Κύριε Μποζκίρ, ουδεμία διαφωνία

Τα πράγματα στο Κυπριακό φαινομενικά δεν πάνε καλά. Ίσως και κάποιοι να θέλουν να μην πάνε καλά αυτή τη δύσκολη περίοδο των βουλευτικών εκλογών. Σκεφτείτε αυτή την τραγική αντίφαση η οποία χαρακτηρίζει το σχιζοφρενικό τοπίο της χώρας μας.

• Αυτοί που λένε ότι θέλουν λύση στο Κυπριακό (δηλαδή ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ) δεν θέλουν να υπάρξουν εξελίξεις αυτή την περίοδο στο εθνικό μας θέμα.

• Αυτοί που δεν θέλουν λύση στο Κυπριακό στη βάση της ομοσπονδίας θέλουν εξελίξεις στο Κυπριακό για να μπορούν ξαφνικά να αποκτήσουν εν πρώτοις λόγο και στο βάθος λόγο ύπαρξης.

Οι θέσεις αυτές αντανακλούν τα σοβαρά προβλήματα πολυσυλλεκτικότητας αλλά και τάσεων στα δύο μεγάλα κόμματα. Αν δεν υπάρχουν εξελίξεις, τότε τα μικρά κόμματα δεν νομιμοποιούνται να εγείρουν το θέμα, οπότε η βάση των δύο μεγάλων κομμάτων δεν αναστατώνεται. Απλώς πολώνεται μέσα από μια καθημερινή ψευδομαχία για την οικονομία. Από την άλλη, οι μικροί θέλουν τις εξελίξεις για να βομβαρδίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ τους αντιπάλους τους ως κόμματα «μειωμένων εθνικών αντιστάσεων», ως κόμματα που οδηγούν τη χώρα σε ξεπούλημα.

Με βάση τα πιο πάνω, το κάθε ένα κόμμα από μόνο του είναι ένα νούμερο και όλοι μαζί απαρτίζουν το τεράστιο κυπριακό τσίρκο. Το οποίο παράγει επί καθημερινής βάσεως κλαυσίγελο. Το κλάμα είναι γι’ αυτούς που γνωρίζουν πού οδηγείται η χώρα μας. Το γέλιο αφορά αυτούς που νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα.

Κι όμως

Ομολογουμένως η περίοδος για το Κυπριακό είναι φοβερά δύσκολη. Στην Κύπρο βρίσκεται κάτω από την ανυπόφορη προεκλογική επικαιρότητα των σκουπιδιών, διεθνώς επηρεάζεται από το τεράστιο κύμα προσφύγων στην Ευρώπη, από τα προβλήματα επικράτησης του Ταγίπ Ερντογάν στο εσωτερικό μέτωπο της χώρας του, από τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και, ακόμα, από τον ενεργειακό σχεδιασμό της εξόρυξης υδρογονανθράκων στη Λεβαντίνη. Εν ολίγοις, υπάρχουν κίνδυνοι και ευκαιρίες, οπότε αυτό που έχουμε ανάγκη αυτήν την περίοδο είναι μια κυπριακή ηγεσία (και εννοώ Ε/Κ και Τ/Κ), η οποία επιτέλους να εργαστεί για το μέλλον αυτής της χώρας.

Τα πράγματα στο Κυπριακό δεν πάνε καθόλου άσχημα, αφού οι δύο διαπραγματευτές, Μαυρογιάννης και Ναμί, αργά αλλά σταθερά προχωρούν και εξαντλούν κάθε δυνατότητα συζήτησης σε όλα τα κεφάλαια.
Αν βέβαια ο Ανδρέας Μαυρογιάννης εκλεγεί στην προεδρία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ίσως επέλθει σοβαρή επιβράδυνση. Γι’ αυτό οι ηγέτες στους δύο μήνες που απομένουν οφείλουν να εργαστούν σκληρά -έστω και παρασκηνιακά- για να μπορέσουν να ζωντανέψουν το μομέντουμ μετά τις βουλευτικές εκλογές. Με την ευχή πάντα ότι δεν θα βυθιστεί σε νέο προεκλογικό αγώνα και η τ/κ κοινότητα.

Τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το μικρό διάστημα που απομένει βαρύνει τους Νίκο Αναστασιάδη και Μουσταφά Ακιντζί. Οι οποίοι πρέπει να εργαστούν σκληρότερα. Οι οποίοι πρέπει να δείξουν αφοσίωση και να ακολουθήσουν κατά πόδας τους τεχνοκράτες τους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των συνομιλιών αυτή τη στιγμή είναι η αδυναμία των δύο ηγετών να παράσχουν στις τεχνοκρατικές τους ομάδες τις απαραίτητες εκείνες πολιτικές αποφάσεις για να μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματα που μπορούν να επιλυθούν.

Trade offs

Στο τέλος θα παραμείνουν τα 4-5 εκείνα θέματα στα οποία τεχνοκρατικά δεν μπορεί να δοθεί λύση. Εκεί οι δύο ηγέτες στην παρουσία και των εγγυητριών χωρών θα πρέπει να πάρουν κάποιες δύσκολες αποφάσεις. Το πάρε-δώσε μπορεί να μην είναι πάντα δίκαιο, αλλά είναι λειτουργικό υπό έναν όρο: ότι κανείς δεν θα βγει απολύτως χαμένος ή απολύτως κερδισμένος.

Αν οι δύο ηγέτες τα βρουν στη λεγόμενη κυπριακή πτυχή του Κυπριακού, τότε και η Τουρκία θα βρεθεί κι αυτή προ των ευθυνών της να αποφασίσει. Ακούσαμε προχθές τον υπουργό Ευρώπης της Τουρκίας να δηλώνει ότι ο πιο σύντομος και συμφέρων δρόμος για να μεταφερθεί φυσικό αέριο από τη Λεβαντίνη στην Ευρώπη είναι μέσω Τουρκίας. «Κύριε Μποζκίρ, ουδεμία διαφωνία». Μόνο που το αέριο δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει στα παράλια της Τουρκίας αν δεν έχει τη θετική ψήφο και των Τουρκοκυπρίων. Και για να εκφράσουν τη θετική τους ψήφο οι Τουρκοκύπριοι χρειάζεται λύση στο Κυπριακό και συμμετοχή τους στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων της Κυπριακής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Αν αφεθούν να πάρουν μόνοι τους τις αποφάσεις οι Ελληνοκύπριοι, μάλλον το φυσικό αέριο της Λεβαντίνης θα ακολουθήσει άλλη οδό. Και θα έχουν απόλυτο δίκαιο στην απόφασή τους αυτή.