Η επίσκεψη Μεντβέντεφ στην Κύπρο επιβεβαίωσε ότι η Ρωσία εδράζει την πολιτική της διεθνώς σε θέσεις αρχών ή μήπως η επίσκεψη του Ρώσου Προέδρου ανάγκασε την Κυπριακή Δημοκρατία να εγκαταλείψει και τις τελευταίες αρχές που διαθέτει; Μια σειρά αποφάσεων που λήφθηκαν και συμφωνιών που υπογράφηκαν βάζουν στη ζυγαριά από τη μια την ηθική και το λεγόμενο διεθνές δίκαιο στο οποίο συχνά πυκνά καταφεύγουμε και από την άλλη τις πολιτικές σκοπιμότητες και τα οικονομικά συμφέροντα κάθε κράτους.
Ο δικός μας πρόεδρος πέρασε μια ολόκληρη μέρα με τον πρόεδρο της Ρωσίας και μας έδειξε πόσο εύκολο πράγμα είναι να μιλάς για τις αρχές σου παρά να ζεις σύμφωνα με αυτές. Από την πλευρά του ο κ Μεντβέντεφ, ως εκπρόσωπος μιας υπερδύναμης και με το θράσος του ισχυρού το πήγε λίγο παρακάτω: Αυτές είναι οι αρχές μου. Αν δεν σας αρέσουν έχω κι άλλες».
Κυπριακό
Αναμφισβήτητα κιαν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δηλαδή άνθρωποι που δεν καταφεύγουν μόνο στην ηθική και στις αρχές, η επίσκεψη Μεντβέντεφ είχε και τα θετικά της. Ο ηγέτης μιας μεγάλης χώρας με βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας επισκέφθηκε την Κύπρο σε μια περίοδο που κάποιες κινήσεις αποαναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ορατές. Η Τουρκία έχει κερδίσει για μια ακόμα φορά το παιχνίδι των εντυπώσεων στο Κυπριακό, όχι γιατί έχει δίκαιο, αλλά διότι το Κυπριακό έχει κουράσει διεθνώς και η Ε/κ πλευρά για μια ακόμα φορά να συλλαμβάνεται να μην ξέρει τι θέλει. Όλοι διεθνώς γνωρίζουν τι δεν θέλουμε, τι αρνούμαστε να δεχθούμε και επί της διαδικασίας και επί της ουσίας, αλλά αυτό δεν τους αρκεί. Αντίθετα η Ρωσία στο θέμα αυτό δείχνει μια απέραντη κατανόηση, την οποία εμείς βαφτίσαμε «σεβασμό στις αρχές του διεθνούς δικαίου και της ηθικής». Συμφωνεί με τα δεν θέλω μας στα χρονοδιαγράμματα, στην επιδιαιτησία και στις διεθνείς διασκέψεις, γνωρίζοντας βέβαια ότι αυτό δεν ενοχλεί την Τουρκία με την οποία κάνει μπίζνες τρισεκατομμυρίων. Η Τουρκία έχοντας διασφαλίσει από το 2004 τη διζωνικότητα και την πολιτική ισότητα των Τ/κ, θα μπορούσε να κινηθεί προς λύση και σήμερα, αλλά και του χρόνου. Ο χρόνος εξάλλου κινείται υπέρ της. Και όσο αυτός περνά, όλο και περισσότερα κερδίζει λόγω των τετελεσμένων που δημιουργεί επί του εδάφους.
Από την πλευρά της η Ρωσία όπως έπραξε κατά κόρο στο παρελθόν, δεν θέλει λύση στην Κύπρο διά της οποίας η χώρα μας θα ενταχθεί γεωστρατηγικά στο χώρο επιρροής της Δύσης. Απεναντίας πιστεύει ότι η ίδια ως πολιτική και στρατιωτική υπερδύναμη διά της οικονομικής της εξάπλωσης στην Εγγύς και Μέση Ανατολή θα ελέγξει αυτή την περιοχή, ειδικά εάν η Τουρκία μείνει εκτός ΕΕ. Πρόκειται για ένα στόχο που διαπνέει τη ρωσική εξωτερική πολιτική από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης.
Οικονομία
Σε ότι αφορά τις οικονομικές παραμέτρους της επίσκεψης η Ρωσία επέβαλε πλήρως τις θέσεις της, πάντοτε βεβαίως σύμφωνα με τον πρόεδρο Χριστόφια βασισμένη σε θέσεις αρχών. Στην Κύπρο βρίσκονται κατατεθειμένα πολλά δισεκατομμύρια δολάρια Ρώσων μεγιστάνων και μεγαλοκλεπτών. Η Κύπρος τα τελευταία 5 χρόνια επένδυσε μέσω αυτών, γύρω στα 52 δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία, κερδίζοντας αρκετά χρήματα από τις φορολογίες που επέβαλε. Η Ρωσία ζήτησε μερίδιο στη φορολογία αυτή και την πήρε. Στο κεφάλαιο αυτό των δισεκατομμυρίων που εξιτάρει κυρίως τα μυαλά των Κυπρίων η αλήθεια είναι πικρή. Αυτά τα χρήματα αφορούν μια μικρή ελίτ ρώσων επιχειρηματιών και καρπό μιας τεράστιας κλοπής εις βάρος του ρωσικού λαού που στην μεγάλη του πλειοψηφία ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα λεφτά αυτά ακόμα αφορούν τις κυπριακές τράπεζες, κάποιους κύπριους μεγαλοδικηγόρους, κάποιους ντιβέλοπερς που πωλούν επαύλεις και τη σεβαστή πλέον και διάσημη κάστα των σούπερ κυπρίων λογιστών, οι οποίοι σε χρόνο ρεκόρ μπορούν να κάνουν το μαύρο, άσπρο. Για να μας χρυσώσουν βέβαια το χάπι οι αρμόδιοι κάνουν λόγο και για την παρουσία 150,000 ρώσων τουριστών που ξοδεύουν ασύλληπτα. Στην πραγματικότητα μια χυδαία μορφή καπιταλισμού που λειτουργεί στη Ρωσία με επικεφαλής τον Πούτιν και τον Μεντβέντεφ, με αιχμή του δόρατος μια μικρή κάστα Κυπρίων φραγκολεβαντίνων που ασκούν έλεγχο σε αυτή τη χώρα, έχουν καταφέρει να δορυφοροποιήσουν οικονομικά την Κυπριακή Δημοκρατία του αριστερού Δ. Χριστόφια .
Η παραχάραξη
Τα πιο πάνω, χωρίς υποκρισίες και με επίγνωση ότι ζούμε σε ένα άναρχο διεθνές σύστημα (δηλαδή χωρίς αρχές) είναι ίσως κατανοητά. Συνιστούν εξάλλου την πρακτική όλων των χωρών του κόσμου, είτε αυτές είναι υπερδυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, είτε είναι μικρές όπως η Κύπρος και η Μάλτα. Την ηθική και τις αρχές τις καθορίζουν το χρήμα και εν γένει τα συμφέροντα.
Δυστυχώς εμείς στο πλαίσιο αυτού του πάρε δώσε με τη Ρωσία πέραν του σχοινιού βγάλαμε και το παλούκι.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τη λεγόμενη «Αντιφασιστική Δήλωση» που υπέγραψαν ο Πρόεδρος Χριστόφιας με τον Δημήτρη Μεντβέντεφ, που πέρασε στα ψιλά θα διαπιστώσει ότι η Κύπρος συνειδητά συμμετέχει και στην παραχάραξη της ευρωπαϊκής και εν γένει της παγκόσμιας ιστορίας. Και όχι μόνον αυτό, αλλά κυριολεκτικά ασελγεί πάνω στον πόνο ευρωπαϊκών Λαών που είναι σύμμαχοι μας και μέλη της ΕΕ όπως η Πολωνία, η Εσθονία, η Λιθουανία, η Ρουμανία η Λατβία, η Φιλανδία κλπ.
Στην εν λόγω αντιφασιστική δήλωση η Κύπρος μαζί με τη Ρωσία θεωρούν «παραχάραξη της ιστορίας» τις κραυγές όλων αυτών των Λαών κατά των εγκλημάτων της Σοβιετικής Ένωσης εις βάρος τους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά. Η Σοβιετική Ένωση και η διάδοχος Ρωσία σήμερα θέλουν να υπερτονίζουν τη συμμετοχή του Κόκκινου στρατού στην ανατροπή του Χίτλερ μετά το 1941 κάνοντας λόγο για τα εκατομμύρια Ρώσους που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της Ευρώπης. Αυτόν τον αγώνα του Στάλιγκραντ, του Λένιγκραντ και της Μόσχας εναντίον των Ναζί και βεβαίως τον τιμούμε όλοι.
Ο Β’ Παγκόσμιος βέβαια ξεκίνησε το 1939. Ποια ήταν η στάση της Σοβιετικής Ένωσης και του Στάλιν από το 1939 έως και το 1941; Η αλήθεια είναι ότι διά του Συμφώνου Ρίμπεντροπ (Υπεξ της ναζιστικής Γερμανίας) και Μολότοφ (Υπέξ της Σοβιετικής Ενωσης) που υπογράφηκε στις 23 Αυγούστου 1939 οι δύο χώρες ήταν σύμμαχοι. Οι Σοβιετικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το σύμφωνο αυτό υπογράφηκε ως άμυνα διότι οι Αγγλοβρετανοί διά της συμφωνίας του Μονάχου στις 29 Σεπτεμβρίου 1938 παρέδωσαν στον Χίτλερ την Τσεχοσλοβακία και τον εξωθούσαν να επιτεθεί εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Η θέση αυτή βεβαίως είναι παντελώς ανιστόρητη αφού 13 μέρες αργότερα στις 3 Σεπτεμβρίου 1939 η Ναζιστική Γερμανία και μετά η Σοβιετική Ένωση εισέβαλαν στην Πολωνία μοιράζοντας την στα δυο. Αυτό σήμανε και την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Από το 1939 έως και το 1941 όταν δηλαδή δέκτηκαν και οι Σοβιετικοί επίθεση από το Χίτλερ, ο Ιωσήφ Στάλιν ενεργώντας με έναν απέραντο κυνισμό αποκατέστησε την επιρροή και τον έλεγχο σε χώρες τις οποίες παραχώρησε η Ρωσία στους Γερμανούς με τη συνθήκη του Μπρεστ Λιτόβσκ του 1917 όταν λόγω της Κομουνιστικής Επανάστασης επέλεξε να αποχωρήσει από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τι προσπαθούν να ξεχάσουν σήμερα οι Ρώσοι από τα δύο αυτά χρόνια συνεργασίας τους με τους ΝΑΖΙ με την αμέριστη και βασισμένη σε αρχές στήριξη του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια;
Μετά τη συμφωνία Στάλιν –Χίτλερ, «πάνω από ένα εκατ. σοβιετικά στρατεύματα εισέρρευσαν στις 7 επαρχίες της Πολωνίας στη σοβιετική σφαίρα επιρροής», αναφέρει ο ιστορικός Ρίτσαρντ Οβερι στο βιβλίο του «Ο Πόλεμος της Ρωσίας». «Μέχρι τις 24 Σεπτέμβρη, μετά από συνοπτικές αψιμαχίες, όλη η περιοχή είχε τεθεί υπό έλεγχο. Στις 28 Σεπτέμβρη, ο Ρίμπεντροπ πήγε ξανά αεροπορικώς στη Μόσχα για να κανονίσει τη μοιρασιά. Οι περιοχές που δεν κυριαρχούσε το πολωνικό στοιχείο δόθηκαν στην ΕΣΣΔ, οι υπόλοιπες στη Γερμανία».
Τους επόμενους μήνες, δύο εκατ. πολωνικές οικογένειες στο πλαίσιο ενός εθνικού ξεκαθαρίσματος, απελάθηκαν στη Σιβηρία και την κεντρική Ασία με προορισμό τα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τις ακολούθησαν χιλιάδες Πολωνοί στρατιώτες. Οι περίπου 40.000 υπαξιωματικοί και αξιωματικοί του πολωνικού στρατού που έπεσαν στα χέρια των Ρώσων δεν είχαν την ίδια «τύχη».
Στις αρχές Μάρτη του 1940, ο αρχηγός της μυστικής ρωσικής αστυνομίας πρότεινε στο Στάλιν την εκτέλεση όλων των αιχμαλώτων πολέμου. Οι σφαγές πραγματοποιήθηκαν γύρω από διάφορα στρατόπεδα, αλλά πήραν συμβολικά το όνομα Κατίν, από το δάσος κοντά στα σύνορα της Ρωσίας με τη Λευκορωσία όπου βρέθηκε ένας από τους μεγαλύτερους μαζικούς τάφους -20.000 περίπου Πολωνών. Οι περισσότεροι Πολωνοί εκτελούνταν με πυροβολισμό στον αυχένα, έχοντας τα χέρια τους δεμένα πισθάγκωνα. Οι Σοβιετικοί όπως και οι Τούρκοι την Αρμενική γενοκτονία αρνήθηκαν τις δολοφονίες. Τη γενοκτονία αναγνώρισε μόλις το 1990 ο Μιχαήλ Γκορπατσόφ.
Τον Ιούνη του 1940, μισό εκατομμύριο Ρώσοι στρατιώτες εισέβαλαν στην Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία. Χιλιάδες σκοτώθηκαν χωρίς κανένα λόγο από τις μυστικές υπηρεσίες της ΕΣΣΔ και χιλιάδες ακόμα, περίπου 127.000, απελάθηκαν στα στρατόπεδα της Σιβηρίας. Στο τέλος του ίδιου μήνα, προχώρησαν στη Ρουμανία. Η κυβέρνηση της χώρας αναγκάστηκε να παραδώσει δύο περιοχές στα χέρια των ρωσικών στρατευμάτων.
Όταν η Φινλανδία αρνήθηκε να ικανοποιήσει ανάλογες απαιτήσεις, ήρθε αντιμέτωπη με την στρατιωτική εισβολή των Σοβιετικών. Το μέτωπο της Φινλανδίας, παρότι ο πόλεμος έληξε με την ικανοποίηση των αιτημάτων της ρωσικής πλευράς, αποδείχτηκε δυσκολότερο απ΄ ότι περίμενε ο Στάλιν που θεωρούσε σίγουρη μια γρήγορη νίκη. Μέσα σε τέσσερις μήνες 126.875 Ρώσοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους.
Πέρα από τις εδαφικές, υπήρχαν και σημαντικές εμπορικές συναλλαγές. Μέσα στους 17 μήνες που κράτησε το Σύμφωνο, η ΕΣΣΔ προμήθευσε τη Γερμανία με 865.000 τόνους πετρέλαιο, 648.000 τόνους ξυλεία, 14.000 τόνους χαλκού και 1,5 εκατομμύριο τόνους σιτηρά. Όταν τον Ιούνη του 1941 ο ναζιστικός στρατός εξαπέλυσε την περίφημη επιχείρηση Μπαρμπαρόσα εναντίον της Ρωσίας, το έκανε με τα υλικά που του είχε εξασφαλίσει το Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ.
Φλάσακι
Η Σοβιετική Ένωση μετά τη νίκη κατά του Χίτλερ επιμένει να υπερτονίζει τη συμβολή της στον αντιφασιστικό αγώνα κατά του Χίτλερ. Η αλήθεια αυτή είναι μισή. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, οι πρόεδροι των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, Φρανκλίνος Ρούσβελτ και Ιωσήφ Στάλιν αντίστοιχα, μαζί με τον Βρετανό πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ, συναντήθηκαν με σκοπό να αναδιανείμουν τις ζώνες επιρροής των χωρών τους. Μήπως ο ιστορικός πλέον Δημήτρης Χριστόφιας και όχι ο πολιτικός, θεωρεί ότι και αυτή η συμφωνία διαμοιρασμού της γης, των συμφερόντων και των ανθρώπων, έγινε με βάση αρχές και έχει να κάνει με οποιοδήποτε αντιφασιστικό αγώνα;
Τι θα μπορούσε να πει στους εταίρους μας σήμερα Πολωνούς, Τσέχους, Ρουμάνους, και στους Πολίτες των Βαλτικών Δημοκρατιών οι οποίοι ακόμα θρηνούν θύματα γενοκτονιών και θυμούνται την καταπίεση και το σαραντάχρονο σοβιετικό βούρδουλα; Με Ψήφισμα του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το Σεπτέμβριο του 2009 καταγγέλλει με ιστορικές αναφορές στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον ολοκληρωτισμό από οπουδήποτε κιαν προέρχεται. Και τον Αμερικανικό και το Σοβιετικό και τον Ευρωπαϊκό.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας αρνείται να δει αυτές τις αλήθειες και την απόλυτη ασυνέπεια αρχών της πολιτικής των Ρώσων ακόμα και σήμερα. Έτσι διά της κοινής δήλωσης του με τον Μεντβέντεφ συντάσσεται δουλικά και ανιστόρητα πίσω από το άρμα της Ρωσικής προπαγάνδας.
Αρνείται να δει τις σφαγές του Στάλιν, δεν θέλει να δει το ολοκαύτωμα των Τσετσένων για μερικούς αγωγούς πετρελαίων, κλείνει τα μάτια μπροστά στην εισβολή των Ρώσων στην Γεωργία.
Ίσως αύριο οι σύμμαχοι και εταίροι μας στην Ευρώπη, του πρώην Ανατολικού μπλοκ, όταν θα ψηφίζουν για το απευθείας εμπόριο παραγράφοντας την Τουρκική Εισβολή και κατοχή να αρχίσει να φωνάζει για παραβίαση των αρχών της δικαιοσύνης. Σήμερα βεβαίως αυτές τις αρχές ο ίδιος τις έχει κάνει λάστιχο, αναγορεύοντας τον εαυτό του και την Κυπριακή Δημοκρατία σε ένα κακέκτυπο πολιτικού Τιραμόλα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σημείωση:
· Το ΑΚΕΛ τη δεκαετία του 1950 συμπορεύτηκε με τον Χρουστσόφ όσον αφορά τις θέσεις του κατά της προσωπολατρίας, σε μια προσπάθεια απομυθοποίησης του Στάλιν. Δέχτηκε επίσης τις θέσεις Γκορμπατσόφ τη δεκαετία του 1980 εναντίον των εγκλημάτων κατά του ρωσικού λαού από την ηγεσία του, συμφώνησε μάλιστα και με την αποκατάσταση του Μπουχάριν. Στη δεκαετία του 1990 στο κείμενο "οι δικές μας θέσεις για το Σοσιαλισμό" το ΑΚΕΛ μίλησε καθαρά για εγκλήματα επί Στάλιν. Αν λοιπόν το ΑΚΕΛ παραδέχεται ότι ο Στάλιν διέπραξε εγκλήματα κατά του ρωσικού λαού, πώς μπορεί ο Δημήτρης Χριστόφιας να αμφισβητεί ότι ο Στάλιν διέπραξε και εγκλήματα εναντίον άλλων λαών; Η συντριπτική πλειοψηφία των ακελιστών, έχουν απομυθοποιήσει αυτήν την περίοδο. Έχουν απομείνει να την υποστηρίζουν κάποιοι συνεργάτες της Χαραυγής που αμφισβητούν ακόμα και τη σφαγή στο Κατίν, αλλά και ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Μάλλον οι σφαγές Ρώσων, Πολωνών και Εσθονών έγιναν στη βάση αρχών! Αντίθετα, οι Αμερικανοί έσφαζαν και σφάζουν τους λαούς επειδή δεν έχουν αρχές. Ε, άμα ξέρεις από ιστορία, όλα τα σφάζεις, όλα τα μαχαιρώνεις!
