά που ξεκίνησε από το γραφείο του Προέδρου;</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">* Στην υπόθεση του τζετ του Σαουδάραβα δεν υπήρξε υπόνοια για δωροδοκία μετά από παραδοχή του ίδιου του Αναστασιάδη ότι πήγε δωρεάν οικογενειακώς στις Σεϋχέλλες; Όταν αποδείχθηκε ότι ο Σαουδάραβας πλήρωσε για ένα διαβατήριο αλλά σε αυτόν και στα παιδιά του (και από την πρώτη και από τη δεύτερη γυναίκα του) δόθηκαν γύρω στα 40 διαβατήρια; Όταν αποδείχθηκε ότι τα ακίνητα που αγόρασε στο πλαίσιο της επένδυσής του έχουν ενοικιασθεί από κρατικά ιδρύματα;</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">* Στα τρία βιβλία που εξέδωσε ο βασικός του συνεργάτης Μακάριος Δρουσιώτης στα αλήθεια δεν προκύπτει καμιά υπόνοια για διαφθορά ή για ποινικά αδικήματα εκ μέρους του τέως Προέδρου;</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Ερωτούμε προς αυτή την κατεύθυνση και αναμένουμε απαντήσεις αρχικά από τους επικεφαλής των ερευνών. Δηλαδή τον γενικό ελεγκτή, την κ. Δήμητρα Καλογήρου και τον δικαστή κ. Μύρωνα Νικολάτο. Ο Νίκος Αναστασιάδης εξήλθε αλώβητος από τις έρευνες αυτές; Καμία υπόνοια;</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Ερωτούμε επίσης τον τέως Γενικό Εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη και τον νυν Γενικό Εισαγγελέα Γιώργο Σαββίδη. Δεν προέκυψε ή δεν προκύπτει κύριοι καμιά υπόνοια εναντίον του τέως Προέδρου; Καμία υπόνοια για διάπραξη ποινικού αδικήματος, καμιά σύγκρουση συμφέροντος, καμιά εν γένει παραβίαση της πολιτικής δεοντολογίας;</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;"><b style="box-sizing: border-box;">Επιλεκτική δικαιοσύνη</b></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε να προσάγονται ενώπιον της δικαιοσύνης μια σειρά από δικηγορικά γραφεία, στην Πάφο, στη Λάρνακα, στο Παραλίμνι και αλλού. Βλέπουμε να βρίσκεται κατηγορούμενος ενώπιον δικαστηρίου και ο τέως πρόεδρος της Βουλής όχι γιατί παρανόμησε, αλλά διότι εξευτέλισε τη χώρα δείχνοντας έτοιμος να παρανομήσει πέφτοντας θύμα μιας φάρσας. Διαβάσαμε τελευταία τους όρκους αστυνομικών ερευνητών ενώπιον δικαστηρίων και ενδιάμεσες αποφάσεις δικαστών. Όλες οι διαδικασίες έγιναν με βάση εύλογες υποψίες και υπόνοιες ότι διαπράχθηκαν κάποιες παρανομίες. Ερωτούν κάποιοι νομικοί: Αν υπήρξαν υπόνοιες για τα δικηγορικά αυτά γραφεία καλώς ξεκίνησαν οι διαδικασίες αλλά γιατί όχι διαδικασίες για όλους; Γιατί αφήνεται στο απυρόβλητο ο Νίκος Αναστασιάδης όταν υπάρχουν εκατοντάδες στοιχεία εναντίον του τα οποία ο μέσος λογικός άνθρωπος θεωρεί ότι έπρεπε να διερευνηθούν;</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Εν εναντία περιπτώσει, απαιτούμε από τη Νομική Υπηρεσία μια δήλωση-διευκρίνιση. Ζητούμε από τους κυρίους Κώστα Κληρίδη και Γιώργο Σαββίδη να μας πουν ότι δεν διατάχθηκε καμιά ποινική έρευνα εναντίον του τέως Προέδρου Αναστασιάδη διότι δεν υπάρχει καμιά υπόνοια εναντίον του.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Θα πρέπει να μας το πουν. Διαφορετικά -ορθά ή λανθασμένα- βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση με την κοινή γνώμη της χώρας η οποία θεωρεί τον Αναστασιάδη ύποπτο για παρανομίες που πρέπει να διερευνηθούν. Δεν είμαστε σε θέση να αμφισβητήσουμε την τιμιότητα των επικεφαλής της Νομικής Υπηρεσίας Γιώργου Σαββίδη και Σάββα Αγγελίδη. Γι' αυτό που είμαστε όμως σίγουροι είναι ότι όσο παραμένουν αδρανείς και δεν τοποθετούνται ζημιώνουν τον θεσμό που υπηρετούν διότι ο κόσμος τους θεωρεί μέρος της διαφθοράς. Ότι έχουν διορισθεί για να συγκαλύψουν τη διαφθορά του τέως Προέδρου στην κυβέρνηση του οποίου έχουν υπηρετήσει ως υπουργοί. Τι επιλογές έχουν ενώπιόν τους;</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Είτε θα μας ξεκαθαρίσουν ότι δεν υπάρχει καμιά υπόνοια εναντίον του κυρίου Αναστασιάδη και θα μας ζητήσουν να βγάλουμε τον σκασμό, είτε θα ζητήσουν να ξεκινήσει μια σοβαρή έρευνα εναντίον του. Αν δεν μπορούν να κάνουν τίποτε από τα πιο πάνω γιατί είναι φίλοι με τον τέως Πρόεδρο, ας παραιτηθούν.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;"></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;"><b style="box-sizing: border-box;">Γιατί έρευνα;</b></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Προβλέπουμε ότι δεν θα γίνουν πολλά οπότε ζητούμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αναλάβει ο ίδιος την ευθύνη για την έναρξη μιας πραγματικά ανεξάρτητης έρευνας για τον Νίκο Αναστασιάδη. Το ίδιο αίτημα απευθύνουμε και στην πρόεδρο της Βουλής. Της ζητούμε, αντί να συναγελάζεται με τον τέως, να στηρίξει κάθε προσπάθεια ώστε να λάμψει η αλήθεια. Πρέπει να πάψει να ανακυκλώνεται όλη αυτή η μεμψιμοιρία που μόνο κακό κάνει και στον ίδιο τον τέως αλλά και στη χώρα μας, αφού όλες οι έρευνες τον παρουσιάζουν ως τον εγκέφαλο και τον αρχηγό ενός κυπριακού οικονομικού μοντέλου διαφθοράς.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Μέχρις στιγμής τον τέως Πρόεδρο τον ερεύνησαν θεσμοί και κυρίως άτομα εξαρτώμενα και διορισμένα από τον ίδιο, ενόσω ήταν Πρόεδρος. Ουδέποτε διεξήχθη εναντίον του μια έρευνα συνολική και στη λογική του follow the money. Χρειάζεται μια ομάδα forensic η οποία θα ξεκαθαρίσει άπαξ και δια παντός το θέμα. Διαφορετικά θα πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι το θέμα της προβληματικής Κύπρου θα βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα για όσο διάστημα δεν υπάρχει έρευνα και τιμωρία.</span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 28px;"><span style="box-sizing: border-box;">Προχθές στην Πορτογαλία και μόνον η υποψία που αφέθηκε εναντίον του Πρωθυπουργού Κόστα τον οδήγησε σε παραίτηση. Στην Κύπρο ο τέως Πρόεδρος αντί τουλάχιστον να βρίσκεται υπό διερεύνηση, κινείται ως να κυβερνά ακόμα, εμφανίζοντας σε κάθε περίπτωση τον Νίκο Χριστοδουλίδη ως έναν νεαρό μαθητευόμενο πολιτικό που όπως λέει δεξιά αριστερά, χρειάζεται οπωσδήποτε τη βοήθειά του για να μην τα κάνει θάλασσα. Ενόσω ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν αντιδρά και συνεχίζει να φλυαρεί, ο μέσος Κύπριος πολίτης, είτε τον ψήφισε, είτε όχι, νομιμοποιείται να πιστεύει και να θεωρεί ότι εξακολουθεί να είναι ο συνεχιστής και το παιδί για όλες τις δουλειές του Αναστασιάδη.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTSnP3LkDxHBYgpVyfwgpUwzQE70QnuWSTxQPaCy9LAUPOIoPDjUjwdRPkO3PfB80PpraUQ4TwYoAhWCKNRjUuMTON8P5XX99ZMRRtnLuO893TT56-5r84-mKadSLspVsfs3P4IJqrxJ7IRhU9e4PqCWRttZ_0PsQTAtkBx0xmsgVpgtTdCxsCBkqAOPU/s1203/SmartSelect_20221223_201955_Samsung%20Internet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1203" data-original-width="1045" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTSnP3LkDxHBYgpVyfwgpUwzQE70QnuWSTxQPaCy9LAUPOIoPDjUjwdRPkO3PfB80PpraUQ4TwYoAhWCKNRjUuMTON8P5XX99ZMRRtnLuO893TT56-5r84-mKadSLspVsfs3P4IJqrxJ7IRhU9e4PqCWRttZ_0PsQTAtkBx0xmsgVpgtTdCxsCBkqAOPU/s320/SmartSelect_20221223_201955_Samsung%20Internet.jpg" width="278" /></a></div><br /><p></p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-14660439780283328502022-09-01T23:58:00.005-07:002022-09-01T23:58:46.114-07:00Ο εντιμότατος θωρακισμένος συμπολίτης μας Ajmal Rahmani<p> </p><p><span style="background-color: white; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10pt; font-weight: bold; text-align: center;"><br /></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikaNHqp6k93e1PJPUk5SQHQymiBMOQwzPZq1PoznEJa7ltN5YOxRnd6ciKXN5E7Xn5_bHJkUCx1kcRCN47UeZSFkuRwJdppAYnYSUfUVhto83Stu2hPkRRMfvq14-LD3oiD-vFvgkI3VGdX0wf2yTZWKa4U32kSzNMRtt-nD7bjG7VEcWczkiZQewK/s1200/%CE%A1%CE%B1%CF%87%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikaNHqp6k93e1PJPUk5SQHQymiBMOQwzPZq1PoznEJa7ltN5YOxRnd6ciKXN5E7Xn5_bHJkUCx1kcRCN47UeZSFkuRwJdppAYnYSUfUVhto83Stu2hPkRRMfvq14-LD3oiD-vFvgkI3VGdX0wf2yTZWKa4U32kSzNMRtt-nD7bjG7VEcWczkiZQewK/s320/%CE%A1%CE%B1%CF%87%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13.3333px;"><b>Δημοσιεύτηκε 3</b></span></span><span style="background-color: white; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10pt; font-weight: bold; text-align: center;">0 Αυγουστου 2020 </span><p></p><p><span style="background-color: white; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10pt; font-weight: bold; text-align: center;">Φήμες περί απόπειρας δολοφονίας εναντίον Κύπριου υπηκόου από το Αφγανιστάν</span></p><p class="title" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14pt; font-weight: bold; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><br /></p><p class="stitle" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-weight: bold; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;">.</p><hr class="div" style="background-color: white; border-bottom: 0px; border-image: initial; border-left: 0px; border-right: 0px; border-top-color: rgb(238, 238, 238); border-top-style: solid; box-sizing: content-box; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; height: 1px; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px; text-align: -webkit-center;" /><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px 0px 10px; text-align: justify;"><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Εδώ και τέσσερα χρόνια ο διάσημος ανά τας οδούς και τα ρύμας της Καμπούλ, πρωτεύουσας του Αφγανιστάν, Haji Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> Mir Rahman, άλλως "θωρακισμένος Ajmal" ("Armoured Ajmal), είναι συμπολίτης μας εδώ στην Κύπρο. Του εκδόθηκε κυπριακό διαβατήριο στις 13 Ιουλίου 2016, με ημερομηνία λήξης στις 13 Ιουλίου 2021. Ο κ. Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> γεννήθηκε στο Αφγανιστάν, είναι σήμερα μέλος της Αφγανικής Βουλής, έχει ως χώρο διαμονής του το Ντουμπάι, αλλά για λόγους έκδοσης κυπριακού διαβατηρίου δηλώνει και κάτοικος Κύπρου με διεύθυνση την περιοχή Άμμος του Καμπούρη στην Αγία Νάπα, στο ίδιο δηλαδή σύμπλεγμα επαύλεων που έχει την πολυτελή κατοικία του ο επίσης Κύπριος υπήκοος από τη Μαλαισία και φυγόδικος Τζο Λόου. Το όνομα του Κυπροαφγανού συμπατριώτη μας απασχολεί σήμερα για δύο λόγους:<br style="box-sizing: border-box;" />Πρώτον, εντός Ιουλίου επιχείρησε να επεκτείνει τις δραστηριότητές του στην Κύπρο, δεύτερον, λόγω ενός post σε ιστοσελίδα φίλων του στο facebook για φήμη που κυκλοφορεί περί απόπειρας δολοφονίας εναντίον του και σοβαρού τραυματισμού του.<br style="box-sizing: border-box;" />Η κυπριοποίηση<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Ο κ. Haji Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> έφτασε στην Κύπρο μέσω των ίδιων καναλιών που έφτασε και ο Μαλαισιανός φυγόδικος Τζο Λόου, με μια διαφορά. Ο Αφγανός χρησιμοποιεί την Κύπρο ως βάση για μια σειρά επιχειρήσεων που έχει σε διάφορες περιοχές του κόσμου έχοντας τραπεζικούς λογαριασμούς σε κυπριακή τράπεζα. Πρόσφατα επιχείρησε να επεκτείνει περαιτέρω τις δραστηριότητές του, αλλά με βάση τα νέα κριτήρια που έχουν επιβληθεί πλέον στην Κύπρο, ως πολιτικά εκτεθειμένο πρόσωπο, αυτό δεν κατέστη δυνατόν. Από το 2012 ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> είναι κάτοχος και τρίτου διαβατηρίου (πέραν του αφγανικού και του κυπριακού) από τα St. Kitts and Nevis. Το διαβατήριό του εκδόθηκε στις 24 Απριλίου 2012 και λήγει στις 23 Απριλίου 2022.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Στην Κύπρο ο κ. Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> είναι άγνωστος, στο Αφγανιστάν όμως είναι πολύ γνωστή προσωπικότητα. Είναι γιος του προέδρου του Κοινοβουλίου του Αφγανιστάν (Wolesi Jirga) από το 2018 Al-Haj Mir Rahman <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i>, πρώην στρατηγού, πολεμάρχου (επί σοβιετικής κατοχής) και επιχειρηματία στην επαρχία Parwan, όπου διετέλεσε και πρόεδρος του επιμελητηρίου. Ο πατέρας του ξεκίνησε με μια εταιρεία μεταφορών και αργότερα μπήκε στον κατασκευαστικό τομέα. Μετά την πολιτογράφησή του ως Κύπριου υπηκόου ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> έφερε στην Κύπρο και τον πατέρα του Al-Ηaj και τις τρεις αδελφές του, περί τα μέσα του 2016, οι οποίοι είναι σήμερα επίσης Κύπριοι υπήκοοι και κάτοχοι κυπριακών διαβατηρίων. Με τον πατέρα <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> ασχολήθηκε τις προηγούμενες μέρες και το Al Jazeera.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Πολιτική καριέρα<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Ο νεαρός Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i>, σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο, εγκαταστάθηκε στην Καμπούλ όπου έγινε γνωστός ως "θωρακισμένος Ajmal", αφού είχε αντιπροσωπεία εισαγωγής θωρακισμένων πολυτελών αυτοκινήτων τα οποία διέθετε στην ελίτ του Αφγανιστάν. Κάθε πλούσιος φύλαρχος, ολιγάρχης ή επιχειρηματίας στο Αφγανιστάν δεν έχει άλλη επιλογή πλην του θωρακισμένου αυτοκινήτου λόγω της υψηλής εγκληματικότητας, της απειλής των Ταλιμπάν και του πολέμου φατριών που επικρατεί. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το Αφγανιστάν θεωρείται μια χώρα με πολύ υψηλούς δείκτες διαφθοράς. Με βάση τον διεθνή οργανισμό Transparency International, από 180 χώρες που έχουν ελεγχθεί, το 2019 το Αφγανιστάν βρισκόταν στην 173η θέση. Σήμερα μαζί με τον πατέρα του θεωρούνται από τους πλουσιότερους ανθρώπους στο Αφγανιστάν. Έχει πάρει πτυχίο Bachelor of Arts από το Πανεπιστήμιο της Καμπούλ και έχει κάνει μεταπτυχιακό στο Business Administration στο Πανεπιστήμιο Hult του Λονδίνου.<br style="box-sizing: border-box;" /> Ο Ajmal μπήκε στην πολιτική αρκετά ενωρίς, λίγο μετά την εφηβεία του, όταν μέσα από περίπλοκες αφγανικού τύπου διαδικασίες εξελέγη στο εμπορικό επιμελητήριο της Καμπούλ τον Νοέμβριο του 2011. Ανέλαβε επικεφαλής της Επιτροπής Μεταφορών, όπου δραστηριοποιούνται και οι οικογενειακές του επιχειρήσεις. Σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα ("Afghanistan's business elite has its own election" στις 23 Nov. 2011, του Martine van Bijlert) οι εκλογές ήταν φαρσοκωμωδία, αφού ψήφιζαν και μαθητές λυκείου με ταυτότητες, ενώ υπήρξαν και διαμαρτυρίες για καλπονοθεία. Το Εμπορικό Επιμελητήριο της Καμπούλ όπως αναφέρει το δημοσίευμα λειτουργεί ως ένα κλαμπ των εκατομμυριούχων της χώρας και είναι σημαντικό γιατί υποδέχεται όλους τους ξένους επιχειρηματίες που θέλουν να επενδύσουν αλλά και έχει εικόνα των πολλών δισ. δολαρίων που εισέρχονται στη χώρα μέσω της αμερικανικής και ευρωπαϊκής βοήθειας με στόχο την ανασυγκρότησή της. Ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> εμφανιζόταν τότε ως ιδιοκτήτης δύο εταιρειών: Της Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> Construction and Road Building και της Afghan International Transport and Logistics. Η εταιρεία αυτή για κάποιο χρονικό διάστημα μπήκε στη μαύρη λίστα για παρατυπίες αλλά στη συνέχεια επανήλθε. Η πρώτη εταιρεία κατηγορήθηκε επανειλημμένα για κατασκευαστικές απάτες, κυρίως δρόμων, ωστόσο η οικογένεια <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> απέρριψε όλες τις κατηγορίες. Η εταιρεία Construction and Road Building που ιδρύθηκε το 2002 κατασκεύασε τον αυτοκινητόδρομο Kabul-Parwan μεταξύ 2012 και 2014. Όπως αναφέρεται σε σχετική έκθεση (Anna Larson and Noah Coburn, United States Institute Of Peace www.usip.org Special Report), ο δρόμος κατασκευάστηκε εν μέσω καταγγελιών για διαφθορά, ωστόσο η οικογένεια <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> υποστήριξε ότι έγινε με δικά της έξοδα για να βοηθήσει το λαό του Αφγανιστάν.<br style="box-sizing: border-box;" />Το 2018 ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> εξελέγη βουλευτής στην περιφέρεια της Καμπούλ. Οι εκλογές έγιναν τον Οκτώβριο του 2018 και η καταμέτρηση ολοκληρώθηκε... τον Γενάρη του 2019. Με βάση την καταμέτρηση ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> ήταν πρώτος σε σταυρούς προτίμησης με πάνω από 12.000 ψήφους. Τον Μάιο του 2019 πραγματοποιήθηκαν εκλογές για την ανάδειξη προέδρου της Βουλής και υποψήφιος ήταν ο πατέρας του, ο επίσης Κύπριος υπήκοος Al-Haj Mir Rahman <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i>, ο οποίος ψηφίστηκε νέος πρόεδρος του σώματος εν μέσω αμφισβήτησης. Υπήρξαν καταγγελίες για εκτεταμένη καλπονοθεία, επήλθε μάλιστα και σύρραξη στη Βουλή όπου έπεσαν γροθιές μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων φραξιών. (Βλέπε βίντεο στο YouTube: Afghan Lawmakers Brawl As New Speaker Tries To Take Seat). Με λίγα λόγια η Κύπρος μπορεί πλέον να περηφανεύεται, μετά τον Δημήτρη Συλλούρη, ότι διαθέτει δύο Κύπριους προέδρους Κοινοβουλίων. Αν λάβουμε υπόψη και τις πολιτογραφήσεις του υπουργού Οικονομικών και του αρχηγού της Αστυνομίας της Καμποτίας, που αποκάλυψε τον Οκτώβριο του 2019 το πρακτορείο Ρόιτερ, η Κύπρος διαθέτει και δύο υπουργούς Οικονομικών και δυο αρχηγούς της Αστυνομίας.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Επιχειρήσεις<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> φρόντισε αρκετά νωρίς να αναζητήσει κυπριακό διαβατήριο, αφού αρχικά είχε αποκτήσει κατοικία και στο Ντουμπάι. Την Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αλήθεια" η σχετική αναγκαία ανακοίνωση που απορρέει εκ του νόμου, με βάση την οποία κοινοποιήθηκε η πρόθεσή του να διεκδικήσει κυπριακή υπηκοότητα. Εκαλείτο μάλιστα όποιος γνώριζε κάτι εναντίον του να υποβάλει γραπτή έκθεση στον υπουργό Εσωτερικών. Ο κ. <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> πήρε διαβατήριο και κυπριακή υπηκοότητα στις 13 Ιουλίου 2016 μέσω του γνωστού οίκου Henleys & Partners η οποία τον έφερε στην Κύπρο. Ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i>, μέχρι τότε κάτοικος Hills Fourth στο Ντουμπάι, δήλωσε για τις ανάγκες έκδοσης του κυπριακού διαβατηρίου ως τόπο διαμονής τη συνοικία Άμμος του Καμπούρη στην Αγία Νάπα, όπου αγόρασε πολυτελή εξοχική κατοικία. Υπενθυμίζουμε ότι μέσω της ίδιας διαδικασίας η Henleys & Partners στις 23 Σεπτεμβρίου 2015 αγόρασε έπαυλη ύψους 5 εκατ. ευρώ και στον φυγόδικο Μαλαισιανό Τζο Λόου στην ίδια συνοικία της Αγίας Νάπας. Η διαδρομή των χρημάτων της αγοράς του κ. Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> ξεκίνησε από γερμανική τράπεζα με πρώτη ενδιάμεσο βελγική τράπεζα. Στην Κύπρο τα χρήματα για την αγορά της έπαυλης ύψους 2.350.000 ευρώ έφτασαν μέσω της τράπεζας της Βαλέτας με έδρα τη Μάλτα.<br style="box-sizing: border-box;" />Στις 15 Ιανουαρίου 2019 ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> ίδρυσε την εταιρεία Pyramaxia Limited με έδρα τη Λευκωσία έχοντας ο ίδιος τη θέση του διευθυντή. Η εταιρεία αυτή εμφανίζεται ως ιδιοκτήτρια πολλών ακινήτων στη χώρα μας. Ο <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> είναι επίσης βασικός μέτοχος και διευθυντής της αυστριακής εταιρείας Ocean Holding GmbH με έδρα τη Βιέννη. Αντικείμενο της δραστηριότητας της εταιρείας αυτής είναι η απόκτηση, ιδιοκτησία, διαχείριση, πραγματοποίηση επενδύσεων σε ακίνητα. Γενικά ο κ. <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> είναι πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής του <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> Group που δραστηριοποιείται στους τομείς της ενέργειας, του real estate, των υποδομών, των οικονομικών υπηρεσιών στο Αφγανιστάν, στο Ντουμπάι, στο Πακιστάν, στο Χονγκ Κονγκ, στην Κύπρο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και την Αυστρία.<br style="box-sizing: border-box;" />Ο θείος του<br style="box-sizing: border-box;" />Θείος του Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> και αδελφός του πατέρα του είναι ο απόστρατος πλέον στρατηγός Abdul Wahid Rahman Baba Jan. Στο Αφγανιστάν είναι γνωστός ως "General Babajan", και ήταν μέλος της φατρίας Parcham του Δημοκρατικού Κόμματος του Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Dr. Najibullah. Προήχθη σε στρατηγό και ανέλαβε τη φρουρά της Καμπούλ κατά τη διάρκεια της προεδρίας Najibullah μέχρι που συνενώθηκε με τα στρατεύματα του Ahmed Shah Massoud. Κάποιες μονάδες στρατού υπό την ηγεσία του φέρεται να έχουν εμπλοκή στις σφαγές στην Afshar το 1993. Μετά την ήττα των Μουτζαχεντίν - Ταλιμπάν ο στρατηγός συμμάχησε πλήρως με τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Ο ανεψιός του κατηγορήθηκε τότε για διαφθορά. Συγκεκριμένα ότι πλήρωνε 20.000 τον μήνα Αμερικανούς για να κλείνει στρατιωτικά συμβόλαια εκ μέρους του στρατηγού. Ο ίδιος ο Μπαπατζάν δήλωσε αργότερα ότι δεν είχε καμιά σχέση με τις δοσοληψίες των συγγενών του. (Πηγή: Who is Who in Afganistan- afghan-bios.info).<br style="box-sizing: border-box;" />Ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> έχει πάντως πολύ στενές σχέσεις και επαφές με Αμερικανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους. Σε ανάρτησή του στο facebook στις 17 Σεπτεμβρίου 2018 παρουσιάζει με φωτογραφικό υλικό συνάντησή του με υψηλόβαθμους στρατιωτικούς στην επαρχία Parwan. Μεταξύ αυτών ο στρατηγός Austin S. Miller (διοικητής των ΝΑΤΟϊκών και αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν), ο πρέσβης του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν Cornelius Zimmermann καθώς και ο υποδιοικητής του ΝΑΤΟ στην περιοχή, αντιστράτηγος Richard J. Cripwell Miller και πολλοί άλλοι.<br style="box-sizing: border-box;" />Φλασάκι<br style="box-sizing: border-box;" />Ο φιλάνθρωπος Only Haji Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i><br style="box-sizing: border-box;" />Ο Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> είναι επικεφαλής του <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> Foundation, ένα ίδρυμα το οποίο επιδίδεται σε φιλανθρωπίες. Πρόσφατα λόγω και της πανδημίας, εξαιτίας της οποίας η χώρα θρήνησε 1.250 νεκρούς, μοίρασε 50.000 μάσκες για προστασία από τον κορωνοϊό. Το 2020 το ίδρυμα αυτό έχει αναλάβει ως ο κύριος σπόνσορας του αφγανικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Στις 8 Αυγούστου 2020 στην ιστοσελίδα φίλων και θαυμαστών του κ. <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> με όνομα "Only Haji Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i>" καταγράφηκε διάψευση μιας περίεργης φημολογίας που κυκλοφορεί στην Καμπούλ. Μεταφέρουμε ακριβώς τη δήλωση φίλου του κ. <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> με τίτλο "Απορρίπτοντας μια φήμη":<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />"Στις σελίδες των κοινωνικών δικτύων υπάρχει μια φήμη που όλο και περισσότερο εξαπλώνεται και κυκλοφορεί, η οποία αναφέρει ότι έγινε επίθεση στο σπίτι του Haji Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i>, του αξιότιμου εκπροσώπου των πολιτών της Καμπούλ. Σύμφωνα με τη φήμη αυτή ο Haji Ajmal <i style="box-sizing: border-box;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="box-sizing: border-box; color: red;">Rahmani</span></strong></i> τραυματίστηκε. Πρόκειται περί ψευδούς είδησης και εγώ ως ένας από τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά του απορρίπτω εντελώς αυτό το ψέμα. Αναφέρω δε στους έντιμους πολίτες του Αφγανιστάν ότι ο νεαρότερος πολιτικός μας είναι πλήρως υγιής. Μην λαμβάνετε υπόψη ψευδείς φημολογίες". Μετά τη διάψευση αυτή, στα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια της Λευκωσίας είναι διάχυτο ένα αίσθημα ανακούφισης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px 0px 10px; text-align: justify;"><br /></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px 0px 10px; text-align: justify;">#Διαβατηρια #CyprusPassports </p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-48067286965931424502022-07-04T02:49:00.001-07:002022-07-04T02:49:23.174-07:00Μηδέν στρατεύματα, μηδέν εγγυήσεις, μηδέν εις το πηλικον<p></p><p style="background: white; margin-top: 0cm;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος δικαιολόγησε την
επιλογή του κ. Νίκου Χριστοδουλίδη ως υποψήφιου του κόμματός του στις
προεδρικές εκλογές του 2023, δίνοντας έμφαση σε ένα επιχείρημα: «Ο Νίκος Χριστοδουλίδης
στο Κραν Μοντανά επέμενε (μαζί με τον Νίκο Κοτζιά) σε μηδέν στρατεύματα και
μηδέν εγγυήσεις».<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Τι πρακτικά
σημαίνει αυτή η δήλωση του κ. Παπαδόπουλου και ποιο πολιτικό περιτύλιγμα
επιχειρεί να προσδώσει στον κ. Χριστοδουλίδη, ο οποίος από την περασμένη
Κυριακή αποτελεί τον εκλεκτό του ΔΗΚΟ;<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Το ΔΗΚΟ
προσεγγίζει τη λύση του Κυπριακού με βάση τη θέση αυτή. Για να συμφωνήσει σε
λύση, θέλει να τερματισθούν οι εγγυήσεις του 1960 και να φύγει και ο τελευταίος
Τούρκος στρατιώτης από την Κύπρο.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkbIxZi07G99H-knLCPVzqDuvCiVsftM5GzEEti03fiDrPu-sGBt3l5-jK9fdYhdr-ZqqLPjjXqrtF3nzMKvBnKDyTkknAIz2Gewg18UCQ6_Bo_eq4O-OKigpqLI-ogr0kupNeBWY-g9TYGCVO7PgFYTZ4UsmpshLdl1oX-9n-J3WyzvJZEDnhi3pS/s1000/NIKOLAS-PAPADOPOPOULOS-CHRISTODOULIDES01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1000" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkbIxZi07G99H-knLCPVzqDuvCiVsftM5GzEEti03fiDrPu-sGBt3l5-jK9fdYhdr-ZqqLPjjXqrtF3nzMKvBnKDyTkknAIz2Gewg18UCQ6_Bo_eq4O-OKigpqLI-ogr0kupNeBWY-g9TYGCVO7PgFYTZ4UsmpshLdl1oX-9n-J3WyzvJZEDnhi3pS/s320/NIKOLAS-PAPADOPOPOULOS-CHRISTODOULIDES01.jpg" width="320" /></a></div><br />* Το ΔΗΚΟ υποστηρίζει τον κ. Χριστοδουλίδη διότι ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος
είναι πεπεισμένος ότι αυτές είναι και οι θέσεις στο Κυπριακό του υποψηφίου που
επέλεξε.<o:p></o:p><p></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b style="box-sizing: border-box;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Η πραγματικότητα </span></b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"><o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Στην πράξη
βέβαια η δήλωση του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου δεν έχει κανένα αντίκρυσμα. Ως θέμα
συζήτησης, κανένας Κύπριος πολίτης δεν θέλει εγγυήσεις και στρατεύματα στην
Κύπρο, οπότε η εκ του περισσού επίδειξη πατριωτισμού μας προσβάλλει. Το
ζητούμενο εδώ δεν είναι τι θέλουμε, αλλά τι προκύπτει από τις μακροχρόνιες
διαπραγμάτευσεις στο Κυπριακό, και αυτό αφορά ακόμα και
τους προκατόχους του κ. Παπαδόπολου στην ηγεσία του ΔΗΚΟ και της
κυβέρνησης.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Ο πρόεδρος
του ΔΗΚΟ Σπύρος Κυπριανού από το 1979 έως και το 1988 συζήτησε το Κυπριακό με
τους κυρίους Κουεγιάρ και Βαλντχαιμ, αλλά ουδέποτε έθεσε θέμα μηδέν
στρατευμάτων σε διαπραγματεύσεις. Πώς, εξάλλου, μπορούσε να το κάνει από τη
στιγμή που στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν τέθηκε ποτέ θέμα κατάργησης των
εγγυήσεων του 1960;<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Ο πρόεδρος
του ΔΗΚΟ Τάσσος Παπαδόπουλος, επίσης ουδέποτε έθεσε θέμα μηδενικών στρατευμάτων
ενώπιον του Κόφι Ανάν. Στο Σχέδιο Ανάν που διαπραγματεύτηκε, έθεσε θέμα
σταδιακής μείωσης στρατευμάτων. Δεν άγγιξε επίσης το θέμα των εγγυήσεων, αλλά
το άφησε να συζητηθεί σε ευθετότερο χρόνο.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b style="box-sizing: border-box;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Η δυνατότητα</span></b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"><o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ο μόνος Κύπριος
ηγέτης που είχε ενώπιόν του τη δυνατότητα για μηδέν εγγυήσεις και μηδέν
στρατεύματα ήταν ο Πρόεδρος Μακάριος το 1956, προφανώς γιατί η Τουρκία ήταν
τότε απούσα από την Κύπρο. Το 1956 είχε συμφωνήσει τα πάντα με τον κυβερνήτη
Τζον Χάρτιγκ για παροχή αυτοκυβέρνησης στην Κύπρο και χρονοδιάγραμμα για
ανεξαρτησία, χωρίς καμιά εμπλοκή της Τουρκίας. Με τους Τ/Κ να συμμετέχουν στην
κυβέρνηση με έναν υπουργό θρησκευτικών υποθέσεων. Τότε ο μακαριότατος
κυριολεκτικά κλότσησε την καρδάρα με το γάλα, δίνοντας την ευκαιρία στον Ντενκτάς
να βγάλει την ΤΜΤ έξω, να αρχίσει να σκοτώνει Ε/Κ και να εμπεδώνει τον
διαχωρισμό. Διευκολύνοντας τους Βρετανούς να τον εκβιάσουν με λύση δύο κρατών
και να τον αναγκάσουν να πάει στο Λονδίνο για να υπογράψει λύση Ανεξαρτησίας
στη λογική ενός δικοινοτικού κράτους. Υπό τις συνθήκες που δημιούργησε η
αβάστακτη ξεροκεφαλιά του Μακαρίου, δεν ήταν κακή η λύση Ανεξαρτησίας.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ο δεύτερος
Κύπριος ηγέτης που είχε καλές δυνατότητες να συζητήσει και να πετύχει μηδέν
εγγυήσεις και μηδέν στρατεύματα, παρά τα τετελεσμένα των Δικοινοτικών Ταραχών
της περίοδου 1963/64 και κυρίως της εισβολής του 1974, ήταν ο κ. Νίκος
Αναστασιάδης στο Κραν Μοντανά. Το πλαίσιο Γκουτέρες προνοούσε και τις δύο αυτές
πτυχές. Μπορούσαμε, αν υπήρχε μια σοβαρή διάθεση για διαπραγμάτευση, να επιτευχθούν
και οι δύο αυτοί στόχοι. Επρονοείτο κατάργηση των εγγυήσεων μέσα από τη Συνθήκη
Εγκαθίδρυσης της λύσης υπό την εποπτεία του ΟΗΕ. Από την άλλη, είχε συμφωνηθεί
να αποχωρήσει σε μικρό χρονικό διάστημα σχεδόν το σύνολο του τουρκικού στρατού,
και αυτό που απέμενε προς συζήτηση ήταν πότε θα αποχωρούσαν οριστικά οι 650
Τούρκοι στρατιώτες της ΤΟΥΡΔΥΚ και οι 950 της ΕΛΔΥΚ. Στ’ αλήθεια, ποιος
σοβαρός πολιτικός θα μπορούσε να εγείρει θέμα 650 στρατιωτών για τη λύση, όταν
εξαιτίας της μη λύσης παραμένουν στην Κύπρο 40.000 Τούρκοι στρατιώτες, χάνεται
η Μόρφου και το Βαρώσι και παραβιάζεται η κυπριακή ΑΟΖ; Ο Νίκος
Αναστασιάδης πήγε στο Κραν Μοντανά έχοντας καλές προοπτικές να επιστρέψει ως ο
μεγαλύτερος ηγέτης που ανέδειξε η Κύπρος. Επέστρεψε ως φρικτή καρικατούρα του
Μακαρίου, του Σπύρου και του Τάσσου.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b style="box-sizing: border-box;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Η διαπραγμάτευση</span></b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"><o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Όταν κάποιος
έχει ένα πρόβλημα το οποίο θέλει να λύσει, καταφεύγει είτε σε πόλεμο για να
ανατρέψει την κατάσταση υπέρ του, αν έχει τη δύναμη, είτε σε
διαπραγμάτευση σε μια προσπάθεια με συναίνεση να βελτιώσει τα πράγματα.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Η ε/κ πλευρά
αποφάσισε από το 1974 να μπει σε μια διαπραγμάτευση με στόχο την επανένωση της
χώρας μας. Σε αυτή τη διαπραγμάτευση είναι λογικό η κάθε πλευρά να μπαίνει με
μαξιμαλιστικές θέσεις σε μια προσπάθεια να κερδίσει ό,τι μπορεί περισσότερο. Αν
θέλει βέβαια να εξευρεθεί λύση, σίγουρα έχει στη διάθεσή της και δεύτερη και
τρίτη γραμμή διαπραγμάτευσης, αναλόγως πάντα και των υποχωρήσεων της άλλης
πλευράς. Σε αυτή τη διαπραγμάτευση, η ε/κ πλευρά ήξερε ότι θα δώσει και θα
πάρει. Ήξερε ότι θα κερδίσει και θα χάσει.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b style="box-sizing: border-box;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Προπαγάνδα</span></b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"><o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Αν κάποιος
μπαίνει σε διαπραγμάτευση χωρίς να το θέλει αλλά γιατί είναι υποχρεωμένος να
μπει, τότε εμμένει από την αρχή μέχρι το τέλος στις αρχικές του θέσεις. Τις
οποίες, για να πείσει κυρίως την εσωτερική κοινή γνώμη, βαφτίζει πατριωτικές,
θέσεις αρχών, ως θέσεις ακόμα συνάδουσες με το διεθνές δίκαιο και τις
παγκόσμιες αξίες. Την ίδια στιγμή κρύβει σημαντικά γεγονότα από τον λαό που θα
τον βοηθούσαν να αποδεκτεί έναν συμβιβασμό, επιλέγοντας τη γνωστή πρακτική που παραπέμπει
σε προπαγάνδα.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Το αφήγημα
γίνεται πιο εύπεπτο και η προπαγάνδα πιο αποτελεσματική κάθε φορά που
κάποιοι Τούρκοι και Τ/Κ πολιτικοί (μετά από ένα νέο αδιέξοδο στο Κυπριακό)
ανεβάζουν τους τόνους διατυπώνοντας νέες αξιώσεις και εμπεδώνοντας νέα τετελεσμένα.
Ανεξαρτήτως τι κάνουν οι Τούρκοι, οι ευθύνες των οποίων στην Κύπρο μετά το 1974
είναι εγκληματικές, ως Ε/Κ οφείλουμε να δούμε με περισσότερη προσοχή τα του
οίκου μας. Κι αυτό γιατί κάθε φορά που πήγαμε σε διαπραγματεύσεις με
σοβαρότητα, η Τουρκία τα χρειάστηκε και αναγκάστηκε να συζητήσει. Το 2004
αποδέκτηκε τη λύση Διζωνικής, το 2017 έβαλε στο τραπέζι την κατάργηση των
εγγυήσεων.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Πολλοί Ε/Κ
πολιτικοί, δυστυχώς, δεν είναι έτοιμοι για έναν συμβιβασμό. Προτιμούν να
πορεύονται με μισές αλήθειες και ερωτήματα του στυλ τι ήθελε η Τουρκία και
εισέβαλε το 1974 στην Κύπρο, επιλέγουν να πωλούν στον λαό τη θεωρία ότι όλος ο
κόσμος βρίσκεται στο πλευρό των Τούρκων και συνωμοτεί κατά της χώρας μας
γιατί κοιτάζει το συμφέρον του. Όπότε, η δική μας μοίρα, η δική μας
ιστορία, επιτάσσει να φυλάμε Θερμοπύλες.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Στην Κύπρο, οι
140.000 πρόσφυγες και η συντριπτική πλειοψηφία των μη προσφύγων τάχθηκαν να
φυλάνε Θερμοπύλες. Μερικές εκατοντάδες πολιτικοί και επιχειρηματίες γης
κατάφεραν να μετατρέψουν την ελεύθερη Κύπρο σε λάφυρο ενός πολέμου που
χάσαμε. Οι επιχειρηματίες, αφού οι πρόσφυγες έχασαν τις περιουσίες τους, είδαν
τη γη στις ελεύθερες περιοχές να δεκαπλασιάζει την αξία της. Οι πολιτικοί
έκαναν λόγο για οικονομικό θαύμα και επιδόθηκαν σε προγράμματα προσέλκυσης επενδύσεων,
με επενδυτές αρχικά τύπου Μιλόσεβιτς. Η συνέχεια δόθηκε διά της
πρόσκλησης Ρώσων και Κινέζων ολιγαρχών, προσφέροντας αυτό που on
camera εκστόμισε ο Δημήτρης Συλλούρης. Full Support σε άτομα που
κατάκλεψαν τις χώρες τους, είναι κυνηγημένοι από την Ιντερπολ, αλλά βρήκαν στη
φιλόξενη Κύπρο, because this is Cyprus, τον κατάλληλο χώρο να ξεπλύνουν τα
χρήματά τους. Ίσως να μην είναι υπερβολικό αν πούμε ότι σήμερα η Κύπρος
διαθέτει πολιτικούς από τους πλουσιότερους στον κόσμο. Αυτό ίσως εξηγεί σε κάποιο
βαθμό γιατί η μη λύση του Κυπριακού προάγει τη διαφθορά κάποιων πολιτικών στη
χώρα μας.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b style="box-sizing: border-box;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ο Νικόλας</span></b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"><o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ο πρόεδρος του
ΔΗΚΟ κ. Νικόλας Παπαδόπουλος, παρά το ότι είναι νεαρός σε ηλικία, επιμένει να
εμφανίζεται ως ένας πολιτικός που κλωνοποιήθηκε από το παρελθόν. Σε σημείο που
προκαλεί θλίψη σε κάθε σκεπτόμενο Κύπριο που τον παρακολουθεί. Αποφάσισε,
μάλιστα, να συμπαρασύρει σε αυτή τη λογική και τον νεαρότερο του κ. Νίκο
Χριστοδουλίδη. Σε συνέντευξή του την Πέμπτη στην εκπομπή του Ανδρέα Κιμίτρη στο
ΡΙΚ, ο κ. Παπαδόπουλος, πέρα από το σλόγκαν «μηδέν στρατεύματα, μηδέν
εγγυήσεις», μας εξήγησε ότι ο κ. Χριστοδουλίδης δεν αποδέχεται ούτε το πλαίσιο
Γκουτέρες όπως αυτό κατατέθηκε στο Κραν Μοντανά, δηλαδή δεν αποδέχεται ούτε την
πολιτική ισότητα σε ένα ομοσπονδιακό κράτος. Δεν μας είπε βέβαια ότι με αυτές
τις θέσεις στην ουσία αποδεχόμαστε το status quo στην Κύπρο που επιβλήθηκε και
λειτουργεί υπέρ της Τουρκίας και ότι η μοναδική του κατάληξη πλέον είναι η λύση
δύο κρατών στη χώρα μας. Απεναντίας, μας εξήγησε ότι αν ο κ. Χριστοδουλίδης
εκλεγεί, θα συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε ως ΥΠΕΞ, δηλαδή να επιβάλει μέσω της ΕΕ
κυρώσεις στην Τουρκία μέχρι να καμφθεί και να υποχωρήσει στο Κυπριακό. Ως
γνωστόν, την πολιτική αυτή υιοθέτησε ο κ. Χριστοδουλίδης για τέσσερα χρόνια ως
υπουργός Εξωτερικών, χωρίς να πετύχει κάποιες κυρώσεις κατά της Τουρκίας, με
μόνο αποτέλεσμα να χάσουμε και το Βαρώσι. Με λίγα λόγια, ο κ. Παπαδόπουλος
παρουσίασε τον κ. Χριστοδουλίδη ως τον αυθεντικό διάδοχο του Σπύρου Κυπριανού
και του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος αν εκλεγεί θα επιμένει στην πολιτική της
πρόταξης κάποιων αρχών και αξιών και όχι σε έναν δημιουργικό διάλογο.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Φευ! Ο κ.
Παπαδόπουλος, αντί να ονειρευτεί το μέλλον, αντί να αναγνωρίσει ότι αυτό που
απομένει στην Κύπρο είναι να ακολουθήσει τον ευρωπαϊκό δρόμο επίλυσης
προβλημάτων, περισσότερο φαίνεται να θέλει να εκπροσωπεί το χρεοκοπημένο
πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο αυτής της χώρας. Στο
οποίο συμπεριλαμβάνει και τον κ. Νίκο Χριστοδουλίδη.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"> <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><br /><p></p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-43810121193838544012022-06-15T07:08:00.001-07:002022-06-15T07:08:23.755-07:00Θα εκλέξουμε ένα νέο δικτάτορα;<p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Ενόψει προεδρικών εκλογών, μεσούσης της προεκλογικής εκστρατείας και με αφορμή την πρόταση μομφής εναντίον του Πρωθυπουργού της Βρετανίας, ως πολιτεία και ως πολίτες, έχω την εντύπωση ότι οφείλουμε να προβληματισθούμε για το πώς ελέγχεται ο εκάστοτε</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πρόεδρος </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1UHpEAMBRR5l3CesX2LhRsVJesJ_pfrIUo1__BeKMEZQKF5_n-YkdftTh9CF9fIJci98EE4b9zvaOK_0KFt7ufg2GIgZbwcpVVMNujnq83sEZAWUOHPQzH-l86_WM8sD9G94u21PGK8SpxOtekG3KkQP4FA9f2sqYfb5J-NRT7jrs4gpsrkZJpxI1/s1000/9-1_dIKT;ATORAS%20med.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1000" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1UHpEAMBRR5l3CesX2LhRsVJesJ_pfrIUo1__BeKMEZQKF5_n-YkdftTh9CF9fIJci98EE4b9zvaOK_0KFt7ufg2GIgZbwcpVVMNujnq83sEZAWUOHPQzH-l86_WM8sD9G94u21PGK8SpxOtekG3KkQP4FA9f2sqYfb5J-NRT7jrs4gpsrkZJpxI1/s320/9-1_dIKT;ATORAS%20med.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Η ιστορική γνώση και εμπειρία από το 1964 και εξής, δείχνει ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, είτε είναι ανίκανος, είτε είναι πολιτικά ανακόλουθος, είτε είναι διεφθαρμένος και απατεώνας, δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε πολιτικά, ούτε δικαστικά. Το δίκαιο της ανάγκης έχει ανατρέψει τη δυνατότητα ελέγχου του εκάστοτε Προέδρου, αφού όλες οι εξουσίες, μετά την αποχώρηση του Τ/Κ αντιπροέδρου και των Τ/Κ αξιωματούχων, έχουν μεταφερθεί στο πρόσωπό του. Τα δικοινοτικά check and balances έχουν εκλείψει. Με αποτέλεσμα, να μπορεί να διορίζει και να παύει το Υπουργικό Συμβούλιο. Να διορίζει όλους τους ανεξάρτητους αξιωματούχους και όλα τα μέλη των ημικρατικών. Να διορίζει τα μέλη της ΕΕΥ και της ΕΔΥ. Να διορίζει γύρω στα 1.000 άτομα σε θέσεις κλειδιά. Στο πλαίσιο της στοιχειώδους διάκρισης των εξουσιών του Συντάγματός μας, η Βουλή μπορεί να στείλει πίσω κάποια νομοσχέδια ή να περικόψει κονδύλια, αλλά ουσιαστικό έλεγχο δεν μπορεί να ασκήσει. Ο Πρόεδρος ελέγχεται από τη Δικαστική Εξουσία μόνο για εσχάτη προδοσία ή αν προβεί σε μια αξιόποινη και ατιμωτική πράξη.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14pt;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Αλλού</span></span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Σε άλλες χώρες με πιο ώριμο δημοκρατικό σύστημα, υπάρχουν διαδικασίες με βάση τις οποίες οι πολιτικοί αξιωματούχοι μπορούν να ελεγχθούν, να κριθούν, ακόμα και να αποπεμφθούν, για μια σειρά από λόγους, χωρίς να χρειάζεται να κατηγορηθούν π.χ. ως προδότες ή για απόπειρα βιασμού. Ο Ρίτσιαρντ Νίξον παραιτήθηκε για τα έγγραφα του Γουότεργκεϊτ. Ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον μπαινόβγαινε σε εξεταστικές επιτροπές για μια κηλίδα στο παντελόνι του. Ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας για αντιγραφή της διδακτορικής του διατριβής, ο Πρόεδρος της Γερμανίας γιατί αγόρασε ένα διαμέρισμα με έκπτωση.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Στη Μεγάλη Βρετανία, τη βδομάδα που πέρασε, βιώσαμε τα επακόλουθα του σκανδάλου «Partygate». Των κατηγοριών δηλαδή εναντίον του Πρωθυπουργού Μπορίς Τζόνσον, ότι ενώ η κυβέρνησή του είχε κηρύξει λοκντάουν για τον κορωνοϊό, ο ίδιος και κάποιοι επιτελείς του το παραβίαζαν, κάνοντας πάρτι στην πρωθυπουργική κατοικία στη 10 Ντάουνινγκ στριτ. Οι Βρετανοί πολίτες ξεσηκώθηκαν διότι η Αστυνομία στην Αγγλία επέβαλλε σοβαρές ποινές στους πολίτες, τηρώντας τη νομοθεσία, αλλά ο βρετανός Πρωθυπουργός θεωρούσε ότι ήταν υπεράνω του νόμου. Εναντίον του Μπόρις Τζόνσον κατατέθηκε πρόταση μομφής από το ίδιο του το κόμμα, με αίτημα να απομακρυνθεί από Πρωθυπουργός. Την πρόταση μομφής σε σύνολο 359 καταψήφισαν 211 βουλευτές των Τόρις, ενώ την υπερψήφισαν 148. Κατάφερε τελικά, προσωρινά, να κερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης και να παραμείνει. Όπως παρατηρεί ωστόσο ο Γκάρντιαν σε σχόλιό του, «το γεγονός ότι σχεδόν το 40% των βουλευτών των συντηρητικών δεν επιθυμεί την παραμονή Τζόνσον στην εξουσία, προοικονομεί εξελίξεις στο αμέσως επόμενο διάστημα, μολονότι ο Τζόνσον δεν μπορεί, πρακτικά, να αμφισβητηθεί για τον επόμενο χρόνο».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14pt;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Στην Κύπρο</span></span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Κατ’ αναλογία, για να αντιληφθούμε όλοι θεσμικά πόσο πίσω βρισκόμαστε, σκεφτείτε την περίπτωση το ΑΚΕΛ ή ο ΔΗΣΥ να κατέθεταν πρόταση μομφής με αίτημα να παραιτηθεί ο Δημήτρης Χριστόφιας ή ο Νίκος Αναστασιάδης. Πόσα έτη πολιτικού φωτός βρισκόμαστε πίσω;</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Το προεδρικό σύστημα της Κύπρου, ούτως ή άλλως, δεν προνοεί πρόταση μομφής, οπότε ο έλεγχος του Προέδρου γίνεται ακόμα δυσκολότερος. Το φαινόμενο είναι μονίμως επαναλαμβανόμενο:</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">* Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Τάσσος Παπαδόπουλος</span> κατάφερε να ξεπεράσει τις καταγγελίες για τις εταιρείες του Μιλόσεβιτς, τα 10 δις που ακόμα αναζητά το Σερβικό Κράτος και τις δημόσιες δικαστικές αντιπαραθέσεις με τους Financial Times.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">* Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Δημήτρης Χριστόφιας</span> ξεπέρασε τις καταγγελίες του εργολάβου Μιλτή για οφειλές για οικοδομικές εργασίες στο σπίτι του στην Έγκωμη. Έγινε, βεβαίως, έρευνα εναντίον για την υπόθεση στο Μαρί, του καταλογίστηκαν πολιτικές ευθύνες αλλά δεν ήταν υποχρεωμένος να παραιτηθεί.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">* Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Νίκος Αναστασιάδης</span> αγνοεί τις αντιδράσεις για τα δωρεάν ταξίδια αναψυχής στις Σεϋχέλλες από τον φίλο του Σαουδάραβα, κατά παράβαση του κώδικα δεοντολογίας που ο ίδιος το 2013 και 2018 επέβαλε στους υπουργούς του, προειδοποιώντας κάθε επίδοξο παραβάτη διά της ποινής του πολιτικού αποκεφαλισμού.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Και στις τρεις περιπτώσεις, εάν η Κύπρος διέθετε μια ώριμη Δημοκρατία κι αν ήμασταν ένα ευνομούμενο κράτος, θα έπρεπε να διαταχθούν τουλάχιστον έρευνες από ανεξάρτητους αξιωματούχους αυτής της χώρας, οι οποίοι να έχουν το δικαίωμα (αυτό είναι το σημαντικό) να προχωρήσουν στη συνέχεια και νομικά τις υποθέσεις. Στις ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τράμπ και ενώ ήταν Πρόεδρος είχε να αντιμετωπίσει δύο έρευνες εναντίον του, μια από το Κογκρέσο και μια από ανεξάρτητο ποινικό ανακριτή.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Στην Κύπρο, βέβαια, όπως προκύπτει από απαντήσεις σε σχετικά ερωτήματά μας, δεν υπάρχει νομοθεσία με βάση την οποία μπορεί κάποια ανεξάρτητη αρχή να οδηγήσει έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας ενώπιον δικαστηρίου, εκτός κι αν αυτός κατηγορηθεί για εσχάτη προδοσία ή για δολοφονία ή βιασμό! Για όλα τα υπόλοιπα, ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας δέχεται μεν κριτική από τα ΜΜΕ, αλλά νομικά βρίσκεται στο απυρόβλητο. Μπορεί, για παράδειγμα, όλοι να ξέρουμε με βάση τους προϋπολογισμούς του κράτους ότι ο μισθός ενός Προέδρου είναι 100.000 ευρώ τον χρόνο, να καταθέτει αυτά τα στοιχεία στο Πόθεν Έσχες του, αλλά την ίδια στιγμή να δηλώνει ότι είναι εκατομμυριούχος, αλλά να μην σπάει μύτη. Μπορεί να ταξιδεύει με τζετ διαφόρων Ρώσων που έχουν αποκτήσει διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας και καταζητούνται από τις χώρες τους, αλλά δεν τρέχει τίποτα. Μπορεί δικηγόροι του δικηγορικού του γραφείου να επιχειρούν να κλείσουν συμφωνίες με αεροπορικές εταιρείες με το κράτος του οποίου προΐσταται, δηλώνοντας ψευδώς ότι εργάζονται για άλλο δικηγορικό γραφείο, αλλά ποιος νοιάζεται;</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Επαναλαμβάνουμε ότι ο εκάστοτε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας διώκεται μόνον για εσχάτη προδοσία, για βιασμό ή αν σκοτώσει κάποιο πολίτη στη μέση του δρόμου. Αν για παράδειγμα το αυτοκίνητο της Προεδρικής Φρουράς, τρέχοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα στη διασταύρωση πριν το Προεδρικό, παραβιάζοντας τα φώτα τροχαίας, διαλύσει στην κυριολεξία το αυτοκίνητο της δημοσιογράφου κ. Στέλλας Σουρμελή, όπως συνέβη με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, βεβαίως δεν υπάρχει θέμα. Ο εκάστοτε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δικαιούται να τρέχει «όπως τον πελλόν» και να παραβιάζει όλες τις διατάξεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Το εξοργιστικό είναι ότι το αυτοκίνητό του οδηγούν αστυνομικοί, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την τήρηση της νομοθεσίας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14pt;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Οι υποψήφιοι για την Προεδρία</span></span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Αναμένουμε, με βάση τον πιο πάνω προβληματισμό, όλοι οι υποψήφιοι για την Προεδρία του 2023 να τοποθετηθούν ξεκάθαρα για το τεράστιο αυτό έλλειμμα που παρουσιάζει η χώρα μας, το οποίο, για την ακρίβεια, δεν είναι μόνο έλλειμμα Δημοκρατίας, αλλά και όχημα διαφθοράς.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Το Σύνταγμα που μας απέμεινε το 1964 με βάση το Δίκαιο της Ανάγκης δεν εξυπηρετεί πλέον αυτή τη χώρα. Δεν υπηρετεί τον απαραίτητο έλεγχο της εξουσίας, δεν εξυπηρετεί τη διαφάνεια και την απόδοση ευθυνών στην εκτελεστική εξουσία.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Μέχρι στιγμής, έχουν αλλάξει πολλά σημεία αυτού του Συντάγματος, οπότε η δικαιολογία ότι κάθε αλλαγή δημιουργεί προβλήματα συνταγματικής τάξης για την Κυπριακή Δημοκρατία, μάλλον δεν ευσταθεί.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πρέπει πάραυτα να προχωρήσουμε σε μεταρρύθμιση του Συντάγματος, με κύριο στόχο να αφαιρεθούν αρμοδιότητες από τον Πρόεδρο. Πρέπει να θεσμοθετηθεί ουσιαστική διαδικασία ελέγχου του. Δεν μπορεί να διορίζει τους πάντες και τα πάντα. Η λογική να πετριγυρίζεται από δικούς του ανθρώπους, έχει νόημα για το Υπουργικό του Συμβούλιο και 5-10 άτομα στο Προεδρικό Μέγαρο. Δεν μπορεί να διορίζει τον γενικό εισαγγελέα, τον γενικό ελεγκτή, τον επίτροπο Διοικήσεως, τους προέδρους του ΡΙΚ, της ΑΗΚ, της ΑΤΗΚ, τα μέλη της ΕΔΥ και της ΕΕΥ. Δεν μπορεί να διορίζει ακόμα και τους μουχτάρηδες των κατεχόμενών μας χωριών.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πρέπει να εξευρεθεί μέσω αλλαγής του Συντάγματος ένας δημοκρατικός και διαφανής τρόπος διορισμού κάποιων κρατικών και άλλων αξιωματούχων. Αυτό θα επιτρέψει τη λειτουργία ανεξάρτητων ανταγωνιστικών θεσμών, κάτι το οποίο θα οδηγήσει τη Δημοκρατία της χώρας μας σε περαιτέρω εμβάθυνση, θα επιφέρει περισσότερη αξιοκρατία και διαφάνεια.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πρέπει η Κύπρος, μετά τις προεδρικές εκλογές του 2023, να ξεκινήσει την προσπάθεια να γίνει ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος. Σε αυτήν την προσπάθεια, βέβαια, δεν αρκεί να αλλάξουν οι πολιτικοί. Χρειάζεται να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο μέχρι στιγμής επιτρέπει στον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας να λειτουργεί ως εκλελεγμένος δικτάτορας. Κυρίως όμως, πρέπει να αλλάξουμε όλοι εμείς.</p><p><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px;"> </span> </p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-59451705704913738502022-04-12T01:33:00.001-07:002022-04-12T01:33:29.097-07:00Ο Ζελένσκι και οι ελαστικές μας συνειδήσεις<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_EnR42euJRO2XyFg5XY-KiE7Wq9TK4367NP5XCtod_GXmIxvr8kJTmLOnIK4Eb5J2fGvZOIlvzA2eP5alYpjjclOIiUWdgJ0-TfhE4dyfiHF8-IhOlSpwOzBDhhrWVO32YUF6oeOS8Guf35lg2FJkwO_ywTNh2wsX9Z7lgOu7UI-kG2OWSh_lNgpQ/s1000/2022-04-07T162904Z_1763664698_RC2FIT9DADSA_RTRMADP_3_UKRAINE-CRISIS-CYPRUS-ZELENSKIY-e1649402270233.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1000" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_EnR42euJRO2XyFg5XY-KiE7Wq9TK4367NP5XCtod_GXmIxvr8kJTmLOnIK4Eb5J2fGvZOIlvzA2eP5alYpjjclOIiUWdgJ0-TfhE4dyfiHF8-IhOlSpwOzBDhhrWVO32YUF6oeOS8Guf35lg2FJkwO_ywTNh2wsX9Z7lgOu7UI-kG2OWSh_lNgpQ/s320/2022-04-07T162904Z_1763664698_RC2FIT9DADSA_RTRMADP_3_UKRAINE-CRISIS-CYPRUS-ZELENSKIY-e1649402270233.jpg" width="320" /></a></div><br /><p style="background: white; margin-top: 0cm;"><br /></p>
<p style="background: white; margin-top: 0cm;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"><o:p> </o:p></span></p>
<p style="background: white; margin-top: 0cm;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Σε δηλώσεις του μετά την ομιλία Ζελένσκι στο κυπριακό
Κοινοβούλιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης εξέφρασε την
ενόχλησή του γιατί, όπως είπε, «δεν υπήρξε η οποιαδήποτε αναφορά στην τουρκική
εισβολή στην Κύπρο. Οι αρχές δικαίου, είπε, «δεν διακρίνουν μεταξύ κρατών, όπου
παραβιάζονται τα δικαιώματα των μεν, αλλά αγνοούνται τα δικαιώματα των άλλων».
Για να προσθέσει: « Αν υπάρχουν άλλοι με ελαστικότερες συνειδήσεις ή που μπορεί
να ανεχθούν ανάλογες πράξεις αρκεί να μην επηρεάζονται οι ίδιοι, αυτό είναι
παντελώς ξένο από τις αρχές που διέπει μια ευρωπαϊκή χώρα και ιδιαίτερα μια
χώρα που βίωσε και βιώνει ακόμα μέχρι και σήμερα τα δεινά μιας εισβολής που
στήθηκε ή αιτιολογήθηκε πάνω στα ίδια ακριβώς επιχειρήματα και πάνω στα ίδια,
δυστυχώς, ανύπαρκτα γεγονότα». Ο κ. Αναστασιάδης, δυστυχώς, σοβαρολογούσε
όταν έκανε αυτές τις δηλώσεις.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ο γράφων θεωρεί
ότι ο κ. Ζελένσκι, και μόνον ότι δέχτηκε να μιλήσει στη Βουλή των Αντιπροσώπων
της Κυπριακής Δημοκρατίας, έμμεσα πλην σαφώς έδωσε στήριξη και αναγνώριση στην
κρατική υπόσταση της Κύπρου την οποία αμφισβητεί η Τουρκία εδώ και 46 χρόνια.
Θα μπορούσε να κάνει και κάποια άμεση αναφορά στο Κυπριακό; Μπορούσε να το
κάνει υπό την έννοια ότι η Ουκρανία έχει υπερψηφίσει όλες τις αποφάσεις υπέρ
της Κύπρου στον ΟΗΕ, καταγράφοντας ότι η χώρα του μέχρι πρόσφατα συμμετείχε με
στρατιωτικό άγημα στην Ειρηνευτική Δύναμη (Ουνφικύπ) στην Κύπρο. Από την άλλη
ίσως, γιατί έτσι επιτάσσει το συμφέρον της χώρας του, δεν είπε τίποτε.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><br /></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Ο Ζελένσκι,
με 5 εκατομμύρια πρόσφυγες, το 30% της χώρας του κατεχόμενο, με χιλιάδες
νεκρούς, με δεκάδες ερειπωμένες πόλεις, αυτή την περίοδο θέλει μόνο φίλους
και υποστηρικτές.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Κάποιοι
στρουθοκαμηλίζοντες στην Κύπρο μιλούν για ωφελιμισμό του Ζελένσκι ή ακόμα
και για υποκρισία. Από την άλλη, τα ίδια αυτά άτομα δεν καταδικάζουν τη
ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, απεναντίας προσπαθούν να δικαιολογήσουν τον
Πούτιν, αναπτυσσοντας διάφορες γεωπολιτικές θεωρίες, ενώ ουδέποτε
διαμαρτυρήθηκαν γιατί η Ρωσία ποτέ δεν καταδίκασε την τουρκική εισβολή
στην Κύπρο.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Η ελαστικότητά μας</span></strong><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"><o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ας μπούμε και
στο ψητό και ας αναρωτηθούμε: Στ’ αλήθεια, ως λαός και ηγεσία στην Κύπρο
έχουμε το ηθικό ανάστημα να κρίνουμε τον Ζελένσκι;<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Στις 27
Φεβρουαρίου 2014, ο ρωσικός στρατός εισέβαλε στο έδαφος της Ουκρανίας. Η Ρωσία
κατέλαβε την Κριμαία και παραβίασε την ανεξαρτησία μιας χώρας μέλους του
ΟΗΕ. Η ΕΕ καταδίκασε την εισβολή και επέβαλε στη Ρωσία κυρώσεις. Μαζί και η
Κύπρος, τουλάχιστον φραστικά. Επί της ουσίας ωστόσο, πώς αντέδρασε η χώρα μας,
η οποία σύμφωνα με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη δεν διαθέτει ελαστική συνείδηση αλλά
λέει την εισβολή -εισβολή;<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Στις 27
Μαρτίου 2014 Μαρτίου, έναν μήνα μετά τη ρωσική εισβολή στην Κριμαία, η κυπριακή
Βουλή, προληπτικά, υιοθέτησε κατά πλειοψηφία ψήφισμα «ενόψει και της
αναμενόμενης τοποθέτησης των μελών του ΟΗΕ στη Γενική Συνέλευση του διεθνούς
οργανισμού κατά της Ρωσίας αναφορικά με την κρίση στην Κριμαία΄». Στο ψήφισμά
της η κυπριακή Βουλή «κάλεσε την κυβέρνηση να διαφυλάξει τις σχέσεις της Κύπρου
με τη Ρωσική Ομοσπονδία». Την υιοθέτηση του ψηφίσματος υπερψήφισαν οι 30
παρόντες βουλευτές των κομμάτων ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΚΣ ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, Κινήματος
Οικολόγων και Συμμαχίας Πολιτών. Εναντίον ψήφισε ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Ρίκκος
Μαππουρίδης, ενώ οι υπόλοιποι (15) παρόντες βουλευτές του ΔΗΣΥ τήρησαν αποχή.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Από το βήμα
της Βουλής, πριν το σχέδιο ψηφίσματος τεθεί σε ψηφοφορία, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ
Νικόλας Παπαδόπουλος παρατήρησε ότι από κυβερνητικής πλευράς ακολουθείται μία
μονόπλευρη και μονοδιάστατη προσέγγιση επί του ζητήματος της Κριμαίας, με
γνώμονα και πάλι την πολιτική του «καλού παιδιού» έναντι των ΗΠΑ. Πρόσθεσε ότι
το ΔΗΚΟ θεωρεί πως η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας οφείλει να λάβει
σοβαρά υπόψη της τον διαχρονικό και σημαντικό ρόλο της Ρωσίας στο Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ. Στις 3 Απριλίου 2014, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ συναντήθηκε
με τον Ρώσο πρέσβη Οσάτσι, στον οποίο εξήγησε, σε απολογητικούς τόνους, ότι δεν
θέλαμε να πάρουμε μέτρα, αλλά μας υποχρεώσε η «κακή Ευρώπη».<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Η Κύπρος, που
δεν έχει ελαστική συνείδηση, όπως δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν έμεινε
ώς εκεί. Το επόμενο χρονικό διάστημα, όταν η Κριμαία προσαρτήθηκε παράνομα στη
Ρωσία και παρά το εμπάργκο, στις 20 Απριλίου 2017 ομάδα Κυπρίων βουλευτών (
Νικόλας Παπαδόπουλος – Άνδρος Κυπριανού – Γιώργος Λιλλήκας- Ελένη Θεοχάρους,
κ.ά.) μετέβησαν στην κατεχόμενη Κριμαία για να λάβουν μέρος στο 3ο
Οικονομικό Φόρουμ της Γιάλτας και άλλες εκδηλώσεις, προκαλώντας τις
έντονες αντιδράσεις του Κιέβου. Το Κίεβο αντέδρασε όπως αντιδρά και η Λευκωσία
όταν ξένοι αξιωματούχοι επισκέπτονται παράνομα τα κατεχόμενα.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Στις 7
Ιουλίου 2016, η κυπριακή Βουλή, η οποία δεν έχει ελαστική συνείδηση, με 33
ψήφους των παρόντων βουλευτών όλων των κομμάτων εκτός του ΔΗΣΥ, του οποίου
οι 17 παρόντες βουλευτές τήρησαν αποχή, ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο
καλούσε την κυβέρνηση να εργαστεί στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για
άρση των κυρώσεων που επέβαλε η ΕΕ κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το
Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας χαιρέτισε το ψήφισμα που ενέκρινε η Βουλή.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Στις
14 Δεκεμβρίου 2017, ο τότε κύπριος ΥΠΕΞ Ιωάννης Κασουλίδης σε δηλώσεις του
τάχθηκε υπέρ της άρσης των κυρώσεων που επιβλήθηκαν από την ΕΕ κατά της Ρωσίας
μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Σε απαντητική του επιστολή προς τη
Βουλή, ημερομηνίας 8/12/2017, ο κ. Κασουλίδης δημοσιοποίησε την πρόθεση της
κυβέρνησης να θέσει προς συζήτηση στις Βρυξέλλες, όταν οι συνθήκες είναι
κατάλληλες, το θέμα της άρσης των κυρώσεων, αφήνοντας να νοηθεί ότι η
Δημοκρατία συναίνεσε στη λήψη των περιοριστικών μέτρων κατά της Ρωσίας με βαριά
καρδιά.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* Κατά την 21η
Οκτωβρίου 2019, ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Νίκος Χριστοδουλίδης,
πραγματοποιησε επίσκεψη εργασίας στη Ρωσία, ανταποκρινόμενος σε σχετική
πρόσκληση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Λαβρόφ.
Μεταξύ άλλων ανασκοπήθηκαν και οι σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας, με τις προοπτικές και
προκλήσεις που υπάρχουν, όπως επίσης περιφερειακά και διεθνή ζητήματα κοινού
ενδιαφέροντος. Υποσχεθήκαμε βασικά ότι θα εργαστούμε για άρση των κυρώσεων κατά
της Ρωσίας εντός της ΕΕ, της οποίας είμαστε μέλη. Βασική θέση του κ.
Χριστοδουλίδη σε κάθε συμβούλιο υπουργών, όταν ζητούσε μέτρα και κυρώσεις κατά
της Τουρκίας, ήταν να αντιστρέφει τα πράγματα: Γιατί επιβάλλετε κυρώσεις κατά
της Ρωσίας, ενώ δεν κάνετε το ίδιο για την Τουρκία, σε μια αρεστή προσπάθεια
στη Μόσχα να καταδείξει την υποκρισία της ΕΕ.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">* ‘Όλο το
προηγούμενο διάστημα, και ενώ υπήρχαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας λόγω της
εισβολής στην Κριμαία, η Κύπρος απετέλεσε καταφυγιο Ρώσων ολιγαρχών, ο Πρόεδρος
της Δημοκρατίας ταξίδευε με τα αεροπλανάκια τους, οι οικογενειακές του
επιχειρήσεις τους πωλούσαν επαύλεις, η Νομική μας Υπηρεσία είχε μετατραπεί σε
υποκατάστημα της Ρωσικής Εισαγγελίας για να εκδίδουμε στη Μόσχα κάθε Ρώσο
αντιφρονούντα, οι τράπεζες τακτοποιούσαν τα μαύρα τους και το Υπουργικό
Συμβούλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας έδινε αβέρντα διαβατήρια σε Ρώσους
καθεστωτικούς, οι οποίοι θεωρούσαν την Κύπρο αμπελοχώραφό τους. Επρόκειτο για
μια φάση που οι μη ελαστικές μας συνειδήσεις ξεχείλωσαν και η Κύπρος άνοιξε
φτερά. Τότε ο Πρόεδρός μας, αν θυμάστε καλά, εκστόμισε την τεράστια ατάκα ότι
«Η Λεμεσός πετά».<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ο Ζελένσκι</span></strong><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"><o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Κάπως έτσι, με
τις συνειδήσεις μας να οιστρηλατούνται από το ανεξάντλητο πάθος που έχουμε ως
λαός υπέρ του Δικαίου, της Πολιτικής Συνέπειας και της Ηθικής, φτάσαμε αισίως
στις 7 Απριλίου 2022, όταν ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι κλήθηκε να μιλήσει ενώπιον της
κυπριακής Βουλής. Έμελλε κατά τη διάρκεια της ομιλίας αυτής να δείξει τις
αντιδυτικές αγκυλώσεις του για ακόμα μια φορά το ΑΚΕΛ. Η κοινοβουλευτική του
ομάδα αποχώρησε και δεν παρακολούθησε την ομιλία στη Βουλή, γιατί ο Ζελένσκι σε
ένα άλλο Κοινοβούλιο (αυτό της Ελλάδας) παρουσιάσε έναν ομογενή στρατιώτη της
Μαριούπολης, ο οποίος δήλωσε ότι είναι μέλος του τάγματος του Αζόφ. Στο ΑΚΕΛ
αντιλαμβάνεστε ότι η λέξη Αζόφ ήχησε ως καμπανάκι του Παβλόφ. Το έκαναν
γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα επαναληφθεί στο κυπριακό Κοινοβούλιο, αλλά
επειδή ακούστηκε «η φασιστική λέξη Αζόφ», 1.500 ναυτικά μίλια δυτικά της
Λευκωσίας. Αποφάσισαν να απέχουν, παρά το ότι στα τρία μέτρα από τα έδρανά τους
στη Βουλή κάθονται τα παιδιά του Τάγματος των Φασιστών. Με αυτό τον τρόπο
ικανοποίησαν, φαντάζομαι, κάποια ανερμάτιστα Σταλινάκια του κόμματος, τα οποία
διαδηλώνουν σε πόλεις της Κύπρου τελευταία μαζί με κάποιους Ρώσους
εθνικοφασίστες υπέρ του Πούτιν.<o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Τα αίσχη </span></strong><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;"><o:p></o:p></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0cm; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Συμπερασματικά,
με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου, τις οποίες επικαλούμαστε όταν μας
συμφέρει, η Κυπριακή Δημοκρατία και σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό συστημα
της χώρας προέβη σε αίσχη εναντίον της Ουκρανίας. Έχει δίκαιο ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας όταν λέει ότι οι συνειδήσεις μας δεν είναι ελαστικές. Οι
συνειδήσεις μας τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει γιο-γιο. Διάφοροι παραδόπιστοι,
αμοραλιστές και πολιτικοί απατεώνες, έχοντας στο πλευρό τους την πλειοψηφία των
Κυπριλλήδων του Facebook, βγήκαν την περασμένη Πέμπτη να κατηγορήσουν τον
Ζελέσνκι για έλλειψη αρχών. Ας δώσουμε όμως κάτι σε αυτό τον δυστυχή άνθρωπο.
Όταν η Ουκρανία δέκτηκε εισβολή, αυτός, ο πρώην ηθοποιός, έμεινε στη χώρα του
και ηγείται της αντίστασης. Όταν έγινε στην Κύπρο η εισβολή το 1974, κάποιοι
ηγέτες μας ήταν εξαφανισμένοι. </span><span style="color: #222222; font-family: Arial, sans-serif;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-35231967062336750232022-04-11T23:56:00.000-07:002022-04-11T23:56:35.362-07:00Γιατί χρειαζόμαστε μια υπέρβαση στις προεδρικές του 2023;<p> <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px;">Αν το ζητούμενο στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2023 είναι η εκλογή ενός Προέδρου που θα ενώσει τους Κυπρίους, θα λύσει το Κυπριακό, θα προσδώσει στο σύστημά μας μια αύρα κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης και θα απαλλάξει τη χώρα από τη διαφθορά, τότε δεν είμαστε σε καλό δρόμο. Είναι πλέον σαφές ότι κανένα κόμμα από μόνο του δεν μπορεί να διασφαλίσει τέτοια εκλογή.</span></p><div class="code-block code-block-3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin: 8px auto; text-align: center;"><div class="d-block mx-auto" data-google-query-id="CMKOq9r3jfcCFVBp4AodTCsOVg" id="div-gpt-ad-1379511964456-0" style="box-sizing: border-box; height: 250px; margin-left: auto !important; margin-right: auto !important; width: 300px;"><div id="google_ads_iframe_/110403327/300x250_01_0__container__" style="border: 0pt none; box-sizing: border-box;"><span style="font-weight: bolder; text-align: left;">Το σκηνικό</span></div></div></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">* Για διάφορους λόγους, άλλοτε εύλογους και άλλοτε παράλογους, τα κόμματα στη χώρα μας δεν μπορούν να ενώσουν τη χώρα με ομπρέλα ένα κοινό όραμα. Η απώλεια κύρους και αξιοπιστίας διαφαίνεται στα αποτελέσματα όλων των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων. Οι πολίτες αδιαφορούν όταν ο δημόσιος διάλογος εκτρέπεται σε διαγωνισμό συνθημάτων, ο πολιτικός λόγος ηχεί διχαστικός και καταστροφικός με αποτέλεσμα να κλονίζεται το δημοκρατικό προαπαιτούμενο, ότι ναι μεν διαφωνούμε αλλά όλοι αγωνιζόμαστε για το καλό αυτής της χώρας. Η αποχή, ως εκ τούτου, μεγαλώνει, αφού όλο και περισσότερο εμπεδώνεται η άποψη μεταξύ των απλών ανθρώπων, δικαίως ή αδίκως, ότι τα κόμματα λειτουργούν μάλλον ως φυλές και κογκλάβια συμφερόντων, παρά ως οργανισμοί οι οποίοι κινούνται με γνώμονα την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">* Το Κυπριακό επί διακυβέρνησης Αναστασιάδη έχει φτάσει στα τάρταρα. Δεν υπάρχει καμιά κινητικότητα και αυτό πλέον είναι απότοκο της υποβάθμισής του στα Ηνωμένα Έθνη. Ανεξαρτήτως των απαράδεκτων κινήσεων της Τουρκίας, η κατεχόμενη Κύπρος επί αυτού του Προέδρου, κατάφερε να κερδίσει ίσες ευθύνες με τον κατακτητή της, αφού ο κ. Αναστασιάδης πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις ευκαιρίες και τη βοήθεια που του δόθηκαν από τον ΟΗΕ και την ΕΕ. Κατέληξε να είναι ο πρώτος Πρόεδρος, από γενέσεως Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος κατηγορεί τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ ως «επιτήδειο ουδέτερο», επειδή δεν υιοθετεί την αλλοπρόσαλλη πολιτική του μεταξύ Ενιαίου Κράτους, ΔΔΟ και Διχοτομικής λύσης Δύο Κρατών, που αναλόγως ακροατηρίου στην Κύπρο σερβίρει. Καταλήξαμε σε υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβάθμιση της λεγόμενης Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου, η οποία πλέον συναποφασίζει για τον διορισμό αντιπροσώπου του Γενικού Γραμματέα και για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Αλλά, γιατί να μην το κάνει ο Τ/Κ ηγέτης Τατάρ, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία, με απόφαση της Βουλής, μετατρέπει την Πράσινη Γραμμή περίπου σε σκληρό σύνορο μεταξύ δύο κρατών<iframe aria-label="Advertisement" data-google-container-id="9" data-load-complete="true" frameborder="0" height="250" id="google_ads_iframe_/110403327/300x250_02_0" marginheight="0" marginwidth="0" name="google_ads_iframe_/110403327/300x250_02_0" role="region" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; text-align: center; vertical-align: bottom;" tabindex="0" title="3rd party ad content" width="300"></iframe></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">* Στην Κύπρο, μετά την οικονομική κρίση του 2011, γενεές γενεών νέων ανθρώπων καταδικάστηκαν σε μισθούς πείνας των 500 και 700 ευρώ. Κάποιοι έγιναν πολύ πιο πλούσιοι. Το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας φρόντισε όλα αυτά τα χρόνια να εξυπηρετήσει και να διασώσει μια διεφθαρμένη επιχειρηματική ελίτ και την ίδια στιγμή μοίρασε χιλιάδες διαβατήρια σε αμφιβόλου ηθικής επιχειρηματίες. Η Κύπρος από τους ίδιους τους κατοίκους της, με βάση τα στοιχεία της Eurostad, θεωρείται το πιο διεφθαρμένο κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πώς να μην έχει αυτήν την αντίληψη; Στην Αγγλία καταρρέει η κυβέρνηση Τζόνσον γιατί έγιναν κάποια πάρτι στην Ντάουνιγκ Στριτ εν μέσω λοκντάουν, στην Αυστρία παραιτήθηκε ο Πρωθυπουργός γιατί ενίσχυσε παράτυπα κάποιες δημοσκοπήσεις, στη Γαλλία ο πρώην Πρόεδρος Σαρκοζί κυκλοφορεί με βραχιολάκι γιατί ξεπέρασε το ποσοστό της κρατικής χορηγίας για την προεκλογική του. Στην Κύπρο, ο Πρόεδρος κάνει εξωτικά ταξίδια στις Σεϋχέλλες με τζετ Σαουδάραβα, ο οποίος πήρε δεκάδες διαβατήρια για την οικογένειά του, χωρίς να υπάρξει εναντίον του καμία επίπτωση. Για τον βίο και την πολιτεία του γράφτηκαν δύο βιβλία, με πρωτογενές υλικό από συνεργάτη του και απολύθηκε ένας διευθυντής εφημερίδας, αλλά οι θεσμοί αυτής της χώρας περί άλλα τυρβάζουν.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Η πρακτική</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Παρακολουθούμε τις προσεγγίσεις των κομμάτων, τις τελευταίες βδομάδες, σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές. Ανιχνεύουμε κινήσεις στη λογική μιας παλαιάς κοπής αριθμητικής, διακρίνουμε λογικές που αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως μια αγελαία μάζα, πολιτικές ακόμα στη λογικής μιας πασαρέλας, όπου εκλείπουν οι θέσεις και ο στιβαρός πολιτικός λόγος και περισσεύουν οι κινήσεις εντυπωσιασμού. Παρακολουθούμε μια διεργασία που παραγνωρίζει τα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η χώρα: Σε ό,τι αφορά την κοινωνική της συνοχή, στη διαχείριση του Κυπριακού και στην αντιμετώπιση της διαφθοράς.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Κανένας σε αυτόν τον τόπο δεν θέλει να ασχοληθεί με την ουσία, εξού και η κατάντια στην οποία έχει περιπέσει η προεκλογική διεργασία:</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Ο ΔΗΣΥ, ως πρώτο κόμμα, θέλει να επιβάλει τον ηγέτη του για την προεδρία, γιατί μπορεί να κουμαντάρει το μπουρδέλο που έχει δημιουργηθεί. Το ΑΚΕΛ ψάχνει δεξιό υποψήφιο με σοσιαλιστικές ευαισθησίες, για να διαχειριστεί το κατάστημα. Το ΔΗΚΟ διεκδικεί ρόλο τσατσάς και όλα τα υπόλοιπα μικρά κόμματα κάρτα μέλους και καλές τιμές στη χρήση του. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, από τους Ιερούς Κήπους και μύστης των Αφροδισίων διά του «επικαλέω τοι την θεόν», πιστεύει ότι μπορεί να διασφαλίσει ιερόδουλες σε όλους.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Τι</span> <span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">πρέπει να γίνει</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Εξήντα δύο χρόνια μετά την ίδρυση και λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ίσως έχει φτάσει η ώρα να σκεφτούμε έξω από το κουτί. Ότι η χώρα αυτή δεν είναι μια αγελάδα και όποιος κερδίσει τις εκλογές έχει δικαίωμα να την αρμέγει.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Το 2004 μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Έχουμε την πολιτική στήριξη και τα εργαλεία να κάνουμε το ποιοτικό βήμα μπροστά. Ο πολιτικός βίος αυτής της χώρας κινήθηκε προς την εξουσία ως να ήταν λάφυρο που κέρδισε στο πεδίο της μάχης. Έφτασε η στιγμή ίσως για μια νέα σύνθεση, για αναβίωση του Κοινού των Κυπρίων για να κάνουμε ένα βήμα αριστείας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Το ζητούμενο</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Σε αυτές τις εκλογές, το ζητούμενο είναι να βάλουμε τη χώρα μας σε ρυθμούς μιας συλλογικής μεταρρύθμισης. Διεκδικούμε τα αυτονόητα. Ένα κράτος δικαίου. Το οποίο θα λειτουργεί με διαφάνεια, με γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης με ανεξάρτητους ανταγωνιστικούς θεσμούς, με κοινωνική ευαισθησία. Μια λειτουργική λύση του Κυπριακού, η οποία θα ενώσει τη χώρα μας, θα εντάξει τους συμπατριώτες μας Τουρκοκυπρίους στην ΕΕ και θα μας απαλλάξει από τον έλεγχο της Τουρκίας. Μια ορθολογιστική οικονομική ανάπτυξη, η οποία θα δίνει κίνητρα σε υγιείς επιχειρήσεις, θα ενθαρρύνει την καινοτομία, θα προωθεί την πράσινη ανάπτυξη, αλλά θα διασφαλίζει και σωστές απολαβές στους εργαζόμενους. Μια χώρα που θα αποτελεί για την περιοχή της πρότυπο και συνάμα τίμιο διαμεσολαβητή για τις γειτονικές της χώρες.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Με βάση το τι αρχίσαμε να βλέπουμε και να ακούμε στο πλαίσιο αυτής της προεκλογικής περιόδου, κανένα κόμμα και κανένας ανεξάρτητος υποψήφιος δεν μπορεί να καθοδηγήσει τη χώρα μας στην αλλαγή που χρειαζόμαστε. Απαιτούνται υπερβάσεις. Χρειάζονται συνέργειες όλων των κομμάτων προς αυτήν την κατεύθυνση. Εξήντα δύο χρόνια μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και 58 χρόνια μετά το Δίκαιο της Ανάγκης, με βάση το οποίο ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας λειτουργεί ως εκλεγμένος Δικτάτορας, ίσως τα κόμματα, κάποιοι ανεξάρτητοι πολιτικοί και, βεβαίως, όλοι εμείς οι πολίτες, θα πρέπει να προβληματισθούμε. Δεν μπορούμε να εκλέξουμε έναν ακόμα ανέλεγκτο Πρόεδρο για να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της χώρας. Η δεκαετής παρουσία του Προέδρου Αναστασιάδη στην προεδρία αυτής της χώρας ανέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας το επιχείρημα γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να είναι λάφυρο κανενός. Ας σκεφτούμε για μια φορά στην ιστορία μας να λειτουργήσουμε με οδηγό τους προαναφερθέντες πυλώνες πολιτικής, με μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα, γιατί αυτό έχει ανάγκει η χώρα μας, έχει ανάγκη τις πλάτες ολονών μας. Για να μην θεωρηθεί ότι απλώς ωραιολογώ, βάζω στο τραπέζι τρία ονόματα τα οποία, θεωρώ, ότι με τη συνδρομή των κομμάτων μπορούν για μια πενταετία να εκπληρώσουν αυτή την αποστολή: Χρήστος Στυλιανίδης, Ανδρέας Μαυρογιάννης, Μάριος Ηλιάδης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"> </p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-44487400187112791722021-12-06T00:17:00.002-08:002021-12-06T00:17:54.852-08:00 Στον απόηχο μιας θλιβερής διαμάχης παπικών και ορθοδόξων<p><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSmNclRwbmuWJwZkfcHvgCPb9sAa9NUDpsffs1y7Pg4pDbF4hHXx1sy0AlDwQUw9qwcDRwty9pQpsWmNI_mL3eRLGno5uFOx1nR2Hck8WKr7mlC_UCoyw6V0SVOIUcCTK7O3MG8qGrXFM/s1000/Papas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1000" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSmNclRwbmuWJwZkfcHvgCPb9sAa9NUDpsffs1y7Pg4pDbF4hHXx1sy0AlDwQUw9qwcDRwty9pQpsWmNI_mL3eRLGno5uFOx1nR2Hck8WKr7mlC_UCoyw6V0SVOIUcCTK7O3MG8qGrXFM/s320/Papas.jpg" width="320" /></a></div><br />Την περασμένη Παρασκευή 3/12/2021 <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">έξω από το ΓΣΠ όπου τελούσε λειτουργία ο Πάπας
Φραγκίσκος, μαζεύτηκαν κάποιες ομάδες Ελληνοκυπρίων ορθοδόξων πιστών για να
σύρουν τα εξ αμάξης στον Ποντίφικα. Τον αποκαλούσαν αιρετικό, όργανο της
Παγκοσμιοποίησης, κραυγάζοντας « Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος
Αθάνατος Ελέησον ημάς». Δεν γνωρίζω αν τελικά ο Θεός τους Ελέησε, αυτό που
σίγουρα μπορούμε να κρατήσουμε είναι τις κραυγές τους, ως έναν
θλιβερό ιστορικό απόηχο που έλκει την καταγωγή του πολλούς
αιώνες πριν.</span><p></p><p>
</p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ιστορία </span></b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Το Σάββατο 16 Ιουλίου 1054, λίγο πριν τη Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία
της Κωνσταντινούπολης, τρεις ξένοι μπήκαν στο Ιερό Βήμα, έριξαν στην Αγία
Τράπεζα ένα έγγραφο και απομακρύνθηκαν. Όταν έφτασαν στον νάρθηκα, φώναξαν με
δυνατή φωνή: «Videat Deus et judicet» (βλέπει ο Θεός και κρίνει) και έφυγαν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι τρεις ξένοι, με επικεφαλής τον καρδινάλιο Ουμβέρτο, ήταν απεσταλμένοι
του Πάπα και το έγγραφο περιείχε βαριές κατηγορίες και έναν αναθεματισμό, για
τον ίδιο τον Πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τέσσερις μέρες αργότερα, η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης αναθεμάτισε κι
εκείνη τους συντάκτες του εγγράφου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Την Κυριακή 24 Ιουλίου, ο αναθεματισμός αναγνώστηκε επίσημα μέσα στην Αγία
Σοφία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Μιλούμε βασικά για τα γεγονότα που οδήγησαν στο γνωστό Σχίσμα των Εκκλησιών
διαχωρίζοντας τούς έως τότε χριστιανούς σε καθολικούς στη Δύση και σε
ορθοδόξους στην Ανατολή.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι λόγοι</span></b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ας μείνουμε στη μεγάλη εικόνα εν αρχή. Κάποιοι από αυτούς που φώναζαν έξω
από το ΓΣΠ πιστεύουν ότι το σχίσμα αφορά θέματα θεολογικά και κυρίως πίστεως.
Στην πραγματικότητα μιλούμε για θέματα άσκησης πολιτικής και εξουσίας επί των
μαζών. Η Εκκλησία αποτελούσε τότε και εν μέρει αποτελεί σήμερα ένα εργαλείο
ελέγχου του μέσου ανθρώπου σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Τα Δυτικά
Βασίλεια, τα οποία είχαν αρχίσει να ανακάμπτουν μετά την πτώση της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας, αμφισβητούσαν την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, δηλαδή το
Βυζάντιο, το οποίο φάνταζε τότε ως η πιο ισχυρή πολιτική δύναμη της εποχής. Η
αμφισβήτηση αυτή, μεταξύ άλλων, επιχειρήθηκε να εμπεδωθεί με εργαλείο τα θέματα
πίστεως.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών της Ανατολής και της Δύσης ούτως ή άλλως
δεν ήταν πάντοτε αρμονικές στους οκτώ πρώτους αιώνες.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Στην πραγματικότητα προηγήθηκε μια παρατεταμένη περίοδος απομάκρυνσης και
αποξένωσης των δύο Εκκλησιών σε σχέση με το ποια Εκκλησία (Κωνταντινούπολη ή
Ρώμη) έχει το πρωτείο, η οποία μοιραία οδήγησε στην οριστική ρήξη και
τελικά στην απόσχιση των δύο Εκκλησιών. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ιστορικά υπήρξε και συνέχεια η οποία έχει εντυπωθεί στο ιστορικό
υποσυνείδητο των Ελλήνων Ορθοδόξων. Το 1204 στο πλαίσιο της Τέταρτης
Σταυροφορίας Οι Φράγκοι υπό τις ευλογίες του Πάπα κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη
καταφέροντας ένα τρομακτικό πλήγμα στην Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία από το
οποίο δεν συνήλθε ποτέ. Το 1453 κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Πόλης από τους
Οθωμανούς οι Φράγκοι και το Βατικανό υποσχέθηκαν βοήθεια, η οποία δεν έφτασε
ποτέ. Απεναντίας κάποιες πόλεις -κράτη όπως η Βενετία και η Γένουα έπαιξαν
διπλό ρόλο προσδοκώντας σε εμπορικά προνόμια σε σχέση με τα μεγάλα λιμάνια των
Οθωμανών.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τροφή για τις μάζες </span></b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πέρα από την πολιτική βέβαια, για να πεισθούν οι αμαθείς μάζες των ανθρώπων
ήταν αναγκαίο να υπάρξει και ένα άλλο ισχυρό υπόβαθρο που αφορούσε σειρά
δογματικές διαφορές, μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο όρος αιρετικός ήταν πολύ διαδεδομένος και στην Ανατολή και στη Δύση. Στο
Βυζάντιο, μέσα από σειρά Οικουμενικών Συνόδων είχαν αποπεμφθεί στην κυριολεξία
εις στο πυρ το εξώτερον πολύ δυνατά μυαλά θεολογιζόντων
φιλοσόφων, όπως ο Άρειος και ο Ωριγένης, γιατί επέμεναν να σκέφτονται και να
προβληματίζονται ακολουθώντας την κλασική σχολή της ελληνικής φιλοσοφικής
σκέψης. Ότι όλα, δηλαδή, είναι υπό αίρεση, ότι κάθε φορά μπορεί να προκύπτουν
νέα ερωτήματα και κατ’ επέκταση νέες απαντήσεις. Στην Ανατολή, επίσης, ο
αυτοκράτορας Ιουλιανός αποκλήθηκε Παραβάτης, ενώ ο σκοταδιστής Θεοδόσιος
αποκλήθηκε Μέγας γιατί έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας. Τα πράγματα
στη Δυτική Εκκλησία ήταν πολύ πιο βάρβαρα. Εκεί υπήρχε ένα βιβλίο, η Αγία
Γραφή, το οποίο μπορούσαν να διαβάζουν και να ερμηνεύουν μόνο οι εκπρόσωποι του
Πάπα. Όποιος έλεγε κάτι διαφορετικό είχε μια θέση εξασφαλισμένη εις την πυράν,
τιμωρία με την οποία απειλήθηκε και ο Γαλιλαίος όταν τόλμησε να πει ότι η Γη
γυρίζει. Ακόμα και ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος σύρθηκε ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης
γιατί αγιογραφούσε εκτός της αισθητικής του Βατικανού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Δογματικές διαφορές</span></b><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πέρα από κάποιους αντιδραστικούς διανοούμενους, τα πράγματα για τις
απλοϊκές μάζες μπορούσαν να υιοθετηθούν πολύ πιο εύκολα. Μερικές λέξεις, μερικά
σύμβολα, στάθηκαν ικανά να διασπάσουν τους χριστιανούς και να δημιουργήσουν
μέτωπα φανατικών, έτοιμων να σφαγιάσει ο ένας τον άλλο. Μιλούμε πραγματικά για
αστειότητες, σε σημείο που η κύρια διαφωνία εδράζεται στο ποιος στέλνει ένα
περιστέρι που συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">* Στην Ορθοδοξία, το Σύμβολο της Πίστεως αναφέρει ότι το Άγιο Πνεύμα
εκπορεύεται μόνο εκ του Πατρός. <i>Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον,
το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον… Οι </i> καθολικοί, στο
δικό τους «Πιστεύω», έχουν προσθέσει ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του
Υιού (Filióque). </span><i><span lang="EN-US" style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Et in Spíritum
Sanctum, Dóminum et vivificántem: qui ex Patre Filióque procédit…</span></i><span lang="EN-US" style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">* Υπάρχει επίσης διαφορά στο πώς γεννήθηκε η Παναγία, που έχει να κάνει με
το δόγμα της ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου: Η Ορθοδοξια πιστεύει ότι η
Θεοτόκος γεννήθηκε με το προπατορικό αμάρτημα, δηλαδή ήταν αμαρτωλή γιατί
η Εύα έφαγε ένα μήλο στον Παράδεισο και απαλλάχτηκε κατά τον
Ευαγγελισμό. Η Καθολική Εκκλησία πιστεύει ότι γεννήθηκε χωρίς την ενοχή
του προπατορικού αμαρτήματος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">* Διαφέρουν οι γνώμες και πώς πέθανε η Παναγία, αυτό που ονομάζεται «Η
Κοίμηση της Θεοτόκου». Η Ορθοδοξία πιστεύει ότι η Θεοτόκος πέθανε
και μετά μετέστη στον ουρανό. Η Καθολική Εκκλησία πιστεύει ότι μετέστη
(δηλαδή διακτινίστηκε ζωντανή) χωρίς να έχει πεθάνει.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">* Υπάρχουν και λατρευτικές διαφορές, όπως στη Θεία Ευχαριστία. Οι καθολικοί
προσφέρουν άζυμο άρτο, ενώ οι ορθόδοξοι άρτο κανονικό. Στη βάφτιση, επίσης, η
Ορθόδοξη Εκκλησία βαφτίζει διά καταδύσεως, ενώ η Καθολική ρίχνει νερό στο
κεφάλι του βαφτιζομένου. Σε ό,τι αφορά το Πάσχα, για τους ρωμαιοκαθολικούς
ο Ιησούς έσωσε τον άνθρωπο και του επέτρεψε να φτάσει στον Παράδεισμο
πληρώνοντας ο ίδιος το τίμημα μέσω του θανάτου και της Σταύρωσής του. Για
τους ορθόδοξους, η σωτηρία επιτυγχάνεται από τον θρίαμβο του Χριστού επί του
θανάτου με την Ανάσταση.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">* Υπάρχουν διαφορές σε ό,τι αφορά την απεικόνιση των αγίων. Οι καθολικοί
χρησιμοποιούν αγάλματα για να τιμήσουν τους αγίους, ενώ οι ορθόδοξοι
χρησιμοποιούν εικόνες. Επίσης, οι ορθόδοξοι μυρώνουν όλα τα παιδιά όταν
βαφτίζονται, ενώ οι καθολικοί μόνο τα παιδιά που προορίζονται να γίνουν ιερείς.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">* Σε ό,τι αφορά την υμνολογία, στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει
εκκλησιαστικό όργανο και μόνο ο άνθρωπος με τη φωνή του υμνεί τον Θεό. Στη
Δυτική Εκκλησία έχει μπει το εκκλησιαστικό όργανο και έχει διαφοροποιηθεί η
μουσική σε σχέση με τη βυζαντινή.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">* Τέλος, οι καθολικοί επέβαλαν στους κληρικούς τους την υποχρεωτική αγαμία.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τονίζει από την πλευρά της ότι σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη
και ολόκληρη την Ιερά Εκκλησιαστική Παράδοση, ο απλός κληρικός είναι ελεύθερος
να διαλέξει μεταξύ γάμου και αγαμίας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οικονομία<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι σύγχρονες Εκκλησίες και τα δόγματα που εκπροσωπούν δεν έχουν
εργαλειοποιηθεί μόνον στην άσκηση επιρροής πάνω στις μάζες σε ό,τι αφορά τη
λατρεία. Η εξουσία επί των μαζών πάντα έχει και οικονομικές παραμέτρους. Στη Δύση,
κατά τον Μεσαίωνα, η Εκκλησία ήταν κομμάτι του Φεουδαρχισμού, είχε τεράστιες
εκτάσεις γης και κυρίως θρησκευτικά στρατιωτικά τάγματα για νέες κατακτήσεις
που έφερναν πάντα νέα έσοδα, όπως ήταν η Ναΐτες, οι Ιωαννίτες, οι Ιησουίτες.
Σήμερα στο Βατικανό, παρά το ότι ο Πάπας Φραγκίσκος κυκλοφορεί με ένα μικρό
FIAT, υπάρχει μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες στον κόσμο η οποία κάνει
μπίζνες, μέχρι δε πρόσφατα κάποιοι μιλούσαν και για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Από τα άτομα έως τις επισκοπές, το Βατικανό συγκεντρώνει τις δωρεές μέσω
ειδικού τμήματος. Η Αγία Έδρα κερδίζει επίσης έσοδα από τόκους και επενδύσεις
των αποθεματικών της. Ιστορικά, η Αγία Έδρα επενδύει κυρίως σε ιταλικές
βιομηχανίες, κατανέμοντας το χαρτοφυλάκιό της μεταξύ μετοχών και ομολόγων και
περιορίζοντας το μερίδιό της σε εταιρείες κάτω του 6%. Οι πιο πρόσφατες
επενδύσεις ήταν πιο διεθνείς, ωστόσο, ιδιαίτερα στα δυτικά ευρωπαϊκά νομίσματα
και ομόλογα, με κάποια δραστηριότητα στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Και στην Ανατολική Εκκλησία τα φαινόμενα αυτά ανθούν. Κατά την Οθωμανική
Περίοδο, η ηγεσία της Εκκλησίας υπήρξε κατά τόπους ο μιλέτ πασιής, δηλαδή ο
Εθνάρχης, και κατ’ επέκταση ο φοροεισπράκτορας των Οθωμανών. Αυτό
συνέβαινε και στην Κύπρο για 300 περίπου χρόνια. Όταν ήρθαν οι Εγγλέζοι, προέκυψαν
προβλήματα. Ο Αρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος επισκέφθηκε τον πρώτο κυβερνήτη της
Κύπρου σερ Γκάρνετ Γούλσλεϊ και του ζήτησε Βρετανούς στρατιώτες για να
μαζέψει τους φόρους. Ο βρετανός του είπε ότι τους φόρους τους μαζεύει η
κυβέρνηση και όχι η Εκκλησία. Από τη στιγμή εκείνη και μετά η Εκκλησία της
Κύπρου ξεκίνησε αντιαποικιακό αγώνα κατά των Βρετανών. Σήμερα η Εκκλησία της
Κύπρου είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης, ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους
ακινήτων, και ίσως ο μεγαλύτερος επενδυτής στην τουριστική βιομηχανία της
χώρας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι εβραϊκοί μύθοι <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Εν κατακλείδι, η Εκκλησία σε κάθε γωνιά του κόσμου λειτουργεί ως ένας
φορέας πολιτικής και οικονομικής επιρροής. Αυτό που πραγματικά εκπλήττει είναι
ότι ο κύριος μοχλός επιρροής της δεν είναι ούτε η πολιτική, ούτε η οικονομική
της ισχύς, αλλά κάποιες πανέμορφες ιστορίες από τη μυθολογία του εβραϊκού λαού.
Σε σημείο που -προσβλητικά για μας τους Έλληνες- παραγκωνίζεται η τεράστια
συμβολή του ελληνικού πνεύματος σε ό,τι αφορά τον φιλοσοφικό στοχασμό και τον
ορθολογισμό που γέννησε την Επιστήμη, έφερε την Αναγέννηση και μας χάρισε
τον Διαφωτισμό.<o:p></o:p></span></p><b><span style="font-family: "inherit", serif; font-size: 24pt;"></span></b><p></p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-74016422378196075852021-11-09T05:14:00.001-08:002021-11-09T05:14:41.196-08:00Πεθαίνουμε σαν χώρα <p> <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px;">Στην Κύπρο την τελευταία δεκαετία μεγαλώνει μια νέα γενιά χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες από την πατρίδα της. Πρόκειται για μια γενιά ανθρώπων που από το 2011 όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση έως και σήμερα αισθάνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ακόμα και παρίες ενός συστήματος, το οποίο, πιστεύουν, λειτουργεί για να εξυπηρετεί κάποιες συγκεκριμένες ομάδες του κυπριακού πληθυσμού. Σίγουρα οι νέοι δεν έχουν πάντα δίκιο, αλλά η κοινωνία που τους αγνοεί, έχει πάντα άδικο.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Το κυπριακό πολιτικό σύστημα τα τελευταία 10 χρόνια έδωσε μια μεγάλη μάχη για να σώσει αυτό που έκρινε ως πιο σημαντικό για την επιβίωση αυτής της χώρας: Έσωσε τις τράπεζες, έσωσε τους μεγαλοεπιχειρηματίες που χρωστούσαν στις τράπεζες εκατοντάδες εκατομμύρια και διασφάλισε τους ίδιους επιχειρηματίες μέσω του Κυπριακού Επενδυτικού Προγράμματος. Παρασιτικά πλούτισαν και πλουτίζουν επίσης λογιστές, δικηγόροι και άλλα παρεμφερή επαγγέλματα που υπηρετούσαν τη συγκεκριμένη επιλογή ανάπτυξης και εν γένει το industry. Κοντά σε αυτούς και αρκετές χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό ως κλητήρες ενός κοινωνικά μονομερούς και αδιαφανούς συστήματος με αντίτιμο κάποιους αξιοπρεπείς μισθούς. Την ίδια περίοδο, χιλιάδες συμπολίτες μας μπήκαν στη φυλακή για χρωστούμενα μερικές εκατοντάδες ευρώ, ενώ τα επόμενα χρόνια μια ολόκληρη γενιά καταδικάστηκε να μην ελπίζει σε τίποτα, και κυρίως να φοβάται για το μέλλον της.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Η άλλη Κύπρος</span></p><div class="code-block code-block-4" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin: 8px auto; text-align: center;"><div class="mb-2 d-block mx-auto" data-google-query-id="CLiv5sKti_QCFUgT4AodRikB-g" id="div-gpt-ad-1379511964456-1" style="box-sizing: border-box; height: 250px; margin-bottom: 0.5rem !important; margin-left: auto !important; margin-right: auto !important; width: 300px;"><div id="google_ads_iframe_/110403327/300x250_02_0__container__" style="border: 0pt none; box-sizing: border-box;"><iframe data-google-container-id="6" data-load-complete="true" frameborder="0" height="250" id="google_ads_iframe_/110403327/300x250_02_0" marginheight="0" marginwidth="0" name="google_ads_iframe_/110403327/300x250_02_0" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; vertical-align: bottom;" title="3rd party ad content" width="300"></iframe></div></div></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Ποιος θα σώσει τη γενιά που χάνεται στην Κύπρο; Ποιος πολιτικός και ποια κόμματα θα μιλήσουν, επιτέλους, για αυτούς τους νέους ανθρώπους;</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Ο Μιχάλης, ετών 33 από τη Λεμεσό, η Έλενα, ετών 26 από την Πάφο, η Κλεοπάτρα ετών 29 από τη Λάρνακα και ο Αντώνης ετών 36 από το Παραλίμνι, ζουν ακόμα με τους γονείς τους. Παρότι εργάζονται δεν έχουν άλλη επιλογή, αφού μόνο για ενοίκιο πρέπει να ξοδεύουν το 50% του μισθού τους. Αν σε αυτά συμπεριλάβει κανείς τη διατροφή, τη συντήρηση αυτοκινήτου και τη διασκέδαση που κάθε νέος επιθυμεί, τότε μπορεί κάποιος να αντιληφθεί και τα παρεπόμενα. Κανένας από τους πιο πάνω δεν μπορεί να ονειρευτεί μια δική του κατοικία, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να σκεφτεί τη δημιουργία οικογένειας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Δυστυχώς, υπάρχει και συνέχεια: Οι νέοι αυτής της χώρας, όταν αισθάνονται ότι ζουν στο περιθώριο, είναι λογικό να απορρίπτουν το σύστημα. Δεν είναι τυχαίο που οι νέοι σε ποσοστό που ξεπερνά το 90% απαξιώνουν τα κόμματα και την πολιτική. Δεν είναι επίσης τυχαίο που γενικώς σε ολόκληρη την ΕΕ ανεβαίνουν τα ποσοστά ακραίων κομμάτων που εμφανίζονται ως αντισυστηματικά. Στην Κύπρο, το ΕΛΑΜ σε κάθε εκλογική διεργασία ανεβάζει τα ποσοστά του, κερδίζοντας κυρίως τους νέους ψηφοφόρους, με τους περισσότερους ωστόσο να προτιμούν την αποχή από τις εκλογές και εν γένει την πολιτικές διεργασίες σε αυτή τη χώρα. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η απολιτίκ γενιά θα δώσει το στίγμα στις ερχόμενες προεδρικές εκλογές. Μέσα από μια νάιφ προσέγγιση αναζητεί έναν ανεξάρτητο υποψήφιο, ο οποίος να είναι καλό παιδί. Ούτε καν μπαίνει στη λογική να βάλει ακόμα ένα φίλτρο, δηλαδή να είναι ικανός να ασκήσει πολιτική με στόχο να λύσει υφιστάμενα προβλήματα.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Το θέμα, εν ολίγοις, ξεκινά ως οικονομικό, στη συνέχεια καθίσταται κοινωνικό και ακολούθως μετατρέπεται σε πολιτικό και ακόμα εθνικό. Μια χώρα με γεννήσεις 1,33% ανά ζευγάρι είναι μια χώρα που πάσχει από υπογεννητικότητα. Αυτή η χώρα γηράσκει αφού δεν αναπληρώνει με νιάτα τον πληθυσμό και εν τέλει συρρικνώνεται πληθυσμιακά, αφού οι γεννήσεις είναι λιγότερες από τους θανάτους. Το θέμα βέβαια δεν αφορά μόνο τους νέους. Αφορά και αυτούς που σήμερα είναι 50 και 60 χρονών. Στ’ αλήθεια, ποιος σε λίγα χρόνια θα πληρώνει για τις συντάξεις τους; Η αποδεκατισμένη και συνάμα κακοπληρωμένη γενιά που δημιουργείται σήμερα;</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί η υπογεννητικότητα, η οποία στην ουσία οδηγεί σταδιακά τη χώρα σε θάνατο; Τα επιδόματα τέκνων, η στήριξη φοιτητών, που ειρήσθω εν παρόδω έχουν περιορισθεί στο ελάχιστο μετά την κρίση του 2011, είναι μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν λύνουν ωστόσο το πρόβλημα στη ρίζα του. Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί αν αρχικά στηριχθεί η νέα γενιά με πρακτικά μέτρα, για να μπορέσει να ξεκινήσει τη ζωή της με αξιοπρέπεια.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Κοινωνική δικαιοσύνη</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Με βάση τα αποτελέσματα της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης 2020, με οικονομικό έτος αναφοράς το 2019 και με βάση τον αναθεωρημένο ορισμό, 17,6% του πληθυσμού ή 156.000 άτομα βρίσκονταν σε Κίνδυνο Φτώχειας ή σε Κοινωνικό Αποκλεισμό (AROPE). Πιο συγκεκριμένα, 17,6% του πληθυσμού ζούσε σε νοικοκυριά με διαθέσιμο εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας ή ζούσε σε νοικοκυριά με σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση, ή ζούσε σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλό δείκτη έντασης εργασίας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Σε ότι αφορά τους νέους, σύμφωνα με την Eurostat η ανεργία ήταν 18,8% και στους τρεις πρώτους μήνες του 2021 (7.000 άτομα), έναντι 19,9% τον Απρίλιο του 2020. Αν σε αυτούς συμπεριλάβει κάποιος και τους νέους με μισθούς κάτω του ορίου φτώχειας, τότε αντιλαμβάνεται ότι σχεδόν ένας στους δύο νέους στην Κύπρο δεν έχει μέλλον.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Συζητώντας με πολιτικούς της λεγόμενης φιλελεύθερης σκέψης μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι μετρούν νούμερα και όχι ανθρώπους. Οι πολιτικοί της Αριστεράς στην Κύπρο έχουν δρόμο να διανύσουν, αφού ακόμα βρίσκονται στη φάση της ποινικοποίησης του κέρδους. Όποιος επιχειρηματίας κερδίζει χρήματα, βασικά είναι απατεώνας και εκμεταλλεύεται την υπεραξία της εργασίας των εργαζομένων. Ξεχνούν ότι ο κομουνισμός κατέρρευσε γιατί υποτίμησε την ανθρώπινη φύση. Θεωρώντας ότι όλοι είναι τέλειοι, αφαίρεσε το κίνητρο από τους ανθρώπους να εργαστούν και να παλέψουν περισσότερο. Ναι, για να κερδίσουν κάτι παραπάνω.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Για τους φιλελεύθερους, η οικονομία πάει καλά εφόσον εξυπηρετούμε το ένα τρίτο. Υπάρχουν καλοί ρυθμοί ανάπτυξης, λένε, η ανεργία πέφτει, ανακάμπτουμε ραγδαία από την τελευταία κρίση της πανδημίας. Πρόκειται για μια συνολική αποτίμηση σε βαθμό νουμερολαγνείας που δεν εξειδικεύει, οπότε δεν είναι και ακριβής: Ποιοι περνούν καλά, ποιοι ευημερούν; Δεν γίνεται να ευημερούν 100.000 και να δυσπραγούν 500.000, αλλά εμείς να κοιτάμε τους μέσους όρους στη λογική τού «Ο Ωνάσης κι εγώ είμαστε εκατομμυριούχοι» ή στη λογική του Προέδρου Αναστασιάδη, «η Λεμεσός πετά», αλλά τα τρία τέταρτα των νέων μένουν με τους γονείς τους ή έχουν εξοριστεί σε χωριά 15 και 20 χλμ. έξω από τη Λεμεσό για να βρουν στέγη, ή ακόμα μένουν στην Πάφο για φθηνότερο ενοίκιο και εργάζονται στη Λεμεσό.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Αν θέλουμε να μείνουμε στη Λεμεσό, η οποία εξακολουθεί να πετά ακόμα και σήμερα, η ανάπτυξη γης εξακολουθεί να είναι στο επίκεντρο και έχει να κάνει με το άναρχο κτίσιμο και άλλων πύργων, αλλά και οικιστικών συγκροτημάτων πολυτελείας γύρω από το καζίνο, αλλά και στην περιοχή της Μονής. Επιχειρηματίες ανάπτυξης γης παίρνουν άδειες για αναπτύξεις, ακόμα και χαλαρώσεις επί υφιστάμενων, π.χ. ξενοδοχείων, χωρίς μια στοιχειώδη ανταπόδοση στο κράτος και εν γένει την κοινωνία. Αυτό δεν συμβαίνει ούτε στη Μέκκα του Καπιταλισμού, δηλ. στις ΗΠΑ, ούτε στο Λονδίνο, ούτε σε άλλες σοβαρές χώρες. Για τέτοιες αναπτύξεις υπάρχει σοβαρή φορολογία ή σημαντικά ανταποδοτικά προς την κοινωνία οφέλη. Αν θα παραδοθεί σε έναν επιχειρηματία μια έκταση γης για ανάπτυξη πολυτελών κατοικιών, η οποία λογικά θα ανεβάσει τις τιμές στην υπόλοιπη περιοχή, οφείλει ο κάθε επιχειρηματίας να αναπτύξει και σε μια άλλη περιοχή συγκροτήματα μεσαίας και προσιτής κατοικίας με χαμηλότερα κέρδη. Δεν γίνεται εν ολίγοις οι πολιτικοί μας να δίνουν αβέρτα κίνητρα σε κάποιους επιχειρηματίες οι οποίοι δημιουργούν υπερκέρδη, με μοναδική ανταπόδοση την ενίσχυσή τους στις προεκλογικές τους εκστρατείες.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Το θέμα της αλόγιστης ανάπτυξης και της κατασπατάλησης πόρων εγείρει ένα ακόμα θέμα που δεν είναι αμιγώς κυπριακό, αλλά παγκόσμιο. Σε ποιον πλανήτη θα ζουν οι επερχόμενες νέες γενιές;</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Μετά την έκκληση για δράση, που διατύπωσαν χιλιάδες νέοι στη Γλασκώβη για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν χθες στην πόλη που φιλοξένησε τη Διάσκεψη COP26 για το κλίμα και σε όλο τον κόσμο.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Από το Σίδνεϊ μέχρι το Παρίσι, περνώντας από το Λονδίνο, το Ναϊρόμπι ή το Μεξικό, περισσότερες από 200 εκδηλώσεις επρόκειτο να πραγματοποιηθούν χθες, σύμφωνα με τον συνασπισμό οργανώσεων που ηγείται της κινητοποίησης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Η κλιματική αλλαγή οδηγεί σε υπερθέρμανση, σε απερήμωση, σε άνοδο της στάθμης των θαλασσών, σε πρόκληση μεταναστευτικών ροών. Οι ισορροπίες στον πλανήτη αλλάζουν άρδην λόγω ενός ξεπερασμένου μοντέλου ανάπτυξης, το οποίο διαχειρίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες κοντόφθαλμες και διεφθαρμένες ελίτ. Με όχημα την αλόγιστη ανάπτυξη, με στόχο μόνο το κέρδος, οδηγούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη τις νέες γενιές στην περιθωριοποίηση και την οικονομική εξαθλίωση.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Στη Λεμεσό οι νέοι δεν έχουν πια πού να μείνουν, στη Συρία μπαίνουν σε σαπιοκάραβα με προορισμό καλύτερους προορισμούς.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib37owOumjqdW1K6YvDDvCl1IVPCQIdZ8eSa_R0BLEQ_z9zbXjS6C0Glv2IX1ZAx2mnEKmDlAF2pN22zzbV4C2cfgr_QBpW3nCNg3dO2T2M070yguFX2Yw8z_HvKmr3frMnbgoDlwO8Ks/s2048/skoulikia+cyprus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1501" data-original-width="2048" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib37owOumjqdW1K6YvDDvCl1IVPCQIdZ8eSa_R0BLEQ_z9zbXjS6C0Glv2IX1ZAx2mnEKmDlAF2pN22zzbV4C2cfgr_QBpW3nCNg3dO2T2M070yguFX2Yw8z_HvKmr3frMnbgoDlwO8Ks/s320/skoulikia+cyprus.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-60378401059824198982021-11-09T04:58:00.001-08:002021-11-09T04:58:17.951-08:00Το φλερτ Αναστασιάδη με τα δύο κράτη<p>Και με τη λύση δύο κρατών, και όχι μόνο, με τη χαλαρή
ομοσπονδία, όπως ανέφερε στο Εθνικό Συμβούλιο, φλερτάρει και συζητά
παρασκηνιακά εδώ και αρκετό καιρό ο Πρόεδρος Αναστασιάδης με την Τουρκία. Το
όλο θέμα, είτε κατονομάζοντας τη λύση ως χαλαρή ομοσπονδία είτε χαλαρή
συνομοσπονδία είτε και λύση δύο κρατών, με βάση τη γνωστή τακτική της
σφυγμομέτρησης που εφαρμόζει ο ίδιος για να σταθμίζει τις αποφάσεις του, το
έχει συζητήσει μέχρι στιγμής με εκατοντάδες άτομα στην ε/κ πλευρά. Το έχει
επίσης καταθέσει σε συνεδρίες με υπουργούς και τεχνοκράτες, ενώ δεν παρέλειψε
να το θέσει ακόμα και σε συζητήσεις με την τουρκική πλευρά, ακόμα και με τον
Μουσταφά Ακιντζί. Έμμεσα πλην σαφώς το υπαινίχθηκε και στον γενικό γραμματέα
του ΟΗΕ την περασμένη βδομάδα στη Νέα Υόρκη, αναφέροντάς του, εκτός κειμένου,
ότι είναι έτοιμος να συζήσει νέες και καινοτόμες ιδέες σε ό,τι αφορά τη λύση
του Κυπριακού. Η θέση αυτή του κ. Προέδρου προκάλεσε εύλογες απορίες από
πλευράς ΟΗΕ, με την ε/κ πλευρά τις τελευταίες μέρες, με απανωτές επαφές με τα
Ηνωμένα Έθνη, συμπεριλαμβανομένης και επικοινωνίας του κ. Αναστασιάδη με την κ.
Λουτ, να ζητά να μην συμπεριληφθεί κάτι τέτοιο στην έκθεσή της. Όλες οι
ενδείξεις βέβαια τους τελευταίους μήνες δείχνουν ότι οδεύουμε σε μια πιθανή
αλλαγή της βάσης συζήτησης στο Κυπριακό.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Πατρότητα<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Η πατρότητα της λύσης δύο κρατών στην Κύπρο δεν ανήκει σε
Ε/Κ πολιτικό αλλά στον Ραούφ Ντενκτάς. Ο οποίος το πάλεψε όσο μπορούσε μέχρι
την εκπαραθύρωσή του από την εξουσία την άνοιξη του 2004. Η Τουρκία τότε είχε
ευθυγραμμιστεί, ενόψει ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ και παρόμοιων δικών της
φιλοδοξιών, με τη λύση της ομοσπονδίας. Η νέα φάση της συζήτησης της λύσης δύο
κρατών άνοιξε με τη συγκατάθεση του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος σύμφωνα με
πληροφορίες άρχισε να κάνει τις πρώτες του νύξεις μετά τις πρώτες συγκρούσεις
που είχε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον Μουσταφά Ακιντζί και λίγο πριν
τις πρώτες διασκέψεις στο Μοντ Πελεράν. Ουσιαστικά, όμως, η συζήτηση αυτή
τέθηκε στο τραπέζι με συναίνεση του Προέδρου Αναστασιάδη στο Κραν Μοντανά κατά
τη διάρκεια της συνάντησης που είχε με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου το προηγούμενο
βράδυ του δείπνου με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ στις 6 Ιουλίου 2017. Έκτοτε η
συζήτηση αυτή διεξάγεται παρασκηνιακά μεταξύ ενός πολύ στενού κύκλου
συνεργατών.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες, στις 5 Ιουλίου
2017, παραμονή του δείπνου με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, ο κ. Αναστασιάδης
επεδίωξε και είχε κατ' ιδίαν συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας
Μεβλούτ Τσαβούσογλου και του είπε ότι δεν μπορούσε να συναινέσει σε συμφωνία,
διότι δεν θα περνούσε από το δημοψήφισμα στην Κύπρο. Ο κ. Αναστασιάδης ανέφερε
στον Τσαβούσογλου ότι ήταν έτοιμος να συζητήσει ένα σχέδιο Β' για λύση, μετά
τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Ο κ. Αναστασιάδης ζήτησε από τον Τούρκο υπουργό
Εξωτερικών να μην δημιουργήσει η Τουρκία προβλήματα στην κυπριακή ΑΟΖ για να
διαπιστώσει τι και πόσα αποθέματα φυσικού αερίου υπάρχουν. Φέρεται επίσης να
κατέθεσε την άποψη ότι μετά από μια λύση με τα δύο κρατίδια (κατά προτίμηση
εντός της ΕΕ) η Τουρκία θα ήταν ελκυστική αγορά για τους υδρογονάνθρακες της
Ανατολικής Μεσογείου. Η πρόταση του κ. Αναστασιάδη στον Τσαβούσογλου δεν ήταν
κεραυνός εν αιθρία. Από τον Ιανουάριο του 2017 φαίνεται να εντείνονταν οι
προβληματισμοί του ενάντια στη διζωνική ομοσπονδία, και ειδικά στο θέμα του
διαμοιρασμού της εξουσίας. Ήταν τότε που αξιοποίησε την κρίση που δημιουργήθηκε
με αφορμή τον νόμο του ΕΛΑΜ για εορτασμό του δημοψηφίσματος για την Ένωση στα
σχολεία και το πάγωμα των συνομιλιών από τον Ακιντζί ώστε να απαξιώσει τη
διαδικασία. Εν μέσω αυτής της κρίσης, στις αρχές Απριλίου του 2017, ο κ.
Αναστασιάδης ήγειρε σε πρωινή σύσκεψη με τους συνεργάτες του την ιδέα για ένα
σχέδιο Β' για λύση δύο κρατών έναντι επιστροφής εδαφών. Υπήρξε έντονη αντίδραση
από τον Ιωάννη Κασουλίδη, ο οποίος του είπε "να μην πεις ποτέ ξανά έτσι
κουβέντα". Διαφωνία εξέφρασε στην ίδια σύσκεψη και ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Ο κ.
Αναστασιάδης δεν επέμεινε και η συζήτηση έκλεισε εκεί.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Παρά ταύτα, στο δείπνο που είχε με τον Μουσταφά Ακιντζί στις
16 Απριλίου 2017 για να συζητήσουν πώς θα προχωρούσαν μετά την κρίση που
προκάλεσε η ψήφιση του νόμου για το ενωτικό δημοψήφισμα, ο κ. Αναστασιάδης,
σύμφωνα με τ/κ πηγή, έθεσε στον Τουρκοκύπριο ηγέτη την ιδέα της λύσης δύο
κρατών. Μάλιστα του υποσχέθηκε ότι θα βοηθούσε για να ενταχθεί και το
τουρκοκυπριακό κράτος στην ΕΕ. Ο Ακιντζί αρχικά δελεάστηκε με την ιδέα και είδε
την εισήγηση θετικά. Μετά όμως από συζητήσεις που είχε με Ευρωπαίους
διπλωμάτες, διαπίστωσε ότι δύο κυπριακά κράτη στην ΕΕ ήταν ανέφικτος στόχος και
επέμεινε στην ολοκλήρωση των συνομιλιών για διζωνική ομοσπονδία και ένταξη της
ενιαίας Κύπρου στην ΕΕ.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Στις 21 Απριλίου 2017, ο κ. Αναστασιάδης σε συνάντηση που
είχε στο Προεδρικό με αντιπροσωπεία του ΕΒΕ Αμμοχώστου μίλησε ξανά για σχέδιο
Β' και δύο κράτη έναντι επιστροφής εδαφών. Η πληροφορία διαδόθηκε γρήγορα από
τους παριστάμενους και έφτασε στα δημοσιογραφικά γραφεία που άρχισαν να τη
διερευνούν. Ο γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου Θεοδόσης Τσιόλας, ο οποίος
ήταν παρών στη συνάντηση, επικοινώνησε τηλεφωνικά με όλους τους παριστάμενους
και τους υπέδειξε να μην επιβεβαιώσουν την πληροφορία και ότι επρόκειτο για
παρανόηση, όπως και έγινε.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ο κ. Αναστασιάδης πήγε στο Κραν Μοντανά υπό διαμαρτυρία και
αποφασισμένος να οδηγήσει τις συνομιλίες σε αδιέξοδο. Κατηγορούσε μάλιστα
συνεχώς "αυτόν τον τσιτσιφιόγκο τον Άιντε" γιατί πίεζε προς την
κατεύθυνση της διάσκεψης, ενώ δεν υπήρχε έδαφος, ούτε η Τουρκία ήταν έτοιμη,
όπως έλεγε, επειδή (ο Άιντε) ήθελε να εκπληρώσει προσωπικές φιλοδοξίες στις
επερχόμενες εκλογές στη Νορβηγία. Το ίδιο βεβαίως ίσχυε και για τον ίδιο, αφού
είχε μπροστά του τις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 2018.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ενεργώντας κατ' αναλογία με τον Τάσσο Παπαδόπουλο στο
Μπούργκενστοκ, όπου συνομιλούσε μυστικά με τον Σερντάρ Ντενκτάς για από κοινού
τορπιλισμό της διάσκεψης, προσέγγισε τον Τσαβούσογλου, πριν από την ολοκλήρωση
της διάσκεψης, και τον βολιδοσκόπησε για το σχέδιο Β'. Ακόμα και αν ισχύει το
επίσημο αφήγημα του Προέδρου Αναστασιάδη ότι ο Τσαβούσογλου ήταν αδιάλλακτος,
τότε θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο κ. Τσαβούσογλου τον διευκόλυνε να αποτύχει
η διάσκεψη. Και όντως το δεύτερο μέρος του δείπνου της 6ης Ιουλίου στο Κραν
Μοντανά ήταν τραγικό. Ακόμα και όταν προέκυψε η τελευταία χαραμάδα ελπίδας διά
της καθόδου των πρωθυπουργών των εγγυητριών, ο κ. Αναστασιάδης διαφώνησε,
ζητώντας από τον κ. Τσίπρα να μην μεταβεί στην Ελβετία, ενώ μέλος της ε/κ
αντιπροσωπείας αντάλλαξε βαριές κουβέντες με τον κ. Καλπαδάκη, διευθυντή του
διπλωματικού γραφείου του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος επέμενε (όπως και ο κ.
Κοτζιάς) ότι η συνάντηση των πρωθυπουργών έπρεπε να πραγματοποιηθεί.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Κήρυξαν ναυάγιο<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"> Μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, ο κ. Τσαβούσογλου
δήλωσε ότι "έχει αποκαλυφθεί ότι είναι αδύνατη η εξεύρεση λύσης στο
πλαίσιο των παραμέτρων των καλών υπηρεσιών του ΟΗΕ" και ότι "δεν έχει
κανένα νόημα να επιμένουν σε αυτές τις παραμέτρους". Ακριβώς αυτή ήταν και
η ανάλυση του Νίκου Αναστασιάδη μετά το Κραν Μοντανά. Ενημερώνοντας το
Υπουργικό Συμβούλιο στη συνεδρία της 12ης Ιουλίου 2017 για το ναυάγιο της
διάσκεψης, είπε πως το Κυπριακό δεν μπορούσε να λυθεί με ομοσπονδία, και ότι
μετά τις εκλογές θα διαπραγματευόταν τα δύο κράτη έναντι εδαφών. Στην ενημέρωση
επικαλέστηκε μάλιστα και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που αποφάσισε μετά τη
Μικρασιατική Καταστροφή την ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία. Ο κ.
Αναστασιάδης μοιράστηκε τις σκέψεις του για τα δύο κράτη με πολλούς συνομιλητές
του. Ο "Π" έχει μαρτυρίες από πέραν των δέκα προσωπικοτήτων που
άκουσαν από το στόμα του Αναστασιάδη το σχέδιο Β' για διχοτόμηση έναντι εδαφών.
Οι πληροφορίες αυτές δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς και στον Τύπο, χωρίς η
κυβέρνηση να καταβάλει ποτέ οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια να τις διασκεδάσει.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Αναφορές στα ΜΜΕ<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">* "Ξένος συνάδελφος, επικαλούμενος πηγή στην Άγκυρα, με
πληροφόρησε ότι για λύση δύο κρατών βολιδοσκοπούσε και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης.
Το κράτησα σε μικρό καλάθι αφού ερχόταν από την Άγκυρα, μέχρι που η πληροφορία
επιβεβαιώθηκε και από τη Λευκωσία", έγραψε στην "Καθημερινή"
(4/3/2018) ο Ανδρέας Παράσχος. Επίσης, ο Κώστας Βενιζέλος έγραψε στον
"Φιλελεύθερο" (7/1/2018) ότι το θέμα των δύο κρατών "συζητήθηκε
ήδη και πως έγινε με πρωτοβουλία της ελληνοκυπριακής πλευράς. Πόσο αυτό
ευσταθεί, εναπόκειται στην ελληνοκυπριακή πλευρά να το επιβεβαιώσει ή να το
διαψεύσει".<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">* Σε συνέντευξή του στον "Φιλελεύθερο"
(5/11/2017), ο κ. Αναστασιάδης μίλησε περιφραστικά για τα σχέδιά του: "Θα
πρέπει με τις πολιτικές δυνάμεις να υπάρξει μια ειλικρινής διαβούλευση για να
δούμε τι είναι το σχέδιο Β' που θα δημιουργεί συνθήκες ειρήνης, θα προστατεύει
τον Ελληνισμό και θα διαφυλάσσει τη λειτουργικότητα του κράτους". Σε
διευκρινιστική ερώτηση, εάν είχε ο ίδιος σκέψεις επί τούτου, απάντησε:
"Μετά από την εμπειρία της τελευταίας πενταετίας, του διαλόγου και με τον
κ. Έρογλου και με τον κ. Ακιντζί, οφείλω να πω ότι έχω αποκρυσταλλώσει το πόσο
εφικτό ή το πόσο ανέφικτο ή ποιοι είναι οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν
σε μια πραγματική ειρήνη".<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">* Πιο ξεκάθαρος ήταν σε συνέντευξή του που έδωσε στην
ελληνική εφημερίδα "LIFO" (23/6/2018). Στην ερώτηση μήπως, τελικά, ο
χρόνος έχει δείξει ότι είναι πιο ωφέλιμο να δημιουργηθούν δύο ανεξάρτητα κράτη
αντί για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, απάντησε: "...λαμβάνοντας υπόψη
τις αξιώσεις των Τούρκων και τις αρνητικές συνέπειες της παράτασης του
αδιεξόδου, θα ήταν καλό να προβληματιστεί η ελληνοκυπριακή ηγεσία, η κυβέρνηση
και οι πολιτικές δυνάμεις, ως προς το πώς αντιμετωπίζεται η τουρκική
αδιαλλαξία, η αδυναμία επίτευξης λύσης, αλλά και το πώς θα υπάρξει η αναγκαία
ειρήνη και σταθερότητα στην Κύπρο."<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Προτεραιότητες<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές που έχουν γνώση των σκέψεών του,
ο Αναστασιάδης έχει θέσει δύο μεγάλες προτεραιότητες: Την ανάπτυξη της Λεμεσού
και την αξιοποίηση του φυσικού αερίου. "Αφήστε το Κυπριακό, η Λεμεσός
πετά", φέρεται να είπε σε αποχαιρετιστήρια συνάντησή του με υπουργό του,
για να τονίσει ότι δεν θα ήταν σοφό να διαταράξει τη δυναμική της ανάπτυξης που
στηρίζεται στο πρόγραμμα πώλησης υπηκοοτήτων. Διευκρινίζεται ότι σε περίπτωση
λύσης η παραχώρηση υπηκοοτήτων θα είναι ομοσπονδιακή αρμοδιότητα. Για το φυσικό
αέριο ο Αναστασιάδης θέλει να το χειριστεί "χωρίς να έχουμε τους Τούρκους
μέσα στα πόδια μας" και είναι πρόθυμος για διαμοιρασμό της ΑΟΖ προκειμένου
να λυθούν τα χέρια του για αξιοποίηση των κοιτασμάτων. Η προτεραιότητά του αυτή
τη στιγμή είναι η Αίγυπτος, όμως γνωρίζει ότι, τόσο η ΕΝΙ όσο και η EXONMOBIL,
ενδιαφέρθηκαν για την κυπριακή ΑΟΖ, έχοντας υπόψη την αγορά της Τουρκίας. Η
Exxon Mobil μάλιστα το έχει διατυπώσει και δημόσια, τονίζοντας ότι σε περίπτωση
εξεύρεσης φυσικού αερίου οι στόχοι της είναι η κατασκευή τερματικού στο
Βασιλικό και η κατασκευή αγωγού προς την Τουρκία. Η προσέγγιση του κ.
Αναστασιάδη ενέχει πάντως και σοβαρά στοιχεία αφέλειας, υπό την έννοια ότι ο κ.
Πρόεδρος θεωρεί τη διχοτομημένη χώρα του ως ομφαλό της Γης όπου οι μεγάλες
πολυεθνικές θα κάνουν επενδύσεις δισεκατομμυρίων, τις οποίες θα διαχειριστεί
κατά το δοκούν και το συμφέρον ο κ. Αναστασιάδης. Ο Κύπριος Πρόεδρος, αφελώς
δείχνει να παραγνωρίζει αυτά που συζήτησε με τους αμερικανούς στην Κύπρο και
στο Νταβός, στην παρουσία και του Αμερικανού αντιπροέδρου Μπάιντεν, ότι μέρος
της μεγάλης εικόνας είναι και η απεξάρτηση της Τουρκίας από το ρωσικό φυσικό
αέριο. Στο πλαίσιο αυτό το φυσικό αέριο κρίθηκε ως ένας νέος καταλύτης για τη
λύση του Κυπριακού, με την Κύπρο (μέσω των τριμερών που θα γίνονταν τετραμερείς
διά της συμμετοχής της Τουρκίας) να αποκτά για πρώτη φορά και κάποιο
γεωπολιτικό ρόλο. Αν, εξάλλου, τα τελευταία χρόνια υπάρχει τουρκικό ενδιαφέρον
στο Κυπριακό, αυτό οφείλεται στα ενεργειακά αποθέματα. Δεν υπάρχει περίπτωση
στον διάλογο Αναστασιάδη - Τσαβούσογλου να μην περιλαμβάνονται τα ενεργειακά με
λύσεις που θα ικανοποιούν τις ανάγκες της Τουρκίας. Αυτό ήταν και το
αντικείμενο μεγάλου μέρους της συζήτησης που είχε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη,
σύμφωνα με τ/κ πηγή. Μια συζήτηση, όπως και στο Κραν Μοντανά, που στρέφεται στο
πώς να πειστεί η Τουρκία να μην δημιουργεί προβλήματα στην κυπριακή ΑΟΖ μέχρι
να διαπιστωθούν οι ποσότητες που υπάρχουν.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Τι θέλει η Τουρκία<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"> Στην πραγματικότητα, η Τουρκία θέλει να ολοκληρωθεί
το πρόγραμμα των γεωτρήσεων για να ξέρει τι υπάρχει από πλευράς κοιτασμάτων.
Ταυτόχρονα, όμως, συντηρεί την ένδειξη αποφασιστικότητας να διεκδικήσει τα
συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων και τα δικά της στους υδρογονάνθρακες. Σε αυτό το
πλαίσιο εντάσσεται η παρεμπόδιση της γεώτρησης της ENI και η ανοχή που θα
επιδείξει στην EXONMOBIL, με ταυτόχρονη δική της γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Πρόκειται για μια τακτική κίνηση μετά το Κραν Μοντανά και με
τη σύμφωνη γνώμη του κ. Αναστασιάδη, που στέλνει το μήνυμα ότι η Τουρκία
δημιουργεί διαπραγματευτικά ερείσματα, αλλά δεν θεωρεί κατ' ανάγκη ότι η
συνεργασία στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω
μιας λύσης ΔΔΟ. Ο κ. Αναστασιάδης δείχνει ότι μπορεί να συζητήσει και άλλες
λύσεις.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, όταν η ΕΝΙ προγραμμάτιζε
τη γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ, το "υπουργείο εξωτερικών" της
"ΤΔΒΚ" εξέδωσε μια ανακοίνωση (28/12/2017) με τις γνωστές θέσεις για
συνδιαχείριση των φυσικών πόρων και καταγγέλλοντας την ελληνοκυπριακή πλευρά
για μονομερείς ενέργειες. Η ανακοίνωση αυτή κατέληγε με την επισήμανση ότι
"η διαπραγμάτευση για λύση δυο κρατών μπορεί να έρθει στο προσκήνιο ως μια
επιλογή". Δηλαδή, εάν θέλετε να τα διαχειριστείτε μόνοι σας, πάρτε τον
Νότο και αφήστε μας τον Βορρά.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Μερικές μέρες μετά, ο κ. Αναστασιάδης ανταποκρίθηκε στην
πρόκληση. Σχολιάζοντας τις αντιδράσεις της Τουρκίας για τη γεώτρηση της ΕΝΙ,
είπε: "Εάν επιλέγουν να προστατεύσουν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων σε
μια ανεξάρτητη οντότητα, τότε θα πρέπει να περιοριστούν εις όσα αναλογούν στην
αποκλειστική οικονομική ζώνη τής εν λόγω παρανόμου οντότητας. Και συνεπώς δεν
έχουν λόγο να αμφισβητούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής
Δημοκρατίας". Με λίγα λόγια, Κυπριακή Δημοκρατία, κατά τον Πρόεδρο
Αναστασιάδη, είναι η Νότια Κύπρος και η ΑΟΖ της, με τους Τ/Κ να δικαιούνται να
κάνουν ό,τι θέλουν στον Βορρά. Στη συνέχεια βέβαια, λόγω των αντιδράσεων που
υπήρξαν, προσπάθησε να ανασκευάσει τη δήλωσή του, διευκρινίζοντας ότι
παρερμηνεύτηκε. Παρ' όλα αυτά η δήλωσή του ταιριάζει πλήρως με τις συζητήσεις
που κάνει για δύο κράτη και δύο ΑΟΖ. Με αφορμή την ανακοίνωση του
"ΥΠΕΞ" της "ΤΔΒΚ", ο "Φιλελεύθερος" (7/1/2018)
αναφέρθηκε περιφραστικά στις συζητήσεις στη συνάντηση του Αναστασιάδη -
Τσαβούσογλου για δύο κράτη. "Ποιος πήρε την πρωτοβουλία να θέσει τέτοια
ιδέα, πότε έγινε αυτό και μεταξύ ποιων είναι ένα μεγάλο θέμα. Πληροφορίες για
το τι συνέβη υπάρχουν, ωστόσο, λόγω της σοβαρότητας του θέματος, πριν
τεκμηριωθούν πλήρως, δεν θα δημοσιοποιηθούν", ανέφερε.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Πέθανε η διζωνική;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Στην προεκλογική του εκστρατεία ο κ. Αναστασιάδης απέφυγε
κάθε αναφορά στη διζωνική ομοσπονδία. Ούτε στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση
του ΟΗΕ την περασμένη βδομάδα έκανε αναφορά σε λύση ΔΔΟ. Σύμφωνα με πολιτικό
ηγέτη, "στη Νέα Υόρκη ο Νίκος Αναστασιάδης σκότωσε τη λύση
ομοσπονδίας". Όπως έγραψε η "Καθημερινή" (4/3/2018),
"μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής των προεδρικών εκλογών, ο Νίκος
Αναστασιάδης, στις χωριστές συναντήσεις του με ηγέτες κομμάτων του ενδιάμεσου
χώρου, τους είχε μιλήσει για λύση δύο κρατών, με συναίνεση που θα προσπαθούσε ο
ίδιος να εξασφαλίσει από την ΕΕ και με τη σύμφωνη γνώμη του
Αρχιεπισκόπου". Αυτός ήταν ίσως και ένας από τους λόγους που ώθησε τον
Νικόλα Παπαδόπουλο να μην στηρίξει στον δεύτερο γύρο τον Σταύρο Μαλά ενώ
έδειχνε διατεθειμένος να το κάνει.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Τον Απρίλιο του 2018, μετά την επανεκλογή Αναστασιάδη, ο κ.
Τσαβούσογλου επισκέφθηκε τα κατεχόμενα για να συζητήσει τα νέα βήματα στο
Κυπριακό με όλα τα πολιτικά κόμματα. Η συνάντηση διήρκεσε πέραν των δύο ωρών
και, σύμφωνα με τουρκοκυπριακή ιστοσελίδα που πρόσκειται στον Ακιντζί, ο
Μεβλούτ Τσαβούσογλου ανέφερε τα εξής: "Οι Ε/Κ δεν αποδέχονται την ομοσπονδία.
Υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν προτιμητέο ένα μοντέλο που να μοιάζει με την
ομοσπονδία ή τη λύση δυο κρατών", και ζήτησε την άποψη όλων των πλευρών. Ο
Μουσταφά Ακιντζί έδωσε στον Τσαβούσογλου την εξής απάντηση: "Εγώ δεν
καταθέτω μια πρόταση τέτοιου είδους στο τραπέζι. Δεν τίθεται τέτοιου είδους
ζήτημα".<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση δεν κατήγγειλε, όπως συνηθίζει,
την επίσκεψη Τσαβούσογλου στα κατεχόμενα και δεν αντέδρασε στις τοποθετήσεις
του για λύση δύο κρατών, ούτε και υπερασπίστηκε τον Ακιντζί που τοποθετήθηκε
εναντίον. Η Τουρκία απάντησε με δυσαρέσκεια στην ανελαστικότητα του Μουσταφά
Ακιντζί την περασμένη βδομάδα στη Νέα Υόρκη: Οι κύριοι Ερντογάν και
Τσαβούσογλου δεν συναντήθηκαν μαζί του, αλλά με τον κ. Όζερσαϊ. Χαιρέτισαν
επίσης την κυπριακή αντιπροσωπεία και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εντός της
Γενικής Συνέλευσης μπροστά στα φλας των δημοσιογράφων. Τον τελευταίο καιρό οι
Τούρκοι επίσημοι δεν δείχνουν να αποφεύγουν τους Ε/Κ πολιτικούς, όπως έκαναν
στο παρελθόν, ούτε τονίζουν με έμφαση και με κάθε ευκαιρία ότι δεν αναγνωρίζουν
την Κυπριακή Δημοκρατία. Ενημερώνοντας το Εθνικό Συμβούλιο ο κ. Αναστασιάδης
μετά την επιστροφή του από τη Νέα Υόρκη, είπε ότι η θέση του κ. Τσαβούσογλου
ήταν τα δύο κράτη και ότι ο ίδιος αντιπρότεινε τη χαλαρή ομοσπονδία. "Αν
το θέμα ήταν χαλαρή ομοσπονδία, αυτό θα μπορούσε να το συζητήσει και με τον κ.
Ακιντζί", σύμφωνα με τ/κ πηγή. Απλώς ο κ. Αναστασιάδης, επειδή ακόμα δεν
αισθάνεται έτοιμος να πει δημόσια ότι συζητά τα δύο κράτη, απέδωσε τη θέση αυτή
στον συνομιλητή του, ο οποίος δεν έχει κανένα πρόβλημα να το αποδεχτεί. Αυτό
αναφέρει στον "Πολίτη" τ/κ πηγή, καταθέτοντας την ανησυχία του, αφού,
όπως αναφέρει, "όλα αυτά περί χαλαρής ομοσπονδίας δεν έχουν κανένα νόημα.
Ο κ. Αναστασιάδης, αν το θέμα ήταν ο περιορισμός κάποιων αρμοδιοτήτων της
κεντρικής κυβέρνησης, θα μπορούσε να το θέσει στις διαπραγματεύσεις. Οι
αρμοδιότητες που δόθηκαν στην κεντρική κυβέρνηση ήταν οι απολύτως αναγκαίες για
να λειτουργήσει ως χαλαρή ομοσπονδία. Οπότε, τι είναι αυτά που μας λέει
σήμερα;" Ο κ. Αναστασιάδης συζητά με την Τουρκία ερήμην, όχι μόνον των
Τ/Κ, αλλά και όλων των πολιτικών κομμάτων, περιλαμβανομένου του ΔΗΣΥ, σε
συνεργασία μόνο με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Χριστοδουλίδη, χωρίς καμιά
διπλωματική και πολιτική υποστήριξη, είτε από το εσωτερικό είτε από την ΕΕ.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ο Μουσταφά Ακιντζί, τον οποίο τα ελληνοκυπριακά ΜΜΕ
αποκαλούν κατοχικό ηγέτη, τοποθετήθηκε ενάντια στα δύο κράτη και δυσφορεί για
τον διάλογο Τουρκίας - Ελληνοκυπρίων. "Δεν πρέπει να επιτραπεί ή να δοθεί
η ευκαιρία ώστε η τ/κ πλευρά να φαίνεται σαν μια ασήμαντη λεπτομέρεια",
ανέφερε σε γραπτή δήλωσή του μετά τη δημοσιοποίηση της συνάντησης Αναστασιάδη -
Τσαβούσογλου. Ακόμα και χθες σε τουίτ διατύπωσε τη θέση ότι αυτός είναι ο
διαπραγματευτής της λύσης του Κυπριακού και κανένας άλλος. Στην ίδια γραμμή και
ο Κουντρέτ Όζερσαϊ, ο οποίος είναι ενήμερος για τα πάντα, να δηλώνει πρόσφατα
ότι "οι Ε/Κ, ακόμα και δύο κράτη να επιθυμούν, αυτό θα πρέπει να το
συζητήσουν μαζί μας".<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Σύμφωνα με πληροφορίες μας, ο Τ/Κ ηγέτης θα προσέλθει στη
συνάντηση με τον κ. Αναστασιάδη χωρίς ταμπού για να συζητήσει οτιδήποτε.
Έχοντας όμως μια τεράστια διαφορά με τον Τσαβούσογλου. "Ο Τούρκος
υπουργός", σύμφωνα με διπλωματική πηγή, "συζητά συνομοσπονδία μέσα
από την οποία θα προκύψουν σταδιακά δύο κράτη. Ο Μουσταφά Ακιντζί θα μπορούσε
να συζητήσει ακόμα και συνομοσπονδία για να φέρει τις δύο συνιστώσες πολιτείες
της να λειτουργήσουν σε βάθος χρόνου στη λογική ενός ενιαίου κράτους".<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">φλασάκι<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ξέρει πού το πάει ο κ. Πρόεδρος; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης
προς το παρόν δείχνει να συζητά μόνο με την Τουρκία. Είναι μέρος ενός
τακτικισμού για να στείλει ένα μήνυμα στους Τ/Κ ότι ενόσω ζητάτε αυτά που
ζητάτε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δεν είναι εφικτή η ομοσπονδία;
Εντείνει μια πίεση στους Τουρκοκυπρίους στέλνοντας σαφές και ορατό μήνυμα λόγω
της τεράστιας οικονομικής κρίσης στα κατεχόμενα, ότι χωρίς ομοσπονδία θα
μείνετε εκτός Ευρώπης, χωρίς φυσικό αέριο και εσαεί μια υποβαθμισμένη επαρχία
της Τουρκίας; Η οποία και κράτος να ανακηρυχθεί, θα είναι πάντοτε προτεκτοράτο
της Τουρκίας; Αυτό σίγουρα δεν το θέλουν οι Τ/Κ, όσο κι αν δεν μας
εμπιστεύονται. Αυτή η τακτική θα μπορούσε να ισχύει αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης
εξακολουθούσε να πιστεύει σε μια λύση ΔΔΟ, είτε ισχυρή είτε χαλαρή. Όλες οι
ενδείξεις προς το παρόν καταδεικνύουν ότι απομακρύνεται ταχέως από ένα τέτοιο
ενδεχόμενο. Φαίνεται να θέλει μια λύση του τύπου, "εφόσον δεν μπορούμε να
σας ελέγξουμε, είναι προτιμότερο εμείς ποδά, εσείς ποτζεί". Αυτό βέβαια
σημαίνει πως αν τιναχθεί στον αέρα και η επικείμενη συνάντηση που θα έχει με
τον Μουσταφά Ακιντζί στο τέλος Οκτωβρίου, θα πρέπει να βάλει την υπογραφή του
για την ίδρυση ανεξάρτητου Τ/κ κράτους. Από τα πολιτικά συμφραζόμενα εξάγεται
επίσης το συμπέρασμα ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κινείται με αιχμή του δόρατος
τοΝ γνωστό τακτικισμό του χωρίς σοβαρή μελέτη και σχεδιασμό.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> * Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πολίτης στις 14 Οκτωβρίου 2018 </o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGYNxbfG4L0id1AqTJg4RRXcMzJIxrVSNkSmjMVKcEp4k0ivtqHpEbtkehPGA0NVoQmOYgFDHu48Oxo7yzPI76QBDoKdC2cjPajFMxWJd1EsOs2mn0uvRZRrChMcuoOx1uFfryftomunY/s1665/20210420_205008.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1081" data-original-width="1665" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGYNxbfG4L0id1AqTJg4RRXcMzJIxrVSNkSmjMVKcEp4k0ivtqHpEbtkehPGA0NVoQmOYgFDHu48Oxo7yzPI76QBDoKdC2cjPajFMxWJd1EsOs2mn0uvRZRrChMcuoOx1uFfryftomunY/s320/20210420_205008.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-77122179969691322362021-10-11T05:22:00.001-07:002021-10-11T05:22:31.257-07:00Ο Εντιμότατος κ. Νίκος Αναστασιάδης <p> <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px;">«Ψάχνω έναν έντιμο άνθρωπο να μου υποδείξει τον συσχετισμό μου με τα Pandora Papers», αναφώνησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Τι να εννοεί με αυτή την τοποθέτηση ο εντιμότατος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χρυσάνθου Αναστασιάδης; Ότι οι 600 δημοσιογράφοι που ασχολήθηκαν επί μήνες με την επεξεργασία των εγγράφων αυτών και οι εκατοντάδες εφημερίδες που τα αναδημοσίευσαν δεν έχουν ίχνος</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKMDEisegK_tacuPQIRdHZ47L4Op-PAf7vn9DcSbCou_nVBEu1B7N67RgOK6dbzQTOP4Od5cUwXL6qxlCvQ2RMWWrixRTPClF0hYUq-PWC4IV_39qgCS1VvRazGwG4Kr06sfy8RjX0zA8/s973/SmartSelect_20210428-224103_Samsung+Internet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="638" data-original-width="973" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKMDEisegK_tacuPQIRdHZ47L4Op-PAf7vn9DcSbCou_nVBEu1B7N67RgOK6dbzQTOP4Od5cUwXL6qxlCvQ2RMWWrixRTPClF0hYUq-PWC4IV_39qgCS1VvRazGwG4Kr06sfy8RjX0zA8/s320/SmartSelect_20210428-224103_Samsung+Internet.jpg" width="320" /></a></div><br /> εντιμότητας;<iframe allow="attribution-reporting" data-google-container-id="6" data-load-complete="true" frameborder="0" height="250" id="google_ads_iframe_/110403327/300x250_02_0" marginheight="0" marginwidth="0" name="google_ads_iframe_/110403327/300x250_02_0" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; text-align: center; vertical-align: bottom;" title="3rd party ad content" width="300"></iframe><p></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Ο εντιμότατος κύριος Πρόεδρος υποστηρίζει δεν έχει σχέση με τον Πούτιν και τον Μπλερ, που μεταξύ άλλων φιγουράρουν στα έγγραφα ότι επένδυσαν σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους, διότι δεν ήταν δικές του οι επενδύσεις αλλά του φίλου του, όπως αποκαλεί τον Αλεξάντερ Λεμπέντεφ. Αυτός ως καλός δικηγόρος τον εξαφάνισε πίσω από κάποιες εταιρείες, των οποίων διαχειριστές εμφανίζονταν κάποιοι δικηγόροι του γραφείου του.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Σχετικά με τις αποκαλύψεις των Pandora Papers, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, μιλώντας στο ΡΙΚ και τον Ανδρέα Κημήτρη, ανέφερε πως «αναφέρονται σε 35 ηγέτες και 330 αξιωματούχους που ανακάλυψαν ότι επένδυσαν πλούτο σε χώρες του εξωτερικού. Δεν υπάρχει οτιδήποτε. Δεν με κατατάσσουν σε εκείνους, αλλά ανακάλυψαν ότι το δικηγορικό γραφείο που φέρει το όνομά μου ενέγραφε Offshore εταιρείες που μέχρι πρότινος απέκρυπταν τους μετόχους». Διερωτήθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης συγκεκριμένα: «Τι σχέση έχω εγώ;», σημειώνοντας δε ότι από το 1997 ουδέποτε ασχολήθηκε με το δικηγορικό του γραφείο.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Το δικηγορικό</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Ο εντιμότατος Νίκος Αναστασιάδης υποστηρίζει ότι εγκατέλειψε το δικηγορικό του γραφείο από το 1997, όταν έγινε πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Δυστυχώς, δεν λέει την αλήθεια. Ως πρόεδρος του ΔΗΣΥ και δικηγόρος από το 2000 και εξής άνοιξε τα φτερά του στη Μόσχα συνεργαζόμενος με Ρώσους ολιγάρχες, οι οποίοι με βάση άπειρα διεθνή δημοσιεύματα, αλλά και έρευνες της ρωσικής Αστυνομίας, στην πλειοψηφία τους κατέκλεπταν το Ρωσικό Λαό βγάζοντας τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Ως πρόεδρος του ΔΗΣΥ, έως και το 2013 που εξελέγη στην Προεδρία της Δημοκρατίας, κάθε βδομάδα ήταν στη Ρωσία, έκανε εταιρεία στη Μόσχα και διακινούσε τα δισεκατομμύρια δολάρια των πελατών του μέσω του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Όλα γίνονταν νόμιμα βέβαια, αφού οι νόμοι που ψήφιζε ο ίδιος και οι άλλοι δικηγόροι της Βουλής άφηναν ορθάνοικτα παράθυρα για τέτοιου είδους δράσεις. Μιλούμε για μια χρυσή δεκαετία για όλα τα μεγάλα δικηγορικά και λογιστικά γραφεία της Κύπρου, αλλά και τις τράπεζες. Σε κάποιες στιγμές ειλικρίνειας, ο κ. Πρόεδρος λέει και καμιά αλήθεια, όπως έκανε τον Μάιο του 2020 μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα Financial Times: Απαντώντας στις κατηγορίες για διαφθορά δήλωσε: «I have done so well when I was a lawyer that I have a lot of savings. «I’m not in need to be corrupted.» Moscow on the Med: Cyprus and its Russians FT MAY 15 2020. Σε συνέντευξή του επίσης στο Σίγμα και στον Γιάννη Καρεκλά στις 20 Οκτωβρίου 2020, ανέφερε ότι όταν το 2013 ανέλαβε την προεδρία ήταν ήδη εκατομμυριούχος και, ναι, θεωρεί τον εαυτό του άμωμο και αμόλυντο. Είπε: «Ήρθα πλουσιότερος και θα φύγω φτωχότερος».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Οι αντιφάσεις του εντιμότατου Προέδρου μας δεν έχουν τελειωμό. Πότε τελικά έφυγε από το δικηγορικό του γραφείο; Το 1997 ή το 2013 όπως είπε στο Σίγμα; Πότε κατάφερε να γίνει πολυεκατομμυριούχος; Πριν το 1997 ή μετά; Όταν λέει ότι εγκατέλειψε το γραφείο, εννοεί ότι το πώλησε σε τρίτους ή μήπως το πλειοψηφικό πακέτο ακόμα ανήκει σε μέλη της οικογένειάς του; Η αλήθεια πρέπει μάλλον να αναζητηθεί αλλού: Δεν εγκατέλειψε ποτέ το δικηγορικό του γραφείο. Όπως παραδέχτηκε προχθές στην Guardian, το 2013 (την ίδια περίοδο που κατέρρευσε η οικονομία μας) ως Πρόεδρος έπρεπε να μεταβεί στη Γαλλία για συνάντηση με τον Φρανσουά Ολάντ. Μετέβη είπε εκεί με το τζετ του Αλεξάντερ Λεμπέντεφ. Πήγαινε να συζητήσει, μεταξύ άλλων, την τύχη της Κύπρου που κατηγορείτο ότι είχε μετατραπεί σε άντρο ξεπλύματος των Ρώσων ολιγαρχών με το αεροπλανάκι εντός Ρώσου ολιγάρχη και πελάτη του δικηγορικού του γραφείου: Γιατί; Επειδή ήταν φίλος μου, λέει!</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Την ίδια περίοδο ο εντιμότατος κ. Πρόεδρος (20 Ιουνίου 2013) στο Προεδρικό μέγαρο παρέθετε δείπνο προς τιμήν άλλων δύο Ρώσων πελατών του. Στους Alexander Abramov και Alexander Tobak που συνοδεύονταν από τους δύο συνεταίρους του στο δικηγορικό γραφείο Αναστασιάδη, Στάθη Λεμή και Φάνο Φιλίππου. Με λίγα λόγια, όχι μόνο δεν εγκατέλειψε το δικηγορικό του γραφείο το 1997 όπως λέει, αλλά ακόμα και το 2013 δεχόταν ως Πρόεδρος και δικηγόρος τους πελάτες του στο Προεδρικό Μέγαρο.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Για να επιστρέψουμε στα Pandora Papers, στις 8 Ιουνίου 2015, η Alcogal, μια υπεράκτια χρηματιστηριακή εταιρεία, υπέβαλε καταγγελία κατά του δικηγορικού γραφείου «Νίκος Χρ. Αναστασιάδης & Συνεταίροι ΔΕΠΕ» και ισχυρίστηκε πως τέσσερις από τις offshore εταιρείες που διαχειριζόταν ανήκαν σε άτομα του γραφείου. Στην έκθεση που η Alcogal κατέθεσε στις ρυθμιστικές αρχές των Βρετανικών Παρθένων Νήσων (BVI) είχε αναφέρει ότι παραπλανήθηκε και πως πλέον πιστεύει ότι ο πραγματικός ιδιοκτήτης ήταν ο Ρώσος επιχειρηματίας και πρώην Ρώσος γερουσιαστής Λεονίντ Λεμπέντεφ. Το 2015, ο κ. Λεμπεντέφ κατηγορήθηκε ότι δεν είχε δηλώσει τα περιουσιακά του στοιχεία και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ρωσία. Ο Λεμπέντεφ, που έγινε παραγωγός ταινιών του Χόλιγουντ, αρνείται τις κατηγορίες. Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, ο Λεονίντ Λεμπέντεφ απέκτησε διαβατήριο μέσω του δικηγορικού γραφείου «Νίκος Χρ. Αναστασιάδης & Συνεταίροι ΔΕΠΕ» στο πλαίσιο του Κυπριακού Προγράμματος Επενδύσεων («χρυσά» διαβατήρια) το 2011.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Στις 3 Αυγούστου του 2015, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πήγε διακοπές στις Σεϋχέλλες» για πρώτη φορά με το μπόιγκ του Σαουδάραβα φίλου του. Το ταξίδι στις Σεϋχέλλες μετ’ επιστροφής διαρκεί περίπου 14 ώρες και το αεροπλάνο καταναλώνει, με βάση στοιχεία που κατατέθηκαν στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής στις 14 Φεβρουαρίου 2021, γύρω στα 1.500 ευρώ καύσιμα την ώρα. Αν σε αυτά προσθέσει κανείς το ενοίκιο του αεροπλάνου, τα έξοδα αεροδρομίων και τους μισθούς πιλότων και αεροσυνοδών, αντιλαμβάνεται ότι το ποσό σίγουρα υπερβαίνει τις 50.000 ευρώ. Επέστρεψε στις 13 Αυγούστου. Έξι μέρες μετά, στις 19 Αυγούστου 2015, το Υπουργικό Συμβούλιο του οποίου προΐσταται ο εντιμότατος Πρόεδρος Αναστασιάδης, έλαβε απόφαση πολιτογράφησης της δεύτερης συζύγου του Σαουδάραβα, ενώ είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, με βάση το πόρισμα Καλογήρου, ότι η πολιτογράφηση της δεύτερης συζύγου του Σαουδάραβα ήταν παράνομη με βάση το κυπριακό δίκαιο, το οποίο δεν αναγνωρίζει δεύτερες συζύγους. Ξαναπήγε το 2018 στις Σεϋχέλλες με το ίδιο αεροπλάνο ο κ. Πρόεδρος, αλλά, όπως δήλωσε, πλήρωσε το κόστος από την τσέπη του. Για να τα λέμε όλα, έκανε πολλά ταξίδια με το αεροπλάνο του Σαουδάραβα, υπό καθεστώς αδιαφάνειας, μέχρι που ένα άτυχο πουλί έπεσε και ράγισε τον ανεμοθώρακά του και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Το επιχείρημα</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Το βασικό επιχείρημα του Προέδρου είναι ότι «για όλα όσα έκανε το δικηγορικό μου γραφείο δεν ευθύνομαι, γιατί από τη στιγμή που μπήκα στην πολιτική το εγκατέλειψα». Θα μπορούσε κάποιος εδώ να ισχυριστεί ότι ρίχνει τις ευθύνες στις θυγατέρες του που έχουν το πλειοψηφικό πακέτο του γραφείου. Ας μην το παρατραβάμε. Ο Νίκος Αναστασιάδης είναι καλός πατέρας. Εξάλλου, ακόμα και ο πιο φιλήσυχος πολίτης του Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό βλέπει το προεδρικό αυτοκίνητο έξω από τα πολυτελή γραφεία του δικηγορικού του γραφείου στην οδό Ομήρου κάθε Σάββατο.<br style="box-sizing: border-box;" />Έμμεσα πλην σαφώς κομπάζει επίσης ο εντιμότατος Πρόεδρος ότι μέχρι στιγμής δεν τον έπιασε κανένας να βάζει λεφτά στην τσέπη, όπως ο Μπλερ ή ο Πούτιν, αλλά έγινε εκατομμυριούχος, όπως δήλωσε στη Financial Times, μέσω της εργασίας του ως δικηγόρος. Από την άλλη βέβαια, συνέχεια τον τσακώνουν διάφορα δημοσιεύματα, αλλά και στη Βουλή, παρότι Πρόεδρος, να λειτουργεί και ως δικηγόρος συναντώντας πελάτες ή έστω πρώην πελάτες του γραφείου του.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι οι επαφές αυτές δεν είναι οικονομικές, τίθεται ένα τεράστιο ζήτημα. Ένα ζήτημα πολιτικής δεοντολογίας.<br style="box-sizing: border-box;" />Δεν μπορεί ο εντιμότατος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να κυκλοφορεί με τζετ φυγοδίκων ή πολιτογραφηθέντων αλλοδαπών που έλαβαν χάρες από το κράτος και την ίδια στιγμή να υποστηρίζει ότι το κάνει γιατί είναι στενοί και σεβαστοί φίλοι του. Δεν θέλουμε να κάνει τέτοιες κινήσεις ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας της χώρας μας. Γιατί δεν το καταλαβαίνει; Μας προσβάλλει ως λαό. Όσοι Κύπριοι ταξιδεύουν και έχουν επιχειρήσεις το κατανοούν. Παντού αντιμετωπίζουν τους Κύπριους επιχειρηματίες με ειρωνικά χαμόγελα «as a typical Cypriot Crook».<br style="box-sizing: border-box;" />Οι Κύπριοι, για να έρθουμε στην πρόκληση που απηύθυνε στη συνέντευξη που έδωσε ο Πρόεδρος στο ΡΙΚ, στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι έντιμοι άνθρωποι και καθημερινά του υποδεικνύουν ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται δεν είναι αποδεκτός.<br style="box-sizing: border-box;" />Δυστυχώς, αυτοί οι έντιμοι άνθρωποι δεν ελέγχουν τη Νομική Υπηρεσία, την Ελεγκτική Υπηρεσία, τη Βουλή και το Ανώτατο Δικαστήριο για να τον οδηγήσουν εκεί που του αξίζει.<br style="box-sizing: border-box;" />Σε χώρες σοβαρές, ακόμα και παρωνυχίδα όσων δημόσια παραδέχτηκε ότι έκανε ο κ. Αναστασιάδης, θα οδηγούσε πολιτικούς σε παύση, για να μην πω και πίσω από τα κάγκελα.</p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-56365644149492358482021-09-14T00:31:00.001-07:002021-09-14T00:31:42.060-07:00Ο Κεμάλ, ο Βενιζέλος και ο Πρόδρομος <p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm-Khc_09pSSno0Zp9axT4nxkEW34rI9XUzREulppvo6FNlayjm8bnstQdSTlVLXFgkDewr5IG5jBjHmJrGydDHCg3SwaMGPDe2NQwPVUMbO2JQJSFRicEntdwDAEIfUQXKomwsw2uUQw/s1000/Benizelos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1000" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm-Khc_09pSSno0Zp9axT4nxkEW34rI9XUzREulppvo6FNlayjm8bnstQdSTlVLXFgkDewr5IG5jBjHmJrGydDHCg3SwaMGPDe2NQwPVUMbO2JQJSFRicEntdwDAEIfUQXKomwsw2uUQw/s320/Benizelos.jpg" width="320" /></a></div><br />Του Διονύση Διονυσίου<p></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Συμφωνούμε ότι οι Κύπριοι μαθητές δεν μπορούν να μάθουν για τον Κεμάλ Ατατούρκ μέσα από ένα βιβλίο αγγλικών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Το οποίο πωλείται σε κάθε γωνιά της Γης και σίγουρα για λόγους εμπορικούς κάνει αναφορά σε "ήρωες" πολλών χωρών χωρίς να υπεισέρχεται επί της ουσίας. Οι μαθητές της Κύπρου οφείλουν να αποκτήσουν πλήρη εικόνα γα τον Κεμάλ Ατατούρκ, όπως κόπτεται ο υπουργός Παιδείας της Κύπρου κ. Προδρόμου, μέσα από τα εγχειρίδια ιστορίας στο πλαίσιο της διδασκαλίας της σύγχρονης ιστορίας της περιοχής μας. Ούτε και αυτό γίνεται βέβαια, με αποτέλεσμα τα περί αντικειμενικότητας του κ. Υπουργού, διά του ελέγχου του επιχειρήματος του, να πηγαίνουν κυριολεκτικά περίπατο. </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Η ανακοίνωση </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Το Υπουργείο Παιδείας, μετά τη διαρροή ότι δόθηκε εντολή να σκιστεί η σελίδα με την αναφορά στον Κεμάλ Ατατούρκ και μετά από ώρες αμηχανίας έσπευσε να εκδόσει ανακοίνωση, στην οποία ανέφερε ότι εντόπισε αναφορά σε βιβλίο διδασκαλίας της Αγγλικής που χρησιμοποιείται στη B’ Λυκείου, υπογραμμίζοντας ότι “το όνομα του Ατατούρκ και των Νεοτούρκων ταυτίζεται με εγκλήματα όπως είναι η γενοκτονία των Αρμενίων, η οποία καταδικάζεται απερίφραστα τόσο από τη χώρα μας, όσο και από μεγάλες δημοκρατικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και πολλές άλλες. Όπως ακόμα και με τη γενοκτονία των Ποντίων και Ασσυρίων, αλλά και την εγκληματική «εκκαθάριση» του Eλληνισμού στη Σμύρνη και αλλού. Επομένως, δεν είναι δυνατόν να γίνονται αποδεκτές μέσα στα σχολικά βιβλία αναφορές που προβάλλουν ή και εκθειάζουν την προσωπικότητα και την «ηγεσία» του. Πολύ περισσότερο ενόψει της επετείου, το 2022, 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τους διωγμούς κατά του Ελληνισμού”.</span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Γενοκτονίες </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Εν πρώτοις είναι εύκολη η κατηγορία ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ που γεννήθηκε το 1881 στη Θεσσαλονίκη, βρίσκεται πίσω από όλες αυτές τις γενοκτονίες. Οι σφαγές των Αρμενίων είχαν ξεκινήσει επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ, το 1894-96, με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων. Οι εκτεταμένες σφαγές των Αρμενίων αποδίδονται στο κίνημα των Νεότουρκων (1908-18). Οι απόψεις για την συμμετοχή του Κεμάλ στο κίνημα των Νεότουρκων διίστανται. Θεωρείται ότι δεν έλαβε ενεργά μέρος στο κίνημα των Νεοτούρκων. Υπάρχει η άποψη ότι την εποχή του ξεσπάσματος του κινήματος ο Κεμάλ βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, στην οποία εργάστηκε για την επιτυχία της επαναστατικής αυτής κίνησης αλλά, στη συνέχεια, ήρθε σε ρήξη με την ηγεσία των Νεότουρκων και παράτησε προσωρινά την πολιτική, στρέφοντας την προσοχή του στα στρατιωτικά. Το άστρο του έλαμψε στον Α Παγκόσμιο. Η μεγάλη του διάκριση ήρθε στις πολεμικές επιχειρήσεις της χερσονήσου της Καλλίπολης το 1915, όταν ο Κεμάλ κατάφερε να αποκρούσει τις δυνάμεις της Αντάντ, και συγκεκριμένα τις Αγγλογαλλικές, εισπράττοντας σχόλια του τουρκικού τύπου όπως «υπερασπιστής του Ισλάμ» και «σωτήρας της Κωνσταντινούπολης». </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή της Τραπεζούντας, που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Το 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως «ημέρα εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης από το Τουρκικό Κράτος». Η θεώρηση των γεγονότων αυτών, που για δεκαετίες αποκαλούνταν από τους Έλληνες «Μικρασιατική Καταστροφή», ως γενοκτονίας αποτελεί σημείο αντιλεγόμενο στην Ελλάδα ανάμεσα σε ιστορικούς, διανοούμενους και προσφυγικές οργανώσεις. Όσοι αμφισβητούν την καταλληλότητα του όρου «γενοκτονία» ανήκουν στο κυρίαρχο ρεύμα της κοινότητας των Ελλήνων ιστορικών. Οι σοβαροί έλληνες ιστορικοί που λόγω αντικειμενικότητας δεν διστάζουν να γίνονται δυσάρεστοι, σε ότι αφορά τη Σμύρνη μιλούν περισσότερο για Μικρασιατικό Πόλεμο ή Εκστρατεία, αποφεύγοντας όρους όπως γενοκτονία των Ελλήνων. Ας μην ξεχνούμε και κάτι απλό. Αυτοί που αποβιβάστηκαν στις Οθωμανικές ακτές στις 2 Μαΐου 1919 ήταν οι Έλληνες ενώ ο Ελληνικός Στρατός το 1921 βρέθηκε να πολιορκεί την 'Αγκυρα. Ο Ελληνικός στρατός πήρε εντολή να ελέγξει τον ελληνοκρατούμενο θύλακα της Σμύρνης. Πρώτη του ενέργεια, ωστόσο, ήταν να προβεί σε σφαγές στην Τουρκική συνοικία της πόλης. Στην πορεία βρέθηκε 300 χλμ μακριά, στην Αλμυρά Έρημο και το Αφιόν Καραχισάρ, στο πλαίσιο μιας πολεμικής επιχείρησης εξόντωσης του Κεμάλ Ατατούρκ. </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Δεν ήταν άγιος</span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Ο Κεμάλ δεν ήταν άγιος. Ήταν ένας σκληρός Εθνικιστής, ο οποίος καταπίεσε πρώτα και κύρια τους ισλαμιστές στη χώρα του, εγκαθιδρύοντας μια στρατο-γραφειοκρατική ελίτ για να κυβερνήσει με όρους δικτατορίας. Είχε πολιτική αντίληψη, ωστόσο, κατανοώντας ότι η πολυεθνική αυτοκρατορία η οποία για αιώνες (από τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571) επιβίωνε ως ο Μεγάλος Ασθενής, δεν είχε μέλλον. Πίστεψε, όπως και οι Νεότουρκοι, ότι έπρεπε να δημιουργηθεί ένα εθνικό τουρκικό κράτος, εγκαταλείποντας την αυτοκρατορική ιδεολογία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Την ίδια περίοδο εξάλλου καταλύονταν και οι υπόλοιπες αυτοκρατορίες, όπως η Αυστροουγγαρία, η Γερμανική Αυτοκρατορία αλλά και η Τσαρική πολυεθνική Ρωσία. Τα κράτη ιδρύθηκαν από εθνικά κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη που πίστευαν ότι έπρεπε να λειτουργήσουν με όρους εθνικής καθαρότητας, σε αντίθεση με κάποια φιλελευθερα κινήματα που στην πορεία περιθωριοποιήθηκαν. Κάπως έτσι οι Έλληνες Επαναστάτες όταν κατέλαβαν την Τρίπολη στην Πελοπόννησο το 1821 έσφαξαν 50.000 Τούρκους. Με τον ίδιο τρόπο αντέδρασαν οι Οθωμανοί όταν κατέσφαξαν τους κατοίκους της Χίου λίγο αργότερα. Οι απαράδεκτες εκκαθαρίσεις, εκτοπίσεις και εξορίες εν ολίγοις υπήρξαν σύνηθες φαινόμενο από τις αρχές του 19ου αιώνα και ναι ο Κεμάλ Ατατούρκ σίγουρα τις ανέχθηκε. αν δεν τις υποκίνησε. Ο όρος γενοκτονία εισήχθη για να είμαστε ακριβείς μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο με αφορμή το ολοκαύτωμα των Εβραίων, των Ερέρων στη Ναμίμπια, των Ουκρανών Χωρικών και αργότερα των Τούτσι στη Ρουάντα.</span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Θα μπορούσε κάποιος να διακρίνει και μια πρακτικότητα στην εθνικιστική πολιτική του Κεμάλ. Καταλαμβάνοντας τη Σμύρνη στη συνέχεια υπέγραψε με το Βενιζέλο τη συμφωνία υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών το 1923 στη Λωζάνη, η οποία διεπόταν από διακρατική σύμβαση. Με αυτή τη συμφωνία εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι μετανάστευσαν στην Τουρκία, εγκαταλείποντας τη Μακεδονία, σε μερικό έστω αντιστάθμισμα της φυγής πολυπληθέστερων Ελλήνων από τη Μικρά Ασία. Ενωρίτερα παρόμοια συμφωνία υπέγραψε και η Ελλάδα με τη Βουλγαρία για τους Έλληνες της Ανατολικής Ρωμυλίας. Οι συμφωνίες αυτές κατέστησαν την Ελλάδα ως το πιο ομοιογενές κράτος της Ευρώπης. Λίγο αργότερα ο Κεμάλ, το 1930, υπέγραψε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας και συμμαχίας. </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Ο Ελευθέριος Βενιζέλος</span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Τί κατάλαβε ο Ελευθέριος Βενιζέλος από την Εθνική περιπέτεια της Ελλάδας από τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912) έως και τη Σμύρνη (1922); Ότι η Μεγάλη Ιδέα τέλειωσε και ότι έφτασε η εποχή της ειρηνικής συνύπαρξης της Ελλάδας με όλους τους γείτονες, ακόμα και με τη δύσκολη Τουρκία. Η οποία με τον Κεμάλ ξεκίνησε την πορεία της ως Εθνικό Κράτος, κατατρεχόμενη από σύνδρομα. Σύνδρομα αναβίωσης της χαμένης αυτοκρατορίας, σύνδρομα φοβικά έναντι τρίτων αποικιακών δυνάμεων, οι οποίες μέσω διαφόρων συμφωνιών (Σάικς -Πικό) και συνθηκών (Σεβρών) επιχείρησαν να την διαλύσουν στο παρελθόν. </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Δεν δίστασε λοιπόν, θέλοντας να ενισχύσει το πρώτο βήμα που έκανε με το Κεμάλ, να προχωρήσει στο επόμενο. Το 1934 ο Ελευθέριος Βενιζέλος απευθύνθηκε με επιστολή του στη Σουηδική Ακαδημία και πρότεινε τον Μουσταφά Κεμάλ για το Νόμπελ Ειρήνης. Η πρόταση έγινε, όπως γράφει, διότι είχε διακρίνει την πιθανότητα συνεννόησης με την αναγεννημένη Τουρκία, η οποία βγήκε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος. «Της τείναμε το χέρι, το οποίο εκείνη δέχθηκε και έσφιξε με ειλικρίνεια» είναι η χαρακτηριστική φράση. Επίσης τονίζει ότι η ελληνοτουρκική προσέγγιση μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα συνεννόησης ανάμεσα σε δύο λαούς τους «οποίους έχουν διαιρέσει οι πλέον σοβαρές διαφορές». Η πρόταση που προκάλεσε αίσθηση σε ολόκληρη την Ευρώπη έχει αναφορά και στο ελληνοτουρκικό σύμφωνο του 1930, «που σημάδεψε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη».</span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;"> </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Κεμάλ και Κύπρος</span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Ο Κεμάλ Ατατούρκ δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με την Κύπρο, ίσως όμως την ευνόησε χωρίς να το θέλει με δύο τρόπους: Πρώτον οι συμφωνίες της Λωζάνης που υπέγραψε με τον Βενιζέλο είχαν άμεση σχέση με την τύχη της Κύπρου, αφού η Τουρκία απεμπόλησε κάθε έννομο συμφέρον προς την Κύπρο επιτρέποντας έτσι στην Αγγλία να την ανακηρύξει αποικία του Στέμματος το 1925. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε από πολύ νωρίς επενδύσει στις σχέσεις Ελλάδας -Αγγλίας για την Κύπρο. Όταν η αντιπροσωπία των Κυπρίων τον συνάντησε στο Παρίσι στο πλαίσιο του Συνεδρίου της Ειρήνης των Βερσαλιών, μετά τη λήξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου, στην κυριολεξία απέπεμψε τον Νικόλαο Λανίτη (Νίκλης) που ζητούσε φορτικά να ζητήσει στα υπό επιστροφή εδάφη στην Ελλάδα και την Κύπρο. Διαπληκτίστηκε επίσης δημόσια και με τον Αρχιεπίσκοπο Κύριλλο Γ που ήταν επικεφαλής. Ο Βενιζέλος ήρθε σε κόντρα με την Ελληνοκυπριακή ηγεσία και κατά τα Οκτωβριανά το 1931 όταν διαφώνησε με την πολιτική ρήξης με τη Βρετανία. Πίστευε στη σταδιακή Ένωση της Κύπρου μέσω της παροχής αυτοκυβέρνησης από τους Βρετανούς. Το βρισίδι περί προδότη Βενιζέλου που έπεσε εκείνη την περίοδο στη Λευκωσία, που διακατέχονταν είμαστε σίγουροι, με την ίδια λογική του άσπρου μαύρου που δείχνει σήμερα ο Υπουργός Παιδείας της Κύπρου, ήταν ατέλειωτο. </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Δεύτερον, εμπότισε με τα κοσμικά ιδανικά του την Τ/κ κοινότητα της Κύπρου. Έκλεισε τις ισλαμικές σχολές, σε κάθε περίπτωση ποδοπατούσε το Κοράνι και μιλούσε υποτιμητικά για τον κάθε προφήτη γιδοβοσκό που θα του καθόριζε μέσα από ένα βιβλίο την πορεία μιας χώρας. Οι Τ/κ, ενστερνίστηκαν τον Κεμαλισμό, αν κρίνουμε από τα ενθουσιώδη σχόλια στον Τ/κ Τύπο της εποχής. Στην κυριολεξία λάτρεψαν τον Κεμάλ και εγκολπώθηκαν τη θέληση του για ίδρυση και λειτουργία ενός κοσμικού κράτους. </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Φλασάκι</span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Μια τελική διευκρίνιση</span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Ισχυρές προσωπικότητες που κίνησαν την ιστορία, όπως ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Νάσερ, ο Μπεν Κουριόν, ο Μακάριος, ο Γρίβας, ο Καραμανλής, ο Ερτογάν, για να μείνουμε στην περιοχή μας, πρέπει να γίνονται γνωστές και να παρουσιάζονται όσο το δυνατό πιο αντικειμενικά στους νέους. </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Η ιστορία είναι το πιο πολιτικό και ίσως το πιο επικίνδυνο μάθημα. Αν η ιστορία γράφεται για να εξυπηρετεί τις σκοπιμότητες του κάθε πολιτικάντη στο παρόν, τότε είναι δίκοπο μαχαίρι, με το οποίο η νέα γενιά προετοιμάζεται να σφάξει το γείτονα της. Μια τέτοια προσέγγιση δημιουργεί κοινωνίες φανατικές και πολιτικά ανόητες. Αν λόγω κατοχής της Κύπρου από την Τουρκία το 1974, η ιστορία μας, δίκην ενός ανιστόρητου εξορθολογισμού πρέπει να μηδενίσει την ιστορία των Τούρκων από τον 9ο αιώνα και εξής παρουσιάζοντας τους ως αιμοδιψείς δολοφόνους, τότε δεν υπάρχει διαφυγή από του να τους θεωρούμε εσαεί εχθρούς. Αν θέλουμε στο παρόν και το μέλλον ειρήνη, τότε η ιστορία πρέπει να είναι αντικειμενική. Κανένας Λαός δεν έχει μόνο αρνητικά. Η αντικειμενικότητα θα μας βοηθήσει να δούμε και τα δικά μας λάθη, ίσως δημιουργήσει και τους απαραίτητους όρους συναίνεσης. </span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Εν κατακλείδι αν ο Υπουργός Παιδείας κ. Προδρόμου θέλει πραγματικά τα παιδιά μας να διδάσκονται αντικειμενικά την ιστορία μας ας ξεκινήσει από τα του οίκου μας. Να δώσει εντολή να σκίσουν από όλα τα βιβλία ιστορίας τις "αγιογραφίες" (όπως έκανε με το βιβλίο της Οξφόρδης για τον Κεμάλ) για το Μακάριο και το Γρίβα. Ας ξεκινήσουμε να λέμε τη δική μας ιστορία αντικειμενικά. Με τα καλά της και τα κακά της.</span></p><p><span style="font-family: Verdana; font-size: 16px;">Σημ: Ο κ. Προδρόμου τη βδομάδα που πέρασε μετέβη στην Αθήνα ως εκπρόσωπος της Κυπριακής Κυβέρνησης στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη. Ενός ανθρώπου που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του (όπως και ο Βενιζέλος) για να κτίσει την Ελληνοτουρκική φιλία. Αν κρίνουμε από την ανακοίνωση που εξέδωσε για σκίσιμο του βιβλίου, πήγε, είδε και απήλθε... αλλού ξημερωμένος. Δικαιολόγησε την αντίδραση του επικαλούμενους τις εκδηλώσεις μνήμης "ενόψει της επετείου, το 2022, 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τους διωγμούς κατά του Ελληνισμού”. Και εμείς και οι Τούρκοι είμαστε δυστυχώς καταδικασμένοι να ζούμε και να μηρυκάζουμε το παρελθόν μας. </span></p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-30696014890325615772021-08-30T00:21:00.000-07:002021-08-30T00:21:33.873-07:00Περί επιστροφής στο Ενιαίο Κράτος του 1960 <p> Πώς μας προέκυψε η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας για επιστροφή στο Ενιαίο Κράτος που προνοούσαν οι Συνθήκες Ζυρίχης -Λονδίνου του 1959; Ο κ. Πρόεδρος απαντούσε σε δήλωση του Ερσίν Τατάρ ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί κοινή Δημοκρατία των δύο λαών και ότι τα διαβατήρια εξασφαλίζονται ως φυσικό δικαίωμα που απορρέει από τις Συμφωνίες Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και πως αυτό το δικαίωμα θα πρέπει να τυγχάνει σεβασμού». </p><p>Τι είπε ακριβώς ο Πρόεδρος στις 25 Αυγούστου 2021 σε απάντηση της δήλωσης του Ερσίν Τατάρ, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε για την αφαίρεση διαβατηρίων από μέλη της τ/κ ηγεσίας: «Η ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι απόλυτα έτοιμη να αποδεχτεί την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης με την επάνοδο των Τουρκοκυπρίων, τόσο στην εκτελεστική, τη νομοθετική, τη δικαστική εξουσία, όσο και στις υπόλοιπες των υπηρεσιών, με βάση τις διατάξεις του Συντάγματος του 1960, με ταυτόχρονη έναρξη συνομιλιών για καθορισμό των περιοχών που η κάθε μια των κοινοτήτων θα έχει την ευθύνη διοίκησης, σύμφωνα και με βάση τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών».</p><p>Πόσο εφικτή, και κυρίως ρεαλιστική, είναι αυτή η πρόταση, η οποία, όπως λέχθηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, θα κατατεθεί επίσης και στην κ. Λουτ αν έλθει, και όταν έλθει, στην Κύπρο; </p><p><br /></p><p>Τα θετικά</p><p><br /></p><p>Εκ πρώτης όψεως και με θετικό πρόσημο θα μπορούσε να επισημανθεί ότι μέσα από τις δηλώσεις του, ο κ. Τατάρ, για μια ακόμα φορά αναγνωρίζει ότι το πολιτικό μόρφωμα του οποίου ηγείται στη Βόρεια Κύπρο έλκει τη νομιμότητά του από τις Συνθήκες του 1959 που εγκαθίδρυσαν την Κυπριακή Δημοκρατία. Μάλλον, χωρίς να το θέλει, τις νομιμοποιεί απονομιμοποιώντας την «Τδβκ». </p><p>Στήριξη στην Κυπριακή Δημοκρατία προσφέρει και ο Νίκος Αναστασιάδης, αν αναλογιστούμε ότι πριν μερικούς μήνες ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος αποκάλυπτε, σε συνέντευξή του στον «Πολίτη», ότι ο κ. Πρόεδρος μιλούσε περί λύσης δύο κρατών στην Κύπρο. Μας προβληματίζει βέβαια η τοποθέτηση του κ. Αναστασιάδη περί «αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης», αφού με αυτή τη θέση παραδέχεται έμμεσα ότι σήμερα ο ίδιος δεν είναι συνταγματικά ο νόμιμος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε το 1960. </p><p><br /></p><p>Τακτική</p><p><br /></p><p>Πρέπει να σημειώσουμε βέβαια ότι σήμερα κινούμαστε για μια ακόμα στον αστερισμό των τακτικισμών Αναστασιάδη: </p><p>Επικοινωνιακά κινούμενος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το επιτελείο του, προχώρησαν αρχικά στην απόφαση για αφαίρεση διαβατηρίων και στη συνέχεια στην πιο πάνω δήλωση περί επιστροφής στο καθεστώς του 1960, πιθανόν για δύο λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, η οποία ως συνήθως γράφτηκε στο πόδι:</p><p>* Πρώτον, για να απαντήσει ουσιαστικά στην πρόσφατη πρόταση του Ερσίν Τατάρ για λύση υπό την προϋπόθεση ότι αυτήν θα την υπογράψουν δύο κυρίαρχα κράτη</p><p>* Δεύτερον, για να στείλει το μήνυμα ότι ένα είναι το αναγνωρισμένο κράτος στην Κύπρο, ότι διαθέτει ένα διαβατήριο το οποίο χρησιμοποιούν και οι Τ/Κ και ότι αυτό το κράτος είναι σε θέση να επιβάλλει κυρώσεις στους αποσχιστές. Για να αρθούν οι κυρώσεις, οι αποσχιστές πρέπει να επιστρέψουν στο νόμιμο κράτος. </p><p><br /></p><p>Η θέση αυτή (περί επιστροφής στο Ενιαίο Κράτος) άρχισε να συζητείται ακόμα και επί προεδρίας Κληρίδη. Πάντοτε είχε την έννοια μιας πρότασης που θα ίσχυε προσωρινά, έως ότου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα συζητούσαν από κοινού μετεξελίσσοντας τη Ζυρίχη σε μια λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Κανένας βέβαια δεν την έθεσε ποτέ στο τραπέζι, γιατί όντως η πολυπλοκότητα του νομικού αυτού εγχειρήματος είναι τεράστια, κατανοώντας ταυτόχρονα ότι η λύση πλέον του Κυπριακού είναι πολιτική και όχι νομική. </p><p><br /></p><p>Το κράτος</p><p><br /></p><p>Η θέση ότι ένα κράτος αναγνωρισμένο υπάρχει στην Κύπρο είναι ορθή, αν και αυτό υπονομεύεται συστηματικά από τον Νίκο Αναστασιάδη μετά το Κραν Μοντανά το 2017 και από τον Ερσίν Τατάρ τους τελευταίους μήνες. Από την άλλη, βέβαια, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι το Σύνταγμα αυτού του κράτους, όπως έχει μετεξελιχθεί, δεν καλύπτει τους Τουρκοκύπριους από το 1964 και μετά. </p><p>Με βάση τον «περί Απoνoμής της Δικαιoσύνης (Πoικίλες Διατάξεις) Νόμo τoυ 1964 (Ν. 33/1964) Ε.Ε., Παρ.Ι(Ι), Αρ.331» που κατατέθηκε και εγκρίθηκε από την Κυπριακή Βουλή στις 9 Ιουλίου 1964 από τον τότε γενικό εισαγγελέα Κρίτωνα Τορναρίτη, οι Τ/Κ βρέθηκαν εκτός πολιτικού νυμφώνος. Ο νόμος ψηφίστηκε ως «αίρων ορισμένας δυσχέρειας αίτινες προέκυψαν συνεπεία προσφάτων γεγονότων (σημ: αναφερόταν στα γεγονότα του 1963 και στην αποχώρηση των Τ/Κ από όλα τα σώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας) και παρεμποδίζουν την απονομή της δικαιοσύνης και προνοών περί έτερων συναφών ζητημάτων». Με βάση αυτή καταργήθηκαν τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα, Ανώτατο και Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, και ιδρύθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο όπως υπάρχει μέχρι σήμερα, με τη συμμετοχή αρχικά των πέντε δικαστών οι οποίοι το απάρτιζαν. Με την πάροδο των χρόνων, αυτός ο αριθμός αυξήθηκε διά νόμου σε 7, αργότερα σε 10 και 13, αριθμός ο οποίος ισχύει σήμερα. Σε αυτό (το νέο) Ανώτατο Δικαστήριο ανατέθηκαν οι δικαιοδοσίες, αρμοδιότητες και εξουσίες των δύο προϋπαρχόντων δικαστηρίων. Η ίδρυση και λειτουργία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, μόνο με Ε/Κ δικαστές, κρίθηκε συνταγματική με την επίκληση του δικαίου της ανάγκης. Εδώ θα πρέπει να κατατεθεί και κάτι το οποίο αναδεκνύει και την περιπλοκότητα του όλου εγχειρήματος. Επικεφαλής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, μετά την κρίση του 1963 και παρά την αποχώρηση των Τ/κ από τα υπόλοιπα σώματα ήταν (ως ο αρχαιότερος) ο Τ/κ Ζεκιά Μεχμέτ ο οποίος αφυπηρέτησε στις 22 Σεπτεμβρίου 1966. Επίσης και ο δικαστής Νετζμεντίν Μουνίρ ο οποίος αφυπηρέτησε στις 3 Ιουνίου 1966. Με λίγα λόγια το δίκαιο της ανάγκης επικυρώθηκε και από Τ/κ δικαστές. Οι οποίοι θα μπορούσαν και να παραμείνουν ως ο ένας συνδετικός κρίκος με τη Ζυρίχη. Αναγκάστηκαν βέβαια να αποχωρήσουν μετά από απόφαση του τότε υπουργού εσωτερικών Πολύκαρπου Γιωρκάτζη να υφίστανται σωματικό έλεγχο κάθε φορά που περνούσαν την πράσινη γραμμή. </p><p><br /></p><p>Πιλότος </p><p><br /></p><p>Ως «πιλότος» -αυθεντία κατά τη νομική ορολογία- για τη συνταγματικότητα του «νέου» Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι η γνωστή απόφαση την οποία το ίδιο δικαστήριο εξέδωσε στην υπόθεση Ιμπραχήμ (Attorney general of Republic v. Mustafa Ibrahim and Other 1964).</p><p><br /></p><p>Με βάση αυτή την απόφαση, οι Ε/Κ προχώρησαν και ενσωμάτωσαν όλες τις εξουσίες του Προέδρου και του αντιπροέδρου στον Ε/Κ Πρόεδρο της Δημοκρατίας (τότε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος), μπόρεσαν να διορίσουν 3 ακόμα Ε/Κ υπουργούς στο Υπουργικό Συμβούλιο στη θέση των Τ/Κ και να καταργήσουν τις 15 θέσεις Τ/Κ βουλευτών στο κυπριακό Κοινοβούλιο. Η λογική ήταν απλή: Η Κυπριακή Δημοκρατία έπρεπε να λειτουργήσει παρά τη φυγή των Τ/Κ. </p><p><br /></p><p>Οι Τουρκοκύπριοι</p><p><br /></p><p>Βεβαίως οι Τουρκοκύπριοι δεν αποφάσισαν να φύγουν εν μία νυκτί, διότι έτσι τους κατέβηκε. Αφορμή στάθηκε η καταγγελία των 13 σημείων του Συντάγματος από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο το φθινόπωρο του1963 για να διορθωθούν κάποιες αγκυλώσεις οι οποίες λόγω υπερπρονομίων των Τ/Κ, όπως έλεγε, δεν επέτρεπαν στο νέο κράτος να λειτουργήσει. Προς αυτή την κατεύθυνση, από την αρχή της ίδρυσής του, λάδι στη φωτιά έριχναν και οι Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι δεν έδειχναν καμιά εμπιστοσύνη στο νέο κράτος, με αποκορύφωμα τις διεκδικήσεις τους για φρούρηση των Τ/κ χωριών από Τ/Κ, μέλη του Κυπριακού Στρατού, ενώ και η υπόθεση μεταφοράς όπλων από το πλοιάριο «Ντενίζ» στην Κύπρο για εξοπλισμό της ΤΜΤ έδειχνε εξυπαρχής τη διάθεση υπονόμευσής του. Το «Ντενίζ», με καπετάνιο τον Ρεσάτ Γιαβούζ, μηχανικό τον Ογούζ Κόντογλου και ασυρματιστή τον μόνιμο αρχιλοχία διαβιβάσεων του τουρκικού στρατού Αλί Λεβέντ, ανακόπηκε από βρετανική ακταιωρό, φορτωμένο 6.000 βόμβες, 500 τυφέκια και ένα εκατομμύριο φυσίγγια, στις 18 Οκτωβρίου 1959, δηλαδή οκτώ μήνες μετά την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου κι ενώ η Κύπρος τελούσε ακόμα υπό αγγλική διοίκηση, αναμένοντας την επίσημη ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της, που έγινε στις 16 Αυγούστου 1960.</p><p><br /></p><p>Ούτε οι προτάσεις Μακαρίου προέκυψαν ως κεραυνός εν αιθρία, ως δε ηγέτης της πλειοψηφίας φέρει και τη μεγαλύτερη ευθύνη. Ο Αρχιεπίσκοπος ήθελε να περάσει ο έλεγχος στους Ελληνοκυπρίους. Ο Μακάριος, από την πρώτη στιγμή ξεκίνησε μια τακτική υπονόμευσης της τ/κ συμμετοχής στη νομή της εξουσίας (π.χ. δεν επέτρεψε τη δημιουργία τ/κ δήμων, ούτε επέτρεπε τη συμπλήρωση της πρόσληψης Τ/Κ δημοσίων υπαλλήλων με βάση την ποσόστωση 70:30, διότι οι Τ/Κ ήταν... αγράμματοι), με το να τους εξωθεί στην παρακώλυση της διοικητικής λειτουργίας ως μόνο μέσο αυτοάμυνας, πράγμα, που στη συνέχεια παρουσίαζε ως συνταγματική δυσλειτουργία. Για παράδειγμα, οι Τ/Κ αρνήθηκαν να πληρώνουν φόρους, δημοτικά τέλη ή το ηλεκτρικό μετά την άρνηση του Μακαρίου να τους δώσει χωριστούς δήμους, όπως προνοούσε το Σύνταγμα. Ως συνέχεια τούτου, το κράτος αρνείτο να τους κάνει δρόμους ή ακόμα τους έκοβε το ρεύμα. </p><p> Ήδη τον Ιανουάριο του 1962 ο Μακάριος δηλώνει: «Είμαι υποχρεωμένος να παραγνωρίσω ή να ζητήσω αναθεώρησιν των συνταγματικών εκείνων διατάξεων, αι οποίαι παρακωλύουν την λειτουργίαν του κρατικού μηχανισμού και την πρόοδον της Πολιτείας» (Κρανιδιώτης 1985: 33). Την ίδια στιγμή θέτει σε κίνηση την επιθετική ε/κ στρατηγική: «Εφόσον η τουρκική πλευρά απορρίπτει την ιδέαν περί ενιαίων δήμων (!), από της 1ης Ιανουαρίου δεν θα υφίσταται πλέον ο θεσμός των δήμων» (Μακάριος 30/12/1962).</p><p><br /></p><p><br /></p><p>Η Ελλάδα</p><p><br /></p><p>Η πολιτική της ε/κ ηγεσίας, που σαφέστατα στοχεύει στην ελληνοποίηση της πολιτείας με την περιθωριοποίηση του τ/κ στοιχείου και την τελική του εκδίωξη από τη διοίκηση, συναντά το καλοκαίρι του 1962 την άρνηση των ΗΠΑ διά στόματος Τζον Κένεντι, όταν ο Μακάριος άρχισε να μιλά για τα προβλήματα της Ζυρίχης και ότι ίσως θα ήταν προτιμότερο να μην την είχε υπογράψει. Σύμφωνα με μαρτυρία του Νίκου Κρανιδιώτη 9επιστολή στον Αβέρωφ το 1979) ο Κένεντι ήταν πολύ σαφής “Όχι Μακαριότατε, πολύ καλά κάνατε και τις υπογράψατε. Κάτω από τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν, ήταν το καλύτερο που μπορούσατε να επιτύχετε"...</p><p>Επιμονη στην εφαρμογή των Συνθηκών εξέφραζε διά του πρωθυπουργού Ινονού και η Τουρκία (Νοέμβρης 1962), ενώ εξίσου σθεναρή είναι βέβαια και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στις συναντήσεις του Οκτώβρη 1962. Ο Ε. Αβέρωφ θα δηλώσει στον Κύπριο πρεσβευτή Ν. Κρανιδιώτη: «Εν ανάγκη, η ελληνική κυβέρνηση θα κατέλθει σε εκλογές και θα ζητήσει την ψήφο του λαού με σύνθημα τον σεβασμό των περί Κύπρου συμφωνιών».</p><p><br /></p><p>Το Απρίλιο 1963, η ελληνική κυβέρνηση καθιστά απολύτως σαφή τη στάση της: «Ειδικώτερον ως προς ό,τι αφορά τα κυπριακά θέματα, είμεθα αποφασισμένοι να εξακολουθήσωμεν να σας βοηθώμεν καθ’ όν τρόπον επράξαμεν μέχρι τούδε, αλλά θα διαχωρίσωμεν και δημοσία την γραμμήν μας, αν επιδιωχθεί μονομερής κατάργησις των Συμφωνιών ή μέρους αυτών» (επιστολή Αβέρωφ προς Μακάριο, 19/4/1963). Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, επίσης παρατηρεί: «Φοβούμαι ότι η ενέργεια αυτή του Μακαριώτατου ενέχει πολιτικού χαρακτήρα και είναι εκδήλωσις συνηρτημένη κατά κάποιον τρόπον, με τας εν Ελλάδι πολιτικάς εξελίξεις. Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι ο Μακαριώτατος επέλεξε τον χειρότερον χρόνον, διότι αυτήν την στιγμήν υπάρχει κυβερνητική κρίσις και εις την Τουρκίαν και εις την Ελλάδαν» (Γ. Παπανδρέου προς τον Κύπριο πρέσβη, 25.12.63). </p><p><br /></p><p>Καταγγελία</p><p><br /></p><p>Ο Μακάριος ήδη από την Πενταμερή του Λονδίνου στις 15 Ιανουαρίου 1964 δεν είχε, σύμφωνα με τον Γλαύκο Κληρίδη (βλέπε η Κατάθεσή μου, τόμος 1, σελ, 300-302) καμιά διάθεση να επανέλθει στις Συνθήκες του 1960. Τον Απρίλιο του 1964, μετά τις διακοινοτικές ταραχές, προχώρησε σε μονομερή καταγγελία των συνθηκών και δη των συνθηκών εγγυήσεως. Έναν μήνα αργότερα, συμφώνησε με τον Έλληνα πρωθυπουργό την αποστολή της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο, η οποία παραβίαζε τις συνθήκες. Δεν υπήρξε ιδιαίτερη αντίδραση από την Τουρκία ωστόσο, αφού η μεραρχία ήλθε με έγκριση του ΝΑΤΟ και μεταξύ άλλων στόχευε στον έλεγχο των φιλοσοβιετικών ανοιγμάτων του Μακαρίου. </p><p>Δυστυχώς ο Αρχιεπίσκοπος δεν αντελήφθη τα διεθνή εμπλεκόμενα συμφέροντα και την προσπάθεια της Δύσης να αποτρέψει ελληνοτουρκικό πόλεμο, ο οποίος θα ήταν καταστροφικός εν μέσω Ψυχρού Πολέμου και του δόγματος της περιχαράκωσης της Σοβιετικής Ένωσης. </p><p> Όταν λίγους μήνες μετά την κρίση του Δεκεμβρίου του 1963, και συγκεκριμένα στις 3 Ιουνίου 1964, ο τότε αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Φαζίλ Κουτσούκ ζήτησε από τον Μακάριο την επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στην κυβέρνηση, ο Πρόεδρος Μακάριος του απάντησε: «Δεν είσθε πλέον αντιπρόεδρος. Η ζωή και η ύπαρξη της κυβέρνησης δεν εξαρτάται από τη θέλησή σας». (Εφημερίδα Χαραυγή. 4 Ιουνίου 1964).</p><p>Βεβαίως, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η πρόταση Κουτσούκ δεν ήταν ειλικρινής, αφού ζήτησε σύγκληση του Υπουργικού Συμβουλίου στην Πράσινη Γραμμή και επιπλέον όλους τους προηγούμενους μήνες δικαιολογούσε την απόσυρση των Τουρκοκυπρίων μιλώντας ανοικτά για λύση δύο κρατών (βλέπε συνέντευξη Le Mont 10 Ιανουαρίου 1964). Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι με τις θέσεις Κουτσούκ διαφώνησε κάθετα ο Τούρκος πρωθυπουργός Ινονού, ο οποίος σε επιστολή του στον Τ/Κ ηγέτη στις 9 Μαρτίου 1964, επεσήμανε «ότι η φυγή των Τουρκοκυπρίων από τις εργασίες και τα χωριά τους, έδωσε την ευκαιρία στους Ε/Κ «να επωφεληθούν από την απουσία των Τούρκων από τις διάφορες βαθμίδες της κρατικής οργάνωσης και να λαμβάνουν μονομερώς αποφάσεις, που προκαλούσαν μεγάλη ζημιά στα τουρκικά συμφέροντα». Ο Κουτσούκ απάντησε στην επιστολή σε έντονο ύφος: «Θέλουμε να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει πλέον στην Κύπρο κανένας που θα πει στους συμπολίτες μας, που βρίσκονται σ’ αυτή την ψυχική κατάσταση και για χάρη της υπόθεσής τους έχασαν το παιδί, τον πατέρα, τον σύζυγο ή τον αδελφό τους και στερήθηκαν τα σπίτια και τις οικογένειές τους, ότι πρέπει να συνεργαστούμε με την κυβέρνηση Μακαρίου, έστω και προσωρινά δήθεν». </p><p>Παρ' όλα αυτά, ο Κουτσούκ δεν μπορούσε να αντισταθεί στις υποδείξεις της Άγκυρας, ούτε και να μην αντιληφθεί τις ελληνοκυπριακές κινήσεις την ίδια περίοδο, όταν άρχισε δηλαδή να καταφθάνει στην Κύπρο η Ελληνική Μεραρχία και επίσης να ξεδιπλώνεται το σχέδιο Άτσεσον. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο να επιστρέψουν οι Τουρκοκύπριοι στην κυβέρνηση στις 3 Ιουνίου1964. Δεν ήταν εξάλλου αποσπασματική η κίνησή του. Όσο περνούσε ο καιρός και οι Τ/Κ έβλεπαν ότι οι Ε/Κ εμπεδώνονταν ως κυρίαρχοι του νησιού, όσο αντιλαμβάνονταν ότι οι δυνατότητες της Τουρκίας για εισβολή στην Κύπρο απομακρύνονταν (δήλωση Χρουτσόφ και επιστολή Τζόνσον), τόσο περισσότερο αναγνώριζαν την επιπολαιότητά τους να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση και την πολιτεία εν γένει. Συνεπακόλουθα, στις 22 Ιουλίου 1965, 19 μήνες μετά την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από το Κοινοβούλιο, οι Τ/Κ βουλευτές αποφάσισαν κι αυτοί να επιχειρήσουν να επιστρέψουν. Μετέβησαν στο μέγαρο της Βουλής με στρατιωτική προστασία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ και είχαν συνάντηση με τον πρόεδρο της Βουλής Γλαύκο Κληρίδη. Αναφερόμενος στα γεγονότα αυτά στην έκθεση της 29ης Ιουλίου 1965, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ αναφέρει: «Ο κ. Κληρίδης ανέφερε στους Τ/Κ βουλευτές ότι αν δεν επέλθει συμφωνία στις προτάσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου για αλλαγή του Συντάγματος, τότε δεν μπορούν να επιστρέψουν στο Κοινοβούλιο. Όπως είπε, με βάση τις τροποποιήσεις που επήλθαν στο Σύνταγμα από τους Ε/Κ, δεν υπήρχε η σχετική νομοθεσία να καλύψει την επιστροφή τους, οπότε το νέο νομικό καθεστώς δεν επέτρεπε την επιστροφή των Τ/Κ».</p><p><br /></p><p>Η πρόταση Αναστασιάδη</p><p><br /></p><p>Με λίγα λόγια, το Σύνταγμα του 1960, το οποίο ρύθμιζε τα των δύο κοινοτήτων κατέρρευσε την περίοδο 1964/65 μέσα από μονομερείς κινήσεις και των δύο πλευρών. Αυτοί που έβαλαν βέβαια ταφόπλακα στην επιστροφή στις συνθήκες του 1960 ήταν οι Ε/Κ διά του «περί Απoνoμής της Δικαιoσύνης (Πoικίλες Διατάξεις) Νόμoυ τoυ 1964 (Ν. 33/1964) ΕΕ, Παρ.Ι(Ι), Αρ.331» που κατατέθηκε και εγκρίθηκε από την Κυπριακή Βουλή στις 9 Ιουλίου 1964.</p><p><br /></p><p>Γι' αυτό και η πρόσφατη πρόταση Αναστασιάδη για επιστροφή στο Ενιαίο Κράτος του 1960, δεν έχει νόημα. Απεναντίας, διεθνώς εκτινάσσει στα ύψη την αναξιοπιστία μας σε ό,τι αφορά τη διαπραγματευτική διαδικασία στο Κυπριακό. Εξομοιώνει ταυτόχρονα την ε/κ πλευρά στο ίδιο επίπεδο πολιτικής σοβαρότητας με την τ/κ πλευρά και την πρόταση Τατάρ περί δύο κρατών, την οποία απέρριψε σύμπασα η διεθνής κοινότητα. Η πρόταση θα είχε κάποιο πρακτικό νόημα αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τη συνόδευε με έναν αντίστοιχο νόμο πλαίσιο για επαναφορά στην προ του 1964 κατάσταση. Αλλά και πάλιν, πώς θα μπορούσαν να παρακαμφθούν οι συμφωνίες υψηλού επιπέδου 1977 και 1979 και τόσα ψηφίσματα του ΟΗΕ που μιλούν για λύση Ομοσπονδίας; Θα επιστρέψουμε στο 1960 για να λύσουμε στη βάση της Διζωνικής το εδαφικό, αφήνοντας σε ισχύ τις εγγυήσεις και τα βέτο των Τ/κ στην προεδρία, στο Υπουργικό και στο Κοινοβούλιο; Μα δεν είναι αυτά που μέχρι προχθές ήθελε να αποφύγει ο Πρόεδρος με την πρόταση περί αποκεντρωμένης ομοσπονδίας; Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι πολιτική βούληση χρειάζεται και όχι νομικισμοί. Δεν υπάρχει όμως πολιτική βούληση, ούτε από τους Ελληνοκυπρίους, ούτε από τους Τουρκοκυπρίους. Αυτό που διέπει σήμερα τις δύο πλευρές είναι ο αμοραλισμός και η υποκρισία που θα οδηγήσει ντε γιούρε στη λύση δύο κρατών, την οποία επιδιώκουν και ο Αναστασιάδης και ο Τατάρ. </p><p><br /></p><p><br /></p><p>Από το 1964 έως και την 20ή Ιουλίου 1974, οι Ελληνοκύπριοι, ελέγχοντας το 95% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχοντας στα χέρια τους τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία, δεν έδωσαν ούτε ανάσα στους Τουρκοκύπριους να αισθανθούν ότι ανήκουν σε αυτή τη χώρα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες τού τότε διαπραγματευτή μας Γλαύκου Κληρίδη στο πλαίσιο των διακοινοτικών συνομιλιών. Τότε οι Τουρκοκύπριοι, αναγνωρίζοντας την ήττα τους, αποφάσισαν να επιστρέψουν, αλλά αντιμετώπισαν τον μαξιμαλισμό των Ελληνοκυπρίων, κυνικά δε ομιλούντες, ίσως αυτή η εν πολλοίς άδικη πολιτική έναντι των Τουρκοκυπρίων να ήταν και επιτυχημένη, αν οι Ε/Κ δεν διέλυαν τη συνοχή του κράτους μέσα από εμφύλιες διαμάχες και πράξεις βίας και αντιβίας που οδήγησαν στο προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας στις 15 Ιουλίου 1974. </p><p>Αυτό που ως Ελληνοκύπριοι πράξαμε εναντίον των Τουρκοκυπρίων από το 1964 έως το 1974, πράττουν η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι σήμερα εναντίον μας. Επιδεικνύουν τον ίδιο καιροσκοπισμό, ακολουθούν τις τακτικές που υιοθετεί με στυγνότητα αυτός που έχει το πάνω χέρι. Η περίοδος των έντιμων συνομιλητών, όπως ήταν ο Ταλάτ και ο Ακιντζί, χάθηκε ανεπιστρεπτί. </p><p>Κάπως έτσι χάθηκε και η ευκαιρία, διά της αρλουμπολογίας Αναστασιάδη -Τατάρ, για δημιουργία ενός πραγματικά ανεξάρτητου ομοσπονδιακού ευρωπαϊκού κράτους, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο στην ευρύτερη περιοχή της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDgnM7KWgOtQuUI28HWLL80y8QoShTu8tflGaCqr4fb1IhY3lA_CUIcTc-4yssLfl5PKGY1E3_EImG9L1rtJuPjtfvx0EFvOLaCeR_sb6WewdTjqQfp0GNX1RZaXSpPsNCfXhacAbcjb4/s973/SmartSelect_20210428-224103_Samsung+Internet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="638" data-original-width="973" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDgnM7KWgOtQuUI28HWLL80y8QoShTu8tflGaCqr4fb1IhY3lA_CUIcTc-4yssLfl5PKGY1E3_EImG9L1rtJuPjtfvx0EFvOLaCeR_sb6WewdTjqQfp0GNX1RZaXSpPsNCfXhacAbcjb4/s320/SmartSelect_20210428-224103_Samsung+Internet.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-5404444515627242192021-08-17T03:16:00.004-07:002021-08-17T03:16:48.609-07:00Η βρετανική φόρμουλα και η κ. Λουτ <p> <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px;">Η ειδική απεσταλμένη του γ.γ. του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ, επανέρχεται τέλος Αυγούστου ή αρχές Σεπτεμβρίου στην Κύπρο. Η ίδια, όπως μεταδίδεται από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών, δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια, παρά την αποτυχημένη διάσκεψη στη Γενεύη την άνοιξη, αφού πιστεύει ότι δεν εξέλιπε η ελπίδα μιας σοβαρής σύγκλισης που θα οδηγήσει περί το τέλος Σεπτεμβρίου σε μια τριμερή συνάντηση Γκουτέρες – Αναστασιάδη και Τατάρ στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Η συνάντηση δεν αποκλείεται να γίνει και εξαμερής αν σε αυτήν παραστούν και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις. Αυτό προϋποθέτει ωστόσο ότι στο επερχόμενο ταξίδι της κ. Λουτ θα υπάρξει κάποια πρόοδος.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Η τελευταία επίσκεψη της κ. Λουτ στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο. Ακολούθησαν οι χωριστές διμερείς συναντήσεις του γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, στις Βρυξέλλες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη και τον Τ/Κ ηγέτη Ερσίν Τατάρ. Όπως μεταδίδει το ΚΥΠΕ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης θα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο για να συμμετάσχει στις εργασίες της 76ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, οπόταν και θα έχει, στο περιθώριο της Συνέλευσης, συνάντηση με τον Αντόνιο Γκουτέρες. Οι εργασίες της εβδομάδας Υψηλού Επιπέδου της Γενικής Συνέλευσης θα διεξαχθούν στην έδρα του διεθνούς οργανισμού από τις 21 μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><span style="font-weight: bolder;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjatsM9EbbzA3jAxcY5-gT6oe8HOC_AoqhRMwcCM2QWStkE9row4r3FuO0seijlHXe66J73KTttyEgsBD1K5iI4kgkCgyP0geWd4T3kDsoVxyUsy2FFG_POHDkvzdKjsTbIFgtgW_O6SUA/s696/ANASTASIADES_LOUT.width-770.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="462" data-original-width="696" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjatsM9EbbzA3jAxcY5-gT6oe8HOC_AoqhRMwcCM2QWStkE9row4r3FuO0seijlHXe66J73KTttyEgsBD1K5iI4kgkCgyP0geWd4T3kDsoVxyUsy2FFG_POHDkvzdKjsTbIFgtgW_O6SUA/s320/ANASTASIADES_LOUT.width-770.jpg" width="320" /></a></div><br />Η πιθανότητα<p></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, για να υπάρξει κάποια πιθανότητα επανεκκίνησης ενός διαλόγου στο Κυπριακού, ίσως πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω η λεγόμενη βρετανική φόρμουλα, η οποία επιχειρεί να συγκεράσει την απόσταση μεταξύ των δύο πλευρών, όπως αυτή αποκρυσταλλώθηκε στη Γενεύη. Ποια είναι σήμερα η διαφορά;</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Από τη μια η ε/κ πλευρά ζήτησε την επανάληψη των συνομιλιών με βάση το πλαίσιο Γκουτέρες και απ’ εκεί που έμειναν οι διαπραγματεύσεις στο Κραν Μοντανά τον Ιούλιο του 2017, με στόχο την επίτευξη μιας λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Στην πραγματικότητα, η θέση αυτή της ε/κ πλευράς δεν θεωρείται αξιόπιστη λόγω της επαμφοτερίζουσας στάσης του Προέδρου Αναστασιάδη στο Κυπριακό μετά το Κραν Μοντανά. Ο κ. Πρόεδρος στο Κραν Μοντανά δεν κατέθεσε καθαρή πρόταση σε σχέση με την πολιτική ισότητα, στη συνέχεια δε πειρματίστηκε ακόμα και με τη λύση δύο κρατών. Η τ/κ πλευρά στη Γενεύη, εκμεταλλευόμενη αυτές τις παλινωδίες, κατέθεσε έγγραφο, το οποίο καλεί το γενικό γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες να υιοθετήσει μέσω του ΣΑ ψήφισμα το οποίο να διασφαλίζει την ίση διεθνή προσωπικότητα και την κυριαρχική ισότητα των δύο πλευρών. Αυτό το ψήφισμα, ανέφερε, θα αποτελέσει τη νέα βάση για την εγκαθίδρυση μιας σχέσης συνεργασίας μεταξύ των δύο υφισταμένων κρατών στην Κύπρο. Η τ/κ θέση, σύμφωνα με τους ίδιους διπλωμάτες, βρίσκεται εκτός πλαισίου, δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει δεκτή από τη διεθνή κοινότητα. Δεν υπαρχει διάθεση να αναγνωρισθούν δύο κράτη στην Κύπρο, ούτε καν να υπάρξει εκ των προτέρων αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας των Τουρκοκυπρίων για να ξεκινήσουν συνομιλίες.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Αυτό που είναι δυνατόν να συζητηθεί, είναι το αίτημα των Τουρκοκυπρίων για κυριαρχική ισότητα, που δεν είναι καινούριο. Προϋπόθεση ωστόσο είναι να τεθεί στο πλαίσιο της συζήτησης του πλαισίου Γκουτέρες σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα θέματα που ενδιαφέρουν και τους Ελληνοκυπρίους, όπως π.χ. το θέμα των εγγυήσεων και του εδαφικού.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Η βρετανική φόρμουλα</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Η βρετανική φόρμουλα, η οποία διέρρευσε τον Φεβρουάριο του 2021, έχει στοιχεία τα οποία πιστεύεται ότι μπορούν να συγκεράσουν τις θέσεις των δύο πλευρών στην Κύπρο μέσα από νέες διατυπώσεις. Σύμφωνα με την πρόταση των Βρετανών:</p><ul style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><li style="box-sizing: border-box;">Στην Κύπρο υπάρχουν από το 1960 δύο κοινότητες, οι οποίες σήμερα ως κοινοτικά κυρίαρχα κρατίδια (Community States) θα ιδρύσουν την Κυπριακή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, με τον ίδιο τρόπο που ιδρύθηκε και η Κυπριακή Δημοκρατία το 1960, δηλαδή από τις δύο κοινότητες. Το ομόσπονδο κράτος δεν θα χρειαστεί να υποβάλει ξανά αίτηση για ένταξη στον ΟΗΕ ή την ΕΕ.</li><li style="box-sizing: border-box;">Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα έχει αρμοδιότητα σε κάποιους τομείς (οι οποίοι θα οριστούν), όπως π.χ. η εξωτερική πολιτική, η οικονομία, η ασφάλεια και η ιθαγένεια. Θα υπάρχει ένα Υπουργικό Συμβούλιο με 9 υπουργούς (6 Ε/Κ και 3 Τ/Κ) και δύο συμπρόεδροι με ισότιμο καθεστώς. Ίσως και κάποιος διακοσμητικός πρόεδρος. Σε ό,τι αφορά τον διορισμό των μελών του Υπουργικού, προτείνεται να μελετηθούν το ομοσπονδιακό σύστημα του Βελγίου (η κάθε κοινότητα Βαλόνοι και Φλαμανδοί διορίζουν τους υπουργούς τους), αλλά και της Βορείου Ιρλανδίας (το Υπουργικό Συμβούλιο της οποίας διορίζεται με βάση τα ποσοστά που καταλαμβάνουν τα κόμματα στις βουλευτικές). Εν τοιαύτη περιπτώσει, το πρόγραμμα διακυβέρνησης θα ανακοινώνεται μετά τη σύσταση της κυβέρνησης.<br style="box-sizing: border-box;" />Η νομοθετική εξουσία σε ομοσπονδιακό επίπεδο θα αποτελείται από ένα μόνο σώμα 36 ατόμων. Οι 24 θα είναι Ε/Κ και οι 12 Τ/Κ. Θα υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες για τη μειοψηφία.</li><li style="box-sizing: border-box;">Επί του εδαφικού θα ισχύσουν οι χάρτες που κατέθεσαν οι δύο πλευρές στη Γενεύη το 2017.</li><li style="box-sizing: border-box;">Θα καταργηθούν οι εγγυήσεις του 1960 και θα συζητηθεί η παρουσία ενός ελληνικού και ενός τουρκικού αγήματος στην Κύπρο για χρονικό διάστημα που θα αποφασισθεί.</li></ul><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Τι προσπαθεί να συγκεράσει η πρόταση των Βρετανών; Πρώτον, να ικανοποιήσει τη θέση των Τουρκοκυπρίων ότι είναι συνιδρυτές ενός νέου ομόσπονδου κράτους και ενδεχομένως ότι στο μέλλον εάν υπάρξουν προβλήματα έχουν νόμιμο δικαίωμα απόσχισης. Την ίδια στιγμή ωστόσο διατηρείται η εποικοδομητική ασάφεια, ώστε οι Ε/Κ να μπορούν να μιλούν για μετεξέλιξη, αφού η Κύπρος δεν χρειάζεται να υποβάλει ξανά αίτηση στον ΟΗΕ και την ΕΕ. Δεύτερον, προσεγγίζουν τη θέση του Προέδρου Αναστασιάδη για αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Τρίτον, υιοθετούν στα υπόλοιπα σημεία το πλαίσιο του Αντόνιο Γκουτέρες, όπως υποβλήθηκε στο Κραν Μοντανά το 2017.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Πιέσεις</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Αν η πιο πάνω διατύπωση γινόταν αποδεκτή από την ελληνοκυπριακή πλευρά, οι πιέσεις επί της τουρκικής και τουρκοκυπριακής πλευράς ίσως αυξάνονταν σημαντικά, σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους. Οι οποίοι αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι «δεν μπορεί να γίνει αλά κάρτ προκαταβολική αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας των Τ/Κ πριν συμφωνηθούν όλα, όπως προνοεί η διαδικασία στο Κυπριακό. Ότι, δηλαδή, τίποτα δεν θεωρείται συμφωνημένο αν δεν συμφωνηθούν όλα».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Το θέμα της κυριαρχικής ισότητας, ακόμα και όπως την ερμηνεύουν οι Τ/Κ, σε περίπτωση που θα υπάρξει μια λύση Αποκεντρωμένης Διζωνικής Ομοσπονδίας εντός της ΕΕ, δεν θα πρέπει να αποτελεί πλέον κυρίαρχο θέμα, σύμφωνα με διπλωματική πηγή. Αν η Κύπρος γίνει στο σύνολό της και λειτουργικά μέλος της ΕΕ, οποιαδήποτε απόπειρα απόσχισης ενός από τα δύο συνιστώντα κρατίδιά της θα αποτελεί ευρωπαϊκό πρόβλημα, όπως υπήρξε και στο αντίστοιχο πρόβλημα της Καταλονίας με την Ισπανία. Η θέση της Ευρώπης τότε υπήρξε σαφής: Όποιος αποχωρεί, φεύγει και από την ΕΕ. Αυτό θα προβληματίσει σίγουρα τους αποσχιστές, όπως προβλημάτισε και τους Καταλανούς. Από την άλλη, αν κάποιοι, είτε Ε/Κ είτε Τ/Κ επιθυμούν η κατάληξη στην Κύπρο να είναι η λύση δύο κρατών, η μόνη διέξοδος για να επιτευχθεί αυτό ειρηνικά και χωρίς συντήρηση του προβλήματος για άλλα 50 χρόνια είναι μέσω της λύσης Ομοσπονδίας εντός της ΕΕ. Η οποία, σε περίπτωση ανυπέρβλητων προβλημάτων, θα πάρει βελούδινο διαζύγιο. Ακόμα βέβαια και στην περίπτωση που δεν υπάρξει διάθεση απόσχισης και η Κυπριακή Ομοσπονδία εντός της ΕΕ αποδειχθεί δυσλειτουργική, όπως συμβαίνει π.χ. στο Βέλγιο μεταξύ Βαλόνων και Φλαμανδών, η κατάσταση θα είναι και πάλιν καλύτερη από το σημερινό status quo, το οποίο εγκυμονεί την πιθανότητα σύρραξης λόγω της απρόβλεπτης στάσης της Τουρκίας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Με λίγα λόγια, η καλύτερη λύση στο Κυπριακό σήμερα είναι μέσω μιας λύσης αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, Ε/Κ και Τ/Κ να επιχειρήσουν εντός της ΕΕ, για πρώτη φορά σοβαρά, να συνυπάρξουν. Αν αυτό δεν καταστεί δυνατό, τότε να έχουν δικαίωμα να αποχωρήσουν, με μία βέβαια σαφή προϋπόθεση: Αυτός που φεύγει, δεν επηρεάζει το καθεστώς αυτού που μένει στην ΕΕ.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Η Λουτ</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Τα Ηνωμένα Έθνη διά της κ. Λουτ θα επιχειρήσουν επί των πιο πάνω λογικών να συγκεράσουν απόψεις σε μια προσπάθεια να επαναρχίσει διάλογος: Αποκλείοντας τα όσα περί δύο κρατών λέει ο Ερσίν Τατάρ και εισάγοντας στη συζήτηση της ίδρυσης ενός ομοσπονδιακού κράτους, το κεφάλαιο της κυριαρχικής ισότητας δύο ιδρυτικών κρατιδίων. Αυτό τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν ότι βρίσκεται εντός του πλαισίου των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και της εντολής του Αντόνιο Γκουτέρες. Την ίδια στιγμή, επαναφέροντας στο τραπέζι το σύνολο του πακέτου Γκουτέρες, ειδικότερα στα θέματα που απασχολούν τους Ε/Κ.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Η προσπάθεια πάντως σύμφωνα με διπλωματική πηγή δεν είναι καθόλου εύκολη, αν όχι και αδύνατη στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Κατ’ αρχάς, όπως σημειώνει στην τελευταία του έκθεση ο Αντόνιο Γκουτέρες η ρητορική και οι κινήσεις των δύο πλευρών στην Κύπρο δεν δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για διάλογο. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία ασχολείται με σοβαρότερα, κατά την εκτίμησή της θέματα, που έχουν να κάνουν με την ευρύτερη περιοχή και τον γεωπολιτικό ρόλο που θέλει να της αποδοθεί.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Το θέμα της λειτουργικότητας</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Πάντοτε βέβαια θα υπάρχει στο τραπέζι το θέμα της λειτουργικότητας μιας ομοσπονδίας, το οποίο εγείρει με έντονο τρόπο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, η οποία έχει να κάνει με την τεράστια καχυποψία των δύο πλευρών. Που φτάνει στη διατύπωση ότι η κάθε πλευρά θα καταχράται δικαιώματα στις διαδικασίες για να επιβάλει τη θέλησή της.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Σαφέστατα, σε μια λύση θα χρειαστεί τεράστια καλή θέληση όλων των πλευρών, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν και τρεις ασφαλιστικές δικλίδες.</p><ul style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"><li style="box-sizing: border-box;">Πρώτον, η αποκεντρωμένη ομοσπονδία από τη φύση της δίνει τεράστια ευελιξία στα δύο κρατίδια να λύνουν από μόνα τους τα του οίκου τους.</li><li style="box-sizing: border-box;">Δεύτερον, η ένταξη στην ΕΕ σε ποσοστό πάνω από 80% επιβάλλει κοινές νομοθεσίες και ελέγχους στα δύο κρατίδια, και κυρίως τα θέματα της οικονομίας και της ιθαγένειας</li><li style="box-sizing: border-box;">Τρίτον, η θέσπιση και λειτουργία ενός αντικειμενικού μηχανισμού επίλυσης διαφορών, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει όποια άλλα προβλήματα προκύψουν.</li></ul>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-20071440497902448562021-04-07T02:32:00.000-07:002021-04-07T02:32:16.845-07:00Ο ξεροκέφαλος Αχαιός έφυγε<p> <span style="background-color: white; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10pt; font-weight: bold; text-align: center;">Ο Τάσσος όπως τον γνώρισα ως δημοσιογράφος</span></p><p class="stitle" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; font-weight: bold; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_ir57hna-u1iQeMHPs37amShaSk5wP_1Pr0SwvJ8KNDtWMhlhrLcD5DgcbJ4ZAmg0qILUMw-_B0vYAR0YaGaWjUtBpHhNz91mD1LKSTz4BgA03rdUNZculeITwcLpK1OsM1AebaKd-h8/s272/%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="186" data-original-width="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_ir57hna-u1iQeMHPs37amShaSk5wP_1Pr0SwvJ8KNDtWMhlhrLcD5DgcbJ4ZAmg0qILUMw-_B0vYAR0YaGaWjUtBpHhNz91mD1LKSTz4BgA03rdUNZculeITwcLpK1OsM1AebaKd-h8/s0/%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" /></a></div><br />.<p></p><hr class="div" style="background-color: white; border-bottom: 0px; border-image: initial; border-left: 0px; border-right: 0px; border-top-color: rgb(238, 238, 238); border-top-style: solid; box-sizing: content-box; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; height: 1px; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px; text-align: -webkit-center;" /><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px 0px 10px; text-align: justify;"><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, από την περασμένη Παρασκευή, ανήκει στην ιστορία. Με βάση τα έργα και τις ημέρες του και αφού ο χρόνος ξεπεράσει τις συμπάθειες και τις εμπάθειες του παρόντος θα επιχειρήσει να καταγράψει τις διαστάσεις της πορείας του, των έργων και της σκέψης του.<br style="box-sizing: border-box;" />Προσωπικά τον γνώρισα λίγο μετά το 1988 όταν επέστρεψα από τις ΗΠΑ και άρχισα να δημοσιογραφώ σε διάφορα ΜΜΕ. Ήταν τότε πρόεδρος της περιθωριοποιημένης Ένωσης Κέντρου αλλά πάντοτε δεινός αρθρογράφος μέσω των στηλών της εφημερίδας "Κήρυκας" με το ψευδώνυμο "Δημόκριτος". Λίγο αργότερα επανήλθε στην κεντρική σκηνή της πολιτικής ζωής. Η εκλογή του Γιώργου Βασιλείου επέβαλε την επανένταξή του στο ΔΗΚΟ με το οποίο το 1991 εξελέγη βουλευτής Λευκωσίας παρά το ότι ο Σπύρος Κυπριανού τον έβαλε τελευταίο στη λίστα. Τον Σπύρο Κυπριανού δεν τον χώνευε από το 1976, προφανώς γιατί πίστευε ότι ξεγέλασε τον Μακάριο και του έδωσε το χρίσμα για την ίδρυση του ΔΗΚΟ. Θυμόταν επίσης λίγα χρόνια αργότερα την ταλαιπωρία που του προκάλεσε πολιτικά και κυρίως επαγγελματικά με τη υπόθεση του "Εγκεφάλου". Τον υπολόγιζε όμως μέχρι τέλους γιατί ήταν πονηρός σαν αλεπού, έλεγχε το κόμμα και μπορούσε ανά πάσα στιγμή να τον περιθωριοποιήσει. Κάποιοι μετά την επάνοδό του στο ΔΗΚΟ του ζητούσαν να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος απέναντι στον Σπύρο. Κατά βάθος το ήθελε αλλά ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να γνωρίζει ότι δεν τον έπαιρνε. Τον ρώτησα μετά τη σχετική φημολογία τι θα έκανε και πήρα μια απάντηση που δεν θυμίζει τον Τάσσο που όλοι έχουν στο μυαλό τους σήμερα: "Εγώ να αμφισβητήσω τον Σπύρο; Εγώ θα είμαι κάτω από την εξέδρα που θα μιλά και θα τον χειροκροτώ ώσπου τα σιέρκα μου να γίνουν μπακλαβάς". Είχε κατανοήσει ότι Πρόεδρος του ΔΗΚΟ θα γινόταν μόνο με την έγκριση του Σπύρου και παρά το ότι αυτό τον εξόργιζε, είχε αποφασίσει να περιμένει. Ο χρόνος εξάλλου μετά την αποχώρηση του Αλέξη Γαλανού από το κόμμα δούλευε μόνον γι΄ αυτόν και το ήξερε". Όταν μετά το 1992 άρχισα να συνεργάζομαι με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του ΡΙΚ τον έβλεπα πολύ συχνά, ενώ αρκετές φορές μιλούσαμε αρκετή ώρα και στο τηλέφωνο. Συνέχεια παραπονιόταν ότι οι δημοσιογράφοι του "τρώνε το χρόνο", θυμίζοντάς μου με έναν συμπαθητικό κομπασμό στον τόνο της φωνής του πόσα χρεώνει την ώρα στους πελάτες του δικηγορικού του γραφείου. Όσες φορές πάντως του ζήτησα να παρέμβει στο ραδιόφωνο ως πρόεδρος τότε της επιτροπής εξωτερικών της Βουλής δεν μου αρνήθηκε ποτέ. Η μόνη προϋπόθεση βέβαια ήταν να είναι ο ίδιος ενημερωμένος. Ιδιαίτερα σε διεθνή θέματα ήταν περισσότερο απαιτητικός. Θυμάμαι το 1994 του είχα ζητήσει μια παρέμβαση για την Τσετσενία μετά την εισβολή της Ρωσίας. Με υποχρέωσε να του στείλω με φαξ όλες τις ανταποκρίσεις του πρακτορείου Ρόιτερς και του Ασσοσιέτεντ Πρες στο δικηγορικό του γραφείο, όπου κάθε βράδυ ξενυκτούσε, για να τις διαβάσει. Ήθελε πάντα οι παρεμβάσεις του να είναι τεκμηριωμένες,"γιατί εν μου αρέσκει να βγκαίννω τζιαι να λαλώ πελλάρες όπως κάμνουν οι περισσότεροι συνάδελφοι μου στην Βουλή". Γι΄ αυτές του τις ατάκες οι περισσότεροι συνάδελφοι του στη Βουλή τον μισούσαν. Τον εκτιμούσαν αφάνταστα μερικοί στους οποίους φρόντιζε να μεταδίδει τη συμπάθειά του γιατί τους θεωρούσε σοβαρούς. Οι αντιπαθούντες βέβαια του έβαζαν συνεχώς τρικλοποδιές. Την περίοδο που έκανα την πολιτική εκπομπή "Διάλογος" στο ΡΙΚ τον κάλεσα με τη σύμφωνη γνώμη του παραγωγού Πάμπου Ταραμίδη να εκπροσωπήσει το ΔΗΚΟ σε κάποιο θέμα. Η παρέμβαση από το ΔΗΚΟ υπήρξε ακαριαία. Επικοινώνησαν με τον τότε διευθυντή και του υπαγόρευσαν να κληθεί ο Αλέξης Γαλανός αντί του Τάσσου. Διαφώνησα με την μεθόδευση αυτή, αρνήθηκα να κάνω την εκπομπή και ενημέρωσα τον Τάσσο. Θαρρώ ότι από τότε έπαψε να με θεωρεί "δηλωσιογράφο", όπως θεωρούσε όλους αυτούς οι οποίοι του προσκολλήθηκαν μετά την ανάρρηση του στην προεδρία και τις τελευταίες μέρες του πλέκουν το εγκώμιο. Ο δικηγόρος<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /> Ήταν πολύ περήφανος για τη δουλειά του και την επιτυχία που είχε ως δικηγόρος. Έχω την εντύπωση ότι για το λόγο αυτό, ότι δηλαδή η δικηγορία του επέτρεψε να έχει μια αξιοπρεπή ζωή, δεν έπαψε ποτέ του να είναι και να συμπεριφέρεται ως δικηγόρος. Η επιτυχία του εξάλλου ήταν η πειστικότερη απάντηση και η ασπίδα του σε όλους εκείνους τους καλοθελητές που τον κακολογούσαν ότι παντρεύτηκε τη Φωτεινή για τα λεφτά της. Ακόμα κι όταν έγινε πρόεδρος, μάλλον εμβολίασε το προεδρικό αξίωμα με τον εργασιακό κώδικα του δικηγόρου, αφού το υπουργικό του συμβούλιο λειτουργούσε όπως το "Tassos Papadopoulos & Σία Ltd". Δεκάδες ώρες διάβασμα, πάρα πολλά σημειώματα και υποδείξεις στους υπουργούς σε σημείο που γινόταν δυσάρεστος ακόμα και σε φίλους του υπουργούς όπως ο Πεύκιος. Στη δικηγορία υπάρχουν κανόνες, νόμοι και μια δεοντολογία την οποία ο Τάσσος γνώριζε. Στην πολιτική ωστόσο οι κανόνες είναι πολύ διαφορετικοί. Ο Τάσσος έδειχνε να τους υποτιμά. Ακόμα κι όταν βρέθηκε στο ταμείο της προεκλογικής του εκστρατείας το 2003 ποσό 50.000 λιρών από μια πολυεθνική βρετανική εταιρεία την "Watford Petroleum" η απάντηση του ήταν δικηγορίστικη. "Δεν έκανα τίποτα παράνομο". Την ίδια απάντηση έδινε και όταν το δικηγορικό του γραφείο αναλάμβανε να εκπροσωπεί μεγάλες επιχειρήσεις που διαπραγματεύονταν με τον ίδιο και την Κυβέρνησή του.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Προς την προεδρία<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Με την έκδοση του "Πολίτη" το 1999 οι σχέσεις μου με τον Τάσσο Παπαδόπουλο παρέμειναν πολύ καλές. Το 2000 ανέλαβε επιτέλους την προεδρία του ΔΗΚΟ και η αυτοπεποίθησή του βρισκόταν στα ύψη. Λίγο αργότερα ωστόσο εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα υγείας. Σε κάποιο ταξίδι στις Βρυξέλλες με ομάδα Κυπρίων βουλευτών λιποθύμησε. Ήταν το πρώτο μήνυμα του καρκίνου του προστάτη. Αρκετούς μήνες αργότερα κι όντας υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας, μου περιέγραψε τις συνθήκες μιλώντας με συγκίνηση για τη στάση του Νίκου Αναστασιάδη. Ναι ο Τάσσος εκτιμούσε πολύ τον Νίκο Αναστασιάδη: " Ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε από τις Βρυξέλλες αλλά λόγω της λιποθυμίας μου έπρεπε να πάω για εξετάσεις σε κλινική. Ο Νίκος μου είπε ότι θα μείνει μαζί μου και οι υπόλοιποι αναχώρησαν για την Κύπρο. Με εισήγαγαν στην κλινική και ο Αναστασιάδης έμεινε μαζί μου όλη τη νύκτα. Για μια στιγμή μάλιστα ήρθε από πάνω μου και με σκέπασε με την κουβέρτα... Φωνάζει, νευριάζει, διαφωνούμε, αλλά εν πολλά καλή η ψυχή του".<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Κατά την προεκλογική περίοδο συναντηθήκαμε μερικές φορές, άλλοτε στην παρουσία και του κ. Σαρρή (πάντα κρατούσε ένα τσαντάκι και πλήρωνε το λογαριασμό) και άλλοτε του Γιώργου Ηλιάδη (δεν γνώρισα άνθρωπο που να αγαπά τον Τάσσο περισσότερο από τον Κόκο). Το μήνυμα που ήθελε να στείλει ήταν διπλό: Πρώτον ο τόπος χρειάζεται ανανέωση, "αφού τον Κληρίδη κάμνουν τον ό,τι θέλουν οι υπουργοί του", δεύτερον επιθυμούσε διακαώς να στείλει το μήνυμα ότι θα πρέπει να θεωρείται πλέον ως ένας μετριοπαθής πολιτικός στο Κυπριακό. Μέσα από τις συνομιλίες μας ήταν έντονη η ανησυχία του μήπως δεν εκλεγεί, αφού και οι δημοσκοπήσεις έως και την εξαγγελία της υποψηφιότητας Μαρκίδη δεν συνηγορούσαν σε κάτι τέτοιο. Εξάλλου το έκρινε επιβεβλημένο να εκλεγεί αφού θεωρούσε τον εαυτό του ως μέρος της ιστορικής ηγεσίας του τόπου. "Εδώ βγήκε ο Σπύρος" έλεγε χαμογελώντας σαρδόνια. Αλλά και τον Κληρίδη "εμείς τον βγάλαμε πρόεδρο του Ενιαίου. Κάποτε μας κάλεσε με τον Γιωρκάτζη ο Μακάριος και μας είπε να κάνουμε κόμμα. Καθίσαμε και γράψαμε το καταστατικό και ύστερα σκεφτήκαμε ποιον να βάλουμε πρόεδρο. Πήγαμε στο γραφείο του Κληρίδη που τότε δεν είχε πολλές δουλειές, του το προτείναμε κι αυτός δέκτηκε". Δημόσια τον Κληρίδη σπάνια τον επέκρινε, ιδιωτικά όμως είχε πολλά να πει. Το ίδιο ίσχυε και για τον Χριστόφια. Πώς θα τα βρεις με το ΑΚΕΛ στα θέματα της Ευρώπης τον ρώτησα κάποτε; "Αυτούς τους Ακελικούς θα τους εξευρωπαΐσω", ήταν η απάντησή του. Το 2008 εάν εκλεγόταν ξανά στην προεδρία όχι μόνον θα τους "εξευρωπάιζε" αλλά θα τους διέλυε και το κόμμα.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Ο "Πολίτης"<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Μετά την εκλογή του στην προεδρία ο Τάσσος Παπαδόπουλος δέκτηκε σύσσωμη τη συντακτική ομάδα του "Πολίτη" στο Προεδρικό για συνέντευξη και φαγητό. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ καλή. Σε αυτό ίσως συνέτεινε και το ότι η εφημερίδα στις τελευταίες 15 μέρες της προεκλογικής περιόδου είχε με δημοσκοπήσεις της προβλέψει την εκλογή του από τον πρώτο γύρο. Η συνέντευξη βέβαια ήταν πολύ πιεστική. Αν κρίνω εκ των υστέρων δεν του άρεσε. Την χρησιμοποιούσε πολύ η αντιπολίτευση για να του ασκεί κριτική χαρακτηρίζοντας τον ανακόλουθο. Μας είχε δηλώσει τότε ότι δεν αποδεχόταν το σχέδιο Ανάν και ότι θα δημοσιοποιούσε αυτή τη θέση, αλλά περίπου τον είχε προλάβει ο Ντενκτάς απορρίπτοντάς το πρώτος στη Χάγη.<br style="box-sizing: border-box;" />Παρόλα αυτά και μέσα από τις αντιφατικές αυτές θέσεις συνέχισε να μπλοφάρει στο Κυπριακό με αποκορύφωμα την επιστολή του στο γενικό γραμματέα το Δεκέμβριο του 2003 από τον οποίο ζητούσε να αναζωπυρώσει την πρωτοβουλία του στο Κυπριακό.<br style="box-sizing: border-box;" />Μου τηλεφώνησε μια μέρα και με κάλεσε να πάω στο προεδρικό να φάμε λουβιά. Τον ρώτησα αν θα έχει τόνο και κρεμμύδια. Γέλασε και μου είπε. Θα έχει και κρεμμύδια και τόνους. Συζητούσαμε επί 5 περίπου ώρες καπνίζοντας αρειμανίως. Ανησυχούσε πραγματικά για το Κυπριακό. Επέμενα ότι η ομάδα του δεν εκτιμούσε σωστά τις εξελίξεις στην Τουρκία και ότι η Τουρκία θα προχωρούσε. Θεωρούσε ότι η Τουρκία μπλοφάρει και ότι ο Ντενκτάς ως συνήθως θα αποχωρούσε από τις συνομιλίες όπως έκανε πάντα. Έτσι θα μπαίναμε στην Ευρώπη και από θέση ισχύος θα μπορούσαμε να πετύχουμε καλή διευθέτηση. Βασικά αυτή ήταν και η γραμμή Κληρίδη αλλά ήταν αρκετά εγωιστής να το παραδεκτεί. Τις επόμενες βδομάδες στην πραγματικότητα έκανε ό,τι θα έκανε και ο Γλαύκος Κληρίδης. Πήγε στη Νέα Υόρκη όπου δέκτηκε επιδιαιτησία, δέχτηκε τα χρονοδιαγράμματα και τα δημοψηφίσματα. Αν στη συνέχεια οι τύχες της τ/κ πλευράς εξαρτιόνταν από τον Ραούφ Ντενκτάς ο Τάσσος θα δικαιώνονταν απόλυτα. Οι εξελίξεις όμως ήταν καταιγιστικές και τον κατέλαβαν εξ απροόπτου. Ο Ντενκτάς θυσιάστηκε από την Άγκυρα και απέναντί του στήθηκε ο Ταλάτ ο οποίος μαζί με το επιτελείο του τουρκικού ΥΠΕΞ και τη συνδρομή αρκετών ξένων διπλωματών μας έκανε τη ζωή δύσκολη. Τότε άρχισε να ψάχνει διεξόδους<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Κυπριακό<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Τα είχε με τον Σημίτη ο οποίος προκήρυξε εκλογές αλλά αρνιόταν να δεχθεί διακοπή των συνομιλιών έως ότου ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία στην Ελλάδα. Αυτή την τακτική την ακολουθούσε κατά κόρον η Τουρκία σε περίοδο συνομιλιών. Οι σχέσεις του με τον Ντε Σότο είχαν φτάσει στο απροχώρητο. Ο λαλίστατος αυτός διαπραγματευτής σε κάποια στιγμή είχε αρχίσει να ανασκαλεύει το παρελθόν, να ασχολείται με τη σχέση Γιωρκάτζη -Τάσσου λέγοντας σε διάφορους κύκλους πράγματα που τον ενόχλησαν ιδιαίτερα. Το θέμα έφτασε έως και τον Κόφι Ανάν με επιστολές μηνύματα και παρεμβάσεις της Λευκωσίας. Ο Τάσσος προσπάθησε αρχικά στις διαπραγματεύσεις του αεροδρομίου το Φεβρουάριο του 2004 να περάσει τη γραμμή του. Κατέθετε εκατοντάδες σελίδες σημειώματα και υπομνήματα που ετοίμαζαν οι πρέσβεις Τζιωνής και Μαυρογιάννης αλλά ο Ντε Σότο θεωρούσε και εν μέρει είχε δίκαιο, ότι ο Τάσσος ήθελε να κερδίσει χρόνο ποντάροντας στην έλλειψη χρόνου με στόχο τη μετάθεση των διαπραγματεύσεων μετά την 1η Μαΐου. Ο Τάσσος σε κατάσταση άγχους αναζήτησε τη συμμαχία των Ντενκτάς. Ζήτησε τη συνδρομή τους ώστε οι δύο κοινότητες να απορρίψουν από κοινού το σχέδιο Ανάν. Εδώ διέπραξε μέγα διπλωματικό σφάλμα. Ο Σερντάρ Ντενκτάς και το κόμμα του έως εκείνη τη στιγμή τάσσονταν εναντίον του σχεδίου Ανάν. Αμέσως μετά τις συναντήσεις και αφού αποκαλύφθηκε πλήρως η τακτική του Τάσσου άλλαξαν τροπάρι. Το κόμμα τους τάχθηκε υπέρ της ψήφου κατά συνείδηση στο δημοψήφισμα. Από το σημείο εκείνο και μετά η πλευρά μας έχασε το παιχνίδι και τα ερείσματα της διεθνώς. Όλοι πήγαιναν για το δεύτερο καλύτερο σενάριο. Η Τουρκία θα έλεγε ΝΑΙ, εμείς ΟΧΙ και θα φορτωνόμασταν τις ευθύνες. Ο Τάσσος είχε επιλέξει να χάσει τη μάχη ηρωικά όπως ο Ονήσιλος στον κάμπο της Μεσαορίας το 499 π.Χ. κόντρα στα περσικά στρατεύματα με στρατηγό τον Αρτύβιο. Πήγαινε στη μάχη όπως ο Ονήσιλος με τα πεπαλαιωμένα μυκηναϊκά άρματα του 10ου π.Χ. αιώνα, σύμβολο της συντηρητικότητας και της ξεροκεφαλιάς των Αχαιών. Ο Ονήσιλος ήθελε να ελευθερώσει την Κύπρο αλλά όταν το επιχείρησε είχε προλάβει να διασπάσει το εσωτερικό μέτωπο. Το ίδιο έκανε και ο Τάσσος ο οποίος μάλιστα είχε καλύτερη τύχη από τον τότε βασιλιά της Σαλαμίνας. Επιβίωσε και διά της περιρρέουσας ατμόσφαιρας ενέτεινε το διχασμό με αποτέλεσμα οι πολλοί να τον αγαπήσουν και οι λίγοι να τον μισήσουν παράφορα. Επαναπαύτηκε βέβαια στο 76% νομίζοντας ότι ήλεγχε την κατάσταση απόλυτα.<br style="box-sizing: border-box;" />Μετά τα δημοψηφίσματα δεν τον ξανασυνάντησα. Τον επέκρινα έντονα στα άρθρα μου και αυτό δεν μπορούσε να το δεχθεί. Ο Γιώργος Ηλιάδης, ο στενότερος του άνθρωπος, σε μια συνάντησή μας διατύπωσε την κριτική του: "Συναντήθηκες τόσες φορές μαζί του και δεν έχεις πεισθεί για το πόσο δίκαιο έχει"; Ο Τάσσος μετά το 2004 λόγω της κριτικής που δέκτηκε και των αδιεξόδων που βίωνε στο Κυπριακό είχε γίνει πολύ πιο σκληρός. Μάλλον είχε υιοθετήσει κι αυτός το δόγμα Μπους μετά τον πόλεμο στο ΙΡΑΚ : "'Η είστε μαζί μου ή είστε εναντίον μου". Εγώ ήμουν εναντίον του και πιστεύω ότι κατά βάθος το εκτιμούσε. Μισούσε τους γλείφτες και τους κόλακες και γνώριζε πολύ καλά τους καιροσκόπους που τον περιτριγύριζαν. "Αν όλοι αυτοί που έρχονται σήμερα στο προεδρικό και λένε ότι με ψήφισαν θα είχα βγει με 90%", μου είπε κάποτε. Αν μετανιώνω για κάτι είναι η στα όρια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας κριτική που άρχισα να του ασκώ μετά το Φεβρουάριο του 2006. Ως καθηγητής είχα δεχθεί δύο πειθαρχικές έρευνες (γιατί αρθρογραφούσα στον "Πολίτη") κατά τη γνώμη μου χωρίς λόγο, ενώ παρά τις αντιρρήσεις του Πεύκιου Γεωργιάδη διακόπηκε χωρίς να ενημερωθώ η απόσπασή μου στο Υπουργείο Παιδείας και βρέθηκα να διδάσκω σε δύο σχολεία ταυτόχρονα λες και ήμουν πρωτοδιόριστος.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Ο Μακάριος και η Αναστασία<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Ο Τάσσος λάτρευε την οικογένειά του. Λάτρευε τη γυναίκα του Φωτεινή την οποία πάντα αποκαλούσε "κυρία" λάτρευε τα παιδιά του. Στη συνάντησή μας στο Προεδρικό ανάλωσε μεγάλο μέρος να μου μιλά για το Μακάριο και στη συνέχεια για την κόρη του Αναστασία. Από το δεύτερο όροφο μου έδειξε τα δύο κυπαρίσσια δίπλα από το άγαλμα του Μακαρίου. "Τα φύτεψε ο Μακάριος και δες πόσο έχουν μεγαλώσει". Ήταν ίσως ο μόνος πολιτικός που πίστευε μέχρι τέλος στο Μακάριο. Πίστευε ακόμα ότι αυτός ήταν ο πραγματικός συνεχιστής της πολιτικής του. Όλοι οι άλλοι τον πούλησαν.<br style="box-sizing: border-box;" />Όταν μιλούσε για την Αναστασία χαμογελούσε ολόκληρος. "Είναι η μόνη που μου κολλά. Είναι ένας δαίμονας". Κατά βάθος του άρεσαν οι κόντρες. Ίσως γι΄ αυτό συμπαθούσε και τους Τζιωνή και Λιλλήκα. Ήταν οι μόνοι στο προεδρικό που του κολλούσαν και τον τσάντιζαν. Αλλά τους εκτιμούσε γιατί είχαν άποψη.<br style="box-sizing: border-box;" />Για την οικογένειά του πιστεύω ότι έκανε και αβαρίες τις οποίες ίσως δεν έπρεπε να κάνει. Ήταν λάθος του να δώσει το όνομα του δικηγορικού του γραφείου στα παιδιά του, αποκλείοντας τον Πάμπο Ιωαννίδη, εξαγριώνοντας έτσι έναν φίλο που ήξερε πολλά. Ηταν επίσης λάθος του να επιτρέψει την εμπλοκή του δικηγορικού του γραφείου στην υπόθεση του φυσικού αερίου διά του γιου του Νικόλα. Αυτή η υπόθεση οδήγησε σε περαιτέρω απαξίωσή του, κλονίζοντας την εντύπωση του αδιάφθορου που είχε έως τότε. Στα θετικά του βέβαια η μάχη που έδωσε κατά των φαρμακεμπόρων μειώνοντας δραστικά τις τιμές. Το πιο θετικό του η ένταξη της Κύπρου στην ΟΝΕ. Αν πειθόταν από το Χριστόφια για αναβολή ενός χρόνου ίσως να παθαίναμε ότι σήμερα και η Λιθουανία. Μετά από 15 χρόνια. Η απόφαση του εκείνη σήμερα μας στηρίζει στα δύσκολα της οικονομικής κρίσης. Εν κατακλείδι ο Τάσσος δεν υπήρξε ο τέλειος άνθρωπος που παρουσιάζουν σήμερα η κατά τη γνωστή ρήση του "δηλωσιογράφοι". Υπήρξε ένας ισχυρός πολιτικός με άποψη και τσαμπουκά ο οποίος αναγκάστηκε να πορευτεί και να πάρει δύσκολες αποφάσεις κυρίως κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Είχε φοβερές ευαισθησίες, μεγάλες εμπάθειες (δεν χώνευε τους δημοσιογράφους, τους διπλωμάτες του ΥΠΕΞ τους υπαλλήλους του ΓΤΠ και τους γλείφτες) και ένα τεράστιο κυπριακό γινάτι. Το διαχρονικό γινάτι των Ελλήνων σε αυτόν τον τόπο που τους επέτρεψε να επιβιώσουν για 2000 χρόνια σε αυτή τη γη. Στο καλό να πας Τάσσο.<br style="box-sizing: border-box;" /></p><div><br /></div>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-568896592867010712021-02-20T04:44:00.001-08:002021-02-20T04:44:26.625-08:00Ποιος πρέπει να είναι ο πραγματικός συμβιβασμός στο Κυπριακό;<p><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpal4yfM404A1ZPpe08L3RuI1AkwwBoSivkcr5GryPC6jNceD_-4T1FZnoZO_x1ErOpH3jqfG_Fis7zEDfsDzhf-XjlpBAVFDnHY2ryg9ZTTJ8C7SXYmjCYEH7Oxxam6d8Hm_9zNd-OVY/s2048/philoxenia+parliament+++06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpal4yfM404A1ZPpe08L3RuI1AkwwBoSivkcr5GryPC6jNceD_-4T1FZnoZO_x1ErOpH3jqfG_Fis7zEDfsDzhf-XjlpBAVFDnHY2ryg9ZTTJ8C7SXYmjCYEH7Oxxam6d8Hm_9zNd-OVY/s320/philoxenia+parliament+++06.jpg" width="320" /></a></div><br />Κάποιοι Ελληνοκύπριοι εξανίστανται και μόνο στο άκουσμα της φράσης “κυριαρχική ισότητα” των Τουρκοκυπρίων, που στην πράξη συνεπάγεται το δικαίωμα αυτοδιάθεσής τους. Γι’ αυτούς (είτε είναι αριστεροί είτε δεξιοί) δικαίωμα αυτοδιάθεσης μάλλον είχαν και έχουν μόνο οι Ελληνοκύπριοι! Το άσκησαν ως κοινότητα το 1950 διά του δημοψηφίσματος, επιχείρησαν να το επιβάλουν το 1955-59 διά του αγώνα της ΕΟΚΑ. Μετά το 1960 το ε/κ αφήγημα άλλαξε. Οι κοινότητες δεν έχουν κυριαρχία. Προφανώς αυτό ίσχυε και πάλι μόνο για τους Τ/Κ αφού τον Ιούνιο του 1967 σε ψήφισμά της η Κυπριακή Βουλή ζήτησε ομόφωνα και πάλι την Ένωση με την Ελλάδα. Σε γενικές γραμμές πάντως από το 1960 και εξής η θέση είναι ότι το κράτος ιδρύθηκε από τον έναν και αδιαίρετο κυπριακό λαό μέσω του Συντάγματος. Από την άλλη 62 χρόνια μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας τα πράγματα δεν έχουν παραμείνει στάσιμα. Υπήρξαν διακοινοτικές ταραχές το 1963, υπήρξε εισβολή το 1974, το 1983 οι Τ/Κ ανακήρυξαν “κράτος”, έγινε αποδεκτή η λύση ομοσπονδίας και μάλιστα διζωνικής, υπάρχει ένας εν εξελίξει διάλογος για δεκαετίες με κυρίαρχο σημείο στο συνταγματικό του κομμάτι την εποικοδομητική ασάφεια σε ό,τι αφορά τα θέματα κυριαρχίας.<p></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"> </p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Αν όντως το ζητούμενο για τους Τουρκοκύπριους είναι ότι η κυριαρχική τους ισότητα πρέπει να φτάνει έως το δικαίωμα νόμιμης απόσχισης, οι Ε/Κ μετά από 56 χρόνια χωριστής συμβίωσης με τους Τ/Κ έχουν άραγε το δικαίωμα να το αρνηθούν; Το ενιαίο κράτος του 1960 υπήρξε ανέκκλητο διά των συμφωνιών του 1960. Όμως οι Τ/Κ αποχώρησαν και κλείστηκαν στους θύλακες. Επιτυγχάνοντας με αυτό τον τρόπο μια πρώτη διχοτόμηση της Κύπρου. Το 1974 η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν το μοναδικό αναγνωρισμένο κράτος, ωστόσο το 1977 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος αποδέχθηκε διπεριφερειακή ομοσπονδία η οποία διά του σχεδίου Γκάλι έγινε επίσημα διζωνική. Το θέμα, κάποιοι υποστηρίζουν, είναι νομικό. Στην πραγματικότητα είναι πολιτικό και εδράζεται στην αδυναμία των δύο κοινοτήτων να λύσουν τα προβλήματά τους.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"> </p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Ας είμαστε ρεαλιστές. Με την τ/κ κοινότητα συνυπήρξαμε οι Ε/Κ από το 1571. Επί οθωμανικής κατοχής για 307 χρόνια επιβιώσαμε ως υποτελείς Ρωμιοί με τους Τ/Κ να λειτουργούν ως άρχουσα τάξη. Επί Αγγλοκρατίας το 1878 και για 82 χρόνια διαβιώσαμε ως υπήκοοι της Μεγάλης Βρετανίας, χωρίς καμιά από τις δύο κοινότητες να μπορεί να κυβερνά. Πολιτικά στο πλαίσιο ενός κράτους και μιας κυβέρνησης συνυπήρξαμε ως εταίροι με τους Τουρκοκύπριους μόνο από το 1960 έως το 1963. Με λίγα λόγια τα τελευταία 450 χρόνια συμβίωσής μας σε αυτό τον γεωγραφικό χώρο, δηλαδή από το 1571 έως και το 2021, επιχειρήσαμε να συνεργαστούμε πολιτικά μόνο για 3 χρόνια και δεν τα καταφέραμε.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Υπάρχει βεβαίως και το αφήγημα ότι σε επίπεδο λαού οι σχέσεις Ε/Κ – Τ/Κ υπήρξαν πάντα αρμονικές. Σε επίπεδο απλών ανθρώπων αυτή η θέση έχει τη βάση της. Σε επίπεδο ηγεσίας και ελίτ ε/κ και τ/κ η αλήθεια είναι άλλη. Με εξαίρεση μερικές ψηφοφορίες στο Νομοθετικό Συμβούλιο επί Αγγλοκρατίας και κάποια συνεργασία συντεχνιών στις μεγάλες απεργίες του 1948, ο κανόνας ήταν η αντιπαράθεση μεταξύ Ένωσης και Ταξίμ, μεταξύ ελληνικού και τουρκικού εθνικισμού.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;"> </p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Αν λοιπόν θέλουμε να καταλήξουμε σε μια δημοκρατική λύση στην Κύπρο, οφείλουμε να αποδεχτούμε τα αυτονόητα. Το 1960 κανένας δεν ρώτησε τις δύο κοινότητες αν ήθελαν να ζήσουν μαζί. Για να είμαστε και δίκαιοι τότε οι Τ/Κ μπορεί να μην λογίζονταν καν κοινότητα. Κοινότητα τους έκανε ο Τούρκος ΥΠΕΞ Φατίν Ροστού Ζορλού όταν υπερίσχυσε κατά κράτος του Έλληνα ΥΠΕΞ Ευάγγελου Αβέρωφ στη Ζυρίχη το 1959 εξισώνοντας το 20% των Τ/ Κ με το 80% των Ε/Κ. Κοινότητα με πολιτική ισότητα τους έκανε ο Μακάριος όταν απέρριψε ενωρίτερα το σχέδιο Χάρτινγκ (1956) το οποίο έδινε αυτοκυβέρνηση στους Ε/Κ και καθεστώς μουσουλμάνων Δυτικής Θράκης στους Τ/Κ. Εφόσον οι Τ/Κ με βρετανικό δάκτυλο αναγνωρίστηκαν ως συνιδρυτές του νέου κράτους, η μόνη υποχώρηση που έκαναν, όπως έγραψε σε άρθρο του στην εφημερίδα “Nacak” (Hatchet) στις 27 Αυγούστου 1960 ο Ραούφ Ντενκτάς με τίτλο “How was the arrival of Turkish soldiers to Cyprus achieved?”, ήταν να αποδεχτούν το νέο κράτος να μην ονομάζεται “Ελληνοτουρκική Ομοσπονδία της Κύπρου”, αλλά Κυπριακή Δημοκρατία, και πήραν ως αντάλλαγμα πέρα από τα εγγυητικά δικαιώματα και την κάθοδο των 650 Τούρκων στρατιωτών στην Κύπρο. Με λίγα λόγια, πάντα ομοσπονδία λογιζόταν η Κύπρος, τουλάχιστον για τους Τ/Κ, δεν μπόρεσαν ωστόσο να την επιβάλουν γιατί δεν είχαν έδαφος υπό τον έλεγχό τους. Όταν βέβαια οι αφελείς Ελληνοκύπριοι το αντελήφθησαν ήγειραν θέμα αλλαγής του Συντάγματος. Με το αφήγημά μας πάντα να κινείται σε ρηχά νερά. Ξεχάσαμε τότε το αφήγημα ότι είμαστε ένας λαός, αλλά δράσαμε ως “Ελληνοκύπριοι δημοκράτες”, καταγγέλλοντας τα 13 σημεία. Όταν δεν το αποδέχτηκαν οι Τουρκοκύπριοι μιλούσαμε για Τουρκανταρσία! Ας μην αναφερθούμε στη συνέχεια στην κάθοδο Ελληνικής Μεραρχίας, στη σφαγή της Κοφίνου και στο πραξικόπημα του 1974. Επιτρέποντας με όλους αυτούς του τρόπους στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο, προσφέροντας ντε φάκτο στους Τ/Κ μια ενιαία εδαφική επικράτεια, υποστηρίζοντας στη συνέχεια με απύθμενο θράσος και υποκρισία ότι ήλθε στην Κύπρο για να αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Αν σήμερα, εν έτει 2021, και εφόσον καταπιούμε όσα κάποιες ανόητες ηγεσίες μάς κληροδότησαν, θέλουμε μια δημοκρατική λύση η κάθε κοινότητα πρέπει να εισέλθει στη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας αυτοβούλως αλλά και να έχει δικαίωμα να αποχωρεί με δημοκρατική και βελούδινη διαδικασία αν κρίνει κάτι τέτοιο, αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες της.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Με την ίδια εποικοδομητική ασάφεια που ιδρύθηκε από τον λαό ή τις 2 κοινότητες η Κυπριακή Δημοκρατία, με την ίδια ασάφεια που οι δύο κοινότητες βαφτίστηκαν συνιστώντα κρατίδια το 2004, σήμερα το ίδιο constructive ambiguity μπορεί να μετεξελίξει το κράτος του 1960 σε πραγματικά ομοσπονδιακό.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Από την άλλη, αν η ιστορική και πολιτική καχυποψία των Τ/Κ επιβάλλει κατά την άποψή τους να έχουν δικαίωμα απόσχισης, πόσο μεγαλύτερη καχυποψία πρέπει να έχουν οι Ε/Κ απέναντι στη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας η οποία φέρεται επιπλέον από το 1960 να λειτουργεί και να ασκείται υπό μορφή “νόμιμων” εγγυητικών δικαιωμάτων; Με την πρώτη συνταγματική κρίση τον Δεκέμβριο του 1963 η Τουρκία αντέδρασε εξοπλίζοντας τους Τ/Κ, το δε 1964 βομβάρδισε την Τηλλυρία. Το 1974 εισέβαλε διά των όπλων στην Κύπρο προσφυγοποιώντας 150.000 Ε/Κ. Σήμερα διά της πυγμής ελέγχει το status quo στην πράσινη γραμμή, διά των πολεμικών της πλοίων παραβιάζει την ΑΟΖ και επιπλέον επιχειρεί άνοιγμα του Βαρωσιού. Αφορμές, είναι η αλήθεια, δόθηκαν στην Τουρκία (π.χ. πραξικόπημα χούντας) ωστόσο ουδέποτε -λόγω ακριβώς των εγγυητικών της δικαιωμάτων- έδωσε προτεραιότητα σε έναν διάλογο, απεναντίας επιχείρησε να επιβάλει τη θέλησή της διά των όπλων.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Το σίγουρο είναι ότι κανένας Κύπριος δεν είναι διατεθειμένος να ανεχθεί ξανά κρίσεις τύπου 1963-64 και εισβολές τύπου 1974 γιατί κάποιοι Μακάριοι, Κιουτσιούκ, Ντενκτάς και Παπαδόπουλοι δεν μπορούν να συνεργαστούν ή επειδή η Τουρκία επιμένει να συμπεριφέρεται ως μια χώρα που ασκεί διπλωματία διά των όπλων. Εντός της ΕΕ οι ελπίδες να λειτουργήσει μια αποκεντρωμένη ομοσπονδία εξάλλου είναι περισσότερες από το να καταρρεύσει. Κι αν καταρρεύσει είδαμε -πάντα εντός ΕΕ- πώς αντιμετωπίστηκαν προθέσεις αποσχίσεων τύπου Καταλωνίας, Βελγίου και Λομβαρδίας. Συνεκδοχικά μια λύση εντός της ΕΕ είναι το λελογισμένο ρίσκο που μπορούμε να πάρουμε.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Εν κατακλείδι, το πραγματικό πάρε-δώσε σήμερα στο Κυπριακό είναι μια συμφωνία ακύρωσης των φόβων των δύο κοινοτήτων. Οι μεν Τ/Κ να ανακτήσουν την πολιτική ισότητα που είχαν από το 1960 στο πλαίσιο ενός διζωνικού ομοσπονδιακού κράτους, οι δε Ε/Κ να καταργήσουν τις εγγυήσεις του 1960 που αποτέλεσαν την κακοδαιμονία ολόκληρης της χώρας. Από εκεί και πέρα, όπως μου έλεγε ο Αλέκος Μαρκίδης, “αυτό που χρειαζόμαστε είναι 100 νουνεχείς Κύπριους με πραγματική πολιτική βούληση και όραμα για να θέσουμε σε λειτουργία ένα πραγματικά δημοκρατικό κράτος”.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px;">Αν κρίνω από τον δημόσιο διάλογο ένθεν και ένθεν του οδοφράγματος, ούτε πολιτική βούληση υπάρχει ούτε και πολλοί διαθέτουν το όραμα να κτίσουν την Κύπρο του μέλλοντός μας. Οι περισσότεροι ασχολούνται με τα πίτουρα του παρελθόντος.</p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-9982752303190258532020-12-07T01:58:00.000-08:002020-12-07T01:58:27.694-08:00Γιατί η λύση του Κυπριακού θέλει τόλμη και γοητεία;<p> Από τη σύσκεψη των Αθηνών το 1974 στα ίδια αδιέξοδα του 2020 </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzR4-XMED7xHzGGMpsmM0YQtYVX-fcoJt8VrraxNsuzbquXfk2MuNY1qNKO-Ak8NP7ISC0PC4rWXex-hmTuTrsN5q9EmW-3AZhnfrU3X5p2dHqn4cxn-LrOvWnBNDEZxaywJC0WMxUpY8/s500/%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="262" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzR4-XMED7xHzGGMpsmM0YQtYVX-fcoJt8VrraxNsuzbquXfk2MuNY1qNKO-Ak8NP7ISC0PC4rWXex-hmTuTrsN5q9EmW-3AZhnfrU3X5p2dHqn4cxn-LrOvWnBNDEZxaywJC0WMxUpY8/s320/%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Του Διονύση Διονυσίου </p><p>Κάποιοι στην Κύπρο, και δεν μιλώ μόνο για τους πολιτικούς αλλά και για κάθε πολίτη αυτής της χώρας, κάνουν πώς δεν γνωρίζουν πού βρισκόμαστε στο Κυπριακό. Σε μεγάλο βαθμό ισχύει το φαινόμενο του στρουθοκαμηλισμού. Ο στρουθοκάμηλος χώνει το κεφάλι του στην άμμο και αφήνει το τεράστιο κορμί του εκτός, νομίζοντας ότι επειδή δεν βλέπει αυτός, δεν τον βλέπουν και αυτοί που τον κυνηγούν. </p><p><br /></p><p>Οι πολιτικοί </p><p><br /></p><p>Ενημερώνοντας το λήμμα «Εισβολή 1974» στην εγκυκλοπαίδεια www.polignosi.com ξαναθυμήθηκα εκείνη την κρίσιμη Πανεθνική Σύσκεψη στην Αθήνα από τις 30-1η Δεκεμβρίου 1974 λίγο πριν την επιστροφή του Προέδρου Μακαρίου στην Κύπρο. Κάποια αποσπάσματά της δημοσιεύθηκαν στον Τύπο στην Κύπρο και επίσης τα πλήρη πρακτικά της βρίσκονται στο Αρχείο Καραμανλή. Η σύσκεψη είχε ως σκοπό την ανασκόπηση της κατάστασης 5 μήνες μετά την εισβολή για να προχωρήσει στη λήψη στρατηγικών αποφάσεων. Σε αυτή τη σύσκεψη ήταν όλοι παρόντες: Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο ΥΠΕΞ Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Πρόεδρος Μακάριος, ο Γλαύκος Κληρίδης, ο Σπύρος Κυπριανού, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο πρέσβης Μιχάλης Δούντας, ο Δημήτρης Μπίτσιος και άλλοι. </p><p><br /></p><p><br /></p><p>Η ανασκόπηση</p><p><br /></p><p>Ας θυμηθούμε πώς έβλεπαν τα πράγματα οι βασικοί πρωταγωνιστές πριν ακριβώς 46 χρόνια, έχοντας εκ των υστέρων το προνόμιο να κρίνουμε τις σκέψεις και τις αποφάσεις τους: </p><p><br /></p><p>Μακάριος: «Είμεθα υποχρεωμένοι να αρχίσωμεν από μίαν πραγματικότητα την οποίαν δεν δυνάμεθα να παραγνωρίσωμεν. Οι Τούρκοι κατέχουν το 40% της νήσου. Δεν μπορούμεν να τους εκδιώξωμεν διά των όπλων. Δεν συμμερίζομαι μερικάς απόψεις αι οποίαι εκφράζονται εν Ελλάδι και εν Κύπρω, ότι δηλαδή η Ελλάς θα ηδύνατο ίσως αργότερον διά πολέμου να εκδιώξη εκ της Κύπρου τους Τούρκους».</p><p><br /></p><p>Καραμανλής: «Εάν υπήρχε δυνατότης θα το επεδιώκαμεν. Αλλά δυστυχώς είναι απραγματοποίητον λόγω των γεωγραφικών δεδομένων. Σας αποκαλύπτω ότι εις τας 14 Αυγούστου απεφασίσαμεν την κήρυξιν του πολέμου κατά της Τουρκίας και αναθέσαμεν εις το Επιτελείον την πραγματοποίησιν του εγχειρήματος. Κατόπιν όμως των συστάσεων του Επιτελείου εις τας 21 Αυγούστου το σχέδιον εματαιώθη».</p><p><br /></p><p>Αβέρωφ: «Εις τας 14 Αυγούστου ο Πρόεδρος έλαβε την απόφασιν. Εγώ διεφώνησα. Ο Πρόεδρος επέμεινε να στείλωμεν μίαν μεραρχίαν εις την Κύπρον. Εζητήσαμεν από τους Άγγλους αεροπορικήν κάλυψιν. Οι Άγγλοι απέρριψαν το αίτημά μας. Κατόπιν τούτου, ο Πρόεδρος εισηγήθη να επιβώμεν εκείνος (ο κ. Καραμανλής) και εγώ της νηοπομπής και να πάμε στην Κύπρο. Βέβαιοι ότι οι Τούρκοι δεν θα μας εβομβάρδιζαν, εφόσον θα εκάναμεν γνωστόν ότι ο κ. Καραμανλής θα επέβαινε της νηοπομπής. Τελικώς όμως επείσθημεν περί του ματαίου της επιχειρήσεως» (σελ. 21-22).</p><p><br /></p><p>Ο άχρηστος ΟΗΕ και οι ΗΠΑ </p><p><br /></p><p>Καθολική υπήρξε επίσης η διαπίστωση ότι ελάχιστα θα μπορούσε να αναμένει η Κύπρος από τον ΟΗΕ:</p><p><br /></p><p>Κληρίδης: «Θα ήθελα να προσθέσω ότι δεν πρέπει να δίδεται η εντύπωσις, εις τον κυπριακόν λαόν, ότι το Κυπριακόν μπορεί να λυθή μέσω των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό δημιουργεί ψευδαισθήσεις».</p><p><br /></p><p>Καραμανλής: «Λύσιν δεν δίδουν, απλώς δημιουργούν ένα κλίμα ευνοϊκόν». </p><p><br /></p><p>Κληρίδης: «Αλλά δεν βλέπω τους ισχυρούς να υλοποιούν το κλίμα αυτό. Χαρακτηριστικόν είναι το μήνυμα το οποίον απέστειλε ο Κίσινγκερ αμέσως μετά την δημοσίευσιν του ανακοινωθέντος της [αμερικανοσοβιετικής] Διασκέψεως Κορυφής του Βλαδιβοστόκ, ότι το Κυπριακόν δεν συνεζητήθη εις το Βλαδιβοστόκ και ότι απλώς περιελήφθη εις το ανακοινωθέν διά λόγους εντυπώσεων» (σελ. 29-30). </p><p><br /></p><p>Οι ΗΠΑ</p><p><br /></p><p>Λιγότερο ομόφωνες ήταν οι εκτιμήσεις όσον αφορά τον καθοριστικό ρόλο των ΗΠΑ. Το εντυπωσιακό είναι ότι στις καλές υπηρεσίες της Ουάσινγκτον φαίνεται να εναποθέτουν κάθε ελπίδα εκείνοι ακριβώς που έχουν καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως οι πιο αντι-Αμερικανοί. Με πρώτο και καλύτερο, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ο οποίος από το 1964 φλέρταρε με τη Μόσχα.</p><p><br /></p><p>Μακάριος: «Είμαι βέβαιος ότι [οι Τούρκοι] δεν σκέπτονται την τουρκοποίησιν των 40%. Δεν επιστρέφουν όμως αμέσως το πλεονάζον του πραγματικού σχεδίου των, διά λόγους διαπραγματευτικούς. Θα ήτο ευχής έργον να επιστραφή η επί πλέον περιοχή χωρίς δεσμεύσεις και ανταλλάγματα εκ μέρους ημών. Ο Κίσινγκερ ήλπιζε εις ωρισμένας παραχωρήσεις άνευ ανταλλαγμάτων. Αλλά αι παραχωρήσεις αύται δεν ήσαν σοβαραί. Το γεγονός ότι σήμερον δεν υπάρχει τουρκική κυβέρνησις είναι και αυτό εις βάρος μας. Δυστυχώς δύο φορές εδοκίμασεν ο Κίσινγκερ να πάει στην Τουρκία, αλλά δεν υπήρχε κυβέρνησις» (σελ. 25).</p><p><br /></p><p>Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Τάσσος Παπαδόπουλος: «Έχω την εντύπωσιν ότι η κυριωτέρα μας ελπίς είναι η άσκησις πιέσεως επί της Τουρκίας υπό άλλων δυνάμεων και δη υπό της Αμερικής» (σελ. 47).</p><p><br /></p><p>Ο Κληρίδης, αντίθετα, εμφανίζεται περισσότερο σκεπτικιστής: «Οσον αφορά τον αμερικανικόν παράγοντα, το μάξιμουμ που μπορεί να προσφέρει είναι να κρατήσει τώρα τους Τούρκους να μην κινηθούν. Αλλά η λύσις την οποίαν ευνοεί είναι αι δύο ζώναι ή δύο περιοχαί τουρκικαί, εκ των οποίων η μία προς βορράν μεγάλη. Οι Βρετανοί είναι σαφώς υπέρ διχοτομικού σχεδίου. Ο ρωσικός παράγων δεν είναι διατεθειμένος να κινηθή δυναμικώς διά να εκδιώξη τους Τούρκους, και δεν επιδεικνύει διάθεσιν να αναμειχθή εις τα εσωτερικά μας» (σελ. 28).</p><p><br /></p><p><br /></p><p>Διαπραγμάτευση ή όχι; </p><p><br /></p><p>Το κρίσιμο ερώτημα αφορούσε, φυσικά, την πιθανότητα βελτίωσης της κατάστασης μέσα από διαπραγματεύσεις. Ο Κληρίδης ενημερώνει τους συνομιλητές του ότι «οι Τούρκοι δεν δέχονται καμίαν μορφήν λύσεως η οποία να έχει την μορφήν ενιαίου κράτους», αλλά «επιμένουν επί γεωγραφικής ομοσπονδίας». Εκτιμά, μάλιστα, ότι «δεν αποκλείεται να δεχθούν μίαν μεγάλην περιοχήν εις τα βόρεια με άνοιγμα προς την θάλασσαν και δύο ή τρία καντόνια αλλαχού» (σελ. 12). </p><p><br /></p><p>Μακάριος: «Τίθεται λοιπόν σήμερον το ερώτημα: Να δεχθώμεν γεωγραφικήν ομοσπονδία; Και ποίον ποσοστόν μπορούμεν να επιτύχωμεν; Εάν οι Τούρκοι πρόκειται να μας επιστρέψουν μόνον το 10% των όσων κατέλαβον και ημείς να υπογράψωμεν, τότε είναι προτιμότερον να έχουν το 40% χωρίς να υπογράψωμεν» (σελ. 22).</p><p><br /></p><p>Κληρίδης: «Νομίζω ότι η παράτασις της σημερινής καταστάσεως, χωρίς λύσιν, θα είναι καταστρεπτική. Όσον αφορά το θέμα που έθεσε ο Μακαριώτατος, κατά πόσον θα πρέπει να δεχθώμεν την «αρχήν» [της ομοσπονδίας] χωρίς να έχομεν συγκεκριμένας προτάσεις, νομίζω ότι διά να γίνει διάλογος μπορούμεν να δεχθούμε την αρχή υπό ωρισμένας προϋποθέσεις». </p><p><br /></p><p>Δούντας: «Όσον αφορά την ακολουθητέαν στρατηγικήν, νομίζω ότι μπορεί να γίνη αποδοχή επί διερευνητικής βάσεως» (σελ. 30-31).</p><p><br /></p><p>Αβέρωφ: «Θεωρώ καταστρεπτικήν την παράτασιν της σημερινής καταστάσεως. Όσον περισσότερον κυματίζει η τουρκική σημαία εις ένα μέρος, τόσον δυσκολώτερα θα μπορέσουμε να την υποστείλωμεν» (σελ. 35).</p><p><br /></p><p>Κυπριανού: «Φοβούμαι ότι εάν δεχθώμεν την γεωγραφική ομοσπονδία, θα φύγει ο ελληνισμός της Κύπρου και θα καταληφθεί ολόκληρο το νησί από τους Τούρκους. [...]</p><p><br /></p><p>Κληρίδης: «Και εάν διατηρήσουν οι Τούρκοι το 40% δεν κινδυνεύει να καταληφθή ολόκληρος η Κύπρος»; </p><p><br /></p><p>Καραμανλής: «Οι Τούρκοι δεν αποβλέπουν εις κατάκτησιν ολοκλήρου της νήσου. Εάν ήθελαν, θα την κατελάμβαναν. Από την διεξαχθείσαν συζήτησιν δεν διαπιστώνω σύμπτωσιν γνωμών όσον αφορά την εκτίμησιν της καταστάσεως. Στο νησί υπάρχει μια δραματική κατάστασις. [...] Αντιλαμβάνεσθε ότι με την πάροδον του χρόνου εξασθενεί η θέσις μας. Τουναντίον οι Τούρκοι ομιλούν από θέσεως ισχύος. Ο χρόνος τρέχει εις βάρος μας» (σελ. 37-9).</p><p><br /></p><p>Αρκετά αισιόδοξος, όσον αφορά τις προοπτικές, αλλά και τα χρονικά περιθώρια επίλυσης του Κυπριακού, δήλωνε, τέλος, ο Τάσσος Παπαδόπουλος: «Δέχομαι την άποψιν του κ. Αβέρωφ ότι εάν κυματίση η τουρκική σημαία επί πολύ εις τα κατακτηθέντα κυπριακά εδάφη, θα είναι δύσκολον ύστερα να την κατεβάσουμε. Πιστεύω ότι θα παρέλθουν δύο έως τρεις μήνες πριν γίνει δεκτή από τους Τούρκους οιαδήποτε δική μας πρότασις. Σε τρεις μήνες όμως δεν μπορεί να μεταβληθή η κατάστασις. [...] Εφόσον ο Κίσινγκερ δεν έχει χάσει τας ελπίδας του δι' ένα πολυπεριφερειακόν ομοσπονδιακόν σύστημα, πώς θα το εγκαταλείψωμεν εμείς;» (σελ. 42-3).</p><p><br /></p><p>Το πολιτικό κόστος</p><p><br /></p><p>Με βάση τα πιο πάνω φαίνεται ότι οι Μακάριος - Κυπριανού και Τάσσος κινούνταν προς την κατεύθυνση της υιοθέτησης μιας σκληρής γραμμής. Όχι γιατί δεν αντιλαμβάνονταν την κατάσταση που επικρατούσε, αλλά διότι φοβούνταν να πουν κάποιες αλήθειες στον κυπριακό λαό: </p><p><br /></p><p>Μακάριος: «Εάν προβώμεν εις υποχωρήσεις από τούδε, και οι πρόσφυγες θα αντιδράσουν και οι Ελληνοκύπριοι γενικώτερον θα δυσαρεστηθούν. Διότι δικαίως θα είπουν ότι προέβην εις παραχωρήσεις πριν ακόμη έλθω εις επαφήν μαζί τους, και πριν διαπιστώσω προσωπικώς την κατάστασιν. [...] Δεν θα ήθελα να σημειωθούν προ της μεταβάσεώς μου εις Κύπρον επεισόδια. Τούτο θα δώσει αφορμήν ώστε να δικαιωθούν αυτοί που αντιδρούν εις την μετάβασίν μου στην Κύπρο» (σελ. 39-41).</p><p><br /></p><p>Παπαδόπουλος Τάσσος: «Πιστεύω ότι αφ' ης στιγμής θα δεχθώμεν την αρχήν [της ομοσπονδίας], και κατά συνέπειαν θα αποδεχθώμεν ότι μεγάλο μέρος των προσφύγων δεν θα επιστρέψει εις τας εστίας του, τότε θα αντιμετωπίσωμεν κατακραυγήν εναντίον της κυπριακής κυβερνήσεως, κατακραυγήν εναντίον της ελληνικής κυβερνήσεως και φυγήν των δυναμικών στοιχείων της Κύπρου. Εάν οι Ελληνοκύπριοι αντιληφθούν ότι εν πάση περιπτώσει ένα μεγάλο τμήμα της Κύπρου θα γίνει τουρκικόν, τότε οι πρόσφυγες θα στραφούν εναντίον μας. Τότε η ΕΟΚΑ Β' και σημαντικόν τμήμα του ελληνικού πληθυσμού θα έχει ως σύνθημα την διπλήν ένωσιν. Και το σύνθημα αυτό θα έχει απήχησιν. Ίσως αυτό δεν είναι λογικόν, αλλ' εν πάση περιπτώσει το αίσθημα αυτό θα δημιουργηθεί».</p><p><br /></p><p>Κληρίδης: «Δεν υπάρχει τέτοιο σύνθημα. Ίσως οι πρόσφυγες ανθέξουν λίγο, αλλά ύστερα θα στραφούν εναντίον μας» (σελ. 31).</p><p><br /></p><p>Κληρίδης vs Μακάριος</p><p><br /></p><p>Στην πραγματικότητα στην πανεθνική αυτή σύσκεψη υπήρχαν δύο ξεκάθαρες γραμμές. Η γραμμή Κληρίδη και η γραμμή Μακαρίου. Οι διάλογοι είναι όντως αποκαλυπτικοί: </p><p><br /></p><p>Κληρίδης: «Επαναλαμβάνω ότι πρέπει να συνειδητοποιήσωμεν την πραγματικότητα και να χαράξωμεν μίαν ρεαλιστικήν γραμμήν. Δεν με ανησυχεί τι θα πει η κοινή γνώμη στην Κύπρο. Πρέπει να γίνη μια θυσία. Ο άνθρωπος που θα υπογράψη αυτήν την λύσιν θα καταστραφή πολιτικώς, αλλά πρέπει να αναλάβη τας ευθύνας του. Εάν δεν καταλήξωμεν εις μίαν συμφωνίαν, δεν είμαι διατεθειμένος να συνεχίσω ως διαπραγματευτής. Άλλος πρέπει να αναλάβη αυτήν την διαπραγμάτευσιν. Εγώ δεν πιστεύω εις αυτήν την πολιτικήν».</p><p><br /></p><p>Μπροστά στην τοποθέτηση αυτή του Γλαύκου Κληρίδη συζητήθηκαν διάφορες τακτικές κινήσεις στη διαπραγμάτευση, ωστόσο ο Πρόεδρος Μακάριος έκοψε τη συζήτηση: </p><p><br /></p><p>Μακάριος: «Διαφωνώ επί του καθορισμού δευτέρας και τρίτης γραμμής υποχωρήσεως. Διότι τότε θα πάμε απευθείας εις την τρίτην γραμμήν. [...] Προτιμώ οι Τούρκοι να κρατούν εναντίον της θελήσεώς μας το 40% παρά το 28% με την θέλησίν μας» (σελ. 48-49).</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Η γραμμή Μακαρίου</p><p><br /></p><p>Αργότερα το 1977 ο Πρόεδρος Μακάριος υπέγραψε τη συμφωνία υψηλού επιπέδου με τον Ντενκτάς που έκανε λόγο για ομοσπονδία αλλά ο γρήγορος θάνατός του δεν επέτρεψε να εμπεδωθεί αυτή η πολιτική.</p><p>Οι διάδοχοι του Σπύρος Κυπριανού με τη στήριξη στο Κυπριακό του Τάσσου Παπαδόπουλου, με το ΑΚΕΛ να αποδέχεται τις πολιτικές της Σοβιετικής Ένωσης και του Εζεκία Παπαιωάννου που θεωρούσε κάθε πρόταση λύσης Νατοϊκή, ακολούθησαν στην πραγματικότητα τη γραμμή Μακαρίου όπως αυτή διατυπώθηκε το 1974 και σίγουρα όχι τη στροφή Μακαρίου στις Συμφωνίες Κορυφής.</p><p>Ποια ήταν η γραμμή Μακαρίου; «Προτιμώ οι Τούρκοι να κρατούν εναντίον της θελήσεώς μας το 40% παρά το 28% με την θέλησίν μας». Ο συμβιβασμός που πέτυχε ο Μακάριος το 1977 για ομοσπονδία στην κυριολεξία πετάχθηκε την επόμενη δεκαετία στον κάλαθο των αχρήστων». </p><p><br /></p><p>Ο Βασιλείου</p><p><br /></p><p>Μια πραγματική στροφή στη γραμμή Μακαρίου του 1977 επιχείρησε ο Γιώργος Βασιλείου, αποδεχόμενος το σχέδιο Γκάλι υιοθετώντας ανοικτά και ξεκάθαρα τη λύση ομοσπονδίας. Στη γραμμή αυτή πορεύτηκε και το ΑΚΕΛ το οποίο με κάθε τρόπο υπερτόνιζε ότι τη λύση ομοσπονδίας τη συμφώνησε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. </p><p>Δυστυχώς ο Γλαύκος Κληρίδης για να εκλεγεί στην Προεδρία συμπορεύτηκε το 1993 με το ΔΗΚΟ, ακόμα και με τον Τάσσο, ξεχνώντας αυτά που είπε στην Πανεθνική το 1974. Οτι δηλαδή πρέπει να «να χαράξωμεν μίαν ρεαλιστικήν γραμμήν. Δεν με ανησυχεί τι θα πει η κοινή γνώμη στην Κύπρο. Πρέπει να γίνη μια θυσία. Ο άνθρωπος που θα υπογράψη αυτήν την λύσιν θα καταστραφή πολιτικώς, αλλά πρέπει να αναλάβη τας ευθύνας του».</p><p><br /></p><p>Ο Γλαύκος Κληρίδης επανήλθε δυναμικά στη γραμμή του το 2003-4 όταν στήριξε το σχέδιο Ανάν. Ίσως εδώ κάποιος σημειώσει ότι ο Κληρίδης πέτυχε το 2004 ένα πολύ πιο πλήρες σχέδιο σε σχέση με το πλαίσιο Γκάλι. Πέτυχε ένα σχέδιο λύσης το οποίο θα μπορούσε να υλοποιηθεί με περισσότερη ασφάλεια για τους Ε/Κ εντός της Ευρώπης. Ο χρόνος βέβαια από την άλλη εμπέδωνε καταλυτικά τα τετελεσμένα της εισβολής. </p><p><br /></p><p>Τάσσος - Χριστόφιας</p><p><br /></p><p>Τα επόμενα 10 χρόνια οι δύο επόμενοι Πρόεδροι δεν προχώρησαν σε λύση. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος απέρριψε το σχέδιο Ανάν (ενώ οι Τ/Κ το υπερψήφισαν) ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν τόλμησε να κλείσει την εσωτερική πτυχή στην παρουσία του Μπαν Κι μουν το 2010. Οι Τ/Κ και πάλιν διά του Ταλάτ ήταν έτοιμοι να υπογράψουν. Αυτές οι δύο αρνήσεις δυστυχώς μας κατατρέχουν μέχρι σήμερα, με την Τουρκία σταδιακά να εμπεδώνει τη θέση διεθνώς ότι οι Ε/Κ δεν θέλουν λύση.</p><p><br /></p><p><br /></p><p>Ο Αναστασιάδης</p><p><br /></p><p>Τελικά το 2013 ήρθε η στιγμή η ε/κ πλευρά να πάρει τη ρεβάνς. Εξέλεξε τον Νίκο Αναστασιάδη ο οποίος το 2004 αποδεδειγμένα ήθελε λύση, ήταν ο πολιτικός ο οποίος κληρονόμησε τον ρεαλισμό του Γλαύκου Κληρίδη, οπότε μπορούσε να βγάλει την Κύπρο από το αδιέξοδο. </p><p>Με βάση ωστόσο τη μέχρι στιγμής πολιτική που ακολουθεί φαίνεται ότι έχει ανακρούσει πρύμναν. Από τον Κληρίδη δεν φαίνεται να κράτησε κάτι, πλην ίσως της ανακολουθίας του το 1993 όταν δηλαδή πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το σχέδιο Γκάλι για να εκλεγεί. </p><p>Μετά μάλιστα τη διάσκεψη του Κραν Μοντανά το 2017 ο Νίκος Αναστασιάδης μάλλον επιστρέφει και αυτός στη γραμμή Μακαρίου του 1974: «Προτιμώ οι Τούρκοι να κρατούν εναντίον της θελήσεώς μας το 40% παρά το 28% με την θέλησίν μας». </p><p><br /></p><p>Τι πρέπει να κάνουμε; </p><p><br /></p><p>Αν σταθούμε στα συμπεράσματα της Πανεθνικής εκείνης σύσκεψης μετά την εισβολή του 1974 και συνυπολογίσουμε τον χρόνο που διέρρευσε, τις νίκες και τις ήττες μας από τότε, σε ποια συμπεράσματα μπορούμε να καταλήξουμε:</p><p><br /></p><p>1. Σε αυτό που είπε ο Μακάριος ότι δεν μπορούμε με πόλεμο να ανατρέψουμε την εισβολή, Μετά από 46 χρόνια η θέση αυτή ηχεί ως ρεαλιστική. </p><p>2. Σε αυτό που είπε ο Κληρίδης ότι κάποιος πολιτικός πρέπει να αναλάβει την ευθύνη κι ας καταστραφεί λέγοντας την αλήθεια στον λαό ότι η μοναδική λύση είναι ο συμβιβασμός. Αυτή την αλήθεια δεν βρέθηκε ακόμα πολιτικός να την ασπαστεί μέχρι τέλους. </p><p>3. Σε αυτό που έπραξε ο Γιώργος Βασιλείου αναγνωρίζοντας επίσημα και θαρραλέα το 1988 ότι η μοναδική λύση που υπάρχει στο τραπέζι είναι η ομοσπονδία. Όλοι πιπιλάνε τη λύση ομοσπονδίας αλλά κανένας δεν τολμά να κάνει το βήμα παρακάτω. </p><p>4. Οφείλουμε να επενδύσουμε στην καλή οικονομία και το βιοτικό επίπεδο του λαού μας, επιθετικά. Μετά το 1974 σαφέστατα πετύχαμε πολύ περισσότερα ως ε/κ κοινότητα σε σχέση με την τ/κ Κοινότητα. Θα πρέπει να εκμεταλλευθούμε αυτή την οικονομική κατάσταση στέλνοντας μήνυμα επανένωσης στους Τ/Κ με αξιοπιστία. Ότι μπορούμε χωρίς ξένους πάτρωνες.</p><p>5. Η ένταξή μας στην ΕΕ ήταν μεγάλη νίκη και θα μπορούσε να ανατρέψει σοβαρά κάποια από τα τετελεσμένα της εισβολής. Χωρίς την ένταξη και των Τ/Κ στην Ευρώπη, αυτή η πολιτική έδειξε ότι δεν έχει ανάλογο αντίκρισμα. </p><p> </p><p>Δυστυχώς οι διαφωνίες του 1974 παραμένουν ακόμα διαφωνίες του 2020. Η Τουρκία μετά το 2004 όταν κατάφερε (δίκαια ή άδικα) να αποσείσει από πάνω της την εισβολή και την κύρια ευθύνη για το αδιέξοδο, έχει αποθρασυνθεί και προχωρεί στο επόμενό της βήμα. Που φαίνεται να είναι τα δύο κράτη και ο γεωπολιτικός έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου. Ανοίγει την Αμμόχωστο, ελέγχει τη θάλασσα γύρω από την Κύπρο, εξαφανίζει την τουρκοκυπριακή κοινότητα διά των εποίκων, οδηγεί σε αποαναγνώριση την Κυπριακή Δημοκρατία.</p><p>Η ρήση του Μακαρίου «Προτιμώ οι Τούρκοι να κρατούν εναντίον της θελήσεώς μας το 40% παρά το 28% με την θέλησίν μας», που εδραζόταν στην ψευδαίσθηση ότι το status quo θα παρέμενε απαρασάλευτο, έχει τα τελευταία χρόνια υπερκεραστεί. Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Αν η Τουρκία ανοίξει την Αμμόχωστο κανένας πλέον Ε/Κ πολιτικός δεν μπορεί να συζητήσει ξανά το Κυπριακό. Εν ολίγοις τους επόμενους λίγους μήνες οι Ε/Κ θα κληθούν να αποφασίσουν λύνοντας τον γόρδιο δεσμό:</p><p><br /></p><p>Είτε λύση ομοσπονδίας, είτε δύο κράτη. Αν έχουμε μια ηγεσία με αυτοπεποίθηση θα υιοθετήσει τη θαρραλέα πολιτική Βασιλείου - Κληρίδη για έναν συμβιβασμό. Που απαιτεί αναγνώριση της πολιτικής ισότητας των Τ/Κ και μια στρατηγική συμφωνία εφαρμογής της τελικής λύσης τους επόμενους μήνες που θα οδηγήσει σε εδαφικές αναπροσαρμογές και τερματισμό του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης της Τουρκίας στην Κύπρο. Υπό τις συνθήκες θα ήταν σωστότερο, στο τέλος και όχι στην αρχή αυτού του χρονοδιαγράμματος να γίνουν τα δημοψηφίσματα, για να διαπιστώσουμε επί του εδάφους ότι θα υλοποιηθούν τα συμφωνηθέντα. Σε διαφορετική περίπτωση κι αν υπάρξουν ξανά ΟΧΙ στα δημοψηφίσματα να οδηγηθούμε συντεταγμένα και συμφωνημένα στη λύση δύο κρατών. Με λίγα λόγια ας αποφασίσουμε τη λύση του Κυπριακού εκ του αποτελέσματος των συμφωνιών και δημοκρατικά διά της ψήφου μας. </p><p>Το όραμα για μια ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή Κύπρο, που θα λειτουργεί ως οικονομικό κέντρο στην Ανατολική Μεσόγειο έχοντας ως συμμάχους και φίλους την Τουρκία, την Ελλάδα την Αίγυπτο, το Ισραήλ, το Λίβανο, τη Συρία και εν γένει τις χώρες της Μέσης Ανατολής είναι εκεί, αλλά για τους πολιτικούς που διαθέτουν τόλμη και γοητεία. Όσοι επιμένουν να παραμένουν στην Πανεθνική Διάσκεψη του Νοεμβρίου του 1974 και στην άποψη που τότε επικράτησε, χάνουν τη μεγάλη εικόνα κρυβόμενοι πίσω από νομικισμούς, μάταιες επικλήσεις του διεθνούς δικαίου και ετσιθελισμούς, οδηγούν αυτή τη χώρα στην καταστροφή. Όσοι διά των ενεργειών αυτών συντηρούν τη διατήρηση του status quo, συνειδητά επιλέγουν η Κύπρος σταδιακά να περιέλθει υπό τον στρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας. </p><p> </p><p><br /></p><p><br /></p>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-80977080261671679392020-11-01T22:52:00.003-08:002020-11-01T22:52:51.183-08:00Το εργαλείο του Θεού <p> Αν υπάρχει Θεός, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι είναι ένας. Αν ζητήσουμε συστάσεις για τον χαρακτήρα του Θεού, αντιλαμβανόμαστε ότι όλοι τον θεωρούν ως μια δύναμη καλού. Ο Θεός των χριστιανών είναι οικτίρμων και ελεήμων. Είναι παντοδύναμος και πανάγαθος. Ο Θεός των μουσουλμάνων είναι Αρ-Ραχμάν, δηλαδή ο πιο φιλεύσπλαχνος, είναι Αρ-Ραχίμ, δηλαδή ο πιο συμπονετικός, είναι Αλ-Μαλίκ, δηλαδή απόλυτος Κύριος, είναι επίσης Αλ-Κουντούς, δηλαδή ο πιο ιερός. </p><p><br /></p><p>Αν όμως αυτός είναι ο Θεός που οι άνθρωποι πιστεύουν και του αποδίδουν όλες αυτές τις καλές ιδιότητες τίθεται ένα ερώτημα: Γιατί στο όνομά του διαπράττονται οι μεγαλύτερες ατιμίες, τα χειρότερα εγκλήματα, γιατί εξ ονόματός του αναλήφθηκαν όλοι σχεδόν οι πόλεμοι στον 21ο αιώνα;</p><p><br /></p><p>Μάλλον η απάντηση είναι απλή: Το σίγουρο και επιστημονικά εξακριβωμένο είναι ότι ο Θεός έχει μετατραπεί σε εργαλείο στα χέρια αυτών που διατείνονται ότι τον εκπροσωπούν. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί όταν τα βασικά θεολογικά αναγνώσματα όλων των θρησκειών μιλούν για αγάπη, αλλά στα χέρια των εκπροσώπων του Θεού μετατρέπονται σε εργαλεία διαχωρισμού και μίσους μεταξύ των απλών ανθρώπων; Στην πραγματικότητα οι προτεραιότητες των ιερατείων δεν είναι να μεταφέρουν τον Παράδεισο στις ζωές των ανθρώπων, αλλά να διαχειριστούν την Κόλαση. Όλες οι θρησκείες στα χέρια των ιερατείων έχουν μετατραπεί σε ένα παντοδύναμο εργαλείο άσκησης πολιτικής εξουσίας στη Γη. </p><p><br /></p><p>«Πώς έχει εργαλειοποιηθεί ο Θεός;», θα μπορούσε να διερωτηθεί κάποιος. </p><p><br /></p><p>* Αν δεν υπήρχε Αλλάχ, με ποια αφορμή ένας μουσουλμάνος θα έμπαινε σε ένα σχολείο στη Γαλλία και θα αποκεφάλιζε έναν καθηγητή γιατί προσέβαλε τον προφήτη του, τον Μωάμεθ; Με ποιον άλλο τρόπο θα ασκούσε επιρροή εξ αποστάσεως πάνω του κάποιος ιμάμης σε κάποια συνοικία της Βαγδάτης; </p><p><br /></p><p>* Αν δεν υπήρχε ο Μωάμεθ, με ποια δικαιολογία ένας άλλος μουσουλμάνος θα έμπαινε σε εκκλησία της Νίκαιας στη Γαλλία για να σκοτώσει τρεις ανθρώπους; Ποιος μουσουλμάνος θρησκευτικός ηγέτης ερμήνευσε το Κοράνι και αποφάσισε ότι όποιος προσβάλλει τον Μωάμεθ πρέπει να πεθαίνει; </p><p><br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkwJq4ZIpm7EaDDpb8zcRbf2zxNP6MqO2YiMRSU9XxUfPOP_YOhuCAGW_xEoObn06zUO1zNPC9jy8Rd0ES6UHnnpFZ2DT__h5Fm2P0gJytr764VT0DHwboNHlW4OVE113TUPI1hcRYwg/s1000/9-%25CE%259C%25CE%2591%25CE%2599%25CE%259D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkwJq4ZIpm7EaDDpb8zcRbf2zxNP6MqO2YiMRSU9XxUfPOP_YOhuCAGW_xEoObn06zUO1zNPC9jy8Rd0ES6UHnnpFZ2DT__h5Fm2P0gJytr764VT0DHwboNHlW4OVE113TUPI1hcRYwg/s320/9-%25CE%259C%25CE%2591%25CE%2599%25CE%259D.jpg" width="320" /></a></div><br />* Αν δεν υπήρχε Θεός στο όνομα του οποίου οι άνθρωποι δεν διαχωρίζονταν σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ πώς θα σκότωνε στις 22 Ιουλίου 2011 στη Νορβηγία 77 ανθρώπους γιατί πίστευε ότι η Ευρώπη είναι χριστιανική ήπειρος και πρέπει να καθαρίσει από τους μουσουλμάνους; Ποιος χριστιανός παπάς του μετέφερε τη νοσηρή ιδέα ότι οι μουσουλμάνοι είναι μια φάρα μολυσμένων; <p></p><p><br /></p><p>* Αν δεν υπήρχε Θεός τα συμπεράσματα της έκθεσης του EUMC (European Monitoring Center on Racism) δεν θα ήταν τόσο θλιβερά. Ότι πολλοί ευρωπαίοι μουσουλμάνοι υφίστανται διακριτική μεταχείριση στους τομείς της</p><p>απασχόλησης, της εκπαίδευσης και της στέγασης. Με την ανεργία π.χ. των μουσουλμάνων στην ΕΕ να είναι σχεδόν τριπλάσια από αυτή των χριστιανών.</p><p><br /></p><p>Ο απόλυτος Θεός</p><p><br /></p><p>Τείνω εν ολίγοις να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι αυτός ο απόλυτα καλός Θεός δημιουργεί πολλές φορές διά των εκπροσώπων του απόλυτα κακούς ανθρώπους. </p><p>Τείνω να συμφωνήσω με τον πάλαι ποτέ 11χρονο υιό μου, για την αυθάδεια του οποίου κλήθηκα εσπευσμένως στο Δημοτικό Σχολείο Στροβόλου για να μου υποδειχθεί ότι είναι προβληματικός, τουτέστιν είναι κλονισμένης πίστεως. Όπως μου εξηγήθηκε σε δραματικούς τόνους, κατά τη διάρκεια του μαθήματος των Θρησκευτικών έβγαλε τη γλώσσα του περίπατο, όταν η καλή δασκάλα μιλούσε για τις πίσσες της Κολάσεως, τα κοχλάζοντα καζάνια και τον διάβολο, δηλώνοντας ότι προτιμά τον Δία, την Ήρα, την Αφροδίτη και τον Ήφαιστο γιατί έμοιαζαν περισσότερο με μας τους ανθρώπους.</p><p><br /></p><p>Το αρχαίο ανυπέρβλητο ελληνικό πνεύμα, όπως κατανοούμε όλοι μας, δεν εργαλειοποιούσε τους θεούς ως απόλυτα καλούς ή και κακούς. Τους προσάρμοζε στο ανθρώπινο μέτρο και όλοι μαζί προσπαθούσαν να το ξεπεράσουν ή όλοι μαζί να καταποντιστούν. Ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του μιλώντας για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών στον Αδείμαντο ψέγει αυτή την αντίληψη και τα βάζει και με τον Όμηρο: "Δεν πρέπει λοιπόν να δώσομε πίστη στον Όμηρο, ούτε σε κανέναν άλλον [379d] ποιητή, όταν ανόητα ξεστομίζει αυτή τη βλαστήμια για τους θεούς και λέγει πως τάχα υπάρχουν δυο πιθάρια στου Δία στο κατώφλι, γεμάτα το ένα με καλές, με κακές τ' άλλο μοίρες και ότι σ' όποιον ο Δίας ανακατώσει και δώσει κι από τα δυο πιθάρια, πότε δεξά θα του έρχουνται και πότε ζερβά πάλι, σ' όποιον όμως δώσει μονάχ' από το ένα, χωρίς ν' ανακατατώσει κι απ' το άλλο το πρώτο, αυτόν μια πείνα λυσσιακή παντού στη γη τον διώχτει [379e] κι ούτε πως ο Δίας μας είναι των καλών και των κακών ταμίας".</p><p><br /></p><p>Ο Πλάτωνας τα βάζει και με τον Αισχύλο τονίζοντας ότι "ούτε ακόμη θ' αφήσομε τους νέους ν' ακούουν εκείνα που λέγει ο Αισχύλος, ότι τάχα ο θεός αφορμή βρίσκει σαν θέλει σύρριζα να ξεπατώσει σπίτι". </p><p><br /></p><p>Ο ηθικός Πλάτωνας ενοχλείτο από τη λαϊκή αυτή Θεολογία, αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι θα έγραφε αν ζούσε και έβλεπε τον Πάπα Ουρβανό Β να κηρύσσει το 1095 την Α Σταυροφορία και να ζητά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ και τα κεφάλια των μουσουλμάνων επί πίνακι. </p><p>Είμαι σίγουρος ότι θα προτιμούσε οι μάζες να ασχολούνται με τον Δία και την Αθηνά παρά με Θεούς οι οποίοι παρουσιάζονταν ως απόλυτοι. Είμαι σίγουρος ότι θα κατανοούσε γιατί στην αρχαιότητα δεν γίνονταν θρησκευτικοί πόλεμοι αλλά αυτοί μας προέκυψαν όταν οι σύγχρονοι Θεοί κατέστησαν από τα κάθε λογής ιερατεία αλάνθαστοι και απόλυτα αρμόδιοι να αποφασίζουν περί ζωής και θανάτου. Είμαι σίγουρος ότι θα λάτρευε τον Προμηθέα που τα έβαλε τότε με τους θεούς για να βοηθήσει τους ανθρώπους προσφέροντάς τους τη φωτιά, σε αντίθεση με τους σημερινούς οπαδούς των θρησκειών που βάζουν φωτιές και καίνε συνανθρώπους τους, για να τιμήσουν τον Θεό τους. </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>Ο Διαφωτισμός</p><p><br /></p><p>Η Γαλλία είναι η χώρα που αποτέλεσε τον κινητήριο μοχλό του Διαφωτισμού. Ανακαλύπτοντας εξ υπαρχής την αρχαία ελληνική φιλοσοφία της απορίας που γεννά την αμφιβολία και την ερώτηση, και παραπέμπει στην έρευνα και την επιστήμη. Ο Διαφωτισμός έστειλε το μήνυμα ότι δεν υπάρχουν απόλυτες αλήθειες, οπότε η διαφωνία είναι απόλυτα αποδεκτή. Εξ ου και το απόφθεγμα του Βολταίρου "διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Για τους Γάλλους λοιπόν είναι αυτονόητο το δικαίωμα του κάθε σκιτσογράφου, του κάθε ζωγράφου και του κάθε συγγραφέα να γίνεται ακόμα και ιερόσυλος. </p><p><br /></p><p>Αυτή η νοοτροπία δεν είναι αυτονόητη σε λαούς που δεν έχουν αυτή την παιδεία. Λαούς ημιμαθείς, που η ημιμάθειά τους είναι χειρότερη από την αμάθειά τους. Λαοί όπως εμείς οι Έλληνες, οι Τούρκοι, οι Εβραίοι και διάφοροι άλλοι στη Χερσόνησο της Αραβίας που μπορεί να είναι και χειρότεροι. Το κύριο στοιχείο ενός ημιμαθούς είναι ο έωλος εγωισμός του. Θεωρεί ότι τα ξέρει όλα διά της επίκλησης στην αυθεντία, δηλαδή σε κάποιον στρατηγό του Θεού. Με εργαλείο τον Θεό, γνωρίζουν, πέραν πάσης αμφιβολίας, τι είναι το σωστό, τι είναι το λάθος, φτάνοντας στο σημείο του ανόητου τζιχαντιστή ο οποίος ελέω Θεού νόμιζε ότι έχει το δικαίωμα να αποκεφαλίζει συνανθρώπους του. </p><p>Με λίγα λόγια, αν δεν υπήρχαν Θεοί και Δαίμονες μήπως θα μπορούσαμε ευκολότερα να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι; Ένα απλοϊκό ερώτημα θέτω. Το οποίο στις δυτικές κοινωνίες για να είμαστε δίκαιοι έχει τεθεί και έχει απαντηθεί από τον 18ο αιώνα. Εμείς στην Ανατολή εξακολουθούμε να περνάμε τον Γολγοθά της ανοησίας μας. </p><p> </p><div><br /></div>ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-65829230793541531182020-06-01T07:28:00.000-07:002020-06-01T07:28:30.450-07:00Η Θρησκεία με αντίπαλο τον κορωνοϊό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<header class="entry-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px;"><h1 class="post-single-title" style="box-sizing: border-box; color: inherit; font-family: inherit; font-size: 2rem; line-height: 1.2; margin-bottom: 0.5rem; margin-top: 0px;">
<br /></h1>
<div class="entry-meta" style="box-sizing: border-box;">
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<span style="box-sizing: border-box; color: blue; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-weight: 600;"><a href="https://politis.com.cy/author/dionisisd/" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #5533ff; text-decoration-line: none;">ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ</a></span>, 29/03/2020 (τελευταία ενημέρωση 16:44)</div>
</div>
<img alt="" class="mx-auto d-block wp-post-image" height="650" sizes="(max-width: 1000px) 100vw, 1000px" src="https://politis.com.cy/wp-content/uploads/2020/03/sat.jpg" srcset="https://politis.com.cy/wp-content/uploads/2020/03/sat.jpg 1000w, https://politis.com.cy/wp-content/uploads/2020/03/sat-300x195.jpg 300w, https://politis.com.cy/wp-content/uploads/2020/03/sat-768x499.jpg 768w" style="border-style: none; box-sizing: border-box; display: block !important; height: auto; margin-left: auto !important; margin-right: auto !important; max-width: 100%; vertical-align: middle;" width="1000" /></header><div class="entry-content" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: alverata_peregular, sans-serif; font-size: 16px;">
<div class="row mb-1rem mt-1rem" style="box-sizing: border-box; display: flex; flex-wrap: wrap; margin: 1rem -15px;">
<div class="col-12" style="-webkit-box-flex: 0; box-sizing: border-box; flex: 0 0 100%; max-width: 100%; min-height: 1px; padding-left: 15px; padding-right: 15px; position: relative; width: 853.472px;">
</div>
</div>
<div class="row mb-1rem" style="box-sizing: border-box; display: flex; flex-wrap: wrap; margin-bottom: 1rem; margin-left: -15px; margin-right: -15px;">
<div class="col-12 d-none d-sm-block text-center" style="-webkit-box-flex: 0; box-sizing: border-box; flex: 0 0 100%; max-width: 100%; min-height: 1px; padding-left: 15px; padding-right: 15px; position: relative; text-align: center !important; width: 853.472px;">
<div class="my-2 d-block mx-auto" data-google-query-id="CLD1ztDo4OkCFQHT1QoddrkHQg" id="div-gpt-ad-1421334703995-25" style="box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0.5rem auto !important; width: 728px;">
<div id="google_ads_iframe_/110403327/POLITIS_728x90_02_0__container__" style="border: 0pt none; box-sizing: border-box;">
<br /><span style="text-align: left;">Μπορεί να μας προστατεύει ο Θεός από τον κορωνοϊό; Οι επιπτώσεις από την επιδημία εξακτινώνονται πλέον σε μήκος και σε πλάτος. Σε αντίθεση με άλλες, ωστόσο, αυτή ειδικά φαίνεται να έχει ένα πρωτόγνωρα ασυνήθιστο θύμα: την οργανωμένη πίστη των ανθρώπων, η οποία ασκεί μια από τις ισχυρότερες επιρροές στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Το θέμα, σε αντίθεση με άλλες εποχές, αγγίζει αυτή τη φορά και την ουσία της θρησκείας και συμπυκνώνεται για πολλούς ανθρώπους στο εναγώνιο μεταφυσικό ερώτημα που θέσαμε εξαρχής: Μπορεί να μας προστατεύει ο Θεός από τη …Θεομηνία;</span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="row mb-1rem" style="box-sizing: border-box; display: flex; flex-wrap: wrap; margin-bottom: 1rem; margin-left: -15px; margin-right: -15px;">
<div class="col-12" style="-webkit-box-flex: 0; box-sizing: border-box; flex: 0 0 100%; max-width: 100%; min-height: 1px; padding-left: 15px; padding-right: 15px; position: relative; width: 853.472px;">
<div class="code-block code-block-3" style="box-sizing: border-box; float: left; margin: 8px 8px 8px 0px;">
<div data-google-query-id="CP3Bz9Do4OkCFVeBhQodQd0GKg" id="div-gpt-ad-1379511964456-0" style="box-sizing: border-box; height: 250px; width: 300px;">
<div id="google_ads_iframe_/110403327/300x250_01_0__container__" style="border: 0pt none; box-sizing: border-box;">
<iframe data-google-container-id="2t" data-load-complete="true" frameborder="0" height="250" id="google_ads_iframe_/110403327/300x250_01_0" marginheight="0" marginwidth="0" name="google_ads_iframe_/110403327/300x250_01_0" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; vertical-align: bottom;" title="3rd party ad content" width="300"></iframe></div>
</div>
</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Σε όλες τις μεγάλες καταστροφές που έπληξαν την ανθρωπότητα μέχρι πρόσφατα, φαίνεται να καταγράφεται ένα γνωστό πρότυπο συμπεριφοράς, σημειώνει σε άρθρο του ο Biju Dominic, διευθυντής της «Final Mile Consulting», η οποία ειδικεύεται στην αρχιτεκτονική της ανθρώπινης συμπεριφοράς. «Κάθε φορά που επισυμβαίνει μια καταστροφή, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων καταφεύγει στη θρησκεία για να βρει ανακούφιση. Σύμφωνα με την εταιρεία δημοσκοπήσεων Gallup Research, από το 1960 και μετά, μόλις το 40% των Αμερικανών πίστευε ότι η θρησκεία ασκεί οποιαδήποτε επιρροή στη ζωή τους. Αυτό το </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEzHeBm2wk4CNCOmKh7veOUt8lqKHf4jPlbAV6aN6-6w0EOfrhh-iFxFYAQBjaf8LnDFAzd1Dn-K7thzVUqTK28CMibKRBGHwSjgyWJLAtLgbwYML_IN4sRFgd0FKf0yNK8NbGsxbiM60/s1600/199%252520Archangelos%252520Michail.SHORT1%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="176" data-original-width="147" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEzHeBm2wk4CNCOmKh7veOUt8lqKHf4jPlbAV6aN6-6w0EOfrhh-iFxFYAQBjaf8LnDFAzd1Dn-K7thzVUqTK28CMibKRBGHwSjgyWJLAtLgbwYML_IN4sRFgd0FKf0yNK8NbGsxbiM60/s1600/199%252520Archangelos%252520Michail.SHORT1%255B1%255D.jpg" /></a></div>
ποσοστό άλλαξε δραματικά μετά τα τρομοκρατικά κτυπήματα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης. Στην επόμενη δημοσκόπηση, οι Αμερικανοί σε ποσοστό 71% δήλωσαν ότι αισθάνονται ότι η πίστη στη ζωή τους είναι αναγκαία».<br />
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Και το αντίθετο</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Βεβαίως, ιστορικά υπάρχει και αντίστροφη πορεία σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Κατά τον 14ο αιώνα ενέσκηψε η γνωστή επιδημία της πανούκλας σε όλη την Ευρώπη. Κατά τις πρώτες μέρες της επιδημίας, όλοι οι θρησκευτικοί ηγέτες κατάφεραν να περάσουν το μήνυμα ότι επρόκειτο για θεομηνία (δηλαδή θυμό (μήνις) του Θεού), ότι δηλαδή η επιδημία είναι η τιμωρία για τον αμαρτωλό και έκλυτο βίο τους. Μαζεύτηκαν τότε, με προτροπή του ιερατείου, οι πιστοί στους ναούς σε μια επίδειξη μετάνοιας και προσευχής, χωρίς ωστόσο να υποχωρεί η επιδημία. Απεναντίας, ο λοιμός εκδηλώθηκε με μεγαλύτερη ένταση, προφανώς λόγω και των μαζικών συγκεντρώσεων στις εκκλησίες. Υπολογίζεται ότι από την επιδημία της πανούκλας, σε διάφορες φάσεις και περιοχές τις επόμενες δεκαετίες, ξεκληρίστηκαν γύρω στα 100 εκατ. άνθρωποι, δηλαδή γύρω στο 25% του τότε παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια να ξεσπάσει μια τεράστια αμφισβήτηση, με επίκεντρο κυρίως τη Γερμανία και αιχμή του δόρατος το Λούθηρο, εναντίον της ηγεσίας της Εκκλησίας, που έγινε γνωστή ως Μεταρρύθμιση. Το νέο δόγμα αυτών που επικράτησε έκτοτε να ονομάζονται Διαμαρτυρόμενοι (Προτεστάντες) είχε να κάνει με την αμφισβήτηση του αλάθητου του Πάπα και των Συνόδων του, και κυρίως το δικαίωμά του να μοιράζει επί πληρωμή συγχωροχάρτια στους αμαρτωλούς. Ακολούθησε ένας μακρύς και ανηλεής πόλεμος, ο λεγόμενος Τριακονταετής, με χιλιάδες θύματα. Πολιτική λύση στο θέμα δόθηκε με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648. Μεταξύ άλλων, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ήταν και μια νίκη η οποία εμβολίαζε κάποια θρησκευτικά δόγματα με περισσότερο ορθολογισμό. Ήταν σίγουρα μια νίκη εναντίον των ιερατείων του Καθολικισμού, που δεν άγγιζε ωστόσο ακόμα το ίδιο τον Θεό, αφού η διαμάχη αυτή περιορίστηκε καθαρά σε θεολογικές διαφορές.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Η επιστήμη</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Το θέμα της τιμωρίας του καλού Θεού, που όταν θυμώσει γίνεται ενίοτε και κακός, άρχισε να προβληματίζει, ίσως για πρώτη φορά, σοβαρά τους ανθρώπους το 19ο αιώνα κατά τη διάρκεια των επιδημιών της χολέρας και του Κίτρινου Πυρετού στη Νέα Υόρκη. Για πρώτη φορά η Θεομηνία (η οργή δηλαδή του Θεού) βρήκε απέναντί της την επιστήμη. Από τη μια, το ιερατείο της Εκκλησίας, κατά τη γνωστή συνταγή, άρχισε να μιλά και πάλιν και να ανανεώνει τη μυθολογία των 10 πληγών του Φαραώ ή του Κατακλυσμού, διά των οποίων ο Γιαχβέ τιμώρησε τους Αιγυπτίους ή τον Πλανήτη ολόκληρο καταδικάζοντας τον σε πνιγμό. Από την άλλη, η επιστημονική κοινότητα είχε αποδείξεις: Υστέρα από συστηματικές αναλύσεις αποδείχθηκε ότι τελικά δεν είχε βάλει το χέρι του ο Θεός, αλλά απλά ότι είχε μολυνθεί το δίκτυο υδατοπρομήθειας, στο Σόχο. Επιπλέον αποδείχθηκε ότι ο κίτρινος πυρετός μεταδίδεται από τα κουνούπια. Σήμερα γνωρίζουμε, χάρη στην επιστήμη, τις αιτίες διαφόρων επιδημιών, όπως της χολέρας, του τύφου ή της ευλογιάς, με αποτέλεσμα η επιστημονική θεώρηση των πραγμάτων να υπερτερεί έναντι της θεολογικής. Κυρίως γιατί μπορεί να προσφέρει θεραπείες, σε αντίθεση με το έλεος ή τον θυμό του Θεού που προάγουν οι πιστοί του Χριστιανισμού, του Μωαμεθανισμού, του Βουδισμού, αλλά και οι εκπρόσωποι άλλων θρησκειών, δίκην σιβυλλικού χρησμού, και κυρίως άνευ θεραπείας. Δηλαδή όταν έχουμε την υγεία μας ο Θεός μας αγαπά και μας προστατεύει, όταν ενσκήπτει λοιμός ο Θεός είναι θυμωμένος και θέλει να μας τιμωρήσει. Με αυτή την τακτική οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας δεν πέφτουν ποτέ έξω. Πάντα είναι σωστοί, συντηρώντας την πανέξυπνη τακτική του ιερατείου όλων των παλαιότερων θρησκειών, και κυρίως της Αρχαίας Ελλάδας. Οι άνθρωποι, όταν περνούσαν καλά, οι 12 θεοί ήταν ικανοποιημένοι. Όταν προέκυπτε λοιμός, σεισμός, καταποντισμός, τότε το ιερατείο υπεδείκνυε ότι ο Δίας ήταν θυμωμένος και έριχνε κεραυνούς, ο Ποσειδώνας προκαλούσε τσουνάμια, η θεά Δήμητρα κατέστρεφε τη γεωργία, τα δέντρα και τα σπαρτά των απλών ανθρώπων.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Ο φιλόσοφος Επίκουρος (341-271 π.Χ.) είχε εντοπίσει και ξεδιαλύνει αυτή την αντίφαση από πολύ νωρίς. Όπως είπε, «είτε δεν υπάρχει αδικία στον κόσμο, είτε δεν υπάρχει Θεός!» Εν ολίγοις, αν υπάρχει Θεός, μόνο καλός μπορεί να είναι. Δεν μπορούν διάφοροι κληρικοί διάφορων δογμάτων να τον χρησιμοποιούν για να αυτοδικαιώνονται ως επί Γης προφήτες και αντιπρόσωποι του για καθετί καλό ή κακό μας συμβαίνει. Παρ’ όλα αυτά, το σχήμα του καλού θεού, ο οποίος από καλοσύνη γίνεται και τιμωρός για να μας συνεφέρει από την αμαρτία, ίσχυε και ισχύει μέχρι τις μέρες μας ως αφήγημα για τη μεγάλη πλειοψηφία των ευκολόπιστων, των απλών και αγαθών ανθρώπων. Οπότε το ερώτημα επανέρχεται: Μπορεί για μια ακόμα φορά η αμφιθυμία του Θεού να αντέξει με αξιοπιστία απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού; Η οποία έχει κλείσει στα σπίτια του πάνω από ενάμισι δις ανθρώπων, έχει εκατοντάδες χιλιάδες κρούσματα και χιλιάδες νεκρούς; Θα πειστούν και αυτή τη φορά ότι ο Θεός τους τιμωρεί γιατί δεν τήρησαν τις εντολές του;</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Ο κορωνοϊός</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Σήμερα η ανθρωπότητα διέρχεται από ένα ακόμα κομβικό σημείο σε ό,τι αφορά τη σημασία της θρησκείας και της ίδιας της ύπαρξης του Θεού στην καθημερινότητά της. Οδεύουμε σε μια νέα μεταρρύθμιση από διαμαρτυρόμενους πολίτες ή σε μια ολοκληρωτική επιστροφή στην αγκαλιά του Θεού και των εκπροσώπων του στη Γη;</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Σαφέστατα και αιδεσιμότατος Timothy Cole της Εκκλησίας του Χριστού στην Ουάσιγκτον δεν μπορεί σήμερα να επικαλεστεί εύκολα την ευλογία του Θεού. Την 1η Μαρτίου 2020, σύμφωνα με το BBC, προέστη της θείας λειτουργίας στην Ουάσιγκτον ενώπιον 550 πιστών με τους οποίους μοιράστηκε τη θεία κοινωνία. Λίγες μέρες μετά διαπιστώθηκε ως ένα ακόμα κρούσμα του κορωνοϊού, με αποτέλεσμα τα μέλη του ποιμνίου να τεθούν σε αυτοπεριορισμό. Πριν μερικές μέρες, ένας ψάλτης σε μεγάλη εκκλησία του Δήμου της Λάρνακας διαπιστώθηκε ως φορέας του κορωνοϊού, με αποτέλεσμα οι δύο ιερείς του ναού να τεθούν σε καραντίνα. Στην Ελλάδα, τα πρώτα κρούσματα του κορωνοϊού μεταφέρθηκαν από πιστούς που μετέβησαν στην Ιερουσαλήμ, μεταξύ άλλων και για να προσκυνήσουν στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού. Το δόγμα των Shincheonji στη Νότιο Κορέα καταγγέλθηκε για τη ραγδαία εξάπλωση του κορωνοϊού γιατί δεν έκλεισε έγκαιρα τους χώρους λατρείας του. Ήδη 9.000 μέλη αυτής της θρησκευτικής σέκτας έχουν προσβληθεί ή βρίσκονται σε αυστηρή καραντίνα, σε μια χώρα που μετρά αρκετές ακόμα χιλιάδες κρούσματα και 130 νεκρούς. Στο Ιράν, ο θρησκευτικός ηγέτης Ayatollah Hashem Bathayi Golpayegani πέθανε δύο μέρες μετά από θετικό τεστ που υπεβλήθη για κορωνοϊό. Στο Ιράν, με βάση το πρακτορείο IRNA, τουλάχιστον 12 ηγέτες της ανώτατης θρησκευτικής και πολιτικής ιεραρχίας της χώρας έχουν πεθάνει.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Οι καλές πρακτικές</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Οι απανταχού Εκκλησίες, βλέποντας τον κίνδυνο να εκτεθούν ανεπανόρθωτα έχουν προσαρμοστεί, πλην ελαχίστων σκληροπυρηνικών, οι οποίοι ωστόσο έχουν ακόμα ισχυρά ερείσματα (<a href="https://politis.com.cy/politis-news/kypros/ta-metra-eprepe-na-erthoyn-mia-mera-noritera/" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #5533ff; text-decoration-line: none;">σύμφωνα με δημοσκόπηση του «Πολίτη», αυτό το ποσοστό κυμαίνεται από 8-10%</a>) μεταξύ των απλών ανθρώπων.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Για παράδειγμα, η Παπική Εκκλησία και το Βατικανό έκλεισαν τους ναούς και καλούν τους πιστούς να παρακολουθούν τις λειτουργίες από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης των Ορθοδόξων Χριστιανών Βαρθολομαίος, με ένα πολύ έξυπνο μήνυμα κάλεσε τους πιστούς να απέχουν από τον εκκλησιασμό, τονίζοντας ότι “αυτό που απειλείται αυτή την στιγμή δεν είναι η Πίστη αλλά οι Πιστοί”. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, ως άνθρωπος πρακτικός αλλά και με πολιτικό κριτήριο, με εγκύκλιό του ζήτησε οι πιστοί να μην υπερβαίνουν τους 10 ανά ναό και κάλεσε τους θρησκευόμενους να παρακολουθούν τις λειτουργίες από τηλεοράσεως. Στις ΗΠΑ, οι γνωστοί χαρισματικοί ιεροκήρυκες, οι γνωστοί Healers, οι οποίοι δηλώνουν ότι μπορούν να θεραπεύουν όλες τις ασθένειες μέσω της θρησκείας, κυριολεκτικά έχουν εξαφανιστεί. Μέχρι και στο ΙΡΑΝ, το ισχυρό θρησκευτικό δόγμα των Σιιτών έκλεισε τα τζαμιά. Τα τζαμιά έκλεισαν και οι Σουνίτες, αρχίζοντας από το προπύργιο του Μουσουλμανισμού, τη Μέκκα.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Γενικά οι μετριοπαθείς ιεράρχες προσαρμόζονται στον κορωνοϊό επενδύοντας τάχιστα στην τεχνολογία. Πέρα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, στη μάχη της προσέλκυσης των πιστών στις ακολουθίες έχει μπει το You Tube, ενώ ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις προσαρμογές στα κινητά τηλέφωνα, με την Εκκλησία να επενδύει πλέον σε εκκλησιαστικά application και σε άλλες εφαρμογές μέσω ίντερνετ. Στην Κύπρο, το αρχικό πείραμα της τηλεόρασης φαίνεται να είναι επιτυχημένο. Την περασμένη Κυριακή από την τηλεόραση του ΡΙΚ 1, από τις 7 το πρωί, πάνω από 70.000 πιστοί παρακολούθησαν τη θεία λειτουργία, προσφέροντας στο κανάλι ένα γενικό τηλεμερίδιο 41%, με το ποσοστό των ηλικιωμένων να αγγίζει το 65%. Τέτοια νούμερα σε αυτή τη ζώνη δεν κατάγραψε ποτέ το ΡΙΚ στα χρόνια της λειτουργίας του.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Όλοι αυτοί οι επικεφαλής των Εκκλησιών δεν σκέφτονται αυτή τη στιγμή μόνο θεολογικά, αλλά και πολιτικά. Δεν επιθυμούν να χρεωθούν μέρος της πανδημίας. Γνωρίζουν ότι αν αγνοήσουν την πανδημία, αν δηλαδή οι ναοί τους μετατραπούν σε εστίες μόλυνσης, αν οι πιστοί τους κυκλοφορούν ως υγειονομικές βόμβες ανάμεσα στους υπόλοιπους πολίτες, τότε η Εκκλησία θα χρεωθεί τεράστιο κόστος. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχουν δεχθεί (πρωτόγνωρο για τα εκκλησιαστικά δεδομένα, κυρίως της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των Μουσουλμανικών Δογμάτων) ότι την πρωτοβουλία των κινήσεων έχουν οι επιστήμονες και όχι οι εκπρόσωποι του Θεού στη Γη. Με λίγα λόγια, για να το θέσουμε εντελώς λαϊκά, όλοι αυτοί οι μετριοπαθείς αρχιερείς δίνουν μια τεράστια πολιτική και επικοινωνιακή μάχη: Να προστατεύουν την υπόληψη του Θεού μεταξύ των απλών ανθρώπων. Μήπως αυτή η στάση συνιστά μια ειλικρινή παραδοχή των ιεραρχών αυτών ότι πλέον ο ρόλος της Εκκλησίας αλλάζει; Ότι πλέον δεν μπορεί να έχει λόγο σε θέματα ζωής και θανάτου, περιοριζόμενη απλώς στην ηθική και κοινωνική διαπαιδαγώγηση των απλών ανθρώπων;</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<img alt="" class="alignnone size-full wp-image-417158" height="650" sizes="(max-width: 768px) 100vw, 768px" src="https://politis.com.cy/wp-content/uploads/2020/03/sfairika.jpg" srcset="https://politis.com.cy/wp-content/uploads/2020/03/sfairika.jpg 768w, https://politis.com.cy/wp-content/uploads/2020/03/sfairika-300x254.jpg 300w" style="border-style: none; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; vertical-align: middle;" width="768" /></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Οι σκληροπυρηνικοί</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Κάποιοι ιεράρχες, όπως οι δικοί μας Λεμεσού Αθανάσιος, Μόρφου Νεόφυτος, αλλά και ιεράρχες στην Ελλάδα, όπως ο Αμβρόσιος τέως Καλαβρύτων και ο μητροπολίτης Κυθήρων, αλλά και κάποιοι μουσουλμάνοι Αγιατολλάχ αντιδρούν και είναι πολύ κατανοητό γιατί αντιδρούν. Το όλο θέμα σε τελευταία ανάλυση είναι φιλοσοφικό, αλλά υπό τη δική τους οπτική, κυρίως θέμα επιβίωσης της θρησκείας ως δόγμα που ορίζει τη ζωή, τον θάνατο και τον μεταθάνατο.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Σε σχέση με τον κορωνοϊό, οι απαντήσεις της θρησκείας, σύμφωνα με τους σκληροπυρηνικούς ιεράρχες, πρέπει να είναι απόλυτα συγκεκριμένες:</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
* Ο Θεός προστατεύει τους πιστούς που είναι δημιουργήματά του. Στέλνει λοιπόν από καιρού εις καιρόν επιδημίες για να μας δοκιμάσει ή να μας τιμωρήσει.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
* Αν μετανοήσουμε, αν γονατίσουμε και προσευχηθούμε, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
* Η παρουσία στις εκκλησίες είναι επιβεβλημένη, διότι είναι ο Οίκος του Θεού ο οποίος μας προστατεύει και μας στηρίζει</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
* Η θεία κοινωνία είναι το αίμα και το σώμα του Χριστού. Η θεία κοινωνία δεν μεταδίδει μολυσματικούς ιούς, απεναντίας μας θεραπεύει από κάθε ασθένεια.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Αν καταρρεύσει η πίστη των ανθρώπων στα πιο πάνω, ορθώς διαπιστώνουν οι σκληροπυρηνικοί, τότε καταρρέει και το οικοδόμημα της Εκκλησίας, αποδυναμώνεται η παντοδυναμία του Θεού και βεβαίως οι εκπρόσωποί του στη Γη, δηλαδή οι ιεράρχες δεν μπορούν να ελέγχουν το ποίμνιο του. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, αν θέλουμε να επικεντρωθούμε σε Ελλάδα και Κύπρο, ο μητροπολίτης Κυθήρων, ο Λεμεσού Αθανάσιος και ο Μόρφου Νεόφυτος επιμένουν με τόσο έντονο τρόπο στη διατήρηση της θρησκείας στο επίκεντρο της ζωής των ανθρώπων, χωρίς περιορισμούς στον εκκλησιασμό ή στη θεία κοινωνία. Αν ο Θεός δεν δίνει όλες τις λύσεις, αν τον Θεό τον αντικαταστήσουν οι γιατροί, οι λοιμωξιολόγοι και άλλοι επιστήμονες, οι οποίοι καθοδηγούν τους πολιτικούς πότε να κλείνουν και πότε να ανοίγουν τις εκκλησίες, τότε ποια είναι η θέση του Θεού στη ζωή μας και ποιος ο λόγος ύπαρξής του; Κι αν ο Θεός τελικά αποδειχθεί ανήμπορος, ποια η θέση των εκπροσώπων του στη Γη;</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
<span style="box-sizing: border-box; font-weight: bolder;">Το application</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Από την άλλη, υπάρχει περίπτωση να εκλείψει η θρησκεία από τη ζωή των ανθρώπων; Η θρησκεία για τους απλούς ανθρώπους ίσως είναι αναγκαία. Οι απλοί άνθρωποι χωρίς μόρφωση και φιλοσοφικό υπόβαθρο πάντοτε θα απογοητεύονται από τους ηγέτες τους και τους συνανθρώπους τους. Πάντοτε θα είναι φοβισμένοι μπροστά στοn θάνατο αν δεν υπάρχει προοπτική μιας άλλης ζωής. Δεν δείχνουν ικανοί, για πολλά χρόνια ακόμα, να μπορούν να πιστέψουν στη συλλογική δύναμη μιας κοινωνίας που αναπτύσσεται ακολουθώντας τους νόμους της λογικής και της επιστήμης. Όπως είπε ο Κρισναμούρτι (1895-1986), «η πίστη στον Θεό είναι απλώς μια απόδραση από τη μονότονη, ανόητη και άσπλαχνη ζωή σας». Ο Μαρξ τη χαρακτήρισε το όπιο του λαού. Ακόμα και ο άθεος Βολταίρος, από τον 18ο αιώνα έγραψε ότι «ακόμα και αν γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν υπάρχει, είναι αναγκαίο να τον εφεύρουμε». Ο Βολταίρος πίστευε ότι οι απλοί και χωρίς μόρφωση άνθρωποι χρειάζονται κανόνες για να λειτουργούν. Διαφωνούσε ωστόσο ότι αυτούς τους κανόνες θα πρέπει να τους έχει μονοπώλιο η Εκκλησία.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Στις μέρες που ζούμε, ίσως ο κορωνοϊός κατάφερε να πετύχει αυτό που οραματιζόταν ο Βολταίρος και στην Ανατολή. Σε χώρες όπως η Ρωσία, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Τουρκία, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος που δεν γνώρισαν ποτέ τον Διαφωτισμό, η επιστήμη σήμερα κατάφερε να υποσκελίσει την Εκκλησία στερώντας της το μονοπώλιο. Τους κανόνες σήμερα ορίζουν οι επιστήμονες, γιατί μπορούν να δώσουν απαντήσεις και κυρίως λύσεις, εκπληρώνοντας αυτό που παλαιότερα είχε διατυπώσει ο Σωκράτης: «Για να μπορείς να έχεις γνώμη, οφείλεις πρώτα να έχεις γνώση»</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Εν ολίγοις, για πρώτη φορά οι χώρες της Ανατολής εναρμονίστηκαν με τις χώρες της Δύσης. Σε όλες τις χώρες του κόσμου σήμερα,όταν λέμε ότι απαγορεύονται οι συναθροίσεις για λόγους υγείας, εννοούμε και τις συγκεντρώσεις των πιστών στις εκκλησίες. Στις δικές μας χώρες αυτό δεν ήταν αυτονόητο μέχρι προχθές.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Τι ρόλος, λοιπόν, σήμερα απομένει στον Θεό και τους εκπροσώπους του στη Γη; Μάλλον να εκσυγχρονιστούν. Οι πιστοί σήμερα απολαμβάνουν τις λειτουργίες τους μέσα από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το ίντερνετ, το You Tube και σύντομα από διάφορα άλλα «Application του Θεού». Και έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Μετά από μερικούς μήνες σε καραντίνα, οι συνήθειες των ανθρώπων, σημειώνει ο Biju Dominic στο άρθρο του, ίσως βέβαια αλλάξουν: «Αυτό φοβούνται κάποιοι ιεράρχες. Αν η σχέση πιστού και Εκκλησίας περιοριστεί σε μια εξ αποστάσεως επαφή, τότε και η αφοσίωση του πιστού είναι δυνατόν να μεταλλαχθεί».</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 1rem;">
Ίσως η αφοσίωση αυτή να αποκτήσει σταδιακά παρόμοια σχέση με αυτήν που έχει κάθε συνδρομητής με την εφημερίδα του ή το site που εκτιμά. Γι’ αυτό ίσως και η Μητρόπολη Λεμεσού και η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδας αντιδρούν. Ο Αρχιποιμένας Αθανάσιος γνωρίζει πάρα πολύ καλά προς τα πού μπορεί να εκτραπεί η κατάσταση. Γνωρίζει ότι η δύναμη της Εκκλησίας έγκειται στη δυνατότητά της να ηγείται ως βοσκός του ποιμνίου της, το οποίο κοντά της βρίσκει παρηγορία και νουθεσία. Ως ο ποιμήν ο καλός λοιπόν δεν μπορεί να εμπιστευθεί την τεχνολογία, την επιστήμη, ούτε καν το υπό κατασκευή Application του Θεού για την επιβίωσή της. Συνεχίζει, λοιπόν, να παίζει το πανάρχαιό της παιχνίδι. Ένα παιχνίδι βέβαια που εγκυμονεί πλέον τεράστιους κινδύνους για τα καλοκάγαθα και συμπαθητικά μέλη του Ποιμνίου της Εκκλησίας. Και για όλους εμάς τους υπόλοιπους.</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-83592935608681571572019-04-05T04:05:00.001-07:002019-04-05T04:05:54.180-07:00Αντίο Νεβτζιχάν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRzZl-m50l4tlCJixarw9IAuRJBYEjZMqYMHQnOrYE-LW8DVVtaMpeygInfUWhQXR0NvcoF76vVLoO4A-tNI8Vi5VMe4-2xcOO8IqdWIjVAZmIR9BPXTidAM55rNONqtRGyU3V390CA84/s1600/NEBTZIXAN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRzZl-m50l4tlCJixarw9IAuRJBYEjZMqYMHQnOrYE-LW8DVVtaMpeygInfUWhQXR0NvcoF76vVLoO4A-tNI8Vi5VMe4-2xcOO8IqdWIjVAZmIR9BPXTidAM55rNONqtRGyU3V390CA84/s1600/NEBTZIXAN.jpg" /></a></div>
<div class="utitle" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #2d6c99; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10pt; font-weight: bold; margin-bottom: 10px; text-align: center;">
<span style="font-size: 12px; text-align: justify;">Αντίο Νεβτζιχάν Ολουσιούμ. Θα μπορούσες να ήσουν η μητέρα μου, η μητέρα του Νίκου, του Μουσταφά, του Οζντίλ, του Κουντρέτ και του Αντρέα. Θα μπορούσες να ήσουν η μητέρα του κάθε πολίτη αυτής της πολύπαθης χώρας που αρνείται να μεγαλώσει, που αρνείται να ωριμάσει, που φοβάται να αναλάβει τις ευθύνες του. Πέθανες σε ηλικία 84 ετών Νεβτζιχάν, αλλά η φωτογραφία σου, με τον πόνο του θανάτου αποτυπωμένο στο πρόσωπό σου, με το παιδί σου ως ικέτης να ζητά το χέρι σου για παρηγοριά, με τις γειτόνισσές σου να σε κρατούν να μην σωριαστείς στο χώμα, έχει πλέον εντυπωθεί στο ιστορικό μας DNA.</span><span style="font-size: 12px; text-align: justify;"> </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 10px; text-align: justify;">
Δεν σε γνώρισα ποτέ, αλλά έχω την εντύπωση ότι σε ξέρω από τα γεννοφάσκια μου. Μοιάζεις σε όλες τις Κυπριώτισσες γυναίκες. Ευρωπαία και Μεσανατολίτισσα ταυτόχρονα. Μαύρα κορακίσια μακριά μαλλιά, μεγάλα όμορφα κυπριακά μάτια και ένα πρόσωπο χαρακωμένο από την απόγνωση ενός πρόωρου χαμού. Ένας ατέλειωτος πόνος που γίνεται συνταρακτικός στην παρουσία του ανήλικού σου παιδιού, του τότε μικρού Κουμπιλάι, που προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει γιατί τα επόμενα χρόνια θα έπρεπε να ζήσει χωρίς πατέρα. Ένας πόνος που καθίσταται κραυγαλέος γιατί δεν ήξερες τι θα πεις στον Ερτζάλ, το τρίτο παιδί που κυοφορούσες, ο οποίος θα ερχόταν σε λίγους μήνες στο φως και δεν θα μπορούσε ποτέ να νιώσει ένα πατρικό χάδι. <br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Χουσεΐν <br style="box-sizing: border-box;" />Διαλύθηκε η οικογένειά σου καλή μου Νεβτζιχάν. Έχασες τον άντρα σου Χουσεΐν Νιγιαζί Χασάν στις 19 Μαρτίου 1964, στα 33 σου χρόνια, καθώς δολοφονήθηκε από Ε/Κ στα Καζιβερά. Και αργότερα, τα δύο από τα τρία σου παιδιά μετανάστευσαν στην Αυστραλία. Έμεινες μόνο με τη φωτογραφία σου στα χέρια κάποιων ακραίων που σε μετέτρεψαν σε σύμβολο. Γιατί για να μπορούν να υπάρχουν, χρειάζονταν κι άλλες πολλές φωτογραφίες σαν τη δικιά σου. Μου θυμίζεις την Παναγιώτα από την Κώμη Κεπήρ. Τ/Κ δολοφόνησαν τον άντρα και τον γιο της στη Γαλάτεια. Μου θυμίζεις τη Σεμιλάι. Ε/Κ δολοφόνησαν τη μητέρα και τον πατέρα της στο Τρίκωμο. Μου θυμίζεις τη Μαρία. Τ/Κ δολοφόνησαν τη μητέρα, τον πατέρα, την αδελφή και τον αδελφό της στην Κυθρέα. Την Κιζέν, της οποίας σκότωσαν τον πατέρα στον Τακτακαλά, και την Κατερίνα της οποίας δολοφόνησαν τον αδελφό στη Μεσαορία. Μου θυμίζεις χιλιάδες πονεμένους Κύπριους σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο που δεν έφταιξαν σε τίποτα, αλλά πλήρωσαν και έχασαν τα πάντα. Όλες σύμβολα μιας προπαγάνδας αυτών που κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν αυτήν τη χώρα. Κανένας δεν σας ρώτησε αν θέλατε να πληρώσετε αυτό το τίμημα. <br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Σύμβολο <br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Κάποιοι Τ/Κ που δεν έμαθαν τίποτα ανέδειξαν τη φωτογραφία σου ως σύμβολο αντίστασής τους. Κάνουν λάθος. Αυτήν τη φωτογραφία την αναρτούμε κι εμείς οι Ελληνοκύπριοι, πολλές φορές επετειακά, για να θυμίσουμε τον ανείπωτο πόνο αυτής της χώρας από το 1964 και μετά. <br style="box-sizing: border-box;" />Οι περισσότεροι από μας δεν γνωρίζαμε αν ήσουν Τ/Κ ή Ε/Κ. Δεν είχε αυτό καμία σημασία. Πίστεψέ με. Πλέον δεν έχει καμία σημασία. Χορτάσαμε φανατισμό, εθνικισμό και πλέον ο φόβος μας είναι τόσο εξουθενωμένος και ανόητος που δεν παράγει επιθετικότητα. Αυτό που απομένει σήμερα είναι να εξοβελίσουμε τα συμφέροντα των λίγων που μας κυβερνούν και επίσης να θάψουμε τον απέραντο κυνισμό που μας διακατέχει. Ο οποίος εκδηλώνεται με εκείνο το βλακώδες ειρωνικό χαμόγελο όταν κάποιος αφελής σαν και μένα αρχίσει να μιλά για ειρήνη, αδελφοσύνη και πραγματική αγάπη σε αυτόν τον τόπο. Θα το ξαναπώ. Σε αυτόν τον τόπο χορτάσαμε αίμα, κουραστήκαμε να κουβαλάμε φλάμπουρα, βαρεθήκαμε να κτίζουμε μνημεία ηρώων μιας άλλης εποχής. Οι ήρωες που έχει ανάγκη σήμερα η Κύπρος δεν χρειάζεται να κρατούν όπλα, ούτε να κραδαίνουν γιαταγάνια. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε ηρωισμός είναι να κτυπάς έναν άνθρωπο φιλικά στην πλάτη, να του σφίγγεις το χέρι με τιμιότητα και να μιλάς μαζί του για το παρόν και το μέλλον. <br style="box-sizing: border-box;" />Θέλουμε λοιπόν να κρατήσουμε για πάντα ζωντανή την εικόνα σου για να θυμόμαστε ποιοι ήμασταν στο παρελθόν. Αυτή ελπίζουμε πλέον να είναι η χρησιμότητά της. Γι' αυτό και δεν ανήκει σε κανέναν αυτή η φωτογραφία. Γι' αυτό και αυτή η φωτογραφία σου δεν προσφέρεται για προπαγάνδα. Η φωτογραφία αυτή του Άγγλου φωτορεπόρτερ και πολεμικού ανταποκριτή Ντον ΜακΚάλιν ήταν και είναι μια φωτογραφία που ανήκει σε όλη την Κύπρο. Δεν ανήκει σε καμία κοινότητα, σε καμία εθνότητα, σε καμία θρησκευτική ομάδα. Αν ο μεγάλος μας ζωγράφος Διαμαντής σε έναν πίνακα ζωγράφισε τον "Κόσμο της Κύπρου", με τον πίνακα αυτό να θεωρείται κλασικός γιατί μιλά στην ψυχή όλων των Κυπρίων, η φωτογραφία αυτή αντίστοιχα μπορεί να απεικονίζει τον "Πόνο της Κύπρου". Διεκδικούμε τη φωτογραφία σου Νεβτζιχάν, και επέτρεψέ μας το αυτό, ως μια φωτογραφία που ανήκει σε όλους μας. <br style="box-sizing: border-box;" />Για να θυμόμαστε αυτό που έγραψε κάποτε ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης: <br style="box-sizing: border-box;" />"Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε πώς έγινε τούτο το φονικό? την αρπαγή, τον δόλο, την ιδιοτέλεια, το στέγνωμα της αγάπης?<br style="box-sizing: border-box;" />Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε...".<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />(Από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη "Σαλαμίνα της Κύπρος")<br style="box-sizing: border-box;" /> </div>
</div>
ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-5712689842328224012018-12-17T05:21:00.000-08:002018-12-17T05:21:44.767-08:00Τι αποδεχόμαστε ως λύση στο Κυπριακό;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7JtHem31d8hS2WWVG1xxMQeEAOHdjmsNbpRoxsIs1Hu1RKIFyGFFor0EeAshzEj2LkS961ZpLi7fKe4_u9zLM4eS6NdzUDWasZbFV5HrlsweUPHVmf12p-SoBvBQoVRTzxAmbu7PhMno/s1600/%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="657" data-original-width="990" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7JtHem31d8hS2WWVG1xxMQeEAOHdjmsNbpRoxsIs1Hu1RKIFyGFFor0EeAshzEj2LkS961ZpLi7fKe4_u9zLM4eS6NdzUDWasZbFV5HrlsweUPHVmf12p-SoBvBQoVRTzxAmbu7PhMno/s320/%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Αυτό που θα κρίνει η αποστολή της κ. Λουτ, η οποία ξεκινά σήμερα τις επαφές της με τους δύο ηγέτες, στη Λευκωσία, είναι κατά πόσο το Κυπριακό θα κινηθεί τους επόμενους μήνες στις γνωστές ράγες της λύσης ΔΔΟ για να φτάσει στον τελικό του προορισμό. Σε διαφορετική περίπτωση, ήδη στο τραπέζι έχουν κατατεθεί κάποιες λεγόμενες νέες ιδέες οι οποίες θα τροφοδοτήσουν τις όποιες συνομιλίες προκύψουν στο μέλλον.<br />
<br />
Είναι λογικό πάντως, με βάση τουλάχιστον τους όρους εντολής που έχει πάρει η κ. Λουτ από τον γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, να κινηθεί προς την κατεύθυνση της πλήρους διερεύνησης του έως τώρα κεκτημένου των συνομιλιών. Να διερευνήσει δηλαδή κατά πόσο οι διαπραγματεύσεις μπορούν να ξεκινήσουν από κει που έμειναν στον Κραν Μοντανά. Και αυτό κάνει μέχρι στιγμής.<br />
<br />
Το πλαίσιο<br />
<br />
Κυρίαρχο σημείο αυτών των συνομιλιών υπήρξε το λεγόμενο πλαίσιο Γκουτέρες από πέντε σημεία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο γενικός γραμματέας επιχείρησε να καταγράψει τα κυρίαρχα κεφάλαια του Κυπριακού, καθορίζοντας εμμέσως πλην σαφώς υπό μορφή πάρε-δώσε και τις αμοιβαίες υποχωρήσεις των δύο πλευρών. Υπενθυμίζουμε το πλαίσιο αυτό που κατατέθηκε στις 30 Ιουνίου 2017.<br />
<br />
Εδαφικό<br />
<br />
<br />
<br />
Υπάρχει ανάγκη να προσαρμόσουμε τον χάρτη που κατατέθηκε από την τ/κ πλευρά για να αντιμετωπίσουμε τις ανησυχίες που εκφράστηκαν από τους Ε/Κ σε σχέση με κάποιες τοποθεσίες.<br />
<br />
<br />
Πολιτική ισότητα<br />
<br />
<br />
<br />
Εκ περιτροπής προεδρία με αναλογία 2:1. Λήψη αποφάσεων (αποτελεσματική συμμετοχή). Απλή πλειοψηφία με μία μόνο θετική ψήφο, με έναν μηχανισμό επίλυσης διαφορών σε περιπτώσεις όπου τα θέματα άπτονται ζωτικών συμφερόντων των δύο πλευρών.<br />
<br />
<br />
Περιουσιακό<br />
<br />
<br />
<br />
Δύο βασικές αρχές σε ό,τι αφορά τις περιουσίες. Για περιοχές που θα τεθούν υπό εδαφική αναπροσαρμογή, να δοθεί προτεραιότητα σε εκτοπισθέντες ιδιοκτήτες, ενώ για τις υπόλοιπες περιουσίες (υπό τ/κ διοίκηση δηλαδή) να δοθεί προτεραιότητα στους σημερινούς χρήστες. Συγκεκριμένες ρυθμίσεις θα ανακοινωθούν σύντομα.<br />
Ίση αντιμετώπιση Ελλήνων και Τούρκων υπηκόων<br />
<br />
<br />
<br />
Ελεύθερη διακίνηση αγαθών (= τελωνειακή ένωση + ένα ποσοστό πρέπει να συμφωνηθεί για πρωτογενή αγροτικά προϊόντα). Υπηρεσίες και διακίνηση κεφαλαίων ok. Ελεύθερη διακίνηση προσώπων: Οι αρχές θα δίνουν άδειες σε τουρίστες, φοιτητές, και εποχικούς εργάτες. Γι' αυτούς που θα ζητούν καθεστώς μόνιμης διανομής, θα υπάρξει ακριβοδίκαιο (equitable) καθεστώς μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων υπηκόων στην Κύπρο.<br />
Ασφάλεια και εγγυήσεις<br />
<br />
<br />
<br />
Ο γενικός γραμματέας υπογράμμισε ότι δεν πιστεύει πως ένα σύστημα στο οποίο θα παρέμενε το δικαίωμα επέμβασης θα ήταν βιώσιμο. Είπε ότι θέματα τα οποία βρίσκονται κάτω από τη Συνθήκη Εγγυήσεως θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από ικανοποιητικούς μηχανισμούς ελέγχου και παρακολούθησης σε πολλά από τα θέματα στα οποία οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να συμφωνήσουν από κοινού. Σε κάποια από αυτά τα θέματα οι εγγυήτριες δυνάμεις θα μπορούσαν να αναμειχθούν. Ένα σύστημα ασφάλειας θα πρέπει να διασφαλίζει ότι και οι δύο κοινότητες στην Κύπρο θα αισθάνονται ασφαλείς σε μια επανενωμένη Κύπρο, όπου η ασφάλεια της μιας κοινότητας δεν θα δημιουργεί ανασφάλεια στην άλλη κοινότητα. Το θέμα των στρατευμάτων είναι διαφορετικό σε σχέση με τη Συνθήκη Εγγυήσεως και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε διαφορετικό πλαίσιο. Τα θέματα που σχετίζονται με τα στρατεύματα (αριθμοί - αποχωρήσεις, εάν και όταν θα χρειαστεί να φύγουν, καθώς και τα χρονοδιαγράμματα), θα αντιμετωπιστούν στο υψηλότερο επίπεδο όταν φθάσει αυτή η στιγμή.<br />
Η αποστολή Λουτ<br />
<br />
Το πλαίσιο Γκουτέρες αποτελεί στην πράξη τη λύση του Κυπριακού. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, κατανοώντας τι ενδιαφέρει και τι φοβίζει τις δύο πλευρές, επιχειρεί επί της ουσίας δύο βασικές διασταυρώσεις θεμάτων, ζητώντας από τις πλευρές να κάνουν τους απαραίτητους συμβιβασμούς. Η πρώτη διασταύρωση αφορά το εδαφικό με το περιουσιακό. Εδώ φαίνεται ότι οι δύο πλευρές με βάση τα έγγραφα των συνομιλιών έχουν σχεδόν συμφωνήσει. Οι Ε/Κ παίρνουν πίσω έδαφος και οι Τ/Κ έχουν τον πρώτο λόγο στις περιουσίες στο τ/κ συνιστών κρατίδιο, με τους Ε/Κ ιδιοκτήτες να κινούνται στη λογική της επιστροφής, της ανταλλαγής και της αποζημίωσης αναλόγως της περίπτωσης. Η δεύτερη διασταύρωση αφορά την πολιτική ισότητα με τα θέματα ασφάλειας.<br />
<br />
Οι Τ/Κ ενδιαφέρονται για την πολιτική τους ισότητα, διεκδικώντας μέχρι τέλους την εκ περιτροπής προεδρία. Ο Μουσταφά Ακιντζί, με βάση την ιστορική εμπειρία της κοινότητάς του, διεκδίκησε με πάθος και μέχρι τέλους την πολιτική ισότητα της κοινότητάς του. Στην πραγματικότητα, διεκδίκησε το αυτονόητο αφού οι Τουρκοκύπριοι την κέρδισαν με βάση τις Συνθήκες Ζυρίχης - Λονδίνου. Αυτοί που την αμφισβήτησαν ήταν οι Ε/Κ, καταθέτοντας την αλλαγή των 13 σημείων στο Σύνταγμα το 1963. Το κέρδος για τους Τ/Κ στην πραγματικότητα είναι μια τεράστια πολιτική αναβάθμιση. Το 1960 είχαν μόνιμο Αντιπρόεδρο με βέτο, σήμερα ζητούν Συμπρόεδρο ο οποίος σε κάποιες περιόδους θα εκπροσωπεί ολόκληρη τη χώρα. Το μεγαλύτερο ωστόσο κέρδος των Τ/Κ, το οποίο συχνά ξεχνούν και αδίκως προεξοφλούν, είναι η ίδια η νέα βάση της λύσης, δηλαδή η διζωνικότητα. Η κοινότητά τους για πρώτη φορά αποκτά έδαφος, επί του οποίου θα ασκεί εξουσία. Έδαφος του οποίου σήμερα νόμιμοι ιδιοκτήτες, με βάση τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ, είναι κυρίως Ε/Κ, οι οποίοι θα κληθούν στο πλαίσιο της λύσης να εκχωρήσουν.<br />
Οι Ε/Κ τα τελευταία 3 χρόνια των διαπραγματεύσεων έριξαν όλο το βάρος στην κατάργηση των εγγυήσεων, κάτι που ο γενικός γραμματέας για πρώτη φορά στην Ιστορία του Κυπριακού από το 1960 κατέγραψε ως μέρος του συμβιβασμού. Τα Ηνωμένα Έθνη κατανόησαν για πρώτη φορά ότι τα εγγυητικά δικαιώματα τρίτων χωρών στην Κύπρο αποτελούν πηγή ανωμαλίας και ότι η ασφάλεια για όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας μπορεί να πηγάσει πειστικά μέσα από την ένταξή της στην ΕΕ. Αυτή η καταγραφή, η οποία είναι η σημαντικότερη επιτυχία των Ε/Κ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, πιστώνεται στον Νίκο Αναστασιάδη, αλλά είναι ταυτόχρονα απότοκο της μακράς και επίπονης προσπάθειας του Γλαύκου Κληρίδη να εντάξει την Κύπρο στην ΕΕ και του Τάσσου Παπαδόπουλου στην ευρωζώνη. Το επιχείρημα πλέον πως μια χώρα μέλος της ΕΕ δεν μπορεί να έχει εγγυήσεις, είναι ανίκητο, η δε Τουρκία αν επιμένει σε αυτό απλώς θα εκτεθεί. Από την άλλη, αν αυτό επιτευχθεί, θα αποτελέσει μια τεράστια υποχώρηση για την Τουρκία, της οποίας πρέπει να πιστωθεί. Η Τουρκία έχασε κάθε νόμιμο δικαίωμα επί της Κύπρου στη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, αλλά το ανέκτησε με τις Συνθήκες της Ζυρίχης το 1960. Αν αποδεχτεί λοιπόν κατάργηση των εγγυήσεων, είναι τεράστια υποχώρηση, αν αναλογιστεί κανείς τη γεωπολιτική αναβάθμιση της Ανατολικής Μεσογείου, τα τελευταία χρόνια, λόγω φυσικού αερίου.<br />
<br />
<br />
Σε αυτά τα δύο σημεία έχουμε την εντύπωση ότι πρέπει να εντρυφήσει και να εμβαθύνει η κ. Λουτ, επιχειρώντας να αφήσει όσο το δυνατόν λιγότερη ασάφεια να αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Η εποικοδομητική ασάφεια ενδείκνυται στην αρχή των διαπραγματεύσεων. Σήμερα είτε θα λυθεί, είτε όχι. Θεωρούμε δε ότι η κ. Λουτ θα μπορούσε να πετύχει εκεί που απέτυχαν όλοι οι άλλοι, γιατί για πρώτη φορά διαθέτει ως εργαλείο ένα πλαίσιο το οποίο καταπιάνεται με όλες τις πτυχές του Κυπριακού. Ένα πλαίσιο το οποίο όλοι δημοσίως δηλώνουν ότι αποδέχονται ως βάση για συζήτηση. Ο αδύναμος κρίκος στην προσπάθεια της κ. Λουτ βέβαια είναι οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις.<br />
<br />
Στην πραγματικότητα και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις σήμερα δεν καίγονται για το Κυπριακό. Η κάθε μία από αυτές έχει άλλες προτεραιότητες. Η Ελλάδα το Μακεδονικό, αλλά και εκλογές ενόψει. Η Βρετανία είναι βραχυκυκλωμένη στο Brexit και η Τουρκία περισσότερο ανησυχεί για τις εξελίξεις στη Συρία και τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Αλλά και διαχρονικά αν αναλύσουμε τη στάση τους θα διαπιστώσουμε ότι δεν έχουν συγκεκριμένη στρατηγική λύσης του Κυπριακού. Η Ελλάδα βολεύεται και με το status quo. Διαφορετικά, γνωρίζει ότι με τη λύση θα υποχρεωθεί να ανοίξει έναν δύσκολο διάλογο για τα ελληνοτουρκικά και τον καθορισμό ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Βρετανία ασχολείται με τη λύση του Κυπριακού (με την όποια λύση), φτάνει να διασφαλίσει νόμιμα πλέον την παρουσία Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο. Η Τουρκία, αν κρίνουμε από τη συνέντευξη του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στον «Πολίτη», βολεύεται και με τριπλή παραλλαγή. Και διζωνική και συνομοσπονδία και δύο κράτη, από τη στιγμή που ελέγχει ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της.<br />
<br />
Η κριτική στον Πρόεδρο Αναστασιάδη<br />
<br />
Αν ασκείται σήμερα κριτική στον Πρόεδρο Αναστασιάδη είναι γιατί στο κρίσιμο θέμα των εγγυήσεων δεν επέμεινε μέχρι τέλους στο Κραν Μοντανά. Αν επέμενε στη θέση του ότι η Τουρκία δεν αποδέχεται να τερματίσει τις εγγυήσεις της στην Κύπρο, αυτό θα μπορούσε να το διαπιστώσει στο ελβετικό θέρετρο. Απεναντίας, προτίμησε να φύγει, με αποτέλεσμα ο κ. Γκουτέρες να τον κρίνει στην έκθεσή του συνυπεύθυνο του αδιεξόδου. Σαν να μην έφτανε αυτό, τους τελευταίους μήνες άφησε τις εγγυήσεις και άνοιξε νέες συζητήσεις στο κεφάλαιο της πολιτικής ισότητας, κάνοντας αναφορά σε αποκεντρωμένη ομοσπονδία, αλλά και συνομοσπονδία και δύο κράτη, διευκρινίζοντας ότι οι δύο τελευταίες είναι προτάσεις της Τουρκίας. Αυτή η κίνηση εκ μέρους του καταδεικνύει ωστόσο και κάτι άλλο. Ότι, δηλαδή, επιχειρεί να ανοίξει ξανά το κεφάλαιο της συζήτησης στην πολιτική ισότητα, με αιχμή του δόρατος την αφαίρεση κάποιων εξουσιών από τους Τ/Κ και ίσως και την εκ περιτροπής προεδρία. Αν αυτός είναι ο σημερινός στόχος, τότε ο κ. Πρόεδρος οφείλει να κάνει κάποιες παραδοχές. Ότι, π.χ., διαπραγματευτικά δώσαμε τεράστια σημασία στις εγγυήσεις (τις οποίες, π.χ., ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν τις άγγιξε το 2004 αφού έδωσε έμφαση στη λειτουργικότητα), με αποτέλεσμα (για να τις βάλουμε στο τραπέζι) να δώσουμε πολύ περισσότερα στο κεφάλαιο της πολιτικής ισότητας. Αν αυτό είναι το πρόβλημα, θα μπορούσε να επιστρέψει με πάσα σοβαρότητα στις συνομιλίες, έχοντας ως σύμμαχό του το ίδιο το πλαίσιο Γκουτέρες και κυρίως τις ισορροπίες του στα δύο αυτά κεφάλαια. Δηλαδή, όσο περισσότερη ασφάλεια διεκδικούν οι Τ/Κ από την Τουρκία, τόσο μεγαλύτερη ανασφάλεια προκαλούν στους Ε/Κ, οπότε δεν μπορούν να έχουν και την εκ περιτροπής προεδρία. Αυτό θα έβαζε πραγματική πίεση στους Τ/κ και την Τουρκία. Αντί τούτου, άρχισε να αναδεικνύει αστεία θέματα λειτουργικότητας του τύπου, ποιος θα πάρει την απόφαση για τον EastMed ή επικαλούμενος την άσχετη περίοδο 1960-62, συγκρίνοντας δηλαδή την περίοδο που η Κύπρος ήταν μέλος των Αδεσμεύτων με τη σημερινή θέση της Κύπρου στην ευρωζώνη. Κάποιοι μιλούν για λαϊκισμό και τακτισμό. Γιατί ο Πρόεδρος θυμήθηκε σήμερα τη σημασία της λειτουργικότητας όταν πριν από 2 χρόνια επέμενε και φόρτωνε με εξουσίες την κεντρική κυβέρνηση, ανεβάζοντας σε 144 τα ομοσπονδιακά σώματα και τις επιτροπές; Για να κερδίσει την πρόσκαιρη συμπόρευση του ΔΗΚΟ και να περάσει τον προϋπολογισμό του 2019; Για να μπορέσει να ταυτίσει στη συνέχεια τον Γλαύκο Κληρίδη με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, σε μια μακαριακού τύπου αφελή σύνθεση, αναδεικνύοντας τον εαυτό του σε εθνάρχη; Ο Πρόεδρος, λένε κάποιοι στην Πινδάρου, κατάφερε να φέρει με αυτόν τον τρόπο το ΔΗΚΟ στη γραμμή της λύσης. Ο Πρόεδρος πάει για δύο κράτη, απαντούν κάποιοι στο ΔΗΚΟ. Οπότε εμείς μπορούμε να είμαστε διαφοροποιημένοι μαζί του εμμένοντας στην ομοσπονδία. Εν ολίγοις, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το Κυπριακό από θέμα ουσίας καθίσταται πλέον κομματικό positioning, αλλά δεν θα ήταν λάθος επίσης να σημειώσει ότι ο Πρόεδρος παραπέφτει σε όλες αυτές τις αντιφάσεις διότι έχασε την πίστη του στην εξεύρεση λύσης.<br />
<br />
Ακιντζί<br />
<br />
Θα μπορούσαμε να ασκήσουμε έντονη κριτική και στον Τ/Κ ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί. Κυρίως στο κομμάτι εκείνο στο οποίο δεν δείχνει την απαραίτητη διπλωματική ευελιξία, με τη δικαιολογία ότι έχει χάσει την εμπιστοσύνη στον συνομιλητή του. Στην πολιτική αυτά δεν χωρούν. Από την άλλη, κατανοούμε την τρομακτική πίεση που δέχεται κατά καιρούς από τον Ταγίπ Ερντογάν, με τον οποίο διαφώνησε στο θέμα του χάρτη και ειδικά στο θέμα της Μόρφου. Πρόσφατα στη Νέα Υόρκη η τουρκική αντιπροσωπεία τον αγνόησε επιδεκτικά, ενώ ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου τον άδειασε δημοσίως μέσα από τη συνέντευξή του στον «Πολίτη». Ο κ. Ακιντζί δίνει σθεναρά τη μάχη για λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας για να διασφαλίσει την τ/κ κοινότητα. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, παραμένει ο τελευταίος ίσως Τ/Κ ηγέτης με τον οποίο οι Ε/Κ μπορούν να συνεννοηθούν.<br />
<br />
Μπορούμε εμείς οι Κύπριοι;<br />
<br />
Οι κύριοι Αναστασιάδης και Ακιντζί, με όλα τα κακά και τα καλά που θα μπορούσε κάποιος να τους αποδώσει, είναι δύο ηγέτες που μπορούν αν το θελήσουν να εκφράσουν τα πραγματικά συμφέροντα της Κύπρου και των Κυπρίων στο σύνολό τους. Ρόλο στο Κυπριακό μπορεί να έχουν οι υπερδυνάμεις και οι εγγυήτριες δυνάμεις. Αν ωστόσο ο λαός της Κύπρου υπό την ηγεσία των δύο αυτών ηγετών καταφέρει να διακρίνει τα πραγματικά του συμφέροντα, όπως αυτά απορρέουν από μια ενωμένη Κύπρο, τότε μπορεί να αποκτήσει βαρύνοντα ρόλο στη λύση του προβλήματος. Για πρώτη φορά στην Ιστορία των Κυπρίων μπορούμε να βρούμε και να έχουμε κοινά συμφέροντα και εξασφαλίσεις. Μπορούμε να ζήσουμε ως απόλυτα ίσοι εντός της δημοκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπορούμε από κοινού στη συνέχεια να αξιοποιήσουμε το φυσικό αέριο και να γίνουμε ένα κέντρο υπηρεσιών. Ένα κέντρο εμπορικό, τραπεζικό, τουριστικό, ακαδημαϊκό, ιατρικό, μια βάση ειρήνης και συνεργασίας για ολόκληρη την ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Αν δεν μπορέσουμε βέβαια εμείς πρώτοι να λύσουμε τα δικά μας προβλήματα, πώς θα λύσουμε τα προβλήματα των άλλων;<br />
<br />
<br /></div>
ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-27506735981658404032017-02-24T08:01:00.001-08:002017-02-24T08:01:21.243-08:00Εθνικιστές και χαραμοφάηδες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Γιατί οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι δεν μπόρεσαν ποτέ να συνεργαστούν και να οικοδομήσουν μια κοινή πατρίδα; Ίσως γιατί η λέξη πατρίδα είναι φορτισμένη με μια σημειολογία που δεν επιτρέπει ταυτίσεις. Για τους Ελληνοκύπριους «της πατρίδας η σημαία έχει χρώμα γαλανό», για τους Τουρκοκύπριους «κόκκινο». Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει βέβαια με τα χρώματα, αλλά με διάφορα συμπαρομαρτούντα τα οποία παραπέμπουν σε μια λέξη που τα περικλείει όλα: εθνικισμός.<br />
<br />
Ως κίνημα ο εθνικισμός κατάφερε να νικήσει πολυεθνικές και αυταρχικές αυτοκρατορίες. Τα εθνικά κράτη, ωστόσο, στη συνέχεια κατάφεραν μέσα από σύνορα και κυρίως συμφέροντα να καθοδηγήσουν τις μάζες των ανθρώπων σε μια εξοντωτική αντιπαράθεση. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και οι χιλιάδες πόλεμοι που ακολούθησαν το καταμαρτυρούν. Στην Κύπρο, για να είμαστε δίκαιοι, ούτε τεράστια συμφέροντα υπήρξαν ούτε και τεράστιες πολιτιστικές διαφορές θα μπορούσε να εντοπίσει κανείς. Επί Τουρκοκρατίας, σε 4 τουλάχιστον περιπτώσεις Ρωμιοί και μουσουλμάνοι κινήθηκαν επαναστατικά εναντίον της Υψηλής Πύλης γιατί θεώρησαν ότι ετύγχαναν άγριας εκμετάλλευσης, ενώ δεν έλειψαν και οι φωνές εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία λειτουργούσε ως φοροσυλλέκτης του σουλτάνου. Επί Αγγλοκρατίας, τουλάχιστον μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1930, οι κάτοικοι του νησιού ομιλούσαν την κυπριακή διάλεκτο, είχαν κοινά ήθη και έθιμα, οι δε περισσότεροι πήγαιναν και σε κοινά σχολεία.<br />
<br />
Ο εθνικισμός στην Κύπρο ξεκίνησε για τους μεν Ε/Κ κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, για τους δε Τουρκοκύπριους αρχές της Αγγλοκρατίας για να ενταθεί μετά την ίδρυση του τουρκικού κράτους το 1923 και να πυροδοτηθεί περαιτέρω επί Παλμεροκρατίας, όταν οι Βρετανοί διά της συστηματικής εισαγωγής δασκάλων εκ Τουρκίας υποχρέωσαν τους Τ/Κ να φοιτούν σε τουρκικά σχολεία. Παρ' όλα αυτά, η συνύπαρξη Ε/Κ και Τ/Κ σε κοινά χωριά και πόλεις δεν επέτρεπε στους εθνικιστές και των δύο πλευρών να πάρουν το πάνω χέρι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt-dnFzYt_-HRmjWwRTPA4Aj7WnEsqLxJXZJGkXk_f-7AXVEk84MGxcE5ywI_22mAp5Gx9EsNemXobeupARvf06PZ5MdSEnXclEXJwMHxew2oCFO4PB107L5jK5YOyN2NHlMnLhpiXGyA/s1600/erotimatiko+nikaroakintzi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt-dnFzYt_-HRmjWwRTPA4Aj7WnEsqLxJXZJGkXk_f-7AXVEk84MGxcE5ywI_22mAp5Gx9EsNemXobeupARvf06PZ5MdSEnXclEXJwMHxew2oCFO4PB107L5jK5YOyN2NHlMnLhpiXGyA/s320/erotimatiko+nikaroakintzi.jpg" width="320" /></a></div>
Ο έλεγχος απολέσθηκε μετά τη δεκαετία του 1950. Τη μεγαλύτερη δε ευθύνη τη φέρει η πλειοψηφούσα ε/κ πλευρά, η οποία διά του ενωτικού δημοψηφίσματος και του αγώνα της ΕΟΚΑ ουσιαστικά απέκλεισε κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τους Τ/Κ, αφού οι Ε/Κ προσδέθηκαν στο άρμα του ελληνικού εθνικισμού. Ακολούθησαν οι Τ/Κ διά της ίδρυσης του σωματείου «Η Κύπρος είναι τουρκική» και ο εθνικισμός τους τους έφερε σε πλήρη αντιπαράθεση με τους Ε/Κ διά της ίδρυσης της ΤΜΤ. Εκ των πραγμάτων λοιπόν ήταν αδύνατο να λειτουργήσει το κράτος της Ζυρίχης, αυτό δηλ. που καλούμε σήμερα Κυπριακή Δημοκρατία. Για την ηγεσία των Ε/Κ η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν ένα όχημα του ε/κ εθνικισμού που έκανε μια στάση το 1960 μέχρι να επιτευχθεί το αίτημα για Ένωση. Για τους Τ/Κ η Κυπριακή Δημοκρατία, διά της πολιτικής ισότητας που τους πρόσφερε, ήταν το εφαλτήριο για να φτάσουν στη διχοτόμηση.<br />
<br />
<br />
Η εισβολή<br />
<br />
Η τουρκική εισβολή του 1974 ματαίωσε το όραμα των Ε/Κ και έφερε τους Τουρκοκύπριους ντε φάκτο κοντά στο δικό τους όραμα. Αυτό της διχοτόμησης. Οι εθνικισμοί, ωστόσο, και των δύο κοινοτήτων δεν τους έδωσαν αυτό που κάθε λογικός άνθρωπος ονειρεύεται. Τη δυνατότητα να ζήσουν ειρηνικά και να ευημερήσουν.<br />
<br />
Οι Ε/Κ έζησαν όλα αυτά τα χρόνια σε ένα διεφθαρμένο και πελατειακό κράτος, το οποίο βεβαίως άρχισε να βελτιώνεται μετά την ένταξή του στην Ευρώπη. Όπως έγραψε και ο «Economist», αυτό το κράτος παραμένοντας διχοτομημένο ποτέ δεν θα μπορέσει να αποκτήσει τον πλούτο και την ευημερία που του αξίζει. Αυτό το κράτος δεν μπορεί να προσελκύσει μεγάλες επενδύσεις λόγω έλλειψης ασφάλειας, οπότε θα φυτοζωεί πότε ξεπλένοντας μαύρο χρήμα και πότε κερδίζοντας μέσα από τις συμφορές των γύρω χωρών. Πανηγυρίζουμε γιατί αυξήσαμε τον τουρισμό, αλλά δεν βλέπουμε ότι αυτό συμβαίνει γιατί ο εμφύλιος έκλεισε μια ανταγωνιστική μας αγορά όπως η Αίγυπτος.<br />
<br />
<br />
Οι Τ/Κ αισθάνθηκαν ευτυχισμένοι μετά το 1974 γιατί ήρθε η μητέρα πατρίδα να τους σώσει. Στην πορεία όμως αντιλήφθηκαν ότι η Τουρκία αυτό που θέλει είναι να εξυπηρετήσει τα γεωπολιτικά της συμφέροντα στην περιοχή. Κατά τα άλλα, «χαραμοφάηδες» τους ανεβάζει και «τεμπέληδες» τους κατεβάζει ο Ερντογάν. Προετοιμάζοντάς τους, αντί Ευρωπαίοι πολίτες, να γίνουν μια υπανάπτυκτη επαρχία της Ανατολίας, η οποία θα πλημμυρίσει εποίκους και θα παίρνει εντολές από την Άγκυρα.<br />
<br />
<br />
Μια ελπίδα <br />
<br />
Την τελευταία δεκαετία ηγήθηκαν των Ε/Κ και των Τ/Κ ηγέτες οι οποίοι θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Κι αυτό γιατί μπορούσαν και μπορούν να σκεφτούν περισσότερο αυτό που μας ενώνει παρά αυτό που μας χωρίζει. Οι κύριοι Χριστόφιας και Ταλάτ δεν τα κατάφεραν παρότι έφτασαν σε πολύ σημαντικές συγκλίσεις. Οι κύριοι Αναστασιάδης και Ακιντζί φαίνεται ότι και αυτοί δυσκολεύονται. Ουδείς παραγνωρίζει τον ρόλο της Τουρκίας, των υπόλοιπων εγγυητριών δυνάμεων και κυρίως των μεγάλων παικτών. Θα θέλαμε ωστόσο από τους κυρίους Αναστασιάδη και Ακιντζί για πρώτη φορά στην ιστορία του Κυπριακού να αποτολμήσουν κάτι θαρραλέο, έστω και χωρίς να το φωνάξουν. Αν διεκδικούν την πατρότητα των συνομιλιών, ας λύσουν το πρόβλημα οι δυο τους. Ας καταλήξουν στην εσωτερική πτυχή λαμβάνοντας υπόψη τους φόβους και τις ανασφάλειες της κάθε πλευράς. Ας μας αποδείξουν ότι διαπραγματεύονται εν ονόματι των Κυπρίων. Ο συμβιβασμός είναι απλός. Οι Ε/Κ προσφέρουν αναγνώριση, πολιτική ισότητα και ένταξη των Τουρκοκυπρίων στην ΕΕ. Οι Ε/Κ παίρνουν πίσω έδαφος και απαλλάσσονται από τον φόβο της Τουρκίας. Οι Τ/Κ έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν εκ περιτροπής προεδρία και αποτελεσματική συμμετοχή. Δεν έχουν όμως δικαίωμα, όπως έκαναν οι Ε/Κ τη δεκαετία του 1950, να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Τουρκίας στην Κύπρο, ζητώντας καθεστώς Ευρωπαίου πολίτη για 80 εκατ. Τούρκους στην Κύπρο και εγγυητικά δικαιώματα.<br />
<br />
<br /></div>
ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-26845483184750700752017-02-24T07:55:00.003-08:002017-02-24T07:55:53.591-08:00Ο Τραμπ και ο Τρίτος Δρόμος του Φιλελευθερισμού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο Ντόναλντ Τραμπ; Ένας λαϊκιστής ο οποίος κατάφερε να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές του μέσου λευκού, χαμηλής μόρφωσης και εθνικιστή Αμερικανού πολίτη, ο οποίος βλέπει το εισόδημά του να συρρικνώνεται, την πολιτιστική του ταυτότητα να απειλείται και τη χώρα του να υποβαθμίζεται πολιτικά; Μήπως είναι ένας πανέξυπνος επιχειρηματίας ο οποίος χρησιμοποιεί την Αμερική για να εξυπηρετήσει το δικό του επιχειρηματικό όραμα; Μήπως είναι ένας πολιτικός ο οποίος ονειρεύεται να επιστρέψει τις ΗΠΑ στο δόγμα του απομονωτισμού του Μονρόε συνδυάζοντας ταυτόχρονα λογικές New Deal του Φραγκλίνου Ρούσβελτ κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου για να σώσει τη χώρα από την οικονομική κρίση και μια ετεροβαρή παγκοσμιοποίηση;<br />
Ο δημόσιος λόγος του νέου Προέδρου των ΗΠΑ εμπεριέχει λίγο απ’ όλα τα πιο πάνω, ωστόσο, στη διατύπωσή του εύκολα μπορούν να εντοπισθούν πολλές αντιφάσεις.<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCPX4eHGvk1CkxyfjFE_a3seuOmQswqA_TQlVOOkQSVuQXi7HDPi5nvC-xFxo78FOx3-nLsWzPWJW5jugvCK4bkRlwLE1rDe1VTom7hUCXwQv_jIrkkl-ZHO1R0T_VzCBEXlbs2QyWIEk/s1600/trump+klotsia+agalma.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCPX4eHGvk1CkxyfjFE_a3seuOmQswqA_TQlVOOkQSVuQXi7HDPi5nvC-xFxo78FOx3-nLsWzPWJW5jugvCK4bkRlwLE1rDe1VTom7hUCXwQv_jIrkkl-ZHO1R0T_VzCBEXlbs2QyWIEk/s320/trump+klotsia+agalma.jpg" width="320" /></a></div>
Λαϊκισμός<br />
<br />
Το σίγουρο είναι ότι η λαϊκιστική ρητορική του τον έφερε στην εξουσία. Άντλησε τα μάλα ο κ. Τραμπ από τη ρητορική των οπαδών του Brexit, με τον Νάιτζελ Φάρατζ να αποτελεί τον μέντορά του. Εμφανίστηκε ως προστάτης του μέσου Αμερικανού εργαζομένου που υποφέρει από την ανεργία, που έχει σοβαρές απώλειες στο εισόδημα λόγω της φθηνής εργασίας που προσφέρουν τα εκατομμύρια μεταναστών. Επένδυσε στον φόβο του μέσου προτεστάντη που αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά της χώρας και αισθάνεται ότι απειλείται το lifestyle ή αυτό που οι Αμερικανοί υπερηφανεύονται να ονομάζουν «the American way of living». Σύμφωνα με το Αμερικανικό Γραφείο Απογραφής Πληθυσμού, από 317 εκατ. το 2014, ο πληθυσμός της χώρας αναμένεται να φτάσει τα 417 το 2060, με τον αριθμό των μεταναστών να φτάνει στο 20% του συνολικού πληθυσμού. Η απρόσκοπτη ροή μεταναστών κυρίως από τη Λατινική Αμερική οδήγησε τον κ. Τραμπ να εξαγγείλει το κτίσιμο τείχους στα σύνορα με το Μεξικό. Αυτή τη στιγμή ζουν ως μετανάστες στις ΗΠΑ γύρω στα 12 εκατ. Μεξικανοί, ενώ η δεύτερη μεγαλύτερη ροή προέρχεται από την Κίνα με 3 περίπου εκατ. άτομα. Πρόκειται για μια προσέγγιση πάντως η οποία δεν στερείται ακόμα και ακαδημαϊκής στήριξης: ο καθηγητής του Χάρβαρντ Samuel P. Huntington στο περιώνυμο βιβλίο του «Who we are? The challenges to America’s National Identity» από το 2004 υποστηρίζει ότι λόγω της τεράστιας ροής μεταναστών από τη Λατινική Αμερική, και κυρίως το Μεξικό, οι Ηνωμένες Πολιτείες κινδυνεύουν ακόμα και με διάσπαση. Ο εν λόγω πολιτικός επιστήμονας αντικρούει τη θέση ότι η Αμερική είναι χώρα μεταναστών, αλλά εποίκων. Αναφερόμενος στους Αγγλοσάξονες, υποστηρίζει ότι αυτοί εποίκισαν τη χώρα και υιοθέτησαν έναν τρόπο ζωής ο οποίος σήμερα απειλείται. Ο προβληματισμός είναι παλιός. Το 1965 με τροπολογία του Τεντ Κένεντι τέθηκε σαφής οροφή στην εισροή μεταναστών στις ΗΠΑ. Επί προεδριών Τζορτζ Μπους και Μπιλ Κλίντον, ωστόσο, η ροή έγινε ανεξέλεγκτη, μέσα από νομοθεσίες οι οποίες εξυπηρετούσαν βασικά τις άμεσες ανάγκες των ΗΠΑ σε φθηνά εργατικά χέρια. Βεβαίως η μαζική φυγή αμερικανικών εταιρειών μετά το 2000 ήταν φυσιολογικό να δημιουργήσει προβλήματα ανεργίας. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον κ. Τραμπ να επενδύσει πολιτικά κατηγορώντας την απληστία των Αμερικανών κεφαλαιοκρατών οι οποίοι συλλήβδην την τελευταία δεκαετία μεταφέρουν τις εταιρείες τους στην Κίνα και την Ινδία, οδηγώντας σε ερήμωση παραδοσιακές βιομηχανικές πόλεις όπως το Ντιτρόιτ, κάνοντας υπερκέρδη λόγω του φθηνού εργατικού δυναμικού που βρίσκουν εκτός ΗΠΑ. Θα πρέπει να τονιστεί ότι την ίδια στιγμή αυξάνεται και η ροή Αμερικανών στο εξωτερικό. Σύμφωνα με το Γραφείο Προξενικών Σχέσεων των ΗΠΑ, σήμερα ζουν στο εξωτερικό γύρω στα 3,5-4,5 εκατ. Αμερικανοί, ενώ άλλες πηγές τους ανεβάζουν κοντά στα 9 εκατ. άτομα.<br />
Ο Τραμπ πάντως έχει τους αριθμούς με το μέρος του. Συνολικά το εμπόριο των ΗΠΑ τα τελευταία δύο χρόνια κινείται πέριξ των 5 τρισ. δολαρίων ετησίως. Εξ αυτών τα 2,23 τρισ. δολ. είναι εξαγωγές και τα 2,8 τρισ. εισαγωγές. Η Αμερική συνολικά είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας μετά την Κίνα και την Ευρωπαϊκή Ένωση και ο πρώτος εισαγωγέας στον κόσμο (CIA World Factbook World Rankings). Ο κ. Τραμπ με λίγα λόγια μας λέει ότι οι ΗΠΑ έχουν ένα τεράστιο έλλειμμα διότι εισάγουν περισσότερα από όσα εξάγουν. Όπως ανέφερε στην ομιλία εγκαθίδρυσής του, «έχουμε αναβαθμίσει τις ξένες βιομηχανίες εις βάρος της αμερικανικής βιομηχανίας. Έχουμε κάνει άλλες χώρες πλούσιες, ενώ ο πλούτος και η ισχύς της χώρας μας έχει εξαφανιστεί από τον ορίζοντα. Τα εργοστάσιά μας κλείνουν και ανοίγουν σε τρίτες χώρες χωρίς να νοιάζονται καθόλου για τα εκατ. Αμερικανούς που αφήνουν άνεργους. Ο πλούτος της μεσαίας τάξης μας έχει διαβρωθεί και τα εισοδήματα αυτά έχουν διανεμηθεί στα νοικοκυριά άλλων χωρών».<br />
<br />
Η αντίφαση<br />
<br />
Η θεωρία των αριθμών του κ. Τραμπ βέβαια δεν μπορεί να μετατραπεί σε πολιτική πρακτική διά της κήρυξης ενός ανένδοτου αγώνα προς την παγκοσμιοποίηση. Για έναν απλό λόγο: η οικονομική αλληλεξάρτηση διά της διάχυσης κεφαλαίων δεν είναι δυνατό να μπει σε μια λογιστική λογική εισαγωγών και εξαγωγών για να μπορέσει κάποιος να διαπιστώσει αν στο σύνολο χάνει ή κερδίζει, παρά το ότι αυτού του είδους τα αθροίσματα έχουν σοβαρές επιπτώσεις πάνω στις ζωές των απλών ανθρώπων. Τουλάχιστον τον τελευταίο μισό αιώνα κάποιοι οικονομικοί δεσμοί εξώθησαν αμερικανικές εταιρείες και Αμερικανούς στο εξωτερικό. Την ίδια στιγμή, όμως, χιλιάδες προϊόντα που κατασκευάζονται στο εξωτερικό έχουν γίνει πολύ πιο φθηνά για το βαλάντιο του Αμερικανού. Επίσης, χιλιάδες Αμερικανοί κατασκευαστές πωλούν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό και δεκάδες εκατομμύρια τουρίστες επισκέπτονται τις ΗΠΑ ενισχύοντας την οικονομία τους. Ας μην μιλήσουμε για τις υψηλού επίπεδου υπηρεσίες της χώρας (νομικά – λογιστικά – τραπεζικά ιδρύματα) που κινούνται σε παγκόσμια κλίμακα και τα πανάκριβά της πανεπιστήμια τα οποία προσελκύουν την ελίτ των νέων του κόσμου. Πώς λοιπόν ο Ντόναλντ Τραμπ θα διαχειριστεί την αλληλοεπιχώρηση παγκόσμιων συμφερόντων; Θα επαναφέρει το Δόγμα Μονρόε του 1823 με βάση το οποίο οι ΗΠΑ θεωρούσαν αιτία πολέμου κινήσεις των ευρωπαϊκών εθνών που επιθυμούσαν να αποικίσουν ή να αναμειχθούν στα πολιτικά πράγματα των κρατών στη Βόρεια και Νότια Αμερική; Το δόγμα αυτό, που καθόρισε αυτό που ονομάζεται αμερικανικός απομονωτισμός και ακολουθήθηκε από σειρά Προέδρων, αλά καρτ ακόμα μέχρι και τα τέλη του 20ού αιώνα, δεν θα μπορούσε σήμερα να εξυπηρετήσει τις ΗΠΑ παγκόσμια αλλά τοπικά, ούτε συνάδει με τον νέο τίτλο των Αμερικανών Πρόεδρων περί πλανητάρχη. Θα μπορούσε ο Ντόναλντ Τραμπ να κινηθεί στη λογική του New Deal του Ρούσβελτ μετά το κραχ του 1929, αναθερμαίνοντας την οικονομία της χώρας για να καταπολεμήσει την ανεργία; Το New Deal βεβαίως ήταν μέτρο ανάγκης για να ανακάμψει μια οικονομία η οποία κατέρρευσε. Σήμερα τα δεδομένα δεν είναι καθόλου τα ίδια. Ο συνδυασμός και των δύο κατά τρόπο επιλεκτικό, βέβαια, ίσως θα μπορούσε να δώσει κάποιες λύσεις. Υπό την έννοια ότι οι ΗΠΑ ως γεωπολιτική υπερδύναμη θα πάρουν αλά καρτ ό,τι τους συμφέρει, αγνοώντας τα συμφέροντα άλλων χωρών (κυρίως της Κίνας) και επιχειρηματικών ομάδων; Όταν βέβαια ο Τραμπ μίλησε για το κλείσιμο της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας και παραπονέθηκε ότι η αγορά έχει κατακλυσθεί από γερμανικά αυτοκίνητα, υιοθετώντας λογικές προστατευτισμού, πήρε πληρωμένη απάντηση από τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ: «Αν θέλει η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία να ανακάμψει, τότε ας φτιάχνει καλύτερα αυτοκίνητα». Αν λοιπόν ο κ. Τραμπ σκέφτεται να επιβάλει νέους δασμούς στις εισαγωγές στη λογική ενός νεομερκαντιλισμού, τότε και οι αμερικανικές εξαγωγές θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τρίτες χώρες. Τότε ίσως αποδειχθεί και ανιστόρητος, ξεχνώντας την πραγματική ανάγκη που υπαγόρευσε το Marshall Plan μετά τον Β’ Παγκόσμιο, για ανοικοδόμηση της Ευρώπης και στήριξη των αγορών. Χωρίς ανοικτές αγορές το αμερικανικό σύστημα θα καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος. Αν τίποτα από τα πιο πάνω δεν ισχύει, τότε ο κ. Τραμπ μάλλον όλα αυτά τα είπε για να εκλεγεί παίζοντας με τον φόβο και τα πραγματικά προβλήματα του μέσου Αμερικανού, οπότε, ναι, η κατηγορία για λαϊκισμό ισχύει.<br />
Η αντίφαση βεβαίως γίνεται εκκωφαντική αν την προσωποποιήσουμε. Ποιος στ’ αλήθεια είναι ο Ντόναλντ Τραμπ; Αυτός που εξελέγη Πρόεδρος με το σύνθημα πάνω από όλα η Αμερική και οι άνθρωποί της οι οποίοι χάνουν το βιοτικό τους επίπεδο και την πολιτιστική τους ταυτότητα από την παγκοσμιοποίηση και τη ροή μεταναστών; Ή για να ανακαλύψουμε τον πραγματικό του εαυτό πρέπει να διερευνήσουμε τον επιχειρηματία Ντόναλντ Τραμπ; Ως Πρόεδρος σήμερα βλέπει τον κόσμο ως απειλή. Ως επιχειρηματίας, ωστόσο, εδώ και δεκαετίες έβλεπε τον κόσμο ως ευκαιρία. Ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει το όνομά του brand, δίνοντάς το σε ξενοδοχεία στην Ινδία, στον Παναμά και σε πολυτελείς αναπτύξεις στην Ινδονήσια και τις Φιλιππίνες. Είναι ιδιοκτήτης δύο γηπέδων γκολφ στη Σκωτία. Έχει κλείσει τεράστιες οικονομικές συμφωνίες στη Μέση Ανατολή, στη Νότιο Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία. Σε όλα αυτά τα επιχειρηματικά του ανοίγματα ο Ντόναλντ Τραμπ ακολούθησε τη βασική εταιρική αμερικανική αρχή σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, διά του μότο: «Πήγαινε εκεί όπου υπάρχουν διαθέσιμοι πελάτες και βγάλε χρήματα απ’ αυτούς». Αυτή η φιλελεύθερη στρατηγική λειτούργησε τις τελευταίες δεκαετίες με ξεχωριστή επιτυχία και δημιούργησε τεράστιο πλούτο σε ολόκληρο τον πλανήτη, καθιστώντας τον ίδιο δισεκατομμυριούχο.<br />
<br />
Ο Τρίτος Δρόμος<br />
<br />
Μπορεί λοιπόν ο Πρόεδρος Τραμπ να αναιρέσει τον επιχειρηματία Τραμπ; Ή μήπως μέσα από τη λαϊκιστική και ξενοφοβική ρητορική του, η οποία φαίνεται να σαγηνεύει τη Βρετανίδα πρωθυπουργό Τερέζα Μέι, να εμπνέει τη Γαλλίδα εθνικίστρια Μαρίν Λεπέν, να προσελκύει το ενδιαφέρον των αυταρχικών Βλαντίμιρ Πούτιν και Ταγίπ Ερντογάν, μπορούμε να αναζητήσουμε τον δικό του Τρίτο Δρόμο προς τον επιλεκτικό φιλελευθερισμό; Ένα δρόμο που θα επαναφέρει την ευθύνη και το βάρος που κουβαλά στους ώμους ο λευκός άνθρωπος, ώστε να «σώσει» τον πλανήτη, εγκαινιάζοντας μια νέα φάση νεοαποικισμού; Δίνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία στους συντηρητικούς και τους φοβικούς του πλανήτη να βαπτισθούν για μια ακόμα φορά στην κολυμβήθρα του εθνικολαϊκισμού και να ανασυνταχθούν σε νέα μέτωπα;<br />
Βεβαίως δεν λείπουν και κάποιοι πικρόχολοι αναλυτές οι οποίοι υποστηρίζουν ότι αυτή η αντίθεση Προέδρου και επιχειρηματία στο πολύ εγγύς μέλλον ίσως βρει μια διαφορετική σύνθεση. Ο επιχειρηματίας Τραμπ και ο Πρόεδρος Τραμπ μπορούν να συμφιλιωθούν σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο Adam Davidson σε άρθρο του στο «New York Times Magazine»: «Ο δυϊσμός αυτός βέβαια μπορεί να μην δουλέψει προς όφελος της Αμερικής. Μπορεί όμως άνετα να δουλέψει υπέρ της τσέπης του».<br />
<br />
<br /></div>
ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-36930554349388727552016-11-01T08:29:00.001-07:002016-11-01T08:29:25.464-07:00Περί Τουρκοκυπρίων και άλλων ποιητών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYLmkfzMre5Qqn8PzVD1DN_2_YVzBJnpgqTCKqPdAjzc1WZb4G-oj7G0CJJxCvt_iCsEPOzeBb4RbpNPcCKGd2T48f24plcW8F-2ELNfU1pa67MR2YP6FGBKmb-d6WFo3BMYjylJkWXww/s1600/poites.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYLmkfzMre5Qqn8PzVD1DN_2_YVzBJnpgqTCKqPdAjzc1WZb4G-oj7G0CJJxCvt_iCsEPOzeBb4RbpNPcCKGd2T48f24plcW8F-2ELNfU1pa67MR2YP6FGBKmb-d6WFo3BMYjylJkWXww/s1600/poites.jpg" /></a></div>
<br />
Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τί τραγουδάει, γιατί τραγουδάει και τί είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει, δεν θα έμπαινε καν στον κόπο να τραγουδήσει. Η ρήση αυτή του Πολ Βάλερι αναφέρεται βέβαια στην ποίηση, σε μια προσπάθεια να εξηγήσει το μυστήριο γύρω από τη συγγραφή ενός ποιήματος. Το οποίο μυστήριο λειτουργεί πάνω από γλώσσες, φυλές και δόγματα. Όπως είπε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «η ομορφιά καραδοκεί. Αν είμαστε ελεύθεροι θα την αισθανθούμε μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών».<br />
Στην πραγματικότητα όλοι χωράμε και οι ζωντανοί και οι νεκροί σε ένα ποίημα. Όλη η μνήμη του κόσμου χωράει σε ένα ποίημα. Όπως συμπλήρωσε ο Σέλλεϊ, «οι ποιητές όλων των εποχών έλαβαν μέρος στη συγγραφή ενός μεγάλου ποιήματος αεννάως εν εξελίξει». Το οποίο ξεκινά από τον Όμηρο, συντονίζεται με τη γραφίδα του Σοφοκλή, διαπερνά τους στίχους του Σέξπιρ, συναντιέται απρόοπτα πάνω σε ένα τραπέζι ανατομίας μιας ραπτομηχανής και μιας ομπρέλας με τον Λεωτρεαμόν, εκτυλίσσεται μέσα από τις άτακτες στροφές του Καβάφη, καταγράφεται ως σημαίνον και παγκόσμιος λόγος από τον Έζρα Πάουντ και ζωγραφίζεται σε θαλασσινές σπηλιές μέσα από τις γαλανές πινελιές του Ελύτη. <br />
Η ποίηση δεν είναι αντικείμενο διδασκαλίας. Ή όπως έλεγε και ο Ελιοτ «δεν είναι ελευθέρωμα της συγκίνησης, αλλά απόδράση από τη συγκίνηση. Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας, αλλά η απόδραση από την προσωπικότητα». <br />
Η ποίηση εν ολίγοις απελευθερώνει τους ανθρώπους γι αυτό είναι αναγκαίο να κυκλοφορεί σε όλα τα σχολεία, σαν μια πέρδικα που χάνεται στους θάμνους. Αυτός που την ανακαλύπτει γίνεται μόνιμος κυνηγός. Μόνιμος εραστής των ζαρκαδιών όπως θάλεγε και ο Ελύτης. Δηλαδή ποιητής: Η ποίηση, όπως έλεγε ο Μίλτων, αρχίζει πάντα όταν κάποιος που πρόκειται να γίνει ποιητής διαβάζει ένα ποίημα». Γιατί η ποίηση όπως έλεγε ο Σεφέρης έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα. Ίσως είναι γι αυτό που ξενίζει ο πρόσφατος και αβάστακτα πεζός διάλογος που προέκυψε στην Κύπρο περί της διδασκαλίας τουρκοκυπρίων ποιητών στα δημόσια σχολεία της χώρας μας. Ένας γνήσιος ποιητής κρεμάει τη ψυχή του σεντόνι στο περίπτερο. Επιτρέποντας μας να την ψηλαφίσουμε. Αυτές οι ψυχές δεν έχουν εθνικότητα, αλλά είναι απολύτως αναγκαίες για κάθε άνθρωπο, γιατί μας τρέφουν.<br />
Όπως έλεγε και ο Πλάτων «Ουδέν άλλο έχουσα ες Άδου η ψυχή έρχεται πλην της παιδείας και τροφής», τουτέστιν «η Ψυχή κατεβαίνει στον Άδη χωρίς να κουβαλάει τίποτε άλλο πέρα από την παιδεία και την αγωγή της». Για αυτό σας παρακαλώ: Αφήστε το σχολείο να γίνει ένα πανηγύρι της ψυχής.<br />
<br />
<br /></div>
ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-11873601667868197282016-11-01T08:24:00.000-07:002016-11-01T08:24:00.347-07:00Αφήστε τα παιδιά να προσκυνήσουν <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έχει δικαίωμα ένας δάσκαλος να μαζέψει τα παιδιά του νηπιαγωγείου που διδάσκει και να τα πάρει να προσκυνήσουν λείψανα αγίων σε μια ορθόδοξη εκκλησία, χωρίς καν να ενημερωθούν οι γονείς; Σε χώρες μέλη της ΕΕ το ερώτημα δεν τίθεται καν. Ο δάσκαλος είτε τα μαζεύει και πάει σπίτι του ή κάνει αίτηση στο Βατικανό ή την Αρχιεπισκοπή του Κάντερμπουρι να διδάξει στο κατηχητικό. Στη χώρα μας οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι η ορθόδοξη θρησκεία είναι μέρος της ταυτότητάς μας και πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία, σε ένα πακέτο που ονομάζεται ελληνοχριστιανικός πολιτισμός. Θεωρούν ότι είναι και θέμα δημοκρατίας και άπτεται μιας λογικής πλειοψηφίας - μειοψηφίας. Η πλειοψηφία αποφασίζει, η μειοψηφία ακολουθεί. Δεν πτοούνται ακόμα και στην περίπτωση μικρών παιδιών, όπου το θέμα γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο, λόγω του ότι τα παιδιά αυτά δεν έχουν δική τους άποψη. Σκοπός λοιπόν του κάθε δασκάλου δεν είναι να βοηθήσει τα παιδιά να αποκτήσουν άποψη, αλλά να επιβάλει την κρατούσα άποψη. Το κεφάλαιο θρησκεία και κράτος, βεβαίως, είναι μεγάλο. Μόνο που στην Κύπρο δεν άνοιξε ποτέ.<br />
<br />
Μια ανασκόπηση<br />
Μια φορά κι ένα καιρό στην Ευρώπη όλοι οι άνθρωποι πίστευαν στον Θεό και η Εκκλησία εξουσίαζε τα πάντα. Αυτόν τον καιρό οι ιστορικοί τον ονόμασαν σκοτεινό Μεσαίωνα. Η επόμενη εποχή ονομάστηκε Διαφωτισμός. Στην Κύπρο και την Ελλάδα ο Διαφωτισμός δεν έφτασε ποτέ, αφού μέχρι και τον Ρήγα Φεραίο η Εκκλησία τον αφόρισε ρίχνοντάς τον εις το πυρ το εξώτερον. Οπότε ο διάλογος γύρω από το θέμα αυτό γίνεται αποσπασματικά και κατά τρόπο ακραίο έως γελοίο. Σε δημοκρατικές χώρες η πολιτεία και η Εκκλησία είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το θέμα συζητείται εδώ και αιώνες και ξεκαθάρισε μέσα από τα κείμενα του Τζον Λοκ, του Μοντεσκιέ, του Βολταίρου και βεβαίως του πατέρα της αμερικανικής δημοκρατίας Τόμας Τζέφερσον όταν το 1802 προχώρησε στη διακήρυξη των δικαιωμάτων, κάνοντας λόγο για το δικαίωμα στην ελεύθερη συνείδηση του ανθρώπου. Με λίγα λόγια ο Τζέφερσον ξεκαθάρισε, μεταξύ άλλων, ότι ο καθένας μπορεί να λατρεύει όποιο Θεό θέλει, αλλά ο δικός του Θεός δεν μπορεί να είναι υπέρτερος στο πλαίσιο της λειτουργίας ενός κράτους δικαίου. Δηλαδή αυτό που ενώνει μια κοινωνία είναι οι κοινοί νόμοι και το Σύνταγμα ενός κράτους, σε αντίθεση με τις θρησκείες που διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε Εκκλησίες και ποίμνια.<br />
Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Τα φιλελεύθερα κινήματα μετά τη Γαλλική Επανάσταση αποκήρυξαν τις θρησκείες ως στοιχείο κοινής ταυτότητας των κατοίκων μιας πολιτείας, οι κομουνιστές ήρθαν σε ευθεία αντιπαράθεση με τα θρησκευτικά δόγματα, με τον Λένιν, ως εκπρόσωπο ενός κόκκινου κρατισμού, να αποκαλεί τη θρησκεία «το όπιο του λαού» ενώ ο αναρχικός Μιχαήλ Μπακούνιν έκανε ένα βήμα παραπάνω θεωρώντας ότι μεταξύ Θεού και κράτους δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά αφού και οι δύο θεσμοί επιχειρούν να υποδουλώσουν τον άνθρωπο, εναρμονιζόμενος κατά κάποιον τρόπο με τον Ντενίς Ντιντερό. Ο Γάλλος διαφωτιστής ήταν θιασώτης ενός αυστηρού διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους, λέγοντας ότι «η απόσταση ανάμεσα στον θρόνο και την Αγία Τράπεζα δεν ήταν ποτέ μεγάλη». Ποια είναι η προέκταση αυτής της σκέψης; Τα κράτη και τα συντάγματα λειτουργούν και μετεξελίσσονται για να προσαρμόζονται στις κοινωνικές ανάγκες των πολιτών. Οι θρησκείες δεν αλλάζουν, διότι θεωρούν ότι το δόγμα τους είναι θεόσταλτο. Βεβαίως ακολούθησαν και κάποιοι άλλοι όπως ο άθεος χιουμορίστας Τζορτζ Μπέρναντ Σο, ο οποίος σε μια ευθεία επίθεση επί προσωπικού στο θρησκευτικό δόγμα και τη στάση ζωής των πιστών διατύπωσε το αμίμητο: «Το γεγονός ότι ένας θρησκευόμενος άνθρωπος είναι πιο ευτυχισμένος από έναν σκεπτικιστή δεν διαφέρει καθόλου από το γεγονός ότι ένας μεθυσμένος είναι πάντα πιο ευτυχισμένος από έναν ξεμέθυστο».<br />
<br />
<br />
Εν Κύπρω<br />
Στην Κύπρο το πρώτο δημόσιο έγγραφο το οποίο κατοχυρώνει τον διαχωρισμό Εκκλησίας - κράτους είναι το Σύνταγμα του 1960. Στο άρθρο 18.1 αναφέρεται σχετικά:<br />
<br />
Έκαστος έχει το δικαίωμα ελευθερίας σκέψεως, συνειδήσεως και θρησκείας. [....] Έκαστος είναι ελεύθερος και έχει το δικαίωμα να πρεσβεύη την πίστιν αυτού και να εκδηλώνη την θρησκείαν ή τας θρησκευτικάς αυτού πεποιθήσεις διά της λατρείας, διδασκαλίας, ασκήσεως ή τηρήσεως των τύπων είτε ατομικώς είτε συλλογικώς κατ’ ιδίαν ή δημοσία και να μεταβάλλη την θρησκείαν ή τας θρησκευτικάς πεποιθήσεις αυτού. [....] Η ελευθερία εκδηλώσεως της θρησκείας ή της θρησκευτικής πεποιθήσεως υπόκειται μόνον εις τους υπό του νόμου προδιαγεγραμμένους περιορισμούς τους αναγκαίους προς το συμφέρον της ασφαλείας της Δημοκρατίας ή της συνταγματικής τάξεως ή της δημοσίας ασφαλείας ή της δημοσίας τάξεως ή της δημοσίας υγείας ή των 12 δημοσίων ηθών ή της προστασίας των δικαιωμάτων και ελευθεριών των υπό του Συντάγματος ηγγυημένων εις παν πρόσωπον.<br />
Με λίγα στην Κύπρο το κράτος δεν είναι ορθόδοξο, δεν είναι καθολικό, δεν είναι μουσουλμανικό. Δεν υπάρχει επικρατούσα κρατική ή εθνική θρησκεία. Βεβαίως και το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος κατελύθη την επομένη της καθιέρωσής του. Οι Ε/Κ εξέλεξαν στη θέση του Προέδρου του νέου δικοινοτικού ενιαίου κράτους τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Η εθναρχεύουσα Εκκλησία στα σκληρά χρόνια της Τουρκοκρατίας και η ηγετική της παρουσία στον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59 υπήρξε καταλύτης στη διαμόρφωση των πολιτικών πεποιθήσεων των Ε/Κ. Ουδείς Ε/Κ μπορούσε να σκεφτεί τότε ότι η επιλογή του Αρχιεπισκόπου θα μπορούσε να έφερνε σε δύσκολη θέση τις υπόλοιπες κοινότητες. Των Μουσουλμάνων Τ/Κ αλλά και των υπόλοιπων θρησκευτικών ομάδων, όπως οι Αρμένιοι, οι Μαρωνίτες και οι Καθολικοί που είναι μεν χριστιανοί αλλά το δόγμα τους είναι ελαφρά διαφοροποιημένο. Επρόκειτο για ετσιθελισμό ή για έλλειψη παιδείας; Μάλλον συνδυασμός και των δύο. Ένας θανατηφόρος συνδυασμός που επιδεινώθηκε μετά την αποχώρηση των Τ/Κ από την ενιαία δικοινοτική Κυπριακή Δημοκρατία το 1964 για να λειτουργήσει μια ντε φάκτο Κυπριακή Ελληνική Δημοκρατία. Τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν μετά τον θάνατο του Μακαρίου, αφού εν τω μεταξύ η εισβολή βύθισε ακόμα περισσότερο τους Ε/Κ στο καβούκι τους. Έτσι μας προέκυψε, δίκην τετάρτου προνομίου, ο Αρχιεπίσκοπος, να έχει λόγο στον διορισμό του εκάστοτε υπουργού Παιδείας, ασκώντας με αυτόν τον τρόπο βαρύνοντα ρόλο στην καλλιέργεια των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών στη χώρα μας. Η δε αίθουσα που συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο και το Προεδρικό Γραφείο είναι γεμάτα εικόνες. <br />
<br />
<br />
Η αίθουσα που συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο και το Προεδρικό Γραφείο είναι γεμάτα εικόνες<br />
<br />
<br />
Το συμβάν<br />
Ας μην θεωρηθεί λοιπόν μεμονωμένο το πρόσφατο συμβάν της λειψανοπροσκύνησης ανηλίκων. Πρόκειται για τον κανόνα και όχι για την εξαίρεση. Η Εκκλησία στην Κύπρο με την ανοχή όλων των πολιτικών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του κομουνιστικού ΑΚΕΛ, αποδέχονται και ανέχονται τη λειτουργία ενός κρυφού αλλά πανίσχυρου curriculum που διαχέεται σε κάθε εκπαιδευτική έκφανση από το νηπιαγωγείο μέχρι και το Πανεπιστήμιο Κύπρου.<br />
<br />
Όλες οι τάξεις είναι γεμάτες θρησκευτικές εικόνες και επιπλέον αρκετοί καθηγητές υποχρεώνουν τα παιδιά την πρώτη ώρα να κάνουν την προσευχή των ορθοδόξων χριστιανών ανεξαρτήτως αν η τάξη τους έχει παιδιά άλλων δογμάτων ή παιδιά που δηλώνουν άθρησκα.<br />
Σε όλες τις εθνικές εορτές τα σχολεία οργανώνουν εκκλησιασμούς σε ορθόδοξους ναούς, στους οποίους οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να μεταβαίνουν, διαφορετικά παίρνουν απουσίες. Όπως δήλωσε προχθές ο Αρχιεπίσκοπος, «τα παιδιά θα πηγαίνουν στην εκκλησία και όποιου του αρέσει». Ο υπουργός Παιδείας δεν τόλμησε να αρθρώσει ούτε λέξη, ενώ γνωρίζει ότι αυτό το φαινόμενο συνιστά εξόφθαλμη παραβίαση του Συντάγματος.<br />
Σε όλα τα σχολεία διοργανώνονται αγιασμοί κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς και θρησκευτικές γιορτές τα Χριστούγεννα και το Πάσχα πριν κλείσουν για τις διακοπές.<br />
Σε όλα τα σχολεία μπαινοβγαίνουν σχεδόν ανεξέλεγκτα ιερείς εξομολόγοι οι οποίοι με επίμονο τρόπο ζητούν να εξομολογήσουν τα παιδιά. Κάποια το κάνουν γιατί το θέλουν, κάποια το αποδέχονται και τα περισσότερα βγαίνουν από την τάξη για να χάνουν μάθημα.<br />
Σε πολλά σχολεία έχουν περιοριστεί οι χώροι άθλησης (π.χ. Παγκύπριο Γυμνάσιο) για να κτιστούν μικρές εκκλησίες για να γίνονται λειτουργίες και εξομολογήσεις. Η υπερβολή ειδικά για το Παγκύπριο είναι εξόφθαλμη από τη στιγμή που περιτριγυρίζεται από 10 άλλες εκκλησίες.<br />
Σε όλα τα σχολεία έως και το λύκειο διδάσκεται το μάθημα των Θρησκευτικών. Στη μέση εκπαίδευση υπάρχει επιπλέον η ειδικότητα του θεολόγου ο οποίος δεν διδάσκει θρησκειολογία ή μελετά τη διαμόρφωση της συμπεριφοράς των ανθρώπων μέσα από διάφορες δοξασίες και θρησκείες από τη Θεά της Γονιμότητας μέχρι τη νεοφανή αγία Τερέζα της Καλκούτας, αλλά διδάσκει την μίαν αγίαν και ορθή πίστη των Ελλήνων ορθοδόξων χριστιανών. Κάπως έτσι το είπε και ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος στην τελευταία οικουμενική σύνοδο της Κρήτης. Ότι δηλαδή όλοι πλην των χριστιανών ορθοδόξων είναι αιρετικοί.<br />
Τέλος ακόμα και το Πανεπιστήμιο Κύπρου είναι γεμάτο με πνευματικούς οι οποίοι εξομολογούν φοιτητές, κάνουν διαλέξεις και ακολουθίες προάγοντας μια ρηχή θέαση του κόσμου. Κατά την άποψή μου το Πανεπιστήμιο Κύπρου ενώ όλα αυτά τα χρόνια παρήγαγε γνώση, έχει αποτύχει παταγωδώς διότι δεν κατάφερε να καθιερώσει τον ορθολογισμό στην κυπριακή κοινωνία. Παρέμεινε μια αναβαθμισμένη εκπαιδευτική βαθμίδα του λυκείου η οποία παράγει προσοντούχα άτομα σε διάφορα επαγγέλματα αλλά όχι ανθρώπους του πνεύματος.<br />
<br />
<br />
<br />
Θέμα πολιτικό και φιλοσοφικό<br />
<br />
Το θέμα της επιρροής διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων σε μια πολιτεία δεν είναι μόνο κοινωνικό και εκπαιδευτικό. Είναι κατά κύριο λόγο βαθύτατα πολιτικό και φιλοσοφικό. Θα προσπαθήσω να σας το παρουσιάσω μέσα από ένα απλοϊκό ερώτημα:<br />
Ποια είναι η διαφορά ενός θεολόγου από έναν ιστορικό, ένα γιατρό ή έναν αστρονόμο; Η απάντηση είναι απλή: Ο θεολόγος τα ξέρει όλα, έχει απαντήσεις για τα πάντα, ενώ οι άλλοι δύστυχοι επιστήμονες δηλώνουν αδαείς.<br />
<br />
Ένας ιστορικός δεν γνωρίζει πώς δημιουργήθηκε ο άνθρωπος. Ψάχνει, μελετά, ανασκάπτει τάφους με αποτέλεσμα να διατυπώνει θεωρίες για τον άνθρωπο του Νεάντερνταλ ή τον homo erectus. Ένας θεολόγος στο πι και φι τον κατατροπώνει: Τον άνθρωπο τον έπλασε ο Θεός από πηλό και νερό, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση. Μετά του φύσησε και απέκτησε ψυχή. Τελεία.<br />
Ένας γιατρός προσπαθεί να θεραπεύσει τους ανθρώπους μελετώντας ανατομία, φαρμακολογία, αποκρυπτογραφώντας το DNA. Μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα; Όχι βέβαια. Διότι όπως θα εξηγήσει ο θεολόγος δεν είναι Θεός και δεν κάνει θαύματα. Στην Κύπρο διάφοροι άγιοι σε χειρουργούν όταν κοιμάσαι ή θεραπεύουν ανίατες ασθένειες αν τάξεις κάτι, ή αν προσκυνήσεις κάποιο θαυματουργό λείψανο, οπότε πώς μπορούν να συγκριθούν με ένα κοινό γιατρό;<br />
Ένας αστρονόμος τέλος κοιτάζει τα αστέρια και μελετά τις κινήσεις τους, προσπαθώντας με τηλεσκόπια και δορυφόρους να κατανοήσει τη δημιουργία τους. Ένας θεολόγος τραβάει το κεφάλαιο της Γενέσεως (1.14) και απαντά αμέσως: Και είπεν ο Θεός: «ας γίνουν (ας φανούν) εις τον ουρανόν της γης φωτεινοί αστέρες, διά να φωτίζουν την γην και να χωρίζουν την ημέραν από την νύκτα. Ας είναι οι αστέρες αυτοί εις σημεία μετεωρολογικών και άλλων φαινομένων, και ας χρησιμεύουν εις κανονικήν μεταβολήν και διάκρισιν των εποχών του έτους, των ημερών και των ετών.»<br />
<br />
<br />
Με λίγα λόγια η θρησκεία για τον μέσο άνθρωπο είναι ανώτερη από τη φιλοσοφία διότι έχει όλες τις απαντήσεις. Η φιλοσοφία θέτει ερωτήματα τα οποία μένουν πολλές φορές αναπάντητα, αλλά η επιμονή σε αυτή την προσπάθεια έχει βοηθήσει την ανθρωπότητα να κάνει άλματα. Η θρησκεία έχει έτοιμες απαντήσεις για όλα, οπότε οι ερωτήσεις, οι απορίες και ο σκεπτικισμός αποτελούν χάσιμο χρόνου. Κάπου εδώ κοινωνικά γινόμαστε μάρτυρες και μιας συλλήβδην επιφοίτησης των μαζών. Με την ίδια ευκολία που η θρησκεία έχει απαντήσεις για όλα, εξ επιφοιτήσεως και ο μέσος πιστός έχει άποψη για όλα. Καταργώντας την πολυπλοκότητα του κόσμου, διασύροντας τον επιστημονικό λόγο, καταποντίζοντας τον ορθολογισμό. Κατ' επέκταση η πολιτική στην Κύπρο -αυτοί που τα ξέρουν όλα ψηφίζουν κιόλας- αποτελεί προέκταση του απλοϊκού θρησκευτικού δόγματος που διέπει τις ζωές των Κυπρίων ψηφοφόρων, μετατρέποντας τους πολιτικούς είτε σε αγίους είτε σε αιρετικούς. Η θρησκεία, εν ολίγοις, έχει καταντήσει ο θρασύτατα νωχελικός αλγόριθμος των αγραμμάτων, που βαριούνται να διαβάσουν, αρνούνται να μάθουν, αλλά εξ επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, ως συνεχιστές των 12 ψαράδων αποστόλων της Γαλιλαίας, τα ξέρουν όλα. Οπότε αφήστε τα παιδάκια του νηπιαγωγείου να αρχίσουν να μαθαίνουν κι αυτά!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4VOfKr2_wirCdd8cYPCJtP4_c3uIRmYymabeBGCFkUUMkHR6an4wKeQ0N0V1X0B8i8fqNuMTmLKB_TaH_KRWPvG2mECHTOPOL3PJXv61yY5vczyAJ86TrLcCI7ihasG7nsFwA6ZBARmA/s1600/paidia+kokkalo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4VOfKr2_wirCdd8cYPCJtP4_c3uIRmYymabeBGCFkUUMkHR6an4wKeQ0N0V1X0B8i8fqNuMTmLKB_TaH_KRWPvG2mECHTOPOL3PJXv61yY5vczyAJ86TrLcCI7ihasG7nsFwA6ZBARmA/s320/paidia+kokkalo.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2763765852444803075.post-84339012522538633382016-08-03T23:25:00.004-07:002016-08-03T23:25:23.868-07:00Αυτοί οι υπανάπτυκτοι οι Ελβετοί <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ποια είναι η διαφορά του Johann Schneider και του Bashar Hafez al-Assad; Θα απαντούσα ότι η μεγάλη διαφορά που έχουν μεταξύ τους είναι ότι ο ένας είναι για μας παντελώς άγνωστος, ενώ ο δεύτερος πολύ καλά γνωστός. Ο Johann Schneider είναι ο άγνωστος Πρόεδρος της Ελβετικής Ομοσπονδίας για το 2016. Είναι μέλος ενός επταμελούς συμβουλίου το οποίο εκλέγεται κάθε 4 χρόνια από την Ομοσπονδιακή Συνέλευση και προεδρεύει ως πρώτος υπουργός μεταξύ ίσων, εκπροσωπώντας το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών, στο πλαίσιο ενός συστήματος εκ περιτροπής προεδρίας. Είναι γερμανικής καταγωγής. Πέρυσι Πρόεδρος ήταν η κυρία Simonetta Sommaruga του κόμματος των Φιλελευθέρων, ιταλικής καταγωγής. Πρόπερσι ομοσπονδιακός Πρόεδρος ήταν ο κ. Didier Burkhalter του Λαϊκού Κόμματος, γαλλικής καταγωγής... και πάει λέγοντας. Βεβαίως στην Ελβετία κανένας δεν αυτοπροσδιορίζεται ως Γερμανός, Ιταλός ή Γάλλος ή Τσιγγάνος, παρότι ο καθένας μιλά τη γλώσσα του και κάμποσες άλλες. Όλοι είναι Ελβετοί, δηλαδή άνθρωποι που ξέχασαν τις μητέρες πατρίδες τους, την εθνική τους καταγωγή και το ηρωικό πνεύμα των προγόνων τους.<br />
<br />
Ο γνωστός<br />
<br />
Στη Συρία βέβαια όπου κυβερνά ο πολύ γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο Bashar Hafez al-Assad τα πολιτειακά πράγματα είναι πολύ πιο οικεία για μας εδώ στην Κύπρο. Ο κ. Άσαντ είναι Πρόεδρος της Συρίας όταν διαδέχθηκε τον πατέρα του Hafez al-Assad, στις 10 Ιουλίου 2000. Και βεβαίως έγιναν εκλογές, με τον Μπασάρ αλ-Άσαντ να παίρνει ποσοστά πάνω από 90% των ψηφοφόρων. Ο θρίαμβος με τα ίδια ποσοστά επαναλήφθηκε στις εκλογές του 2007. Ο μόνος ηγέτης στην ευρύτερη περιοχή που ξεπέρασε σε δημοφιλία τον κ. Άσαντ είναι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο οποίος στις εκλογές του 1968 εξελέγη με ποσοστό σχεδόν 97%. Ο κ. Άσαντ επενεξελέγη για τρίτη φορά Πρόεδρος της Συρίας το 2014 με ποσοστό κοντά στο 89%. Η μικρή πτώση των ποσοστών του είχε βέβαια κάποια ελαφρυντικά, αφού για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας είχε απέναντί του δυο ανθυποψηφίους. Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ, εκτός από Πρόεδρος της χώρας, είναι αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και γενικός γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος Μπάαθ. Περίπου κάτι σαν εθνάρχης, δηλαδή, για να χρησιμοποιούμε όρους πολιτικά αντιληπτούς στην Κύπρο. <br />
<br />
Ο άγνωστος<br />
<br />
Ο άγνωστος Johann Schneider της Ελβετίας δεν είναι εθνάρχης. Ο άνθρωπος, προφανώς γιατί είναι πολιτικά υπανάπτυκτος, είναι πολύ πιθανόν να μην κατανοεί τον όρο εθνάρχης και τον όρο έθνος, αφού οι όροι αυτοί στη χώρα του είναι αντικείμενο μόνον ιστορικής έρευνας. Απεναντίας προεδρεύει μιας χώρας η οποία για τα κυπριακά δεδομένα είναι ολίγον τι το «Χάνι του Πάντζιαρου», παρότι είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο. Εμείς ού περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα. Η Ελβετία, λοιπόν, είναι μια προβληματική χώρα που υποδιαιρείται διοικητικά σε 26 καντόνια και ημικαντόνια. Το καθένα από αυτά έχει δική του κυβέρνηση και μεγάλη αυτοδιοικητική και οικονομική αυτονομία. Αυτό έγινε για ιστορικούς λόγους, όταν τον 19ο αιώνα, αλλά και ενωρίτερα, οι κάτοικοι αυτής της περιοχής σφάζονταν ηρωικά μεταξύ τους, γιατί οι Γερμανόφωνοι, οι Γαλλόφωνοι και οι Ιταλόφωνοι φεουδάρχες διεκδικούσαν τον έλεγχο της περιοχής. Κήρρυσαν μάλιστα παράνομη τη θρησκεία των υπολοίπων στις δικές τους περιοχές. Όταν χόρτασαν αίμα και ξένες επιβουλές, τελικά ενηλικιώθηκαν πολιτικά, αφήνοντας κατά μέρος τις μητέρες πατρίδες. Σήμερα όλοι αυτοπροσδιορίζονται Ελβετοί και γι' αυτούς πατριωτισμός είναι η αγάπη προς την Ελβετία. Για να αντιληφθούμε πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι, όσο κι αν ψάξει κανείς δεν θα βρει κανέναν Ελβετό πολιτικό (είτε γαλλόφωνο, είτε γερμανόφωνο, είτε ιταλόφωνο) ο οποίος να έχει την τόλμη να βγει και να δηλώσει δημόσια ότι θα αυτοπυρποληθεί στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι ή στην πλατεία του Αγίου Στεφάνου στη Βιέννη ή στην Πιάτσα ντι Τρέβι στη Ρώμη επαναφέροντας το αίτημα για Ένωση με τις μητέρες πατρίδες. Οι εκλελεγμένοι αντιπρόσωποι των καντονίων σχηματίζουν το κεντρικό ομοσπονδιακό συμβούλιο, που ο πρόεδρός του είναι και Πρόεδρος της ομοσπονδιακής δημοκρατίας. Για φέτος είναι ο άγνωστος Johann Schneider. Στην Ελβετία οι μισοί κάτοικοι μιλούν γερμανικά, όμως στα νότια και νοτιοανατολικά μιλάνε ιταλικά και γαλλικά. Αναγνωρισμένη ως γλώσσα στην Ελβετία είναι και η γλώσσα των Τσιγγάνων. Τέλος η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι χριστιανοί, κυρίως Προτεστάντες (οι Γερμανόφωνοι) και Καθολικοί (Γάλλοι και Ιταλοί), αλλά στη χώρα ζουν πολλοί Εβραίοι και μουσουλμάνοι. Γύρω στο 15% του πληθυσμού δηλώνουν άθεοι και αγνωστικιστές. Στην Ελβετία λοιπόν, με βάση το κυπριακό πρότυπο, επικρατεί γλωσσική και θρησκευτική βαβυλωνία. Λογικά αναρωτιέται κανείς πώς επιβιώνουν!<br />
<br />
Ο στάνταρντ Άσαντ<br />
<br />
Στη Συρία του Μπασάρ αλ-Άσαντ τα πράγματα είναι στάνταρντ και τα καλαβαίνουμε πλήρως. Στη γείτονα χώρα επίσης υπάρχουν πολλές φυλές και θρησκείες. Το 90% είναι μουσουλμάνοι (εκ των οποίων 80% Σουνίτες, 8% Αλεβίτες, 2% Δρούζοι). Στη Συρία επίσης υπάρχουν και χριστιανοί, ορθόδοξοι και καθολικοί. Η χώρα θεωρείται από τις φτωχότερες στον κόσμο. Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ μέχρι πρόσφατα ήταν ο αδιαφιλονίκητος εθνάρχης. Παρότι Αλεβίτης, έχοντας πίσω του μια κοινότητα 8%, υποστηρίζεται από το 80% των αξιωματούχων του στρατού και το 90% των στρατηγών, οι οποίοι θεωρούνται προνομιούχοι. Μαζί του συντάσσονται επίσης πολλοί εύποροι επιχειρηματίες της Δαμασκού καθώς και οι χριστιανοί που φοβούνται την εγκαθίδρυση ισλαμικού κράτους σε ενδεχόμενη πτώση του. Ο Άσαντ, για την πλειοψηφία των Κυπρίων, δίνει σήμερα τη μάχη της εθνικής και πολιτικής ανεξαρτησίας της χώρας από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Εναντίον του βρίσκονται οι μετριοπαθείς Σουνίτες, οι ακραίοι ισλαμιστές που καθοδηγούνται από τον ISIS και την Αλ Κάιντα, ο Ισραήλ, η Τουρκία και οι ΗΠΑ που επιβουλεύονται την εθνική ανεξαρτησία της χώρας. Στο πλευρό του Άσαντ βρίσκεται η ορθόδοξη Ρωσία και η ορθόδοξη Κύπρος η οποία πρόσφατα, διά της επισκέψεως του Αρχιεπισκόπου Κύπρου στη Δαμασκό, εξέφρασε την αλληλεγγύη της. Ο Μακαριότατος έχει ένα λόγο παραπάνω να τον στηρίζει. Ο ίδιος εξελέγη στον θρόνο με το 8% των ψηφοφόρων, το ίδιο και ο Άσαντ. Στηρίζεται από το 8% των Αλεβιτών. Η ταύτιση της Κύπρου με τη Συρία βέβαια είναι διαχρονική. Πριν μερικά χρόνια, όταν η Συρία υφίστατο το αφόρητο εμπάργκο των δυτικών ιμπεριαλιστών, η Κύπρος επί προεδρίας Χριστόφια έδειξε για μια ακόμα φορά την αλληλεγγύη της, αποθηκεύοντας στο Μαρί 98 κοντέινερ με εκρηκτικά τα οποία είχαν κατάσχει οι Αμερικανοί στη Μεσόγειο. Κύπρος και Άσαντ μάλιστα μπορούν να περηφανεύονται γιατί τον θλιβερό εκείνο Ιούλιο του 2011 κατάφεραν να προκαλέσουν τη μεγαλύτερη συμβατική έκρηξη στον πλανήτη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφήνοντας μια χώρα για δύο μήνες χωρίς ρεύμα. Με λίγα λόγια συμπάσχουμε με τη Συρία διότι μας θυμίζει τους δικούς μας αγώνες πριν το 1974 εναντίον των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών μας. Η Συρία, βέβαια, μας ξεπέρασε. Σήμερα διαθέτει 6 εκατομμύρια πρόσφυγες. Εμείς είχαμε μόνο 160.000. <br />
<br />
Τα κοινά μας<br />
<br />
Με τον Άσαντ έχουμε και άλλα κοινά. Ο άνθρωπος τάσσεται εναντίον κάθε μορφής ομοσπονδίας στη χώρα του. Θέλει ενιαίο κράτος. Να στηρίζεται δηλαδή από μια θρησκευτική ομάδα και να εκλέγεται μέσα από τρύπιες κάλπες από το 90% του πληθυσμού. Οι υπόλοιπες θρησκευτικές ομάδες πρέπει να ακολουθούν τον μεγάλο ηγέτη, χωρίς να γίνεται λόγος για αυτονομία, ούτε καν σκέψη... για χωριστά δημαρχεία! Η Συρία είναι αλεβιτική και ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός. Η Συρία δεν ανήκει στον λαό της και «Άσαντ ο Δεύτερος ο αρχηγός!»<br />
Ενώ η κατακαημένη η Ελβετία; Να σημειώσω κάτι που ίσως λίγοι το γνωρίζουν. Πατέρας τού... μπερδεμένου ελβετικού μοντέλου και του αρχικού Συντάγματος την περίοδο 1813-14 είναι ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ο Κυπροκερκυραίος κόμης Καποδίστριας μετέβη στην περιοχή ως έκτακτος απεσταλμένος του Ρώσου Τσάρου. Τον Σεπτέμβριο του 1813, η Ελβετία είναι κατακερματισμένη. Η χώρα σπαράσσεται από πολιτικούς διχασμούς, από διαμάχες επιρροών, από εδαφικές διεκδικήσεις. Πρόκειται για μια πολύ οδυνηρή μεταβατική περίοδο, και η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή, ώστε η χώρα να βρίσκεται στο μεταίχμιο ενός εμφυλίου πολέμου. Αρκετά αργότερα ο Καποδίστριας που διετέλεσε υπουργός εξωτερικών του Τσάρου και ήταν επίσης ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, έγραψε σε μια επιστολή του: «Τα ζητήματα της Ελβετίας ολοκληρώθηκαν. Η Βουλή επικύρωσε τελικά το ομοσπονδιακό Σύνταγμα [...]. Ολοκληρώθηκε μια εξαιρετικά πολύπλοκη διαπραγμάτευση, με ατέλειωτες δυσκολίες και ταξίδια και γραπτά και δοκιμασίες και συντάγματα και σχέδια - αλλά δεν πειράζει. Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι με γέμισαν με στοργή και ειλικρινή εγκαρδιότητα. Η εμπιστοσύνη που μου έδειξαν με αποζημίωσε σε μεγάλο βαθμό για όλες μου τις προσπάθειες. Αν, στο μέλλον, θέλουν να είναι ευτυχισμένοι και να χαίρονται την ανεξαρτησία τους, εκτιμώ ότι δεν θα έχω χάσει ούτε τον χρόνο, ούτε τον κόπο μου». Ο Καποδίστριας, που ως γνωστόν δολοφονήθηκε από κάποιους ήρωες της ελληνικής επανάστασης στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 γιατί δεν πίστευε σε κάτι πατριώτες κατσαμπλιάδες Μαυρομιχαλαίους, αλλά στο ελληνικό κράτος, πρόλαβε να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης της Γενεύης το 1815 και, ένα χρόνο αργότερα, του καντονιού του Vaud. Η Γενεύη, από την πλευρά της, έδωσε το όνομά του σε μία από τις ωραιότερες όχθες της και μια αναμνηστική πλακέτα αναρτήθηκε στο σπίτι όπου διέμενε κατά το έτος 1820.<br />
<br />
Το ελβετικό μοντέλο<br />
<br />
Το ελβετικό μοντέλο, για να είμαστε ειλικρινείς, άρχισε σήμερα να φθίνει. Όπως και τα δημοκρατικά μοντέλα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μεσανατολικό μοντέλο με γιαταγάνια και μασέτες άρχισε να επηρεάζει δραστικά τον κόσμο, εμπεδώνοντας την πίστη σε κάποιους ότι η Ιστορία τελικά ανακυκλώνεται. Στην Ελβετία, στις τελευταίες εκλογές είχαμε άνοδο των εθνικιστών, το ίδιο στη Γαλλία, τη Βρετανία, την Ουγγαρία και την Ελλάδα. Ο φόβος του διαφορετικού αυτή την περίοδο απλώνεται παντού και απειλεί να σκοτώσει τη δημοκρατία. Η ιστορική αναλογία, όμως, είναι εκεί για να μας υπενθυμίζει τα αυτονόητα: ότι αυτό που γίνεται σήμερα στη Συρία δεν απέχει και πολύ από το παρελθόν της Κύπρου πριν το 1974 σε ό,τι αφορά κυρίως το επίπεδο δημοκρατίας. Το να δείχνουμε αλληλεγγύη προς τους Σύρους δεν είναι κακό, είναι προβληματική ωστόσο η κατανόηση που δείχνουμε σε ό,τι αφορά την πολιτική τους παθολογία. Αυτό καταδεικνύει ότι στην Κύπρο, και όχι μόνον, δεν μαθαίνουμε, δεν κοιτάμε μπροστά και ότι κινούμαστε με όρους παρελθοντικούς. Αν θέλουμε να δούμε μπροστά, πρέπει να παραδεχτούμε ότι μας περιμένουν δύσκολες μέρες και ότι πρέπει να κινηθούμε σε ένα πολύπλοκο πολιτικό περιβάλλον. Με όρους πλουραλισμού, ανοχής, ιστορικής ενσυναίσθησης και με απόλυτη πίστη στη δημοκρατία. Το μέλλον μας, δηλαδή, είναι η «υπανάπτυκτη» Ελβετία και κάτι παραπάνω. Στην Ελβετία κατάφεραν να συνυπάρξουν άνθρωποι διαφορετικών εθνών και γλωσσών. Κάθε ομοσπονδία, ωστόσο, είναι ξεχωριστή. Στην Κύπρο χρειαζόμαστε ένα ομοσπονδιακό μοντέλο που θα λαμβάνει υπ' όψιν τη συνύπαρξη διαφορετικών εθνοτήτων, διαφορετικών γλωσσών και διαφορετικών θρησκειών. Απαιτείται γι' αυτό να ξεπεράσουμε τον παρωχημένο μας εθνικισμό και να επανεφεύρουμε τον Διαφωτισμό. <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuadEk8D5sKSBO39HWPxmB-XU4TnYz0kWrK_NN1XcwAA604R8A6qufcfGMj6_yTwoTnztxWXOgEFzYE5WemTA9EB5ZaUdaIpZwmrXU8BWRXzBXXwvZlPuRh6iQ0XnAxIdu8PkQ-HRfZi8/s1600/kyproelbetonisi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuadEk8D5sKSBO39HWPxmB-XU4TnYz0kWrK_NN1XcwAA604R8A6qufcfGMj6_yTwoTnztxWXOgEFzYE5WemTA9EB5ZaUdaIpZwmrXU8BWRXzBXXwvZlPuRh6iQ0XnAxIdu8PkQ-HRfZi8/s320/kyproelbetonisi.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
ΣΦΑΙΡΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/09451684935657710615noreply@blogger.com0