|
 Αν κρατούσα στα χέρια μου ένα μαγικό ραβδί θα μπορούσα να λύσω το Κυπριακό σε μερικά λεπτά. Θα έριχνα πάνω από την Κύπρο μια μαγική χρυσόσκονη και θα μας έκανα όλους αγγελάκια. Οι Τούρκοι στρατιώτες κρατώντας πολύχρωμες σημαίες θα μας αποχαιρετούσαν από το λιμάνι της Κερύνειας, ενώ οι κύριοι Ακιντζί, Ταλάτ και ο φίλος μου ο Οζντίλ Ναμί θα τραγουδούσαν την Τηλλυρκώτισσα. Τα ελληνικά στρατεύματα θα έφευγαν από το λιμάνι της Λεμεσού, με τον Νίκο Αναστασιάδη και τη χορωδία του Συνδέσμου Αγωνιστών να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο. Οι Εγγλέζοι θα φόρτωναν τους θυρεούς, τους πομπούς και τα χημικά που μας ψεκάζουν για να επιστρέψουν στη Βρετανία. Την ίδια στιγμή 155.000 Ελληνοκύπριοι θα έμπαιναν στα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία για να επιστρέψουν στους τόπους τους. Άλλοι 60.000 Τουρκοκύπριοι θα ξεκινούσαν το ταξίδι της επιστροφής στον νότο. Αυτή την εικόνα την έχουν στο μυαλό τους ακόμα πολλοί Ε/Κ φίλοι μου: «Ο καθένας έσσω του κουμπάρε. Δεν γίνεται διαφορετικά». Το πέρασμα του χρόνου βέβαια καμιά φορά κάνει και τα μαγικά ραβδάκια να σηκώνουν τα χέρια ψηλά! Ο φίλος μου ο Σωτήρης, παρότι κατάγεται από τη Ζώδια, θεωρεί ότι είναι Λεμεσιανός. Ο Αχμέτ, η οικογένεια του οποίου φτάνει από την Πάφο, θεωρεί ότι είναι Κερυνειώτης, γιατί εκεί γεννήθηκε. Πατρίδα μας είναι τα πρώτα πέντε χρόνια της παιδικής μας ηλικίας, λένε κάποιοι ψυχολόγοι. Το βίωσα τραγικά και με τον ίδιο τον γιο μου. «Είμαι Στροβολιώτης», λέει με μια περηφάνεια που με αναστατώνει. «Είσαι Λεμεσιανός», του απαντώ, και χαμογελά ειρωνικά. Μια πολύ σοφή λαϊκή παροιμία της Κύπρου λέει «ο άδρωπος εν ο τόπος – ο τόπος εν γέρημος». Κάποιοι χρησιμοποιούν αυτή την παροιμία για να καταδείξουν την αγωνιστικότητά τους στο Κυπριακό. Ψελλίζουν ακόμα περήφανα τους συγκλονιστικούς στίχους του Μόντη: «Χρόνια σκλαβκιές ατέλειωτες Τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους Εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους.» Μόνο που ξεχνούν κάτι πολύ ουσιαστικό. Ότι αυτή η διαπίστωση ίσχυε μεν για χιλιάδες χρόνια, σταμάτησε όμως να ισχύει το 1974. Και οι Ε/Κ και οι Τ/Κ άφησαν πίσω τους και τις τερατσιές και τις ελιές τους. Τους χώρισε η απληστία, η ανοησία, ο φανατισμός. Τους χωρίζει αίμα αθώων, οπότε η γενιά τους είναι καταραμένη. Να ευχόμαστε να λυτρωθούν εκ της κατάρας του μίσους τα παιδιά μας. Η μοναδικότητα Κάποιοι συμπατριώτες μας προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους και τους άλλους ότι η κατάσταση που επικρατεί στην Κύπρο είναι παγκόσμια πρωτοτυπία και καινοφανές παράδοξο. Θεωρούν ότι απ’ όλο τον κόσμο μόνο στην Κύπρο παραβιάστηκαν ανθρώπινα δικαιώματα. Στην πραγματικότητα ο κόσμος όλος οικοδομήθηκε πάνω στην πέτρα της αδικίας την οποία στηρίζει μονίμως η ανοησία του ανθρώπινου είδους.
Τριάντα εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Το παρήγορο είναι ότι εδώ και 3,8 εκατομμύρια χρόνια το ανθρώπινο είδος βελτιώνεται, αν και κάποιοι το αμφισβητούν. Αργά, βασανιστικά, μέσα από πισωγυρίσματα, αλλά κάποιοι τουλάχιστον μαθαίνουν. Αυτό το μάθημα είναι η μόνη παρακαταθήκη του ανθρώπου προς άνθρωπο. Τίποτε άλλο δεν μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας. Αν κάτι μάθαμε, οι επόμενοι από μας γίνονται καλύτεροι. Αν δεν μάθαμε τίποτα, οι επίγονοί μας θα συνεχίσουν να λένε τα ίδια και τα ίδια σαν πιθηκάκια.Εκατομμύρια άνθρωποι ξεσπιτώθηκαν στους πολέμους της Καμποτίας και του Βιετνάμ στις δεκαετίες του 50-60. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του 1990 είχε επίσης εκατομμύρια μετακινήσεις πληθυσμών. Μόνο από την Κράινα προσφυγοποιήθηκαν βιαίως 200.000 Σέρβοι σε μερικές μέρες. Σήμερα από τις εμπόλεμες ζώνες του Ιράκ και της Συρίας έχουμε γύρω στα 6 εκατομμύρια νέους πρόσφυγες που αναζητούν κατοικία δίπλα από τα σπίτια των πρώην Κυπρίων προσφύγων. Η Κύπρος δυστυχώς είναι γεμάτη από περήφανα πιθηκάκια. Τα οποία περηφανεύονται ότι δεν αλλάζουν, ότι δεν εξελίσσονται, ότι παραμένουν αμετακίνητα. Αμετακίνητος νομίζουν ότι παραμένει και ο υπόλοιπος κόσμος: Η Τουρκία είναι εχθρός και δεν αλλάζει. Η Ελλάδα είναι η καλή μητέρα. Το Ισραήλ είναι σύμμαχος. Η Ρωσία είναι προστάτης των Ορθοδόξων, η Ευρώπη είναι εξάρτημα των Αμερικανών. Οι Αμερικανοί είναι οι κακοί. Οι Εγγλέζοι οι ύπουλοι. Εξάλλου όλα τα έχει προβλέψει ο όσιος Παΐσιος και οι λοιποί άγιοι, τα συναξάρια των οποίων, καθώς και τις εικονίτσες, μοιράζει κάθε Κυριακή ο «Φιλελεύθερος». Το τελικό κτύπημα μού το έδωσε μια καθηγήτρια Φιλολογίας η οποία είναι επιφορτισμένη με τη διδασκαλία της κριτικής σκέψης στα παιδιά μας. Με πλησίασε με ένα ύφος θριάμβου στο όμορφο πρόσωπό της και με αποτέλειωσε: «Έμαθες ότι οι Αμερικανοί δημιούργησαν επιτροπή εμπειρογνωμόνων για να μελετήσουν τις προφητείες του γέροντα Παϊσίου; Ό,τι έχει πει μέχρι στιγμής έχει βγει»! Εν κατακλείδι, η μαγική χρυσόσκονη και το ραβδάκι δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα. Προφανώς επειδή μας ψεκάζουν οι Εγγλέζοι, όπως λέει και ο Γιώργος Περδίκης. Ας το επαναλάβω: Μια πολύ σοφή λαϊκή παροιμία της Κύπρου λέει «ο άδρωπος εν ο τόπος». Η ρήση ενέχει μια υπόγεια προϋπόθεση. Για να υπάρξει ο τόπος χρειάζεται να γίνουμε σωστοί «αδρώποι». Οι χαμένες γενιές μας, στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι το λίπασμα γι’ αυτές που έρχονται. Ναι, αυτός ο τόπος μπορεί να επανενωθεί γιατί είναι τόσο μικρός που είναι γελοίο να παραμείνει διαιρεμένος. Το πιστεύω ακράδαντα. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει αύριο, επειδή μπορεί να υπογράψουμε μια συμφωνία. Θα γίνει όταν οι άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο γίνουν καλύτεροι. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου