Ρε πώς αλλάζουν οι καιροί

Ρε πώς αλλάζουν οι καιροί! Με τον Διονύση Διονυσίου 06/03/2016

Παλιά στα κόμματα γινόταν εμφύλιος για το ποιοι θα ήταν οι υποψήφιοι στις βουλευτικές. Πολλοί πλήρωναν κιόλας δι’ αντιπροσώπων τους cash σε μαύρες σακούλες, για να έχουν την τιμή να υπηρετήσουν την πατρίδα τους! Αυτή η διαδικασία ήταν ένας «ευχάριστος» πονοκέφαλος για όλους τους ηγέτες των κομμάτων, αφού είχαν να επιλέξουν από τους «καλούς, τάχα μου, τους καλύτερους» και μάλιστα με το αζημίωτο. Στη συνέχεια οι άριστοι εκ των αρίστων υποψήφιοι ξεκινούσαν από πόρτα σε πόρτα, να μαζέψουν χαζοκούμπαρους ψηφοφόρους. Μετρούσαν πριν μερικά χρόνια ακόμα και τα σλόγκαν: «Εσύ ξέρεις....», «Εμείς δεν φάγαμε», «Ενώνουμε δυνάμεις», «Στεκόμαστε στο πλευρό των Εργαζομένων και των ανθρώπων του μόχθου». Σήμερα βέβαια ο λαός ξέρει και παραξέρει. Και ποιοι έφαγαν και με ποιους απατεώνες τα κόμματα ένωσαν τις δυνάμεις τους και γιατί τα ταμεία προνοίας των εργαζομένων έγιναν το γιαλέλι του Αράπη σε επενδύσεις του ΑΕΡΑ. Σήμερα λοιπόν, αν κρίνουμε από τη δυστοκία των κομμάτων να παρουσιάσουν τα ψηφοδέλτιά τους, η κατάσταση έχει ανατραπεί άρδην. Τώρα οι ηγέτες των κομμάτων υποφέρουν από πραγματικούς πονοκεφάλους, να μην πω ημικρανίες: τώρα γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα για να βρουν υποψηφίους. Μετά ...θα ψάξουν και για ψηφοφόρους. Οι οποίοι βέβαια έχουν προ πολλού απαξιώσει την πολιτική, αφού κυριολεκτικά και μεταφορικά έχουν καταστεί απολίτικοι. Τα προσόντα Ποια πρέπει να είναι σήμερα, υπό τις περιστάσεις, τα προσόντα των υποψηφίων, αν τους βρεις; Και όταν λέμε περιστάσεις, εννοούμε την τάση που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο, στον μέσο Κύπριο, ο οποίος όταν βλέπει πολιτικό θέλει να στρίψει καντούνι, να τον ξητιμάσει, ακόμα και να τον πεισκαλίσει. Ένας καλός υποψήφιος, λοιπόν, κρίνοντας από την τεράστια αποχή (βλέπε αδιαφορία) που σε κάποιες δημοσκοπήσεις κτυπά και το 40%, πρέπει να έχει τουλάχιστον τρία σοβαρά προσόντα, τα οποία σε παλαιότερες αναμετρήσεις δεν μετρούσαν και πολύ. Παλιότερα διάλεγες ένα μούτρο, έναν μουκτάρη του σαλονιού και του λιμανιού, που μπορούσε να κάνει ρουσφέτια και τον έβλεπες στη Βουλή. Σήμερα χρειάζεται οι υποψήφιοι να ανεβάσουν... επίπεδο: Πρώτον, πρέπει ένας υποψήφιος/α να είναι όμορφος/η, good looking, που λέμε. Σύμφωνα με όλες τις στατιστικές, οι εμφανίσιμοι άνδρες προσελκύουν περισσότερο τις αδιάφορες με την πολιτική γυναίκες, που τέλος πάντων έχουν μια δικαιολογία: «Ψηφίζω τον γιατί έν’ ωραίος» ή γιατί έν’ cute, αφού ξυπνά κάθε πρωί και πίνει γάλα με τριαντάφυλλο! Οι εμφανίσιμες γυναίκες για τον ίδιο λόγο προσελκύουν αδιάφορους περί την πολιτική άνδρες: «Ψηφίζω την γιατί είναι θεά». Αντιθέτως... πάντα για ευνόητους λόγους οι εμφανίσιμες υποψήφιες τρώνε γενικά μαύρο από τις γυναίκες. Η στάση όμως αυτή των γυναικών δεν αφορά τις εκλογές, είναι διαχρονική. Δεύτερον, οι σύγχρονοι υποψήφιοι πρέπει να ασχολούνται κυρίως με την επικοινωνία, γι’ αυτό και επιλέγονται δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, άνθρωποι του μάρκετινγκ και αθλητές. Κοιτάξτε, για παράδειγμα, με τι αέρα μιλά η Ειρήνη Χαραλαμπίδου και μετά σκεφτείτε πεντέξι βουλευτές στην υφιστάμενη Βουλή που εδώ και πέντε χρόνια δεν ακούσαμε τη φωνή τους. Όλοι επιπλέον οφείλουν να έχουν λογαριασμούς στο facebook, στο twitter και στο Instagram, για να μπορούν να επικοινωνούν, να ανεβάζουν τις φωτογραφίες των παιδιών, των γατιών και των σκυλιών τους, και κυρίως να εύχονται χρόνια πολλά στους εορτάζοντες ψηφοφόρους τους. Αυτό το καταραμένο το facebook κάθε μέρα πλέον σου βγάζει τους εορτάζοντες ή τους έχοντες γενέθλια, οπότε οφείλεις να ευχηθείς και στους Γιαννήδες και στους Κωστήδες, και στις Τούλλες ψηφοφόρους σου και σε χιλιάδες άλλους. Η ημέρα του απ. Ανδρέα έχει καταντήσει σκέτο μαρτύριο, αφού χρειάζεσαι συνεργείο πλέον για να γράφεις ευχές. Τρίτον, οι υποψήφιοι θα πρέπει να έχουν επιπλέον τρία άλλα προσόντα, και αυτό δείχνει πόσο ψηλά έχει πλέον ανεβεί ο δείκτης της πολιτικής στην Κύπρο: πρέπει να ξέρουν καλό κολύμπι, να είναι άνθρωποι του καφενέ και επίσης να αντέχουν στο ποτό και το ξενύχτι. Γιατί όλα αυτά είναι αναγκαία; Το καλό κολύμπι (η ναυαγοσωστική θεωρείται ως πρόσθετο προσόν) έχει να κάνει με τη συλλογή ψηφοφόρων την ημέρα των εκλογών. Πού είναι οι ψηφοφόροι σου; Στην παραλία και κολυμπούν. Βουτάς λοιπόν και αρχίζεις να τους κυνηγάς μέχρι τις σημαδούρες. Χρειάζεται να είσαι και fit ταυτόχρονα. Να κολυμπάς και να μιλάς μέχρι να σε βαρεθεί και να πάει στην κάλπη. Πρέπει επίσης να αντέχεις στους καφέδες από το πρωί έως και τα μεσάνυκτα. Πολλοί ψηφοφόροι βρίσκονται στις καφετέριες. Με τρία καπουτσίνο, δύο μεσαίους εσπρέσο και δύο κυπριακούς κερδίζεις μία ψήφο. Προσοχή με τους κυπριακούς καφέδες κυρίως στα χωριά. Οι δεξιοί πίνουν Γ. Χαραλάμπους, οι αριστεροί του Λαϊκού. Τέλος, χρειάζεται να αντέχεις στο ξενύχτι διότι οι νέοι ψηφοφόροι που χρειάζεται ένας υποψήφιος ξημερώνονται στα κλαμπ. Εκεί πρέπει να τους προσεγγίσεις, να πιεις τα ποτά σου, να πεις του κόσμου τις μαλακίες και στο τέλος να το ρίξεις: «Μια που γνωριστήκαμε δεν με ψηφίζεις κιόλας»; Ο άλλος τύφλα σού απαντά: «Ακατάχνωτα bro», αφού το ΦΑΚΑΤΕ ΤΟΥΣ έχει καθιερώσει νέα πολιτική ορολογία σε αντικατάσταση του «σύντροφε» ή του «συναγωνιστή». Μην ανησυχείτε Κάποιοι πολύ πολιτικοποιημένοι φίλοι ίσως ανησυχήσουν από την πιο πάνω σοβαρότατη ανάλυση. Κύριοι, μην ανησυχείτε. Ο γράφων σάς προτρέπει όλους να πάτε να ψηφίσετε. Οι εκλογές είναι τσάμπα. Τα αποτελέσματα είναι που πληρώνουμε με δόσεις. Είτε ψηφίσουμε είτε όχι. Βασικά ψηφίστε αυτόν που θα σας υποσχεθεί τα λιγότερα. Τουλάχιστον μετά θα είστε λιγότερο απογοητευμένοι. Γενικώς μην περιμένετε πολλά. Εξάλλου, αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο, θα ήταν εδώ και πολύ καιρό παράνομες.

Χαλαρά κυπριακέ Λαέ

Τα κόμματα ετοιμάζονται για βουλευτικές εκλογές. Ετοιμάζουν πλάνα, αναζητούν υποψηφίους, συνθήματα, πολιτικές προσεγγίσεις και κλείνουν διαφημιστικές πινακίδες. Οι δημοκρατικές διαδικασίες πάνω από όλους και όλα, για να υπηρετηθεί ο λαός από τους άριστους των αρίστων. Το Κυπριακό, σύμφωνα με διάφορους κομματάρχες, δεν χάθηκε ο κόσμος αν πάρει ακόμα μία παράταση. Τι είναι ένας ακόμα χρόνος, για παράδειγμα; Εδώ καρτερούμε μέρα νύκτα για 41 χρόνια, τι θα αλλάξει αν καρτερούμε 42 χρόνια; Φτάνει να φυσά εκείνος ο δροσερός αέρας ο οποίος θα ανατρέψει τα πάντα, κατά τον ποιητή!
Από την άλλη και ο Πρόεδρός μας κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για τη λύση. Σε κάθε ευκαιρία μιλά για τη επίλυση του Κυπριακού, δείχνει αποφασισμένος, αλλά βεβαίως δεν ξεχνά ότι έχουμε και ένα κράτος την υπόσταση του οποίου οφείλουμε διαχρονικά να στηρίξουμε. Όπως εξάλλου λέει και ο Νικόλας Παπαδόπουλος, το μόνο μας όπλο είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, έστω μισή, έστω καταχρεωμένη και ανυπόληπτη πολιτικά. Ετοιμάζεται λοιπόν ο Πρόεδρός μας, μετά την παρακολούθηση της στρατιωτικής παρέλασης της 1^{ης Οκτωβρίου, για νέες εξορμήσεις στην Παλαιστίνη, στην Κίνα, την Ιορδανία, την Ισπανία, μετά την εντυπωσιακή παρουσία του στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο, οπότε δεν μπορεί να βρει χρόνο για το Κυπριακό. Θα δει αύριο τον Ακιντζί, θα τον ξαναδεί σε έναν μήνα και μετά βλέποντας και κάνοντας, αναλόγως των καιρικών συνθηκών (του αέρα) και του τι θα προκύψει από τις τουρκικές εκλογές.
Δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε επίσης και τη στάση του μυξοκλαίοντος Ακιντζί, όπως τον αποκαλούν οι σύντροφοι του Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Συνομιλούσε μαζί μας μέχρι τον Ιούλιο, και προφανώς σαγηνευμένος από την επιθετική αγάπη του Νίκαρου μας έδωσε τις ποσοστώσεις πληθυσμού, το όνομα της ομοσπονδίας αλλά κυρίως αναγνώρισε ότι οι Ε/Κ ιδιοκτήτες γης στον Βορρά έχουν ψυχή και δικαιώματα τα οποία πρέπει να συζητηθούν. Από τη μια οι διαμαρτυρίες των Τ/Κ, που σύμφωνα με δημοσκοπήσεις τάσσονται τώρα εναντίον της λύσης, και από την άλλη η κλήση του από την Τουρκία τον συνέφεραν.
Το Κυπριακό εν ολίγοις με βάση τις εξελίξεις των τελευταίων βδομάδων επανήλθε στις γνωστές του διαστάσεις. Στην εξωτερική και την εσωτερική του πτυχή. Εξωτερική πτυχή ορίζονται συνήθως τα θέλω της Τουρκίας και εσωτερική τα θέλω ή δεν θέλω των Κυπρίων. Η Τουρκία, λόγω εκλογών και γεωπολιτικής, είναι χαμένη στο διάστημα. Οι Κύπριοι πολιτικοί, Ε/Κ και Τ/Κ, είναι μια ιδιότυπη ράτσα. Είναι όλοι τους πολιτικά ανώριμοι, αλλά το δικό τους το ξέρουν πάντα. Πάνω από όλα λοιπόν η καρέκλα, μετά η διασύνδεση με τους λεφτάδες του τόπου και στη συνέχεια όλα τα άλλα. Καθόμαστε εν ολίγοις καλά, περνάμε καλά, τρώμε καλά (προχθές, πληροφορούμαι, σε μια συνάθροιση σκεπτόμενων Ε/Κ και Τ/Κ για το Κυπριακό καταναλώθηκαν 8 ντουζίνες αμπελοπούλια) και στη συνέχεια προβληματιζόμαστε για το μέλλον αυτού του υπέροχου λαού.
　
Γιατί είναι υπέροχος ο κυπριακός λαός;}

<sup>Πρώτον, γιατί σε ποσοστό 50% δεν ψηφίζει. Οπότε οι λιγοστοί ψηφοφόροι των κομμάτων αυτομάτως διπλασιάζονται.

Δεύτερον, γιατί τον κλέβουν, τον διαλύουν, τον εξευτελίζουν κι αυτός δεν αντιδρά, νομιζόμενος ότι έτσι αντιστέκεται.

Τρίτον, γιατί στην πλειοψηφία του θεωρεί ότι το Κυπριακό θα λυθεί διά της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος και όχι μέσα από μια διαδικασία σκληρών διαπραγματεύσεων.</sup>

<sup>Εν ολίγοις...

Αν δεν προκύψει κάτι συνταρακτικό τον Νοέμβριο στο Κυπριακό, πάμε για βουλευτικές τον Μάη του 2016, με το 2018 να αχνοχαράζει για τις προεδρικές, αφού από το 2017 θα αρχίσουμε να αναζητούμε υποψηφίους. Ο Νίκαρος λογικά θα πάει σπίτι του, ο Φούλης θα βγει στην αναζήτηση υποψηφίου, ο Άντρος θα αναζητά από την εν εξελίξει αριστερή πασαρέλα τον δικό του υποψήφιο, ενώ οι Νικόλας και Λιλλήκας θα σφάζονται ποιος θα εκπροσωπήσει τον κεντρώο εθνικιστικό χώρο. Δεν ευκαιρούμε εν ολίγοις για συζήτηση του περιουσιακού, το οποίο σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο αγκάθι. Το οποίο βέβαια αν λύσουμε πάμε σε δημοψηφίσματα τον Μάρτιο, γιατί ορθά το είπε ο Άιντε και σας διαβεβαιώ ότι δεν είναι μάντης ο άνθρωπος. Κοινή λογική διαθέτει. Εμείς βεβαίως περί άλλα τυρβάζουμε. Οπότε χαλαρά, κυπριακέ λαέ!</sup>