Το έξυπνο άλμα του Μουσταφά Ακιντζί

Αν κάτι ξεκαθάρισε την Παρασκευή με την ολοκλήρωση του θερινού κύκλου των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό, είναι ότι δεν βρισκόμαστε πολύ κοντά στην παρουσίαση ενός συνολικού περιγράμματος λύσης. Την ίδια στιγμή ωστόσο, και μέσα από τη συνολική ανασκόπηση των θέσεων των δύο πλευρών στην παρουσία του Έσπεν Μπαρθ Άιντε, έγιναν ξεκάθαρες οι στοχεύσεις των δύο πλευρών. Στοχεύσεις λογικές, που έγιναν εφικτές λόγω της υπέρβασης που είναι διατεθειμένοι να κάνουν οι κύριοι Αναστασιάδης και Ακιντζί, οι οποίες -τουλάχιστον από πλευράς Ηνωμένων Εθνών- οδηγούν άνευ απροόπτου στο ασφαλές συμπέρασμα ότι εντός του φθινοπώρου οι δύο πλευρές θα είναι σε θέση να δώσουν στον λαό τη μεγάλη εικόνα.

Οι στοχεύσεις

• Από ε/κ πλευράς, η βαρύτητα δίνεται στο περιουσιακό σε συνδυασμό με το εδαφικό. Ο πολιτικός αλγόριθμος είναι σαφής. Όσο περισσότερο διασφαλίζεται το δικαίωμα του ιδιοκτήτη στο περιουσιακό τόσο λιγότερη σημασία αποκτούν οι χάρτες και το εδαφικό. Όσο μεγαλύτεροι είναι οι περιορισμοί στο δικαίωμα του ιδιοκτήτη έναντι του χρήστη στην τ/κ συνιστώσα πολιτεία τόσο μεγαλώνουν οι απαιτήσεις στο εδαφικό.
• Από τ/κ πλευράς, το μεγάλο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη διασφάλιση της πολιτικής ισότητας καθώς και στα θέματα ασφαλείας των Τ/Κ μετά τη λύση. Οι Τ/Κ θεωρούν αναγκαία προϋπόθεση της διασφάλισης της πολιτικής τους ισότητας την εκ περιτροπής προεδρία, ενώ στο πλαίσιο της συζήτησης για την ασφάλεια αναγκαστικά τίθεται και το θέμα των εγγυήσεων της Τουρκίας.

Το άλμα του Ακιντζί

Το μεγάλο -ίσως και το εξυπνότερο- άλμα στη διαμόρφωση εξαιρετικού κλίματος στις συνομιλίες έγινε στο πλαίσιο της τελευταίας συνάντησης Αναστασιάδη - Ακιντζί. Εκεί, η τ/κ πλευρά ξεκαθάρισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και δέχθηκε να καταγραφεί ως αρχή η θέση ότι τα κριτήρια στην επίλυση του περιουσιακού θα καθορίζονται μέσα από τις δύο αποφάσεις του ΕΔΑΔ, δηλαδή τις αποφάσεις στις υποθέσεις Τιτίνας Λοϊζίδου και Δημόπουλου. Η λογική αυτή εξεφράσθη καθαρά μέσα από τη δήλωση του Έσπεν Μπαρθ Άιντε στις 27 Ιουλίου. Τι έλεγε αυτή η τοποθέτηση; Ότι το δικαίωμα του ιδιοκτήτη γης (Ε/Κ ή Τ/Κ) σε ολόκληρη την Κύπρο δεν αφαιρείται. Την ίδια στιγμή, κάποιοι χρήστες περιουσιών σε ολόκληρη την Κύπρο (Ε/Κ ή Τ/Κ) έχουν δικαιώματα τα οποία όμως θα ρυθμιστούν μέσα από κριτήρια που θα συμφωνηθούν και θα δοθούν ως κατευθυντήριες γραμμές στην υπό σύσταση επιτροπή περιουσιών, η οποία θα επιληφθεί των θεμάτων περιουσιακού.

Τι σημαίνει στην πράξη αυτή η συμφωνία;

• Ότι όλοι οι ιδιοκτήτες γης, Ε/Κ και Τ/Κ, αμέσως μετά την υπογραφή της λύσης ανακτούν το δικαίωμα της περιουσίας τους, την οποία με βάση τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ δικαιούνται να επανακτήσουν, να ανταλλάξουν ή να πωλήσουν έναντι αποζημίωσης σε τρέχουσες τιμές.
• Ότι η τ/κ πλευρά αναγνωρίζει τα δεδομένα του Κτηματολογίου της Κυπριακής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε από κοινού το 1960. Η τ/κ πλευρά σέβεται απόλυτα τα δεδομένα μέχρι το 1964, όταν αποχώρησαν οι Τ/Κ, και εκ των πραγμάτων αποδέχεται τα δεδομένα μέχρι και το 1974, διότι οι ίδιοι οι Τ/Κ ζούσαν μεν στην πλειονότητά τους σε θύλακες, αλλά και τότε είχαν αποτελεσματικό έλεγχο επί της περιουσίας τους.
• Ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας που εξέδωσε και μοίρασε ο Ραούφ Ντενκτάς στους Τ/Κ στον βορρά δεν θα βρίσκονται σε ισχύ, αλλά θα επανεκδοθούν με βάση τα κριτήρια που θα κατατεθούν στο περιουσιακό από την ομοσπονδιακή επιτροπή περιουσιών, με σεβασμό στη βούληση των Τ/Κ, ότι επιθυμούν να ζήσουν στο συνιστών τ/κ κρατίδιο αποτελώντας την πλειοψηφία, σύμφωνα με τη συμφωνία Μακαρίου -Ντενκτάς το 1977.

Γιατί αποτελεί άλμα αυτή η κίνηση εκ μέρους του Μουσταφά Ακιντζί, κίνηση η οποία έγινε με τη συγκατάθεση και της Τουρκίας;

• Κατ' αρχάς, είναι κίνηση-δείγμα δικαιοσύνης και σεβασμού των αποφάσεων των ευρωπαϊκών δικαστηρίων που αποφάνθηκαν κατά κόρον (ακόμα και στην απόφαση Δημόπουλος) υπέρ της προστασίας της ατομικής ιδιοκτησίας. Το δικαίωμα στον ιδιοκτήτη σε ό,τι αφορά τους Ε/Κ διασφαλίζεται κατά τρόπο απόλυτο σε ό,τι αφορά τα εδάφη που θα επιστραφούν υπό ε/κ διοίκηση αλλά και στις περιοχές με ειδικό καθεστώς που συζητούνται (βλέπε σελ. 3).
• Το θέμα που απομένει να ξεκαθαριστεί αφορά (πρακτικά ομιλούντες) τις ε/κ περιουσίες στην τ/κ συνιστώσα πολιτεία, αν και, βεβαίως ό,τι κι αν αποφασισθεί θα αφορά όλους τους Ε/Κ και Τ/Κ ιδιοκτήτες και χρήστες σε ολόκληρη την Κύπρο. Επειδή απευθυνόμαστε όμως κυρίως σε ε/κ ακροατήριο, σημειώνουμε ότι σε αυτό το 25-28% που θα αποφασιστεί ότι θα είναι υπό τ/κ διοίκηση δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο στο περιουσιακό. Η ε/κ πλευρά επιμένει ότι θα πρέπει να είναι ο ιδιοκτήτης, ενώ η τ/κ πλευρά, επικαλούμενη την απόφαση Δημόπουλος, επιμένει ότι θα πρέπει να είναι ο χρήστης. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο συνεχίζεται η συζήτηση των κριτηρίων στο περιουσιακό, τα οποία πιστεύεται ότι εν πολλοίς θα δώσουν λύση στη διαφορά προσέγγισης. Μέχρι στιγμής έχει ξεκαθαρίσει ότι αν ο Ε/Κ ιδιοκτήτης ζητήσει ανταλλαγή ή αποζημίωση, τότε το αίτημά του θα ικανοποιηθεί άμεσα. Αν επιλέξει επανεγκατάσταση, τότε το αίτημά του πρέπει να περάσει μέσα από τα κριτήρια που θα έχει ενώπιόν της η Επιτροπή Περιουσιών. Υπό αυτές τις συνθήκες, εάν δηλαδή επιμένει σε επιστροφή της περιουσίας του, το αίτημά του μπορεί και να απορριφθεί λόγω κριτηρίων (π.χ. στο κτήμα του έγινε δρόμος, κτίστηκε νοσοκομείο, σχολείο, ή επ' αυτού έγινε επένδυση μεγαλύτερη από την αξία της γης του). Ένα πιο δύσκολο θέμα αφορά σπίτια ή ακίνητα που χρησιμοποιούν Τ/Κ οι οποίοι έχουν μετακινηθεί από τον νότο το 1975 και οι οποίοι δεν θέλουν να επιστρέψουν στην Πάφο ή τη Λεμεσό. Κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει τους εν λόγω Τ/Κ να επιστρέψουν στις προ του 1974 περιουσίες τους, διότι αυτό αποφάνθηκε και η απόφαση Δημόπουλος - και η οποία, εν ολίγοις, λέει ότι υπάρχουν τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη, αλλά εάν ένας χρήστης έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα σπίτι τότε αποκτά δικαιώματα. Η Δημόπουλος επίσης λέει ότι δεν παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα του ιδιοκτήτη εάν δεν μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του, φθάνει να του δοθούν άλλες ικανοποιητικές θεραπείες, όπως είναι η αποζημίωση και η ανταλλαγή. Η υπόθεση Δημόπουλος ήταν πιλοτική και σαφώς κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι εκδόθηκε προ της λύσης, αφορούσε θεραπείες προ της λύσης, αλλά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αυτά έχουν πρακτικά λίγη σημασία, εάν πρέπει να εξευρεθεί λύση. Εξάλλου, ποιος Ε/Κ πολιτικός, εάν αντιστρέψουμε την κατάσταση, θα τολμούσε να ζητήσει από τους χιλιάδες Ε/Κ που ζουν σε δικά τους σπίτια, είτε σε συνοικισμούς είτε σε συνοικισμούς αυτοστέγασης, να τα εγκαταλείψουν διότι η περιουσία τους ανήκει στον Τ/Κ ιδιοκτήτη, ο οποίος έχει τον πρώτο λόγο;!
• Το πιο σημαντικό εξάλλου βήμα στην απόφαση του Μουσταφά Ακιντζί είναι η επικοινωνιακή διαχείριση του περιουσιακού και όχι τόσο η ουσία. Πρόκειται για μια κίνηση, από άποψη τακτικής, έξυπνη, διότι απελευθερώνει (κυρίως τον μέσο Ε/Κ) από τη μέγκενη της προπαγάνδας ότι η διζωνική ομοσπονδία είναι μια ρατσιστική λύση, επειδή διαχωρίζει εθνοτικά τις δύο κοινότητες. Αυτό που καταγράφηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων επιτρέπει στον κάθε Ε/Κ και στον κάθε Τ/Κ ιδιοκτήτη περιουσίας να αναλάβει ατομικά την ευθύνη διευθέτησης της περιουσίας του μέσα από συμφωνημένα κριτήρια. Αν όλοι οι Τ/Κ αποφασίσουν ότι δεν θέλουν τις περιουσίες τους στον νότο και ότι θέλουν να τις ανταλλάξουν ή να τις πωλήσουν, τότε ναι, η νότια ε/κ συνιστώσα πολιτεία θα κατοικείται μόνο από Ε/Κ. Ισχύει βεβαίως και το αντίθετο. Αν όλοι οι Ε/Κ πρόσφυγες δεν θέλουν να ζήσουν στην τ/κ συνιστώσα πολιτεία και αν θέλουν να αποζημιωθούν ή να ανταλλάξουν τις περιουσίες τους, τότε ναι, η βόρεια Κύπρος θα κατοικείται αμιγώς από Τ/Κ.

Ο Ραούφ Ντενκτάς αρχικά, και ο Ντερβίς Έρογλου στη συνέχεια, επέμεναν κατά τις διαπραγματεύσεις να συμφωνηθούν δύο καθαρές περιοχές, παραγνωρίζοντας τα δικαιώματα των ιδιοκτητών. Έσπευδαν μάλιστα να ερμηνεύσουν τη διζωνική ως συμφωνία που προνοούσε ότι σε κάθε συνιστώσα πολιτεία η κάθε εθνοτική πλευρά θα έχει πλειοψηφία πληθυσμού και εδάφους. Η ποιοτική διαφορά που προκύπτει σήμερα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι ότι αυτό, αν γίνει, θα γίνει με τη βούληση του κάθε Κυπρίου και όχι κατόπιν εξαναγκασμού τον οποίο επέβαλλε η λογική Ντενκτάς διά της υποχρεωτικής ανταλλαγής γης. Αν κρίνουμε από τις δεκάδες δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει μέχρι στιγμής, ελάχιστοι Ε/Κ και Τ/Κ επιθυμούν να ζήσουν στην άλλη συνιστώσα πολιτεία, και λόγω μιας δικαιολογημένης φοβίας, που χρειάζεται χρόνος ώστε να ξεπεραστεί, αλλά κυρίως λόγω πρακτικών δυσκολιών που έχουν να κάνουν με τη γλώσσα αλλά και τη λειτουργία σχολείων, νοσοκομείων, καθώς και οικογενειακών δεσμών που έχουν σχηματισθεί σε κάθε κοινότητα.

Πρακτικά ομιλούντες, η πιο πάνω διευθέτηση μπορεί να προκαλέσει κάποιες πρόσθετες ταλαιπωρίες κυρίως στους Τ/Κ συμπατριώτες μας, οι οποίοι για τρίτη ή και τέταρτη φορά από το 1960 ίσως αναγκασθούν να μετακινηθούν. Πληθυσμιακά, ωστόσο, δεν μπορεί να ανατραπεί η αρχή που συμφώνησαν οι Μακάριος -Ντενκτάς, ότι η κάθε συνιστώσα πολιτεία θα έχει την πλειοψηφία πληθυσμού στο έδαφός της. Οι Ε/Κ πρόσφυγες του 1974 αριθμούν γύρω στις 155.000. Αν επιστρέψουν υπό ε/κ διοίκηση οι 90.000, τότε απομένουν 65.000 πρόσφυγες. Και όλοι να θέλουν να επιστρέψουν -κάτι που θεωρείται απίθανο- και πάλι δεν απειλούν την τ/κ πλειοψηφία, που αριθμεί γύρω στις 280.000 άτομα. Με βάση μια ρεαλιστική αποτίμηση που παρέχει το προσδόκιμο ζωής (79 χρόνια) στην Κύπρο, όσοι από τους Ε//Κ ήταν 40 ετών το 1974, σήμερα θα πρέπει να διάγουν το 81 έτος της ηλικίας τους. Δυστυχώς βέβαια οι περισσότεροι έχουν αποβιώσει όντας πρόσφυγες. Υπάρχουν βέβαια οι νεαρότεροι, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, τα οποία έχουν παντρευτεί στην Πάφο, στη Λεμεσό, τη Λάρνακα και την ελεύθερη Αμμόχωστο. Πόσοι όμως από αυτούς θα θελήσουν να επιστρέψουν χωρίς σοβαρές υποδομές που σχετίζονται με θέματα σχολείων, για να μην αναφερθούμε σε άλλα θέματα; Οι δημοσκοπήσεις μιλούν για ποσοστό που δεν ξεπερνά το 5%.

Η κόκκινη γραμμή των Τ/Κ

Αν βέβαια οι Τ/Κ και ο Μουσταφά Ακκιντζί έκαναν μια «έξυπνη υποχώρηση» στο θέμα του περιουσιακού, δεν πρόκειται να υποχωρήσουν με τίποτα στο θέμα της πολιτικής τους ισότητας. Επιμένουν ότι το νέο Σύνταγμα της Ομόσπονδης Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να κατατεθεί στην ΕΕ ως πρωτογενές δίκαιο, και, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, έχουν βάσιμα επιχειρήματα. Οι κυρίαρχοι λόγοι για τους οποίους οι Τ/Κ εξακολουθούν να θέλουν σήμερα λύση, σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος της τ/κ κοινότητας, «δεν είναι ούτε το εδαφικό ούτε το περιουσιακό, ούτε η επανένωση της πατρίδας μας». Όπως κυνικά παραδέχεται, αυτό που θα κάνει τους Τ/Κ να ψηφίσουν «ναι» σε νέο δημοψήφισμα «είναι η αποκατάσταση της πολιτικής τους ισότητας, η άρση της απομόνωσής τους και η διασφάλιση ότι αυτή η απομόνωση -την οποία πληρώνουν πολύ σκληρά εδώ και 51 χρόνια- δεν θα ξανασυμβεί ποτέ». Όπως χαρακτηριστικά μας αναφέρει, «οι Ε/Κ ορθά διαμαρτύρονται γιατί έχασαν περιουσίες και ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα το 1974. Τους κατανοούμε. Θέλουμε όμως να κατανοήσουν και αυτοί ότι από το 1963 δεν έχουμε διεθνή εκπροσώπηση, μέχρι το 2003 κυκλοφορούσαμε ως τσιγγάνοι με τουρκικά διαβατήρια, τα παιδιά μας δεν μπορούσαν να λάβουν μέρος σε κανένα διεθνές αθλητικό γεγονός, δεν μπορούσαμε να έχουμε δική μας επιχειρηματική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να εξαρτηθούμε ολοκληρωτικά -οικονομικά, πολιτικά και πολιτισμικά- από την Τουρκία. Μας αποκαλούσατε ψευδοκράτος και ψευδοπολίτες, και αυτό, αν θέλετε πραγματικά λύση, δεν πρόκειται να ξαναγίνει με τίποτα»!

Πώς αποτυπώνεται αυτή η στάση -που υποκρύπτει και μια δόση οργής- στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Σύμφωνα με εγκυρότατες πληροφορίες μας, η τ/κ πλευρά σε συνεννόηση με την Άγκυρα έχουν θέσει δύο κόκκινες γραμμές. Πρώτον, απόλυτη διασφάλιση της πολιτικής ισότητας των Τ/Κ, δεύτερον, το θέμα των εγγυήσεων θα συζητηθεί και με τη συμμετοχή της Τουρκίας. «Σε όλα τα άλλα θέματα ο Μουσταφά Ακιντζί έχει απόλυτη ελευθερία κινήσεων».

• Στο θέμα της διασφάλισης της πολιτικής ισότητας, η τ/κ γραμμή εμμένει ανυποχώρητη στη σύγκλιση Χριστόφια - Ταλάτ, που προνοεί εκ περιτροπής προεδρία, στάθμιση και διασταύρωση ψήφου. Πρόκειται για μια πρόταση που έχει δαιμονοποιηθεί στην ε/κ πλευρά, κυρίως από τα κόμματα του Κέντρου. Η πρόταση αυτή είχε αρχικά γίνει αποδεκτή από το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ, αλλά ο Νίκος Αναστασιάδης, για να κερδίσει τις ψήφους του ΔΗΚΟ στις προεδρικές του 2013, την τοποθέτησε κι αυτός -λαϊκίστικα ενεργώντας- στο καλάθι των «γενναιόδωρων προσφορών» Χριστόφια. Αντικειμενικά ομιλούντες, η συμφωνία αυτή -την οποία την τελευταία στιγμή ο ίδιος ο Χριστόφιας αφαίρεσε από τον κατάλογο των συγκλίσεων ως «δώρο» στην υποψηφιότητα Μαλά- υπήρξε ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα της πενταετούς προεδρίας Χριστόφια. Σήμερα, ο Νίκος Αναστασιάδης, παρότι γνωρίζει ότι είναι δύσκολη και κυρίως αντιοικονομική πρόταση, συζητά μικτό σύστημα γαλλικού τύπου, δηλαδή ισχυρή προεδρία σε συνδυασμό με ισχυρή κοινοβουλευτική δημοκρατία. Τα οικονομικά δεδομένα του νέου ομόσπονδου κράτους ίσως δεν του επιτρέψουν να συζητήσει καν σοβαρά την πρότασή του.

Φλασάκι

Τι είναι η εκ περιτροπής προεδρία;

Η συμφωνία για εκ περιτροπής προεδρία, με στάθμιση και διασταύρωση ψήφου, στην ουσία βελτιώνει κατά πολύ τη Ζυρίχη για δύο κύριους λόγους. Πρώτον, καταργεί τα βέτο των δύο συμπροέδρων και, δεύτερον, υποχρεώνει για πρώτη φορά Ε/Κ και Τ/Κ να ψηφίσουν σε μια κοινή ψηφοφορία τούς ηγέτες τους. Αυτό εξηγεί γιατί τα εθνικιστικά κόμματα του Κέντρου τη δαιμονοποίησαν: μια κοινή ψηφοφορία Ε/Κ και Τ/Κ αποκλείει τους εθνικιστές από την ηγεσία της χώρας μας. Σε τέτοια περίπτωση, κανένας Νικόλας Παπαδόπουλος, κανένας Γιώργος Λιλλήκας ή Μαρίνος Σιζόπουλος, ή Ντερβίς Έρογλου και Σερντάρ Ντενκτάς, δεν μπορούν να διεκδικήσουν με αξιώσεις την προεδρία της Κύπρου.

Αν εφαρμοστεί αυτό το σύστημα σε ομοσπονδιακό επίπεδο (η κάθε συνιστώσα πολιτεία θα έχει τις δικές της τοπικές εκλογές), αναμένονται, με λίγα λόγια, τα ακόλουθα:

• Εκ περιτροπής σημαίνει ότι σε μια θητεία 5 ετών, τα 4 χρόνια Πρόεδρος, με βάση την αναλογία πληθυσμού, θα είναι ο Ε/Κ και το 1 ο Τ/Κ. Αν η θητεία είναι 6 χρόνια, θα μπορούσε η αναλογία να είναι 4:2. Αυτό μυρίζει αμερικανική πρακτική. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Ο Αναστασιάδης με τον Ακκιντζί θα διεκδικήσουν την προεδρία σε κοινό ψηφοδέλτιο και θα έχουν να αντιμετωπίσουν άλλα δύο ζευγάρια. Π.χ. το ψηφοδέλτιο Χριστόφια - Ταλάτ και το ψηφοδέλτιο Νικόλα Παπαδόπουλου - Σερντάρ Ντενκτάς. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι υποψήφιοι θα έχουν το δικό τους πρόγραμμα και θα κάνουν προεκλογική εκστρατεία από την Πάφο μέχρι την Καρπασία για να πείσουν τους Ε/Κ και τους Τ/Κ να τους ψηφίσουν. Με βάση το Σύνταγμα του 1960, η κάθε κοινότητα εξέλεγε τους δικούς της ηγέτες (συνήθως εθνικιστές) οι οποίοι χωρίς κοινό πρόγραμμα ήταν υποχρεωμένοι ...να συνεργαστούν.
• Στάθμιση / διασταύρωση ψήφου. Επειδή η αναλογία πληθυσμού είναι 4 Ελληνοκύπριοι προς 1 Τουρκοκύπριο, οι Τ/Κ, για να διασφαλίσουν την πολιτική της ισότητα, επιθυμούν στάθμιση ψήφου, ώστε να μην μπορούν οι Ε/Κ, λόγω πληθυσμιακής υπεροχής, να εκλέγουν τον Τ/Κ υποψήφιο της προτίμησής τους. Ο Ε/Κ θα προεδρεύει για τέσσερα χρόνια και θα εκλέγεται στη βάση της αρχής ένας «πολίτης - μία ψήφος», αλλά το σύνολο των ελληνοκυπριακών ψήφων για την εκλογή του Τουρκοκυπρίου, ο οποίος θα προεδρεύει για ένα ή δύο χρόνια, θα σταθμίζεται έτσι, που να έχει το ίδιο συλλογικό βάρος με το σύνολο των τουρκοκυπριακών ψήφων για την εκλογή του Ελληνοκυπρίου.

Φλάσακι 2

Η κόκκινη γραμμή του ΑΚΕΛ

Το κεφάλαιο των εγγυήσεων περνά κι αυτό μέσα από δύο κόκκινες γραμμές. Από την κόκκινη γραμμή της Άγκυρας, που επιμένει σε εγγυήσεις στην Κύπρο, και την κόκκινη γραμμή του ΑΚΕΛ, που επιμένει σε αποστρατικοποίηση της Κύπρου μετά τη λύση. Σε αυτή τη συζήτηση πρέπει να συμπεριληφθούν η άρνηση της Ελλάδας και της Βρετανίας να εμπλακούν ξανά σε θέματα εγγυήσεων στην Κύπρο. Αυτές οι τοποθετήσεις αποδυναμώνουν την τουρκική θέση, η οποία θα μπορούσε ίσως να στραφεί σε λύση νατοϊκών εγγυήσεων. Εδώ βέβαια ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει τη σοβαρότητα της κόκκινης γραμμής που θέτει το ΑΚΕΛ, σε σημείο άρνησής του να ψηφίσει «ναι» σε οποιοδήποτε δημοψήφισμα εν εναντία περιπτώσει.