Σε αυτόν τον τόπο μας έχουν κουράσει οι παρλαπίπες. Τα πολλά και ανόητα ΘΑ. Οι κενολόγες υποσχέσεις και εν γένει λόγια ψεύτικα πολλά και μεγάλα. Ο κ. Παρλαπίπας τον οποίο έχουμε όλοι μέσα μας και βεβαίως εκλέγουμε σε όλα τα δυνατά αξιώματα σε αυτή τη χώρα είναι εδώ για να μας θυμίζει πόσο αστείο κράτος έχουμε και πόσο γελοία όλοι συμμετέχουμε στις δομές του.
Με ποια λόγια να το περιγράψουμε; Είμαστε ένα κράτος διεφθαρμένο. Ένα κράτος διχοτομημένο ντε φάκτο. Ένα κράτος οικονομικά κατεστραμμένο, χωρίς στοιχειώδες σύστημα υγείας και χωρίς σοβαρή παιδεία. Είμαστε ένα κράτος χωρίς σοβαρό σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Είμαστε ένα κράτος το οποίο σε μεγάλο βαθμό διοικείται και ελέγχεται από τον υπόκοσμο, με τον οποίο (υπόκοσμο) συναγελάζεται και συντρώγει η Αστυνομία φανερά και οι πολιτικοί μας ιδιωτικά. Ποια η διαφορά μας με το ψευδοκράτος; Εκεί κυβερνούν ο στρατός και ο υπόκοσμος. Σκεφτήκατε να φύγει ο στρατός; Δεν πίστευα ότι θα έθετα ποτέ μου αυτή την ερώτηση!
Το Κυπριακό
Βρισκόμαστε σε μία ακόμα «σοβαρή» φάση εξελίξεων στο Κυπριακό, όπως μας αραδιάζουν καθημερινά οι παρλαπίπες πολιτικοί μας. Πόσες τέτοιες φάσεις περάσαμε στο παρελθόν; Συνοψίζονται σε μια σειρά τσιτάτα: το 1974 ο εχθρός στη θάλασσα. Το 1975 τα σύνορά μας στην Κερύνεια και ο Μακάριος στη Μόσχα. Το 1977 διαπεριφερειακή ομοσπονδία. Το 1980 κάθε σπίτι και κάστρο και πολιτική της πρόταξης. Το 1990 διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία αλλά με το σωστό περιεχόμενο. Το 1995 ενιαίο αμυντικό δόγμα και πύραυλοι S-300. Το 2004 δεν παραλάβαμε κράτος για να επιστρέψουμε κοινότητα. Το 2008 οι σύντροφοι αλχημιστές ανακάλυψαν τη λυδία λίθο της λύσης. Το 2016 ενισχύουμε την Εθνική Φρουρά με 3.000 προσλήψεις και δίνουμε τη μάχη κατά της απο-αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε δείπνα στα οποία καλούνται οι Τουρκοκύπριοι.
Το Κυπριακό, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, από θέμα εισβολής και κατοχής έχει μετατραπεί με τα χρόνια σε καθαρά θέμα οικονομικό. Το έθεσε βασικά η καμπάνια του ΟΧΙ του Τάσσου Παπαδόπουλου διά του ερωτήματος: ποιος θα ταΐζει τους Τουρκοκύπριους; Σήμερα τα καυτά παρεμφερή ερωτήματα είναι: ποιος θα αποζημιώσει τους πρόσφυγες; Ποιος θα χρηματοδοτήσει το ομοσπονδιακό κράτος; Ποιοι θα είναι οι οικονομικοί πάτρωνες του νέου κράτους μετά τη λύση;
Όταν ο Χέλμουτ Κολ ξεκίνησε τη διαδικασία επανένωσης της Γερμανίας, όλοι οι δήθεν σοβαροί οικονομολόγοι τον συμβούλευαν να το αποφύγει γιατί θα κινδύνευε η οικονομία της Δυτικής Γερμανίας. Αυτός απάντησε ότι μπροστά στην επανένωση μιας χώρας δεν χωρούν οι αριθμοί και τον Μάιο του 1990 η μία Γερμανία ήταν γεγονός. Διαφορετική, θα μου πείτε, η επανένωση της Γερμανίας από αυτήν της Κύπρου. Ορθόν. Όπως άλλο Χέλμουτ Κολ και άλλο παρλαπίπες πολιτικοί.
Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό πάντως τα πράγματα πλησιάζουν σε ένα τέλος. Αν θέλετε πέστε το και δίλημμα: είτε μέχρι το τέλος Αυγούστου, όπως μας προειδοποίησαν τα Ηνωμένα Έθνη, θα ξεκαθαρίσουμε το περιουσιακό, το εδαφικό τις εγγυήσεις και τη διακυβέρνηση, για να μπορέσει να μπει ένα χρονοδιάγραμμα λύσης, είτε θα τα μαζέψουν και θα φύγουν αφήνοντας τους Ε/Κ να προετοιμαστούν για ...τις προεδρικές της καρέκλας του 2018 και τον Ακιντζί να γίνει έπαρχος του Ερντογάν. Αυτό θα μας μεταφέρει κι η κ. Νούλαντ, όπως μαθαίνω: είτε θα μπούμε σε τροχιά λύσης μέχρι το τέλος του χρόνου για να μπει σε πορεία υλοποίησης ο ενεργειακός σχεδιασμός (να έρθουν και οι κολοσσοί των ΗΠΑ) που εκπονείται τα τελευταία χρόνια, είτε το Ισραήλ και η Τουρκία θα τα βρουν μόνοι τους. Όσο για τις γεωτρήσεις της ENI και της TOTAL, αυτές αναβλήθηκαν για το 2017. Αν δεν υπάρξει λύση, στα οικόπεδα τα οποία διεκδικεί για τον εαυτό της η Τουρκία δεν θα γίνουν ποτέ γεωτρήσεις.
Η δικαιοσύνη
Στη χώρα της παρλαπίπας θέσαμε ως υπέρτατο στόχο την ποινική διερεύνηση της οικονομικής καταστροφής της χώρας όπως αυτή επεσυνέβη από το 2011 έως σήμερα. Ο Χριστόφιας μετά την αιματηρή περιπέτεια στο Μαρί δεν μπορούσε βέβαια να φορτωθεί ένα μνημόνιο 2,5 δισ., όπως του παράγγελναν ο Κίκης Καζαμίας και ο Σιαρλή, διότι δεν το άντεχε η αριστερή του συνείδηση. Ακατάχνωτα! Το άφησε στον νυν, για να μας κάτσει 40 δισ. με κούρεμα. Και στη συνέχεια, κόντρα ξύρισμα βέβαια: μας υποσχέθηκε ο Αναστασιάδης πλήρη διερεύνηση της οικονομικής καταστροφής, την οποία ανέλαβε ο υπεράνω γενικός εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης. Αποσπάστηκαν αστυνομικοί, ήρθαν εμπειρογνώμονες από την Αγγλία, έγιναν ανακρίσεις, αλλά φευ. Η δίκη της Τράπεζας Κύπρου έχει κολλήσει στα διαδικαστικά. Και ίσως μείνει εκεί. Μιλούμε για τους πρώην χρηματοδότες των κομμάτων, μιλούμε για χαριστικά δάνεια σε πολιτικούς, δικαστές και επιχειρηματίες. Από την άλλη, η δίκη της Λαϊκής έκλεισε με απόφαση του Κώστα Κληρίδη και του υπουργού Δικαιοσύνης, οι οποίοι παρέδωσαν τον Βγενόπουλο (με επιστολές τους από τον περασμένο Φεβρουάριο) στις ελληνικές αρχές για διερεύνηση. Αν δηλαδή στην Κύπρο μας προκύψει Βγενόπουλος, δεν θα είναι για τα 9 δισ. των καταθετών της Λαϊκής, αλλά για το 1 ...ψωροεκατομμύριο που τσέπωσε ο πρώην διοικητής της Τράπεζας Κύπρου Χριστόδουλος Χριστοδούλου. Εν ολίγοις ο μόνος που πλήρωσε και ίσως πληρώσει για την οικονομική καταστροφή σε αυτόν τον τόπο είναι ο Χριστόδουλος; Μας το είπε ο άνθρωπος γεμάτος παράπονο: έκανα ό,τι κάνετε κι εσείς! Τι να φταίει βέβαια και ο γενικός εισαγγελέας, μεταξύ μας; Υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα στην Κύπρο που θέλει τον Βγενόπουλο να σταθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου και να μιλήσει εφ’ όλης της ύλης; Ας μην μας παίζει όμως κι αυτός τον «υπεράνω», διότι όπως πάει το πράμα η μόνη του επιτυχία θα αποδειχθεί η καταδίκη του συνεργάτη του Ρίκκου Ερωτοκρίτου, κι αυτή για προσωπικούς λόγους... ασυνεννοησίας.
Οι «Επιχειρηματίες»
Σε καμιά σοβαρή χώρα η Αστυνομία δεν συντρώγει σε δημόσια θέα με ανθρώπους που θεωρούνται ότι λειτουργούν επιχειρηματικά ...υπόγεια. Στη χώρα της παρλαπίπας βεβαίως όλα είναι δυνατά. Πριν από μερικά χρόνια ο αστυνομικός διευθυντής Λάρνακας είχε αποστείλει εγκύκλιο στους αστυνομικούς της επαρχίας του να μην δέχονται διαμεσολαβήσεις από γνωστό επιχειρηματία, και πολύ περισσότερο να μην μεταφέρουν οι ίδιοι ενώπιόν του παραπονούμενους. Σε ολόκληρη την Κύπρο όλοι θεωρούμε ότι υπάρχει ένα κοινό σύστημα δικαιοσύνης, η οποία απονέμεται σε 5-10 χρόνια. Οι Λαρνακείς βέβαια είχαν αντιληφθεί ότι στην πόλη τους υπάρχει άμεση απονομή δικαιοσύνης, η οποία σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα ήταν και ...δίκαιη. Ας μην μιλήσουμε τώρα για τα ποδοσφαιρικά σωματεία, τα οποία σε μεγάλο βαθμό ελέγχονται από τέτοιου είδους επιχειρηματίες, οι οποίοι βασικά ξεπλένουν χρήμα. Ας μην μιλήσουμε για αποκλειστικούς αντιπροσώπους χυμών, αναψυκτικών, σνακ, ας μην μιλήσουμε για πούκκικα, για παράνομα καζίνα που λειτουργούν με αστυνομική κάλυψη. Ας μιλήσουμε για παράνομους τζίρους, οι οποίοι υπερβαίνουν του 30% του κυπριακού ΑΕΠ. Οι οποίοι, αν ήταν νόμιμοι, το κράτος ίσως να είχε περαιτέρω εισπράξεις 4-5 δισ. ευρώ. Είναι τα λεφτά που ψάχνει ο Χάρης Γεωργιάδης για να μειώσει τους φόρους, τα λεφτά που ψάχνει ο Παμπορίδης για να φτιάξει σχέδιο υγείας, είναι τα λεφτά που ψάχνει ο Καδής για να αναμορφώσει την παιδεία του τόπου. Είναι εν γένει τα λεφτά που εισπράττουν όλα τα σοβαρά κράτη για να κάνουν κοινωνική πολιτική. Στην Κύπρο, κάθε φορά που μας τελειώνουν τα λεφτά, τα «σοβαρά κυπριακά κόμματα» επιπέφτουν επί των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, των ιδιοκτητών ακίνητης περιουσίας και γενικά επί κάθε πολίτη του οποίου τα έσοδα και μετρήσιμα είναι και κυρίως προσπελάσιμα. Η εύκολη λύση. Οι υπόγειοι επιχειρηματίες εξάλλου έχουν και αυτοί τον ρόλο τους: χρηματοδοτούν μαύρες προεκλογικές εκστρατείες και συνεισφέρουν στα μαύρα ταμεία των κομμάτων.
Ποιος είναι ο παρλαπίπας;
Έστιν ουν παρλαπίπας άνθρωπος εκστομίζων κατά συρροήν σαχλαμάρες. Η λέξη είναι ηχοποίητη ή ηχομιμητική και ετυμολογικά προέρχεται από τη γερμανική λέξη “papperlapap”. Η λέξη υιοθετήθηκε μάλλον μέσω των εκατομμυρίων Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία μετά το 1950, για να προστεθεί στη χορεία των συνωνύμων που ήδη υπάρχουν στην ελληνική. Η λέξη περιγράφει τον στωμύλο, τον πολυλογά, τον κενολόγο, τον παπαρδέλα, τον αερολόγο, τον μπούρδα, τον παπάρα. Στην κυπριακή διάλεκτο νομίζω υπάρχει μια εξαιρετική λέξη, η οποία συμπυκνώνει όλες τις πιο πάνω: «Τσιόφτας». Αυτός που λέει τσιόφτες δεν είναι παρά ένας βερμπαλιστής, ένας ματαιολόγος, ένας άνθρωπος που εκφέρει συστηματικά επιπόλαιο και ανόητο λόγο. Στην κυπριακή υπάρχει και η λέξη λαφαζάνης (από την τουρκική lafazan). Ο τσιόφτας είναι πάντως ένα επίπεδο κάτω από τον λαφαζάνη. Ο λαφαζάνης είναι μεν ένας τσιόφτας, αλλά με στυλ, αφού οι λαφαζανιές ενέχουν και κάποια στοιχεία χιούμορ.
Με ποια λόγια να το περιγράψουμε; Είμαστε ένα κράτος διεφθαρμένο. Ένα κράτος διχοτομημένο ντε φάκτο. Ένα κράτος οικονομικά κατεστραμμένο, χωρίς στοιχειώδες σύστημα υγείας και χωρίς σοβαρή παιδεία. Είμαστε ένα κράτος χωρίς σοβαρό σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Είμαστε ένα κράτος το οποίο σε μεγάλο βαθμό διοικείται και ελέγχεται από τον υπόκοσμο, με τον οποίο (υπόκοσμο) συναγελάζεται και συντρώγει η Αστυνομία φανερά και οι πολιτικοί μας ιδιωτικά. Ποια η διαφορά μας με το ψευδοκράτος; Εκεί κυβερνούν ο στρατός και ο υπόκοσμος. Σκεφτήκατε να φύγει ο στρατός; Δεν πίστευα ότι θα έθετα ποτέ μου αυτή την ερώτηση!
Το Κυπριακό
Βρισκόμαστε σε μία ακόμα «σοβαρή» φάση εξελίξεων στο Κυπριακό, όπως μας αραδιάζουν καθημερινά οι παρλαπίπες πολιτικοί μας. Πόσες τέτοιες φάσεις περάσαμε στο παρελθόν; Συνοψίζονται σε μια σειρά τσιτάτα: το 1974 ο εχθρός στη θάλασσα. Το 1975 τα σύνορά μας στην Κερύνεια και ο Μακάριος στη Μόσχα. Το 1977 διαπεριφερειακή ομοσπονδία. Το 1980 κάθε σπίτι και κάστρο και πολιτική της πρόταξης. Το 1990 διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία αλλά με το σωστό περιεχόμενο. Το 1995 ενιαίο αμυντικό δόγμα και πύραυλοι S-300. Το 2004 δεν παραλάβαμε κράτος για να επιστρέψουμε κοινότητα. Το 2008 οι σύντροφοι αλχημιστές ανακάλυψαν τη λυδία λίθο της λύσης. Το 2016 ενισχύουμε την Εθνική Φρουρά με 3.000 προσλήψεις και δίνουμε τη μάχη κατά της απο-αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε δείπνα στα οποία καλούνται οι Τουρκοκύπριοι.
Το Κυπριακό, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, από θέμα εισβολής και κατοχής έχει μετατραπεί με τα χρόνια σε καθαρά θέμα οικονομικό. Το έθεσε βασικά η καμπάνια του ΟΧΙ του Τάσσου Παπαδόπουλου διά του ερωτήματος: ποιος θα ταΐζει τους Τουρκοκύπριους; Σήμερα τα καυτά παρεμφερή ερωτήματα είναι: ποιος θα αποζημιώσει τους πρόσφυγες; Ποιος θα χρηματοδοτήσει το ομοσπονδιακό κράτος; Ποιοι θα είναι οι οικονομικοί πάτρωνες του νέου κράτους μετά τη λύση;
Όταν ο Χέλμουτ Κολ ξεκίνησε τη διαδικασία επανένωσης της Γερμανίας, όλοι οι δήθεν σοβαροί οικονομολόγοι τον συμβούλευαν να το αποφύγει γιατί θα κινδύνευε η οικονομία της Δυτικής Γερμανίας. Αυτός απάντησε ότι μπροστά στην επανένωση μιας χώρας δεν χωρούν οι αριθμοί και τον Μάιο του 1990 η μία Γερμανία ήταν γεγονός. Διαφορετική, θα μου πείτε, η επανένωση της Γερμανίας από αυτήν της Κύπρου. Ορθόν. Όπως άλλο Χέλμουτ Κολ και άλλο παρλαπίπες πολιτικοί.
Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό πάντως τα πράγματα πλησιάζουν σε ένα τέλος. Αν θέλετε πέστε το και δίλημμα: είτε μέχρι το τέλος Αυγούστου, όπως μας προειδοποίησαν τα Ηνωμένα Έθνη, θα ξεκαθαρίσουμε το περιουσιακό, το εδαφικό τις εγγυήσεις και τη διακυβέρνηση, για να μπορέσει να μπει ένα χρονοδιάγραμμα λύσης, είτε θα τα μαζέψουν και θα φύγουν αφήνοντας τους Ε/Κ να προετοιμαστούν για ...τις προεδρικές της καρέκλας του 2018 και τον Ακιντζί να γίνει έπαρχος του Ερντογάν. Αυτό θα μας μεταφέρει κι η κ. Νούλαντ, όπως μαθαίνω: είτε θα μπούμε σε τροχιά λύσης μέχρι το τέλος του χρόνου για να μπει σε πορεία υλοποίησης ο ενεργειακός σχεδιασμός (να έρθουν και οι κολοσσοί των ΗΠΑ) που εκπονείται τα τελευταία χρόνια, είτε το Ισραήλ και η Τουρκία θα τα βρουν μόνοι τους. Όσο για τις γεωτρήσεις της ENI και της TOTAL, αυτές αναβλήθηκαν για το 2017. Αν δεν υπάρξει λύση, στα οικόπεδα τα οποία διεκδικεί για τον εαυτό της η Τουρκία δεν θα γίνουν ποτέ γεωτρήσεις.
Η δικαιοσύνη
Στη χώρα της παρλαπίπας θέσαμε ως υπέρτατο στόχο την ποινική διερεύνηση της οικονομικής καταστροφής της χώρας όπως αυτή επεσυνέβη από το 2011 έως σήμερα. Ο Χριστόφιας μετά την αιματηρή περιπέτεια στο Μαρί δεν μπορούσε βέβαια να φορτωθεί ένα μνημόνιο 2,5 δισ., όπως του παράγγελναν ο Κίκης Καζαμίας και ο Σιαρλή, διότι δεν το άντεχε η αριστερή του συνείδηση. Ακατάχνωτα! Το άφησε στον νυν, για να μας κάτσει 40 δισ. με κούρεμα. Και στη συνέχεια, κόντρα ξύρισμα βέβαια: μας υποσχέθηκε ο Αναστασιάδης πλήρη διερεύνηση της οικονομικής καταστροφής, την οποία ανέλαβε ο υπεράνω γενικός εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης. Αποσπάστηκαν αστυνομικοί, ήρθαν εμπειρογνώμονες από την Αγγλία, έγιναν ανακρίσεις, αλλά φευ. Η δίκη της Τράπεζας Κύπρου έχει κολλήσει στα διαδικαστικά. Και ίσως μείνει εκεί. Μιλούμε για τους πρώην χρηματοδότες των κομμάτων, μιλούμε για χαριστικά δάνεια σε πολιτικούς, δικαστές και επιχειρηματίες. Από την άλλη, η δίκη της Λαϊκής έκλεισε με απόφαση του Κώστα Κληρίδη και του υπουργού Δικαιοσύνης, οι οποίοι παρέδωσαν τον Βγενόπουλο (με επιστολές τους από τον περασμένο Φεβρουάριο) στις ελληνικές αρχές για διερεύνηση. Αν δηλαδή στην Κύπρο μας προκύψει Βγενόπουλος, δεν θα είναι για τα 9 δισ. των καταθετών της Λαϊκής, αλλά για το 1 ...ψωροεκατομμύριο που τσέπωσε ο πρώην διοικητής της Τράπεζας Κύπρου Χριστόδουλος Χριστοδούλου. Εν ολίγοις ο μόνος που πλήρωσε και ίσως πληρώσει για την οικονομική καταστροφή σε αυτόν τον τόπο είναι ο Χριστόδουλος; Μας το είπε ο άνθρωπος γεμάτος παράπονο: έκανα ό,τι κάνετε κι εσείς! Τι να φταίει βέβαια και ο γενικός εισαγγελέας, μεταξύ μας; Υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα στην Κύπρο που θέλει τον Βγενόπουλο να σταθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου και να μιλήσει εφ’ όλης της ύλης; Ας μην μας παίζει όμως κι αυτός τον «υπεράνω», διότι όπως πάει το πράμα η μόνη του επιτυχία θα αποδειχθεί η καταδίκη του συνεργάτη του Ρίκκου Ερωτοκρίτου, κι αυτή για προσωπικούς λόγους... ασυνεννοησίας.
Οι «Επιχειρηματίες»
Σε καμιά σοβαρή χώρα η Αστυνομία δεν συντρώγει σε δημόσια θέα με ανθρώπους που θεωρούνται ότι λειτουργούν επιχειρηματικά ...υπόγεια. Στη χώρα της παρλαπίπας βεβαίως όλα είναι δυνατά. Πριν από μερικά χρόνια ο αστυνομικός διευθυντής Λάρνακας είχε αποστείλει εγκύκλιο στους αστυνομικούς της επαρχίας του να μην δέχονται διαμεσολαβήσεις από γνωστό επιχειρηματία, και πολύ περισσότερο να μην μεταφέρουν οι ίδιοι ενώπιόν του παραπονούμενους. Σε ολόκληρη την Κύπρο όλοι θεωρούμε ότι υπάρχει ένα κοινό σύστημα δικαιοσύνης, η οποία απονέμεται σε 5-10 χρόνια. Οι Λαρνακείς βέβαια είχαν αντιληφθεί ότι στην πόλη τους υπάρχει άμεση απονομή δικαιοσύνης, η οποία σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα ήταν και ...δίκαιη. Ας μην μιλήσουμε τώρα για τα ποδοσφαιρικά σωματεία, τα οποία σε μεγάλο βαθμό ελέγχονται από τέτοιου είδους επιχειρηματίες, οι οποίοι βασικά ξεπλένουν χρήμα. Ας μην μιλήσουμε για αποκλειστικούς αντιπροσώπους χυμών, αναψυκτικών, σνακ, ας μην μιλήσουμε για πούκκικα, για παράνομα καζίνα που λειτουργούν με αστυνομική κάλυψη. Ας μιλήσουμε για παράνομους τζίρους, οι οποίοι υπερβαίνουν του 30% του κυπριακού ΑΕΠ. Οι οποίοι, αν ήταν νόμιμοι, το κράτος ίσως να είχε περαιτέρω εισπράξεις 4-5 δισ. ευρώ. Είναι τα λεφτά που ψάχνει ο Χάρης Γεωργιάδης για να μειώσει τους φόρους, τα λεφτά που ψάχνει ο Παμπορίδης για να φτιάξει σχέδιο υγείας, είναι τα λεφτά που ψάχνει ο Καδής για να αναμορφώσει την παιδεία του τόπου. Είναι εν γένει τα λεφτά που εισπράττουν όλα τα σοβαρά κράτη για να κάνουν κοινωνική πολιτική. Στην Κύπρο, κάθε φορά που μας τελειώνουν τα λεφτά, τα «σοβαρά κυπριακά κόμματα» επιπέφτουν επί των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, των ιδιοκτητών ακίνητης περιουσίας και γενικά επί κάθε πολίτη του οποίου τα έσοδα και μετρήσιμα είναι και κυρίως προσπελάσιμα. Η εύκολη λύση. Οι υπόγειοι επιχειρηματίες εξάλλου έχουν και αυτοί τον ρόλο τους: χρηματοδοτούν μαύρες προεκλογικές εκστρατείες και συνεισφέρουν στα μαύρα ταμεία των κομμάτων.
Ποιος είναι ο παρλαπίπας;
Έστιν ουν παρλαπίπας άνθρωπος εκστομίζων κατά συρροήν σαχλαμάρες. Η λέξη είναι ηχοποίητη ή ηχομιμητική και ετυμολογικά προέρχεται από τη γερμανική λέξη “papperlapap”. Η λέξη υιοθετήθηκε μάλλον μέσω των εκατομμυρίων Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία μετά το 1950, για να προστεθεί στη χορεία των συνωνύμων που ήδη υπάρχουν στην ελληνική. Η λέξη περιγράφει τον στωμύλο, τον πολυλογά, τον κενολόγο, τον παπαρδέλα, τον αερολόγο, τον μπούρδα, τον παπάρα. Στην κυπριακή διάλεκτο νομίζω υπάρχει μια εξαιρετική λέξη, η οποία συμπυκνώνει όλες τις πιο πάνω: «Τσιόφτας». Αυτός που λέει τσιόφτες δεν είναι παρά ένας βερμπαλιστής, ένας ματαιολόγος, ένας άνθρωπος που εκφέρει συστηματικά επιπόλαιο και ανόητο λόγο. Στην κυπριακή υπάρχει και η λέξη λαφαζάνης (από την τουρκική lafazan). Ο τσιόφτας είναι πάντως ένα επίπεδο κάτω από τον λαφαζάνη. Ο λαφαζάνης είναι μεν ένας τσιόφτας, αλλά με στυλ, αφού οι λαφαζανιές ενέχουν και κάποια στοιχεία χιούμορ.
