Υποκρισία έναντι των μεταναστών

Η παλιά Λευκωσία ξημερώματα της Παρασκευής θύμιζε φρούριο. Η Αστυνομία, βάσει επιχειρησιακού σχεδίου, απέκλεισε περιμετρικά την παλιά πόλη «με την ανέγερση οδοφραγμάτων σε έξι κομβικά σημεία, ούτως ώστε να διασφαλιστεί η πλήρης αποτελεσματικότητα των ελέγχων, που διενεργήθηκαν στο πλαίσιο της επιχείρησης», σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση. Συνολικά, πέραν των 150 μεταναστών μεταφέρθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Λευκωσίας για εξακρίβωση στοιχείων, εκ των οποίων οι 48 συνελήφθησαν. Μεταξύ αυτών και μια μητέρα με τα δύο ανήλικά παιδιά της και μία εγκυμονούσα.Αυτό που δεν αναφέρεται στην αστυνομική ανακοίνωση, είναι ότι από την προηγουμένη η Αστυνομία είχε ειδοποιήσει όλα τα ΜΜΕ ενημέρωσης να παρακολουθήσουν την επιχείρηση. Έτσι, το βράδυ της Παρασκευής ολόκληρη η Κύπρος είχε την ευκαιρία, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, να απολαύσει την προσπάθεια της Αστυνομίας να καθαρίσει τον τόπο μας από τους ενοχλητικούς:Τους έδειξαν τα κανάλια μας, μαυριδερούς και βρόμικους, με σκυμμένα τα κεφάλια και τα χέρια δεμένα με χειροπέδες να συγκεντρώνονται στα πεζοδρόμια και να μπαίνουν στις κλούβες.
Ο μέσος Κύπριος πολίτης αντιμετώπισε το θέαμα μάλλον με ικανοποίηση, αφού στο υποσυνείδητό του ο μετανάστης είναι περίπου «εχθρός». Συνιστά πηγή εγκληματικότητας, η παρουσία του συντελεί στη δημιουργία γκέτο, ρίχνει τα μεροκάματα και δημιουργεί ανεργία μεταξύ των αυτοχθόνων. Σύμφωνα με βασικές αρχές της κοινωνιολογίας (Frustration aggression theory), το φαινόμενο αυτό είναι εξηγήσιμο σε κοινωνίες όπου οι μετανάστες εισέρχονται χωρίς σχέδιο, χωρίς προγραμματισμό και κυρίως υποδομή για την υποδοχή τους. Το πρόβλημα είναι ακόμα ευρύτερα ευρωπαϊκό, αφού μόλις πρόσφατα στην ΕΕ άρχισαν να γίνονται προσπάθειες αντιμετώπισης του προβλήματος, είτε με τη δημιουργία χάρτας δικαιωμάτων των μεταναστών, είτε με μέτρα ελέγχου των ευρωπαϊκών συνόρων, όπως το FRONTEX.
Πριν από μερικά χρόνια, η μικρή ροή μεταναστών στην Ευρώπη επέτρεπε έως και πολιτικές έμπλεες ρομαντισμού στην αντιμετώπισή του (π.χ. πολυπολιτισμός). Το φαινόμενο βέβαια σήμερα (πέρυσι εισήλθαν παράνομα στην ΕΕ γύρω στις 200.000 άτομα) παίρνει διαστάσεις και κυρίως χρωματική εκδοχή. Η Ιταλία δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση με την άφιξη 36.000 λαθρομεταναστών το 2008, αλλά και η Ελλάδα, η οποία δέχτηκε περισσότερους από 15.000 παράνομους μετανάστες την περασμένη χρονιά (αύξηση 400% σε σχέση με το 2007). Στην Ιταλία βυθίζονται τα πλοιάρια που μεταφέρουν μαύρους μετανάστες από την Αφρική, στην Ελλάδα αντιθέτως, το 1 εκατ. λευκοί Αλβανοί –παρά τα παράπονα του Καρατζαφέρη- αντιμετωπίζονται ως εμπλουτισμός του πληθυσμού, αφού η δεύτερη γενιά αυτών των Αλβανών, όπως παλιότερα οι Αρβανίτες και οι Βλάχοι, σίγουρα μέσω της εκπαίδευσης θα εξελληνισθούν και θα λειτουργήσουν ως αντίδοτο στην υπογεννητικότητα.
Στην Κύπρο, επίσης, ελάχιστοι διαμαρτύρονται για τους Ουκρανούς, τους Μολδαβούς, τους Ρώσους που κατακλύζουν την κοινωνία μας. Εάν περιδιαβάσει μάλιστα κανείς τις τάξεις των δημόσιων σχολείων της Λευκωσίας και διαβάσει τους καταλόγους των μαθητών, μετ’ εκπλήξεως θα διαπιστώσει ότι τα ξένα ονόματα, σλάβικων κυρίως καταβολών, πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρόνο.
Το πρόβλημα στην Κύπρο, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη έχει να κάνει με τους μαυριδερούς περισσότερο παρά με τους καυκάσιους μετανάστες, που εν δυνάμει μπορούν να ενσωματωθούν στην κοινωνία μας, συμβάλλοντας έτσι στην ψευδαίσθηση της εθνικής καθαρότητας. Αυτό είναι ρατσισμός και τον αποτύπωσαν τα κανάλια τα ξημερώματα της Παρασκευής στα πεζοδρόμια της Πλατείας Ελευθερίας!

Υποκρισία

Η υποκρισία γύρω από το φαινόμενο των μεταναστών επιβάλλεται από οικονομικούς λόγους. Στην Ελλάδα π.χ., 1.100.000-1.200.000 άτομα που αποτελούν τον αριθμό των νόμιμων και παράνομων μεταναστών, συμβάλλουν κατά 20% στη διαμόρφωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της χώρας. Εάν αυτοί εγκαταλείψουν τη χώρα, σίγουρα το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων θα πέσει κατακόρυφα, αφού θα επηρεαστεί σημαντικά, τόσο η γεωργική παραγωγή, όσο και ο τομέας της βαριάς βιομηχανίας, όπου αυτοί οι άνθρωποι εργοδοτούνται.Στην Κύπρο υπάρχουν γύρω στις 200.000 μετανάστες, εκ των οποίων μόνο οι 80.000 είναι νόμιμοι. Ας κοιτάξει κανείς γύρω του κι ας δει τι εργασίες κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Ενδιαφέρεται κανείς Κύπριος να αναλάβει αυτού του είδους την απασχόληση; Αν φύγουν, λοιπόν, ποιοι θα καθαρίζουν τα σπίτια μας, ποιοι θα εκτελούν τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ποιος γενικά ενδιαφέρεται να εργάζεται με 400-700 ευρώ το μήνα και να του βγαίνει κυριολεκτικά το λάδι;

Η ξενοφοβία

Είναι λογικό στην Κύπρο με τις 200.000 μετανάστες να υπάρχουν και μερικές εκατοντάδες οι οποίοι δεν συμπεριφέρονται σωστά και οι οποίοι ρέπουν προς την εγκληματικότητα. Κυνικά ομιλούντες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ωστόσο, οι μετανάστες συμβάλλουν στο να γινόμαστε πιο πλούσιοι και πιο άνετοι με τη ζωή μας. Ακόμα όμως κι αυτοί που συμπεριφέρονται παραβατικά έχουν δικαιολογίες:
Ποιος π.χ. δημιουργεί το γκέτο της παλιάς Λευκωσίας; Η απάντηση είναι απλή.
Το δημιουργούν οι Λευκωσίατες ιδιοκτήτες των παλιών σπιτιών της πόλης. Οι οποίοι μπορούν να επιδιορθώσουν τα σπίτια με κρατική επιχορήγηση και ευνοϊκά δάνεια, αλλά δεν το κάνουν. Προτιμούν να ενοικιάζουν το χαλαμάντουρό τους σε 10 Πακιστανούς προς 200 ευρώ το άτομο. Αντίθετα, εάν επιδιορθώσουν τα σπίτια τους, και θα χρωστούν στις τράπεζες και δεν θα μπορούν να πάρουν περισσότερα από 800 ευρώ από μια κυπριακή οικογένεια; Ποια είναι η πολιτική της Κυβέρνησης στη μαζική εισροή μεταναστών στην Κύπρο; Έχουμε χώρο υποδοχής; Οι αιτήσεις για άσυλο εξετάζονται γρήγορα; Κι αν εξετασθούν, η Αστυνομία κάνει το έργο της ορθά; Πέρυσι είχαμε εξετάσει και απορρίψει 8.000 αιτήσεις για παροχή ασύλου, αλλά η κυπριακή Αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει και να απελάσει τις 6.000 από αυτούς. Πού κρύβονται αυτοί οι άνθρωποι και τι κάνουν για να ζήσουν;
Οι αδυναμίες της μεταναστευτικής πολιτικής με τη συνδρομή της απουσίας ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, εμποδίζουν την ολοκληρωμένη επίτευξη των αναγκαίων στόχων, που πρέπει να είναι: νομιμοποίηση, κοινωνική ένταξη, κυπριακή υπηκοότητα στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Κύπρο, αποτελεσματικός έλεγχος των συνόρων, αποτελεσματικός έλεγχος της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Το αποτέλεσμα είναι αντί η μετανάστευση να αντιμετωπίζεται ως «θετική πρόκληση», να επιδιώκεται να αντιμετωπισθεί, εκτός πολιτικής, ως «αρνητική απειλή» με ξενοφοβικά και ρατσιστικά σύνδρομα, ελαχιστοποιώντας τη σοβαρότητα και τη σημαντικότητα ενός ευρωπαϊκού ζητήματος με ανθρωπιστικές, πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές διαστάσεις.