Μετά από 50 συναντήσεις Χριστόφια –Ταλάτ αναρωτιέται κανείς πού οδηγούνται οι εξελίξεις στο Κυπριακό.
Σε επίπεδο εικόνας τα πράγματα είναι ακόμη θολά: Ο μεν Πρόεδρος Χριστόφιας δεν επιτρέπει τη δημιουργία ευφορίας για δύο λόγους: Πρώτον δεν θέλει να διαρραγεί το εσωτερικό μας μέτωπο πριν έχει στα χέρια του κάτι χειροπιαστό. Αυτό θα διαφανεί μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης του περιουσιακού και του κεφαλαίου των εγγυήσεων. Δεύτερον για σκοπούς διαπραγμάτευσης θέλει να διεκδικήσει ό,τι είναι δυνατόν καλύτερο σε μια προσπάθεια το νέο σχέδιο λύσης να έχει σαφείς διαχωριστικές γραμμές από το δαιμονοποιημένο σχέδιο Ανάν. Από τη δική του πλευρά πάντα στο επικοινωνιακό επίπεδο ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ επιδιώκει να δημιουργήσει την εικόνα ότι η διαπραγμάτευση είναι καρποφόρα γιατί στα κατεχόμενα επέρχονται εκλογές και ορθώς διαβλέπει ότι χωρίς προοπτική λύσης δεν μπορεί να επανεκλεγεί. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις στο Βορρά, ο ΄Ερογλου προηγείται με 36% σε αντίθεση με 31% του κ. Ταλάτ.
Η ουσία
Σε επίπεδο ουσίας πάντως και έχοντας κανείς επίγνωση όλων των εγγράφων, απόρρητων και μη που κυκλοφορούν τους τελευταίους μήνες, αλλά και των αντιδράσεων του διεθνούς παράγοντα, αρχίζουν να αποκρυσταλλώνονται οι παράμετροι επί των οποίων θα κριθεί το Κυπριακό. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, σε αυτή την πορεία, έχει κερδίσει σημαντικούς πόντους σε μια σειρά από θέματα, αλλά και ο Ταλάτ έχει καταφέρει να είναι πειστικός σε κάποια άλλα. Αν κάποιος επιχειρούσε συνοπτικά να καταγράψει τα κεφάλαια στα οποία πείθουμε και τα κεφάλαια στα οποία χάνουμε, σε αυτόν το γύρο των διαπραγματεύσεων ίσως συνόψιζε τα πράγματα ως ακολούθως:
· Ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει κερδίσει τις εντυπώσεις στο κεφάλαιο της διακυβέρνησης. Δέκτηκε μεν την εκ περιτροπής προεδρία, αλλά η πρότασή του για εκλογή προέδρου και αντιπροέδρου από το σύνολο Ε/Κ και Τ/Κ συνιστά σαφή βελτίωση της Ζυρίχης, αφού το νέο κράτος καλείται να λειτουργήσει μέσα από ενοποιητικές διαδικασίες και όχι εν δυνάμει αποσχιστικές. Οι πρόσφατες θέσεις Ταλάτ για εκ περιτροπής προεδρία υπό αναλογία 4:3, αλλά και η εμμονή του τα συνιστώντα κρατίδια να συνάπτουν διεθνείς σχέσεις πέραν των πολιτιστικών και αθλητικών, δεν θεωρούνται σοβαρές.
· Η ε/κ πλευρά έχει πείσει και στο θέμα των εγγυήσεων. Δεν είναι δυνατόν μια χώρα πλήρες μέλος της ΕΕ να είναι υπό καθεστώς κηδεμονίας. Το θέμα άρχισε να συζητείται διεθνώς πλέον με εμπλοκή της Βρετανίας, της Ελλάδας, της Τουρκίας αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν τελικά υπάρξουν εγγυήσεις αυτές πρέπει να είναι διευρυμένες και σίγουρα με ημερομηνία λήξης.
· Στο εδαφικό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πάλιν προβάλλει ισχυρά επιχειρήματα. Δεν μπορεί το τ/κ συνιστών κράτος να έχει μεγαλύτερη ακτογραμμή από το ε/κ. Εδώ εισέρχεται το θέμα της Καρπασίας και η εμμονή της πλευράς μας για επιστροφή υπό ε/κ διοίκηση. Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι Τ/Κ αντιπροτείνουν το καθεστώς του σχεδίου Ανάν αλλά και κάποιες πρόσθετες ευθυγραμμίσεις στο χάρτη αναφορικά με τα υπό επιστροφή ε/κ εδάφη.
· Τέλος το αίτημα της διαπραγματευτικής μας ομάδας για απογραφή στα κατεχόμενα για να γνωρίζουμε επιτέλους πόσοι και ποιοι άνθρωποι θα είναι πολίτες του νέου κράτους είναι κάτι παραπάνω από λογικό, αγγίζοντας ταυτόχρονα καίρια και το θέμα του αριθμού των εποίκων που θα συμφωνηθεί να παραμείνουν.
Πού έχουμε δυσκολίες;
Πόντους βέβαια στο Κυπριακό έχει κερδίσει και η τουρκική πλευρά η οποία προσπαθεί να εκθέσει τους Ε/Κ τόσο σε ό,τι αφορά τη διαδικασία, αλλά και τη συζήτηση της ουσίας:
· Οι θέσεις του Προέδρου Χριστόφια περί χρονοδιαγραμμάτων δεν φαίνεται να πείθουν, κυρίως διεθνώς. Τα χρονοδιαγράμματα σε αυτή την περίπτωση είναι φυσικά και όχι τεχνητά όπως παλαιότερα. Το Δεκέμβριο έχουμε αξιολόγηση της Τουρκίας, τον Απρίλιο του 2010 έχουμε τ/κ εκλογές. Ο Ταλάτ κάλεσε τρεις φορές τουλάχιστον τον Πρόεδρο Χριστόφια να κλειστούν σε ένα δωμάτιο για ένα μήνα για να βρουν λύση. Η θέση Χριστόφια που εξελέγη ως «Πρόεδρος λύσης» ότι έχει κι άλλες υποχρεώσεις μάλλον δεν πείθει. Έτσι η έωλη επιχειρηματολογία Ταλάτ ότι ουσιαστικά με αυτή την τακτική πριμοδοτείται ο ΄Ερογλου που δεν θέλει λύση αρχίζει τελευταία να βρίσκει απήχηση.
· Η εμμονή του κ. Χριστόφια ότι οι συνομιλίες είναι κυπριακής ιδιοκτησίας και ότι δεν επιθυμεί ξένους διαπραγματευτές ενώ στην αρχή προκάλεσε διεθνώς ευφορία, σήμερα προκαλεί προβληματισμό, αφού το Κυπριακό έχει σαφέστατα και διεθνή πτυχή. Τις τελευταίες μέρες η Τουρκία άρχισε να εγείρει το θέμα αυτό κερδίζοντας πόντους, τη στιγμή που εμείς αποδειχθήκαμε φοβικοί σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και τον εκπρόσωπο του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ υπό την ανοχή του Προεδρικού επιχειρήσαμε να απαξιώσουμε.
· Επί της ουσίας και σε ό,τι αφορά το αίτημα των Τ/Κ η λύση να αποτελέσει πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ τα πράγματα δυσκολεύουν για μας μετά την αποδοχή παρόμοιων αιτημάτων ως προϋπόθεση για επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας από πλευράς Ιρλανδίας και Τσεχίας. Μάλλον λοιπόν είναι δύσκολο να αντέξει το κεφάλαιο 10 της συνθήκης ένταξης της Κύπρου απέναντι στο νέο ευρωπαϊκό κεκτημένο που τείνει να δημιουργηθεί και δυστυχώς επηρεάζει πρώτιστα το περιουσιακό.
· Με βάση την πιο πάνω εξέλιξη δύσκολα είναι τα πράγματα για μας και για το first option των ιδιοκτητών σε ό,τι αφορά τη λύση του περιουσιακού ιδιαίτερα εάν η Τουρκία συγκατανεύσει στην επιστροφή της Καρπασίας. Ο Ταλάτ σε αυτή την περίπτωση έχει ένα ευλογοφανές επιχείρημα: Με τη λύση, υποστηρίζει, θα επιστραφούν εδάφη στους Ε/Κ. Από τα εδάφη αυτά (π.χ. Μόρφου- ΄Ασσια -Βατυλή - Κοντέα) θα αναγκαστούν να μετακινηθούν βορειότερα 30 χιλιάδες Τ/Κ οι οποίοι θα αναζητήσουν νέο σπίτι. Εάν έχει και το fisrt option ο ε/κ πρόσφυγας στο τ/κ συνιστών κρατίδιο τότε σχεδόν όλοι οι Τ/Κ θα πρέπει να μετακινηθούν με τη λύση. Το ερώτημα βέβαια είναι πού θα εγκατασταθούν αν το 80% της γης στο Βορρά ανήκει και πάλιν σε Ε/Κ;
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009
Από τον Βάλντχαϊμ στον Ντάουνερ
Η πρόσφατη κόντρα κάποιων πολιτικών αρχηγών στην Κύπρο με τον Αλεξάντερ Ντάουνερ μάλλον δεν θα καταγραφεί στο ιστορικό των σχέσεων με τον ΟΗΕ ως η πιο επεισοδιακή. Γενικώς οι Κύπριοι πολιτικοί ένθεν και ένθεν του οδοφράγματος βλέπουν με καχυποψία τον ΟΗΕ, προφανώς γιατί είναι πεπεισμένοι ότι ο εκάστοτε ΓΓ του οργανισμού αυτού είναι μαριονέτα των μεγάλων δυνάμεων. Θεωρούν ωστόσο τη συνεργασία μαζί του ως αναγκαίο κακό. Εκεί που τα πράγματα εκτραχύνονται είναι στις περιπτώσεις κατά τις οποίες τρίτες κυβερνήσεις διορίζουν εκπροσώπους τους. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη στάση των Ε/Κ απέναντι στον Βρετανό διπλωμάτη σερ Ντέιβιντ Χάνι, τον οποίο πράκτορα ανέβαζαν και πράκτορα κατέβαζαν, ή την εχθρότητα με την οποία αντιμετώπισαν οι Τ/Κ τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ και κυρίως τον τότε επίτροπο Διεύρυνσης της ΕΕ Γκίντερ Φερχόιγκεν, όταν διά πυρός και σιδήρου αγνόησαν τις πολεμικές ιαχές της Τουρκίας και τροχοδρόμησαν την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Αυτοί, κατά την άποψη των Τ/Κ, υπήρξαν πράκτορες των Ελληνοκυπρίων. Άσχετο εάν το 2004 ο Γκίντερ Φερχόιγκεν δήλωσε εξαπατημένος από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, με αποτέλεσμα εν μία νυκτί να περάσει στο στρατόπεδο των «τουρκόφιλων». Βεβαίως, από όλην αυτή την κόντρα με τους ξένους διαμεσολαβητές δεν έλειψαν και τα κτυπήματα κάτω από τη μέση, τα οποία πολλές φορές άγγιξαν την προσωπική ζωή και ακόμα τον σεξουαλικό προσανατολισμό κάποιων διαμεσολαβητών. Εν ολίγοις, στη Λευκωσία το πολιτικό κουτσομπολιό είναι ατέλειωτο και απολύτως συναφές με τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Η πρωτεύουσα της Κύπρου είναι ίσως η μόνη πόλη στον κόσμο όπου ο ήχος ταξιδεύει ταχύτερα από το φως. Το φως ίσως μας βοηθήσει να δούμε τη λύση, αλλά φαίνεται ότι αργεί ακόμα.
Ο Πέρεζ ντε Κουεγιάρ
Ο Πέρεζ ντε Κουεγιάρ υπηρέτησε στην Κύπρο το 1975-1977 ως ειδικός αντιπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο. Όταν το 1981 έγινε ο ίδιος Γενικός Γραμματέας, κάποιοι φίλοι του στην Κύπρο αναθάρρησαν και πίστεψαν σε καλύτερες μέρες για το Κυπριακό. Όταν όμως το 1983 ο Πέρεζ ντε Κουεγιάρ πρότεινε τους γνωστούς «Δείκτες» στο Κυπριακό και το 1985 το «Ενοποιημένο Έγγραφο», προκάλεσε τεράστια αμηχανία στους οπαδούς της πρόταξης στο Κυπριακό. Ο φίλος του Τάσσος Παπαδόπουλος, που όπως έλεγε τον ήξερε πολύ καλά, έκανε λόγο «για προσωπικές αδυναμίες του Κουεγιάρ», χωρίς βέβαια να διευκρινίσει τότε τι εννοούσε. Το ράδιο Αρβύλα βέβαια τότε στη Λευκωσία μιλούσε «για... μυστικά ταξίδια του Πέρεζ ντε Κουεγιάρ στη Βηρυτό την περίοδο που υπηρετούσε στην Κύπρο» και άλλα μάλλον φαιδρά, ενώ ο τουρκικός Τύπος την ίδια περίοδο έκανε λόγο για «προσωπικές αδυναμίες του Κουεγιάρ» στη Νέα Υόρκη όπου υπηρετούσε ως Γενικός Γραμματέας.
Ο Νίκος Ρολάνδης, βουλευτής τότε, θυμάται μια χαρακτηριστική τού αρνητικού για τον Κουεγιάρ κλίματος συζήτηση στη Βουλή με τη συμμετοχή του Τάσσου Παπαδόπουλου, του ιδίου και του Βάσου Λυσσαρίδη.
- Τάσσος: Είναι τόσες οι αμαρτίες του Κουεγιάρ στο Κυπριακό που όταν μιλά δακρύζει.
- Ρολάνδης: Ο άνθρωπος έχει ψύξη στο δεξί του μάγουλο, γι’ αυτό φαίνεται ότι δακρύζει.
- Λυσσαρίδης: Όχι, κλαίει γιατί έχει μεταμεληθεί για τις αμαρτίες του στο Κυπριακό.
Ο προκάτοχος του Πέρεζ ντε Κουεγιάρ, Κουρτ Βάλντχαϊμ, ο οποίος συνυπέγραψε τη συμφωνία Μακαρίου -Ντενκτάς (1977), θεωρήθηκε από τον Σπύρο Κυπριανού ως υπεύθυνος μιας πολύ κακής συμφωνίας. Για αυτήν τη συμφωνία βέβαια δεν τόλμησε ποτέ δημόσια να επικρίνει το Μακάριο. Ο Βάλντχαϊμ ήταν εξάλλου ευκολότερος στόχος και ως εκ τούτου εθεωρείτο στην Κύπρο αλλά και διεθνώς «ως πράκτορας των Αγγλοαμερικανών», γι’ αυτό, όπως λεγόταν τότε στη Λευκωσία, οι Κινέζοι τού αρνήθηκαν τρίτη θητεία το 1981.
Μεταξύ της θητείας Βάλντχαϊμ και Κουεγιάρ στην Κύπρο υπηρέτησε ως ειδικός αντιπρόσωπός τους ο Ούγκο Γκόμπι (ο γνωστός και από τον σχετικό χάρτη). Ο Αργεντινός διπλωμάτης εθεωρείτο από τον Σπύρο Κυπριανού «πολλοπάητος» και «ανακατώστρας» γιατί επεδείκνυε συνεχώς ενδιαφέρον και ενοχλούσε τον τότε Πρόεδρο με προτάσεις σε μια προσπάθεια να προσδώσει κινητικότητα στο Κυπριακό. Ο κ. Γκόμπι έφυγε από την Κύπρο δυσαρεστημένος και ενοχλημένος κι εμείς βέβαια ησυχάσαμε από αυτόν.
Μπούτρος Γκάλι
Ο Αιγύπτιος πρώην ΥπΕξ Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι ανέλαβε γενικός γραμματέας του ΟΗΕ τον Ιανουάριο του 1992. Οι Ε/Κ τον υποδέχτηκαν μάλλον θετικά, καθότι ΥπΕξ της φίλης χώρας Αιγύπτου, με πρόσθετο πλεονέκτημα ότι ήταν χριστιανός Κόπτης. Για ακριβώς τους αντίθετους λόγους οι Τ/Κ τον έβλεπαν με μισό μάτι.
Βεβαίως τα πράγματα ξεκαθάρισαν λίγους μήνες αργότερα όταν ο κ. Γκάλι κατέθεσε τη λεγόμενη «Δέσμη Ιδεών» για επίλυση του Κυπριακού επί της προεδρίας του Γιώργου Βασιλείου. Ο τότε Πρόεδρος Βασιλείου και το ΑΚΕΛ χαρακτήρισαν το σχέδιο ως καλή βάση για διαπραγμάτευση, σε αντίθεση με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ που χαρακτήρισαν το σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ «ως τρίτο Αττίλα». Το σχέδιο Γκάλι απέρριψε επίσης ως απαράδεκτο και ο Ραούφ Ντενκτάς. Ο αντιπρόσωπός του στην Κύπρο Όσκαρ Καμιλιόν, σύμφωνα πάντα με το Ράδιο Αρβύλα, είχε κι αυτός «προσωπικές αδυναμίες». Το σχέδιο αυτό ενόψει προεδρικών του 1993 δεν είχε καμιά τύχη, αφού στην εναντίον του κριτική προσχώρησε και ο Γλαύκος Κληρίδης, ο οποίος υποσχέθηκε να το ενταφιάσει. Και το έθαψε και μνημόσυνο του έκανε.
Ο Βαν ντε Τουρκ
Από πλευράς Ευρώπης, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η πιο ενδιαφέρουσα φιγούρα είναι ο Ολλανδός επίτροπος εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ Χανς Βαν ντε Μπρουκ. Ο κ. Βαν ντε Μπρουκ παρέμεινε σε αυτήν τη θέση από το 1993 έως το 1999. Ο κ. Βαν ντε Μπρουκ, ως εκ της θέσεώς του, αυτήν την περίοδο εξέφραζε την άρνηση της ΕΕ να δεχθεί την Κύπρο στις τάξεις της ΕΕ χωρίς επίλυση του Κυπριακού. Η αίτηση ως γνωστόν είχε υποβληθεί τους τελευταίους μήνες της θητείας του Γιώργου Βασιλείου από τον τότε ΥπΕξ Γιώργο Ιακώβου και αποτέλεσε στη συνέχεια τη ναυαρχίδα της πολιτικής Κληρίδη στο Κυπριακό. Τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα (με την εμφάνιση και των πρώτων ελληνόφωνων ιστοσελίδων στο διαδίκτυο) ο κ. Βαν ντε Μπρουκ επονομαζόταν Βαν ντε Τουρκ, και συνήθως εμφάνιζαν τη φωτογραφία του με φέσι τούρκικο στο κεφάλι. Η κορύφωση της κριτικής κατά του κ. Βαν ντε Μπρουκ σημειώθηκε όταν διαφώνησε δημόσια με την έλευση των πυραύλων S-300, που αποτέλεσε το κύριο προεκλογικό σύνθημα του Γλάυκου Κληρίδη στις προεδρικές εκλογές του 1998.
Επί διακυβέρνησης Κληρίδη και έως το 2001 πέρασαν από την Κύπρο αρκετοί εκπρόσωποι του ΟΗΕ (απεσταλμένοι και ειδικοί αντιπρόσωποι), όπως οι Γκούσταβ Φεϊζέλ, Ντιέγκο Κόρντοβεζ, Χαν Σουγκ Τζου, Αν Χέρκους, οι οποίοι, άλλοι πολύ και άλλοι λίγο, απόλαυσαν τον ήλιο και τη θάλασσα της χώρας μας. Ούτε μας ενόχλησαν ούτε τους ενοχλήσαμε. Οι εξελίξεις εξάλλου δεν βοηθούσαν στη δημιουργία οποιασδήποτε κινητικότητας. Το Κυπριακό είχε μετατοπισθεί τότε (μετά τη συμφωνία στο Ελσίνκι) στο γήπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η λογική που επικρατούσε ήταν ότι «η ένταξη της Κύπρου θα αποτελούσε καταλύτη της λύσης».
Προς αυτήν την κατεύθυνση σημαντικότερο ρόλο έπαιξαν οι Αμερικανοί με μια σειρά αντιπροσώπους, όπως ο Ρίτσαρντ Μπίτι (1995) και Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Ιδιαίτερα ο δεύτερος, εξαιτίας των σχέσεων που είχε με τον Μπιλ Κλίντον, κατάφερε να μεταστρέψει την Ευρωπαϊκή Πολιτική και να περάσει τη θέση ότι η Κύπρος θα πρέπει να ενταχθεί στην Ευρώπη ακόμα και με άλυτο το Κυπριακό. Τον εκβιασμό αυτό, που οδήγησε τους Τούρκους στο συμβιβασμό του σχεδίου Ανάν, οι Τούρκοι δεν του τον συγχώρεσαν ποτέ. Ο Χόλμπρουκ, κατά τους Τούρκους, «ήταν πράκτορας του ελληνοαμερικανικού λόμπι».
Κόφι Ανάν
Ο έβδομος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν υπηρέτησε στην έδρα του ΟΗΕ από το 1997 έως και το 2007. Θεωρείται ως ένας από τους πιο πετυχημένους ΓΓ του ΟΗΕ -το 2001 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης-, στην Κύπρο ωστόσο δεν είναι, σύμφωνα με το Ζαχαρία Κουλία, παρά «ο μαύρος που επιχείρησε να ξεπουλήσει την Κύπρο στους Τούρκους». Το ομώνυμο σχέδιό του κατατέθηκε ενώπιον των δύο πλευρών στην Κύπρο περί το τέλος του 2002, απορρίφθηκε από τους Ε/Κ τον Απρίλη του 2004, αλλά κάποιοι φοβούνται ότι το σχέδιο εκείνο θα βρικολακιάσει και θα επανεμφανιστεί στο πλαίσιο της σημερινής διαπραγμάτευσης.
Το επάρατο σχέδιο είχε δύο φάσεις σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευσή του. Η πρώτη φάση, από το 2002 έως και το Φεβρουάριο του 2003, εκτυλίχθηκε επί της διακυβέρνησης Κληρίδη, με συνομιλητή το Ραούφ Ντενκτάς. Η δεύτερη φάση, από το Μάρτιο του 2003 έως και τον Απρίλιο του 2004, έτυχε διαχείρισης από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, με βασικό συνομιλητή το Ραούφ Ντενκτάς, αλλά από το Μάρτιο του 2004 και εξής με τη συμμετοχή και του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Ενεργοί παίκτες διεθνώς υπήρξαν, αυτήν την περίοδο, ο Άλβαρο ντε Σότο από πλευράς ΟΗΕ, ο Γκίντερ Φερχόιγκεν από πλευράς ΕΕ, ο Τόμας Γουέστον από πλευράς του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο Σερ Ντέιβιντ Χάνι από πλευράς Βρετανίας, τον οποίο κάποιοι Κύπριοι πολιτικοί κατονόμαζαν και ως τον «πατέρα του σχεδίου του Μαύρου». Από ελληνοκυπριακής πλευράς αυτήν την περίοδο καταγράφονται δύο ιλαροτραγικές ιστορίες που, αν μη τι άλλο, ρίχνουν φως στον άγνωστο πόλεμο της πλευράς μας με τον ΟΗΕ.
Ο αστυνομικός και ο διπλωμάτης
Επί διακυβέρνησης Κληρίδη και μεσούσης της διαπραγμάτευσης του σχεδίου Ανάν 2 προς 3, η ε/κ πλευρά έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το χάρτη που ετοίμαζε η ομάδα Ντε Σότο. Η δαιμόνια ΚΥΠ εντόπισε «προσωπικές αδυναμίες» σε κάποιο από τα μέλη της ομάδας Ντε Σότο και επιστράτευσε προς τούτο έναν αστυνομικό... επί της προσκολλήσεως. Τα οφέλη για την ε/κ πλευρά, σύμφωνα με εμπλεκόμενο διπλωμάτη στις διαπραγματεύσεις, υπήρξαν σημαντικά. Σύμφωνα με το Ράδιο Αρβύλα της εποχής, ο αστυνομικός κάθε φορά έφερνε νέα στοιχεία για το πού ετοποθετούντο επί του χάρτη του ΟΗΕ οι μπλε (για τα υπό παράδοση ε/κ χωριά) και πού παρέμειναν οι κόκκινες (τα χωριά που θα παρέμεναν υπό τ/κ διοίκηση). Η πλήρης γελοιοποίηση για τη δική μας πλευρά επήλθε όταν ο διπλωμάτης του ΟΗΕ συναντήθηκε φάτσα με φάτσα με τον αστυνομικό, ο οποίος εκτελούσε υπηρεσία στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ο Γιωρκάτζης και ο Ντε Σότο
Μια επιπόλαια αναφορά του Άλβαρο ντε Σότο για τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη κατά τη διάρκεια φιλικής συγκέντρωσης με Ε/Κ προκάλεσε κρίση στις σχέσεις Τάσσου –Ντε Σότο, η οποία δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Ο Ντε Σότο, συγκεκριμένα, μετέφερε στους συνδαιτυμόνες του τη γνωστή ανοησία που κυκλοφορούσε κατά τη δεκαετία του 1970 ότι ο Τάσσος είχε εμπλοκή στη δολοφονία του Γιωρκάτζη, με αποτέλεσμα ο Κύπριος Πρόεδρος, όταν το έμαθε, στην κυριολεξία να εκραγεί. Βεβαίως, η οριστική ρήξη επήλθε γιατί η διαπραγματευτική ομάδα του Τάσσου Παπαδόπουλου θεωρούσε τον Ντε Σότο «ψεύτη». Όπως μας είπε Κύπριος διπλωμάτης, ο κ. Ντε Σότο παρουσίαζε συνεχώς έγγραφα τα οποία είχε δήθεν συμφωνήσει με τον Γλαύκο Κληρίδη, κάτι που ο κ. Κληρίδης διέψευδε. Από την πλευρά του, ο Ντε Σότο θεωρούσε τη διαπραγματευτική ομάδα Παπαδόπουλου «ένα τσούρμο υποκριτές». Είχαν συμφωνήσει στη διαδικασία της Νέας Υόρκης, αλλά στη συνέχεια δεν ήθελαν να διαπραγματευθούν γιατί είχαν προαποφασίσει να το απορρίψουν και έτσι το ήθελαν στη χειρότερη δυνατή του μορφή. Αποκορύφωμα της υποκρισίας ήταν ο χάρτης της Καρπασίας που δόθηκε σε μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας του Τάσσου από την τουρκική πλευρά, με διαμεσολαβητή μέλος της ομάδας Ντε Σότο, αλλά πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων.
Οι βολές κατά του Ντάουνερ
Ο Αλεξάντερ Ντάουνερ σίγουρα δεν είναι Ντε Σότο, αλλά χωρίς να το θέλει κουβαλά τις αμαρτίες του προκατόχου του. Όταν πρωτακούστηκε το όνομά του, η ε/κ πλευρά ήταν καχύποπτη λόγω της Αγγλοσαξωνικής καταγωγής του. Ο ίδιος ο Ντάουνερ κατάφερε πάντως στη συνέχεια με τη στάση του να κατευνάσει την καχυποψία, αφού σε κάθε περίπτωση δήλωνε ότι ούτε επιδιαιτητής είναι, ούτε κομιστής κάποιου σχεδίου. Η αφορμή των επικρίσεων εναντίον του ξεκίνησε μέσα από διαρροές εγγράφων που έχουν υποκλαπεί από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή της ιδιαιτέρας του. Γράφτηκαν πληροφορίες για γεύματα υπαρκτά και ανύπαρκτα με δημοσιογράφους και πολιτικούς, διέρρευσε καταγραφή συνομιλιών που είχε με τους Νίκο Αναστασιάδη και Μάριο Καρογιάν, διέρρευσε ενημερωτικό σημείωμα για τις ισορροπίες εντός της Ιεράς Συνόδου για το Κυπριακό. Τίποτα δεν διέρρευσε πάντως που να μην ήταν γνωστό από τις κυπριακές εφημερίδες, ενώ όλως παραδόξως δεν διέρρευσε καμιά από τις σοβαρές συνομιλίες που είχε επί της ουσίας του Κυπριακού με το Δημήτρη Χριστόφια.
Μετά τις διαρροές αυτές ο Αλεξάντερ Ντάουνερ, αντί να είναι παραπονούμενος γιατί κάποιοι μπήκαν στον υπολογιστή και του έκλεψαν έγγραφα (βλέπε επ’ αυτού και σχετικό άρθρο του πανεπιστημιακού Κώστα Κωνσταντίνου), βγήκε και φταίχτης, γιατί στα σημειώματα που προφανώς του έδωσαν οι διπλωμάτες του για να ενημερωθεί αποκαλύφθηκε σε όλους μας... ότι στο ΔΗΚΟ υπάρχουν Κυπριανικοί και Τασσικοί, και ότι στην Ιερά Σύνοδο υπάρχουν κάποιοι ιεράρχες που υποστηρίζουν τη διζωνική ομοσπονδία και κάποιοι όχι! Το αποκορύφωμα της πολιτικής γελοιότητας είναι η απόφαση του ΔΗΚΟ να μην ξανασυναντηθεί μαζί του για τους πιο πάνω λόγους.
Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι ότι το Προεδρικό αλλά και το ΑΚΕΛ δεν κάλυψαν τον κ. Ντάουνερ, κάτι που οδήγησε και τον ΔΗΣΥ να τηρήσει την ίδια στάση.
Έγκυρη πηγή που έχει γνώση της πορείας των διαπραγματεύσεων δήλωσε στον «Π» ότι ο Ντάουνερ είναι καθαρός σε ό,τι αφορά το Κυπριακό. Αν μάλιστα κάποιος θέλει να τον επικρίνει σε κάτι δεν είναι γιατί εμπλέκεται στο πρόβλημα πέρα από τους όρους εντολής του, αλλά για το ότι έχει δει το διορισμό του ολίγον τουριστικά, αφού μόνο μία στις δέκα συναντήσεις των δύο ηγετών παρίσταται.
Υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΗΚΟ πάντως είχε να σούρει στον Ντάουνερ και άλλα: «Συναντάται με Κύπριους πολίτες και παρουσιάζει κάποιους πολιτικούς στην Κύπρο ως φαιδρά πρόσωπα. Μας κουτσομπολεύει. Λέει ότι οι κ.κ. Χριστόφιας και Ταλάτ δεν ξέρουν καλά αγγλικά, ούτε έχουν σοβαρές νομικές γνώσεις».
Ο Πέρεζ ντε Κουεγιάρ
Ο Πέρεζ ντε Κουεγιάρ υπηρέτησε στην Κύπρο το 1975-1977 ως ειδικός αντιπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο. Όταν το 1981 έγινε ο ίδιος Γενικός Γραμματέας, κάποιοι φίλοι του στην Κύπρο αναθάρρησαν και πίστεψαν σε καλύτερες μέρες για το Κυπριακό. Όταν όμως το 1983 ο Πέρεζ ντε Κουεγιάρ πρότεινε τους γνωστούς «Δείκτες» στο Κυπριακό και το 1985 το «Ενοποιημένο Έγγραφο», προκάλεσε τεράστια αμηχανία στους οπαδούς της πρόταξης στο Κυπριακό. Ο φίλος του Τάσσος Παπαδόπουλος, που όπως έλεγε τον ήξερε πολύ καλά, έκανε λόγο «για προσωπικές αδυναμίες του Κουεγιάρ», χωρίς βέβαια να διευκρινίσει τότε τι εννοούσε. Το ράδιο Αρβύλα βέβαια τότε στη Λευκωσία μιλούσε «για... μυστικά ταξίδια του Πέρεζ ντε Κουεγιάρ στη Βηρυτό την περίοδο που υπηρετούσε στην Κύπρο» και άλλα μάλλον φαιδρά, ενώ ο τουρκικός Τύπος την ίδια περίοδο έκανε λόγο για «προσωπικές αδυναμίες του Κουεγιάρ» στη Νέα Υόρκη όπου υπηρετούσε ως Γενικός Γραμματέας.
Ο Νίκος Ρολάνδης, βουλευτής τότε, θυμάται μια χαρακτηριστική τού αρνητικού για τον Κουεγιάρ κλίματος συζήτηση στη Βουλή με τη συμμετοχή του Τάσσου Παπαδόπουλου, του ιδίου και του Βάσου Λυσσαρίδη.
- Τάσσος: Είναι τόσες οι αμαρτίες του Κουεγιάρ στο Κυπριακό που όταν μιλά δακρύζει.
- Ρολάνδης: Ο άνθρωπος έχει ψύξη στο δεξί του μάγουλο, γι’ αυτό φαίνεται ότι δακρύζει.
- Λυσσαρίδης: Όχι, κλαίει γιατί έχει μεταμεληθεί για τις αμαρτίες του στο Κυπριακό.
Ο προκάτοχος του Πέρεζ ντε Κουεγιάρ, Κουρτ Βάλντχαϊμ, ο οποίος συνυπέγραψε τη συμφωνία Μακαρίου -Ντενκτάς (1977), θεωρήθηκε από τον Σπύρο Κυπριανού ως υπεύθυνος μιας πολύ κακής συμφωνίας. Για αυτήν τη συμφωνία βέβαια δεν τόλμησε ποτέ δημόσια να επικρίνει το Μακάριο. Ο Βάλντχαϊμ ήταν εξάλλου ευκολότερος στόχος και ως εκ τούτου εθεωρείτο στην Κύπρο αλλά και διεθνώς «ως πράκτορας των Αγγλοαμερικανών», γι’ αυτό, όπως λεγόταν τότε στη Λευκωσία, οι Κινέζοι τού αρνήθηκαν τρίτη θητεία το 1981.
Μεταξύ της θητείας Βάλντχαϊμ και Κουεγιάρ στην Κύπρο υπηρέτησε ως ειδικός αντιπρόσωπός τους ο Ούγκο Γκόμπι (ο γνωστός και από τον σχετικό χάρτη). Ο Αργεντινός διπλωμάτης εθεωρείτο από τον Σπύρο Κυπριανού «πολλοπάητος» και «ανακατώστρας» γιατί επεδείκνυε συνεχώς ενδιαφέρον και ενοχλούσε τον τότε Πρόεδρο με προτάσεις σε μια προσπάθεια να προσδώσει κινητικότητα στο Κυπριακό. Ο κ. Γκόμπι έφυγε από την Κύπρο δυσαρεστημένος και ενοχλημένος κι εμείς βέβαια ησυχάσαμε από αυτόν.
Μπούτρος Γκάλι
Ο Αιγύπτιος πρώην ΥπΕξ Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι ανέλαβε γενικός γραμματέας του ΟΗΕ τον Ιανουάριο του 1992. Οι Ε/Κ τον υποδέχτηκαν μάλλον θετικά, καθότι ΥπΕξ της φίλης χώρας Αιγύπτου, με πρόσθετο πλεονέκτημα ότι ήταν χριστιανός Κόπτης. Για ακριβώς τους αντίθετους λόγους οι Τ/Κ τον έβλεπαν με μισό μάτι.
Βεβαίως τα πράγματα ξεκαθάρισαν λίγους μήνες αργότερα όταν ο κ. Γκάλι κατέθεσε τη λεγόμενη «Δέσμη Ιδεών» για επίλυση του Κυπριακού επί της προεδρίας του Γιώργου Βασιλείου. Ο τότε Πρόεδρος Βασιλείου και το ΑΚΕΛ χαρακτήρισαν το σχέδιο ως καλή βάση για διαπραγμάτευση, σε αντίθεση με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ που χαρακτήρισαν το σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ «ως τρίτο Αττίλα». Το σχέδιο Γκάλι απέρριψε επίσης ως απαράδεκτο και ο Ραούφ Ντενκτάς. Ο αντιπρόσωπός του στην Κύπρο Όσκαρ Καμιλιόν, σύμφωνα πάντα με το Ράδιο Αρβύλα, είχε κι αυτός «προσωπικές αδυναμίες». Το σχέδιο αυτό ενόψει προεδρικών του 1993 δεν είχε καμιά τύχη, αφού στην εναντίον του κριτική προσχώρησε και ο Γλαύκος Κληρίδης, ο οποίος υποσχέθηκε να το ενταφιάσει. Και το έθαψε και μνημόσυνο του έκανε.
Ο Βαν ντε Τουρκ
Από πλευράς Ευρώπης, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η πιο ενδιαφέρουσα φιγούρα είναι ο Ολλανδός επίτροπος εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ Χανς Βαν ντε Μπρουκ. Ο κ. Βαν ντε Μπρουκ παρέμεινε σε αυτήν τη θέση από το 1993 έως το 1999. Ο κ. Βαν ντε Μπρουκ, ως εκ της θέσεώς του, αυτήν την περίοδο εξέφραζε την άρνηση της ΕΕ να δεχθεί την Κύπρο στις τάξεις της ΕΕ χωρίς επίλυση του Κυπριακού. Η αίτηση ως γνωστόν είχε υποβληθεί τους τελευταίους μήνες της θητείας του Γιώργου Βασιλείου από τον τότε ΥπΕξ Γιώργο Ιακώβου και αποτέλεσε στη συνέχεια τη ναυαρχίδα της πολιτικής Κληρίδη στο Κυπριακό. Τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα (με την εμφάνιση και των πρώτων ελληνόφωνων ιστοσελίδων στο διαδίκτυο) ο κ. Βαν ντε Μπρουκ επονομαζόταν Βαν ντε Τουρκ, και συνήθως εμφάνιζαν τη φωτογραφία του με φέσι τούρκικο στο κεφάλι. Η κορύφωση της κριτικής κατά του κ. Βαν ντε Μπρουκ σημειώθηκε όταν διαφώνησε δημόσια με την έλευση των πυραύλων S-300, που αποτέλεσε το κύριο προεκλογικό σύνθημα του Γλάυκου Κληρίδη στις προεδρικές εκλογές του 1998.
Επί διακυβέρνησης Κληρίδη και έως το 2001 πέρασαν από την Κύπρο αρκετοί εκπρόσωποι του ΟΗΕ (απεσταλμένοι και ειδικοί αντιπρόσωποι), όπως οι Γκούσταβ Φεϊζέλ, Ντιέγκο Κόρντοβεζ, Χαν Σουγκ Τζου, Αν Χέρκους, οι οποίοι, άλλοι πολύ και άλλοι λίγο, απόλαυσαν τον ήλιο και τη θάλασσα της χώρας μας. Ούτε μας ενόχλησαν ούτε τους ενοχλήσαμε. Οι εξελίξεις εξάλλου δεν βοηθούσαν στη δημιουργία οποιασδήποτε κινητικότητας. Το Κυπριακό είχε μετατοπισθεί τότε (μετά τη συμφωνία στο Ελσίνκι) στο γήπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η λογική που επικρατούσε ήταν ότι «η ένταξη της Κύπρου θα αποτελούσε καταλύτη της λύσης».
Προς αυτήν την κατεύθυνση σημαντικότερο ρόλο έπαιξαν οι Αμερικανοί με μια σειρά αντιπροσώπους, όπως ο Ρίτσαρντ Μπίτι (1995) και Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Ιδιαίτερα ο δεύτερος, εξαιτίας των σχέσεων που είχε με τον Μπιλ Κλίντον, κατάφερε να μεταστρέψει την Ευρωπαϊκή Πολιτική και να περάσει τη θέση ότι η Κύπρος θα πρέπει να ενταχθεί στην Ευρώπη ακόμα και με άλυτο το Κυπριακό. Τον εκβιασμό αυτό, που οδήγησε τους Τούρκους στο συμβιβασμό του σχεδίου Ανάν, οι Τούρκοι δεν του τον συγχώρεσαν ποτέ. Ο Χόλμπρουκ, κατά τους Τούρκους, «ήταν πράκτορας του ελληνοαμερικανικού λόμπι».
Κόφι Ανάν
Ο έβδομος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν υπηρέτησε στην έδρα του ΟΗΕ από το 1997 έως και το 2007. Θεωρείται ως ένας από τους πιο πετυχημένους ΓΓ του ΟΗΕ -το 2001 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης-, στην Κύπρο ωστόσο δεν είναι, σύμφωνα με το Ζαχαρία Κουλία, παρά «ο μαύρος που επιχείρησε να ξεπουλήσει την Κύπρο στους Τούρκους». Το ομώνυμο σχέδιό του κατατέθηκε ενώπιον των δύο πλευρών στην Κύπρο περί το τέλος του 2002, απορρίφθηκε από τους Ε/Κ τον Απρίλη του 2004, αλλά κάποιοι φοβούνται ότι το σχέδιο εκείνο θα βρικολακιάσει και θα επανεμφανιστεί στο πλαίσιο της σημερινής διαπραγμάτευσης.
Το επάρατο σχέδιο είχε δύο φάσεις σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευσή του. Η πρώτη φάση, από το 2002 έως και το Φεβρουάριο του 2003, εκτυλίχθηκε επί της διακυβέρνησης Κληρίδη, με συνομιλητή το Ραούφ Ντενκτάς. Η δεύτερη φάση, από το Μάρτιο του 2003 έως και τον Απρίλιο του 2004, έτυχε διαχείρισης από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, με βασικό συνομιλητή το Ραούφ Ντενκτάς, αλλά από το Μάρτιο του 2004 και εξής με τη συμμετοχή και του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Ενεργοί παίκτες διεθνώς υπήρξαν, αυτήν την περίοδο, ο Άλβαρο ντε Σότο από πλευράς ΟΗΕ, ο Γκίντερ Φερχόιγκεν από πλευράς ΕΕ, ο Τόμας Γουέστον από πλευράς του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο Σερ Ντέιβιντ Χάνι από πλευράς Βρετανίας, τον οποίο κάποιοι Κύπριοι πολιτικοί κατονόμαζαν και ως τον «πατέρα του σχεδίου του Μαύρου». Από ελληνοκυπριακής πλευράς αυτήν την περίοδο καταγράφονται δύο ιλαροτραγικές ιστορίες που, αν μη τι άλλο, ρίχνουν φως στον άγνωστο πόλεμο της πλευράς μας με τον ΟΗΕ.
Ο αστυνομικός και ο διπλωμάτης
Επί διακυβέρνησης Κληρίδη και μεσούσης της διαπραγμάτευσης του σχεδίου Ανάν 2 προς 3, η ε/κ πλευρά έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το χάρτη που ετοίμαζε η ομάδα Ντε Σότο. Η δαιμόνια ΚΥΠ εντόπισε «προσωπικές αδυναμίες» σε κάποιο από τα μέλη της ομάδας Ντε Σότο και επιστράτευσε προς τούτο έναν αστυνομικό... επί της προσκολλήσεως. Τα οφέλη για την ε/κ πλευρά, σύμφωνα με εμπλεκόμενο διπλωμάτη στις διαπραγματεύσεις, υπήρξαν σημαντικά. Σύμφωνα με το Ράδιο Αρβύλα της εποχής, ο αστυνομικός κάθε φορά έφερνε νέα στοιχεία για το πού ετοποθετούντο επί του χάρτη του ΟΗΕ οι μπλε (για τα υπό παράδοση ε/κ χωριά) και πού παρέμειναν οι κόκκινες (τα χωριά που θα παρέμεναν υπό τ/κ διοίκηση). Η πλήρης γελοιοποίηση για τη δική μας πλευρά επήλθε όταν ο διπλωμάτης του ΟΗΕ συναντήθηκε φάτσα με φάτσα με τον αστυνομικό, ο οποίος εκτελούσε υπηρεσία στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ο Γιωρκάτζης και ο Ντε Σότο
Μια επιπόλαια αναφορά του Άλβαρο ντε Σότο για τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη κατά τη διάρκεια φιλικής συγκέντρωσης με Ε/Κ προκάλεσε κρίση στις σχέσεις Τάσσου –Ντε Σότο, η οποία δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Ο Ντε Σότο, συγκεκριμένα, μετέφερε στους συνδαιτυμόνες του τη γνωστή ανοησία που κυκλοφορούσε κατά τη δεκαετία του 1970 ότι ο Τάσσος είχε εμπλοκή στη δολοφονία του Γιωρκάτζη, με αποτέλεσμα ο Κύπριος Πρόεδρος, όταν το έμαθε, στην κυριολεξία να εκραγεί. Βεβαίως, η οριστική ρήξη επήλθε γιατί η διαπραγματευτική ομάδα του Τάσσου Παπαδόπουλου θεωρούσε τον Ντε Σότο «ψεύτη». Όπως μας είπε Κύπριος διπλωμάτης, ο κ. Ντε Σότο παρουσίαζε συνεχώς έγγραφα τα οποία είχε δήθεν συμφωνήσει με τον Γλαύκο Κληρίδη, κάτι που ο κ. Κληρίδης διέψευδε. Από την πλευρά του, ο Ντε Σότο θεωρούσε τη διαπραγματευτική ομάδα Παπαδόπουλου «ένα τσούρμο υποκριτές». Είχαν συμφωνήσει στη διαδικασία της Νέας Υόρκης, αλλά στη συνέχεια δεν ήθελαν να διαπραγματευθούν γιατί είχαν προαποφασίσει να το απορρίψουν και έτσι το ήθελαν στη χειρότερη δυνατή του μορφή. Αποκορύφωμα της υποκρισίας ήταν ο χάρτης της Καρπασίας που δόθηκε σε μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας του Τάσσου από την τουρκική πλευρά, με διαμεσολαβητή μέλος της ομάδας Ντε Σότο, αλλά πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων.
Οι βολές κατά του Ντάουνερ
Ο Αλεξάντερ Ντάουνερ σίγουρα δεν είναι Ντε Σότο, αλλά χωρίς να το θέλει κουβαλά τις αμαρτίες του προκατόχου του. Όταν πρωτακούστηκε το όνομά του, η ε/κ πλευρά ήταν καχύποπτη λόγω της Αγγλοσαξωνικής καταγωγής του. Ο ίδιος ο Ντάουνερ κατάφερε πάντως στη συνέχεια με τη στάση του να κατευνάσει την καχυποψία, αφού σε κάθε περίπτωση δήλωνε ότι ούτε επιδιαιτητής είναι, ούτε κομιστής κάποιου σχεδίου. Η αφορμή των επικρίσεων εναντίον του ξεκίνησε μέσα από διαρροές εγγράφων που έχουν υποκλαπεί από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή της ιδιαιτέρας του. Γράφτηκαν πληροφορίες για γεύματα υπαρκτά και ανύπαρκτα με δημοσιογράφους και πολιτικούς, διέρρευσε καταγραφή συνομιλιών που είχε με τους Νίκο Αναστασιάδη και Μάριο Καρογιάν, διέρρευσε ενημερωτικό σημείωμα για τις ισορροπίες εντός της Ιεράς Συνόδου για το Κυπριακό. Τίποτα δεν διέρρευσε πάντως που να μην ήταν γνωστό από τις κυπριακές εφημερίδες, ενώ όλως παραδόξως δεν διέρρευσε καμιά από τις σοβαρές συνομιλίες που είχε επί της ουσίας του Κυπριακού με το Δημήτρη Χριστόφια.
Μετά τις διαρροές αυτές ο Αλεξάντερ Ντάουνερ, αντί να είναι παραπονούμενος γιατί κάποιοι μπήκαν στον υπολογιστή και του έκλεψαν έγγραφα (βλέπε επ’ αυτού και σχετικό άρθρο του πανεπιστημιακού Κώστα Κωνσταντίνου), βγήκε και φταίχτης, γιατί στα σημειώματα που προφανώς του έδωσαν οι διπλωμάτες του για να ενημερωθεί αποκαλύφθηκε σε όλους μας... ότι στο ΔΗΚΟ υπάρχουν Κυπριανικοί και Τασσικοί, και ότι στην Ιερά Σύνοδο υπάρχουν κάποιοι ιεράρχες που υποστηρίζουν τη διζωνική ομοσπονδία και κάποιοι όχι! Το αποκορύφωμα της πολιτικής γελοιότητας είναι η απόφαση του ΔΗΚΟ να μην ξανασυναντηθεί μαζί του για τους πιο πάνω λόγους.
Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι ότι το Προεδρικό αλλά και το ΑΚΕΛ δεν κάλυψαν τον κ. Ντάουνερ, κάτι που οδήγησε και τον ΔΗΣΥ να τηρήσει την ίδια στάση.
Έγκυρη πηγή που έχει γνώση της πορείας των διαπραγματεύσεων δήλωσε στον «Π» ότι ο Ντάουνερ είναι καθαρός σε ό,τι αφορά το Κυπριακό. Αν μάλιστα κάποιος θέλει να τον επικρίνει σε κάτι δεν είναι γιατί εμπλέκεται στο πρόβλημα πέρα από τους όρους εντολής του, αλλά για το ότι έχει δει το διορισμό του ολίγον τουριστικά, αφού μόνο μία στις δέκα συναντήσεις των δύο ηγετών παρίσταται.
Υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΗΚΟ πάντως είχε να σούρει στον Ντάουνερ και άλλα: «Συναντάται με Κύπριους πολίτες και παρουσιάζει κάποιους πολιτικούς στην Κύπρο ως φαιδρά πρόσωπα. Μας κουτσομπολεύει. Λέει ότι οι κ.κ. Χριστόφιας και Ταλάτ δεν ξέρουν καλά αγγλικά, ούτε έχουν σοβαρές νομικές γνώσεις».
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009
Υποκρισία έναντι μεταναστών
Η παλιά Λευκωσία ξημερώματα της Παρασκευής θύμιζε φρούριο. Η Αστυνομία, βάσει επιχειρησιακού σχεδίου, απέκλεισε περιμετρικά την παλιά πόλη «με την ανέγερση οδοφραγμάτων σε έξι κομβικά σημεία, ούτως ώστε να διασφαλιστεί η πλήρης αποτελεσματικότητα των ελέγχων, που διενεργήθηκαν στο πλαίσιο της επιχείρησης», σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση. Συνολικά, πέραν των 150 μεταναστών μεταφέρθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Λευκωσίας για εξακρίβωση στοιχείων, εκ των οποίων οι 48 συνελήφθησαν. Μεταξύ αυτών και μια μητέρα με τα δύο ανήλικά παιδιά της και μία εγκυμονούσα.Αυτό που δεν αναφέρεται στην αστυνομική ανακοίνωση, είναι ότι από την προηγουμένη η Αστυνομία είχε ειδοποιήσει όλα τα ΜΜΕ ενημέρωσης να παρακολουθήσουν την επιχείρηση. Έτσι, το βράδυ της Παρασκευής ολόκληρη η Κύπρος είχε την ευκαιρία, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, να απολαύσει την προσπάθεια της Αστυνομίας να καθαρίσει τον τόπο μας από τους ενοχλητικούς:Τους έδειξαν τα κανάλια μας, μαυριδερούς και βρόμικους, με σκυμμένα τα κεφάλια και τα χέρια δεμένα με χειροπέδες να συγκεντρώνονται στα πεζοδρόμια και να μπαίνουν στις κλούβες. Ο μέσος Κύπριος πολίτης αντιμετώπισε το θέαμα μάλλον με ικανοποίηση, αφού στο υποσυνείδητό του ο μετανάστης είναι περίπου «εχθρός». Συνιστά πηγή εγκληματικότητας, η παρουσία του συντελεί στη δημιουργία γκέτο, ρίχνει τα μεροκάματα και δημιουργεί ανεργία μεταξύ των αυτοχθόνων. Σύμφωνα με βασικές αρχές της κοινωνιολογίας (Frustration aggression theory), το φαινόμενο αυτό είναι εξηγήσιμο σε κοινωνίες όπου οι μετανάστες εισέρχονται χωρίς σχέδιο, χωρίς προγραμματισμό και κυρίως υποδομή για την υποδοχή τους. Το πρόβλημα είναι ακόμα ευρύτερα ευρωπαϊκό, αφού μόλις πρόσφατα στην ΕΕ άρχισαν να γίνονται προσπάθειες αντιμετώπισης του προβλήματος, είτε με τη δημιουργία χάρτας δικαιωμάτων των μεταναστών, είτε με μέτρα ελέγχου των ευρωπαϊκών συνόρων, όπως το FRONTEX. Πριν από μερικά χρόνια, η μικρή ροή μεταναστών στην Ευρώπη επέτρεπε έως και πολιτικές έμπλεες ρομαντισμού στην αντιμετώπισή του (π.χ. πολυπολιτισμός). Το φαινόμενο βέβαια σήμερα (πέρυσι εισήλθαν παράνομα στην ΕΕ γύρω στις 200.000 άτομα) παίρνει διαστάσεις και κυρίως χρωματική εκδοχή. Η Ιταλία δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση με την άφιξη 36.000 λαθρομεταναστών το 2008, αλλά και η Ελλάδα, η οποία δέχτηκε περισσότερους από 15.000 παράνομους μετανάστες την περασμένη χρονιά (αύξηση 400% σε σχέση με το 2007). Στην Ιταλία βυθίζονται τα πλοιάρια που μεταφέρουν μαύρους μετανάστες από την Αφρική, στην Ελλάδα αντιθέτως, το 1 εκατ. λευκοί Αλβανοί –παρά τα παράπονα του Καρατζαφέρη- αντιμετωπίζονται ως εμπλουτισμός του πληθυσμού, αφού η δεύτερη γενιά αυτών των Αλβανών, όπως παλιότερα οι Αρβανίτες και οι Βλάχοι, σίγουρα μέσω της εκπαίδευσης θα εξελληνισθούν και θα λειτουργήσουν ως αντίδοτο στην υπογεννητικότητα.Στην Κύπρο, επίσης, ελάχιστοι διαμαρτύρονται για τους Ουκρανούς, τους Μολδαβούς, τους Ρώσους που κατακλύζουν την κοινωνία μας. Εάν περιδιαβάσει μάλιστα κανείς τις τάξεις των δημόσιων σχολείων της Λευκωσίας και διαβάσει τους καταλόγους των μαθητών, μετ’ εκπλήξεως θα διαπιστώσει ότι τα ξένα ονόματα, σλάβικων κυρίως καταβολών, πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρόνο. Το πρόβλημα στην Κύπρο, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη έχει να κάνει με τους μαυριδερούς περισσότερο παρά με τους καυκάσιους μετανάστες, που εν δυνάμει μπορούν να ενσωματωθούν στην κοινωνία μας, συμβάλλοντας έτσι στην ψευδαίσθηση της εθνικής καθαρότητας. Αυτό είναι ρατσισμός και τον αποτύπωσαν τα κανάλια τα ξημερώματα της Παρασκευής στα πεζοδρόμια της Πλατείας Ελευθερίας!
Υποκρισία
Η υποκρισία γύρω από το φαινόμενο των μεταναστών επιβάλλεται από οικονομικούς λόγους. Στην Ελλάδα π.χ., 1.100.000-1.200.000 άτομα που αποτελούν τον αριθμό των νόμιμων και παράνομων μεταναστών, συμβάλλουν κατά 20% στη διαμόρφωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της χώρας. Εάν αυτοί εγκαταλείψουν τη χώρα, σίγουρα το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων θα πέσει κατακόρυφα, αφού θα επηρεαστεί σημαντικά, τόσο η γεωργική παραγωγή, όσο και ο τομέας της βαριάς βιομηχανίας, όπου αυτοί οι άνθρωποι εργοδοτούνται.Στην Κύπρο υπάρχουν γύρω στις 200.000 μετανάστες, εκ των οποίων μόνο οι 80.000 είναι νόμιμοι. Ας κοιτάξει κανείς γύρω του κι ας δει τι εργασίες κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Ενδιαφέρεται κανείς Κύπριος να αναλάβει αυτού του είδους την απασχόληση; Αν φύγουν, λοιπόν, ποιοι θα καθαρίζουν τα σπίτια μας, ποιοι θα εκτελούν τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ποιος γενικά ενδιαφέρεται να εργάζεται με 400-700 ευρώ το μήνα και να του βγαίνει κυριολεκτικά το λάδι;
Η ξενοφοβία
Είναι λογικό στην Κύπρο με τις 200.000 μετανάστες να υπάρχουν και μερικές εκατοντάδες οι οποίοι δεν συμπεριφέρονται σωστά και οι οποίοι ρέπουν προς την εγκληματικότητα. Κυνικά ομιλούντες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ωστόσο, οι μετανάστες συμβάλλουν στο να γινόμαστε πιο πλούσιοι και πιο άνετοι με τη ζωή μας.Ακόμα όμως κι αυτοί που συμπεριφέρονται παραβατικά έχουν δικαιολογίες. · Ποιος π.χ. δημιουργεί το γκέτο της παλιάς Λευκωσίας; Η απάντηση είναι απλή. Το δημιουργούν οι Λευκωσίατες ιδιοκτήτες των παλιών σπιτιών της πόλης. Οι οποίοι μπορούν να επιδιορθώσουν τα σπίτια με κρατική επιχορήγηση και ευνοϊκά δάνεια, αλλά δεν το κάνουν. Προτιμούν να ενοικιάζουν το χαλαμάντουρό τους σε 10 Πακιστανούς προς 200 ευρώ το άτομο. Αντίθετα, εάν επιδιορθώσουν τα σπίτια τους, και θα χρωστούν στις τράπεζες και δεν θα μπορούν να πάρουν περισσότερα από 800 ευρώ από μια κυπριακή οικογένεια.· Ποια είναι η πολιτική της Κυβέρνησης στη μαζική εισροή μεταναστών στην Κύπρο; Έχουμε χώρο υποδοχής; Οι αιτήσεις για άσυλο εξετάζονται γρήγορα; Κι αν εξετασθούν, η Αστυνομία κάνει το έργο της ορθά; Πέρυσι είχαμε εξετάσει και απορρίψει 8.000 αιτήσεις για παροχή ασύλου, αλλά η κυπριακή Αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει και να απελάσει τις 6.000 από αυτούς. Πού κρύβονται αυτοί οι άνθρωποι και τι κάνουν για να ζήσουν;
Οι αδυναμίες της μεταναστευτικής πολιτικής με τη συνδρομή της απουσίας ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, εμποδίζουν την ολοκληρωμένη επίτευξη των αναγκαίων στόχων, που πρέπει να είναι: νομιμοποίηση, κοινωνική ένταξη, κυπριακή υπηκοότητα στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Κύπρο, αποτελεσματικός έλεγχος των συνόρων, αποτελεσματικός έλεγχος της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Το αποτέλεσμα είναι αντί η μετανάστευση να αντιμετωπίζεται ως «θετική πρόκληση», να επιδιώκεται να αντιμετωπισθεί, εκτός πολιτικής, ως «αρνητική απειλή» με ξενοφοβικά και ρατσιστικά σύνδρομα, ελαχιστοποιώντας τη σοβαρότητα και τη σημαντικότητα ενός ευρωπαϊκού ζητήματος με ανθρωπιστικές, πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές διαστάσεις.
Υποκρισία
Η υποκρισία γύρω από το φαινόμενο των μεταναστών επιβάλλεται από οικονομικούς λόγους. Στην Ελλάδα π.χ., 1.100.000-1.200.000 άτομα που αποτελούν τον αριθμό των νόμιμων και παράνομων μεταναστών, συμβάλλουν κατά 20% στη διαμόρφωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της χώρας. Εάν αυτοί εγκαταλείψουν τη χώρα, σίγουρα το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων θα πέσει κατακόρυφα, αφού θα επηρεαστεί σημαντικά, τόσο η γεωργική παραγωγή, όσο και ο τομέας της βαριάς βιομηχανίας, όπου αυτοί οι άνθρωποι εργοδοτούνται.Στην Κύπρο υπάρχουν γύρω στις 200.000 μετανάστες, εκ των οποίων μόνο οι 80.000 είναι νόμιμοι. Ας κοιτάξει κανείς γύρω του κι ας δει τι εργασίες κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Ενδιαφέρεται κανείς Κύπριος να αναλάβει αυτού του είδους την απασχόληση; Αν φύγουν, λοιπόν, ποιοι θα καθαρίζουν τα σπίτια μας, ποιοι θα εκτελούν τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ποιος γενικά ενδιαφέρεται να εργάζεται με 400-700 ευρώ το μήνα και να του βγαίνει κυριολεκτικά το λάδι;
Η ξενοφοβία
Είναι λογικό στην Κύπρο με τις 200.000 μετανάστες να υπάρχουν και μερικές εκατοντάδες οι οποίοι δεν συμπεριφέρονται σωστά και οι οποίοι ρέπουν προς την εγκληματικότητα. Κυνικά ομιλούντες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ωστόσο, οι μετανάστες συμβάλλουν στο να γινόμαστε πιο πλούσιοι και πιο άνετοι με τη ζωή μας.Ακόμα όμως κι αυτοί που συμπεριφέρονται παραβατικά έχουν δικαιολογίες. · Ποιος π.χ. δημιουργεί το γκέτο της παλιάς Λευκωσίας; Η απάντηση είναι απλή. Το δημιουργούν οι Λευκωσίατες ιδιοκτήτες των παλιών σπιτιών της πόλης. Οι οποίοι μπορούν να επιδιορθώσουν τα σπίτια με κρατική επιχορήγηση και ευνοϊκά δάνεια, αλλά δεν το κάνουν. Προτιμούν να ενοικιάζουν το χαλαμάντουρό τους σε 10 Πακιστανούς προς 200 ευρώ το άτομο. Αντίθετα, εάν επιδιορθώσουν τα σπίτια τους, και θα χρωστούν στις τράπεζες και δεν θα μπορούν να πάρουν περισσότερα από 800 ευρώ από μια κυπριακή οικογένεια.· Ποια είναι η πολιτική της Κυβέρνησης στη μαζική εισροή μεταναστών στην Κύπρο; Έχουμε χώρο υποδοχής; Οι αιτήσεις για άσυλο εξετάζονται γρήγορα; Κι αν εξετασθούν, η Αστυνομία κάνει το έργο της ορθά; Πέρυσι είχαμε εξετάσει και απορρίψει 8.000 αιτήσεις για παροχή ασύλου, αλλά η κυπριακή Αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει και να απελάσει τις 6.000 από αυτούς. Πού κρύβονται αυτοί οι άνθρωποι και τι κάνουν για να ζήσουν;
Οι αδυναμίες της μεταναστευτικής πολιτικής με τη συνδρομή της απουσίας ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, εμποδίζουν την ολοκληρωμένη επίτευξη των αναγκαίων στόχων, που πρέπει να είναι: νομιμοποίηση, κοινωνική ένταξη, κυπριακή υπηκοότητα στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Κύπρο, αποτελεσματικός έλεγχος των συνόρων, αποτελεσματικός έλεγχος της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Το αποτέλεσμα είναι αντί η μετανάστευση να αντιμετωπίζεται ως «θετική πρόκληση», να επιδιώκεται να αντιμετωπισθεί, εκτός πολιτικής, ως «αρνητική απειλή» με ξενοφοβικά και ρατσιστικά σύνδρομα, ελαχιστοποιώντας τη σοβαρότητα και τη σημαντικότητα ενός ευρωπαϊκού ζητήματος με ανθρωπιστικές, πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές διαστάσεις.
Υποκρισία έναντι των μεταναστών
Η παλιά Λευκωσία ξημερώματα της Παρασκευής θύμιζε φρούριο. Η Αστυνομία, βάσει επιχειρησιακού σχεδίου, απέκλεισε περιμετρικά την παλιά πόλη «με την ανέγερση οδοφραγμάτων σε έξι κομβικά σημεία, ούτως ώστε να διασφαλιστεί η πλήρης αποτελεσματικότητα των ελέγχων, που διενεργήθηκαν στο πλαίσιο της επιχείρησης», σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση. Συνολικά, πέραν των 150 μεταναστών μεταφέρθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Λευκωσίας για εξακρίβωση στοιχείων, εκ των οποίων οι 48 συνελήφθησαν. Μεταξύ αυτών και μια μητέρα με τα δύο ανήλικά παιδιά της και μία εγκυμονούσα.Αυτό που δεν αναφέρεται στην αστυνομική ανακοίνωση, είναι ότι από την προηγουμένη η Αστυνομία είχε ειδοποιήσει όλα τα ΜΜΕ ενημέρωσης να παρακολουθήσουν την επιχείρηση. Έτσι, το βράδυ της Παρασκευής ολόκληρη η Κύπρος είχε την ευκαιρία, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, να απολαύσει την προσπάθεια της Αστυνομίας να καθαρίσει τον τόπο μας από τους ενοχλητικούς:Τους έδειξαν τα κανάλια μας, μαυριδερούς και βρόμικους, με σκυμμένα τα κεφάλια και τα χέρια δεμένα με χειροπέδες να συγκεντρώνονται στα πεζοδρόμια και να μπαίνουν στις κλούβες.
Ο μέσος Κύπριος πολίτης αντιμετώπισε το θέαμα μάλλον με ικανοποίηση, αφού στο υποσυνείδητό του ο μετανάστης είναι περίπου «εχθρός». Συνιστά πηγή εγκληματικότητας, η παρουσία του συντελεί στη δημιουργία γκέτο, ρίχνει τα μεροκάματα και δημιουργεί ανεργία μεταξύ των αυτοχθόνων. Σύμφωνα με βασικές αρχές της κοινωνιολογίας (Frustration aggression theory), το φαινόμενο αυτό είναι εξηγήσιμο σε κοινωνίες όπου οι μετανάστες εισέρχονται χωρίς σχέδιο, χωρίς προγραμματισμό και κυρίως υποδομή για την υποδοχή τους. Το πρόβλημα είναι ακόμα ευρύτερα ευρωπαϊκό, αφού μόλις πρόσφατα στην ΕΕ άρχισαν να γίνονται προσπάθειες αντιμετώπισης του προβλήματος, είτε με τη δημιουργία χάρτας δικαιωμάτων των μεταναστών, είτε με μέτρα ελέγχου των ευρωπαϊκών συνόρων, όπως το FRONTEX.
Πριν από μερικά χρόνια, η μικρή ροή μεταναστών στην Ευρώπη επέτρεπε έως και πολιτικές έμπλεες ρομαντισμού στην αντιμετώπισή του (π.χ. πολυπολιτισμός). Το φαινόμενο βέβαια σήμερα (πέρυσι εισήλθαν παράνομα στην ΕΕ γύρω στις 200.000 άτομα) παίρνει διαστάσεις και κυρίως χρωματική εκδοχή. Η Ιταλία δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση με την άφιξη 36.000 λαθρομεταναστών το 2008, αλλά και η Ελλάδα, η οποία δέχτηκε περισσότερους από 15.000 παράνομους μετανάστες την περασμένη χρονιά (αύξηση 400% σε σχέση με το 2007). Στην Ιταλία βυθίζονται τα πλοιάρια που μεταφέρουν μαύρους μετανάστες από την Αφρική, στην Ελλάδα αντιθέτως, το 1 εκατ. λευκοί Αλβανοί –παρά τα παράπονα του Καρατζαφέρη- αντιμετωπίζονται ως εμπλουτισμός του πληθυσμού, αφού η δεύτερη γενιά αυτών των Αλβανών, όπως παλιότερα οι Αρβανίτες και οι Βλάχοι, σίγουρα μέσω της εκπαίδευσης θα εξελληνισθούν και θα λειτουργήσουν ως αντίδοτο στην υπογεννητικότητα.
Στην Κύπρο, επίσης, ελάχιστοι διαμαρτύρονται για τους Ουκρανούς, τους Μολδαβούς, τους Ρώσους που κατακλύζουν την κοινωνία μας. Εάν περιδιαβάσει μάλιστα κανείς τις τάξεις των δημόσιων σχολείων της Λευκωσίας και διαβάσει τους καταλόγους των μαθητών, μετ’ εκπλήξεως θα διαπιστώσει ότι τα ξένα ονόματα, σλάβικων κυρίως καταβολών, πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρόνο.
Το πρόβλημα στην Κύπρο, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη έχει να κάνει με τους μαυριδερούς περισσότερο παρά με τους καυκάσιους μετανάστες, που εν δυνάμει μπορούν να ενσωματωθούν στην κοινωνία μας, συμβάλλοντας έτσι στην ψευδαίσθηση της εθνικής καθαρότητας. Αυτό είναι ρατσισμός και τον αποτύπωσαν τα κανάλια τα ξημερώματα της Παρασκευής στα πεζοδρόμια της Πλατείας Ελευθερίας!
Υποκρισία
Η υποκρισία γύρω από το φαινόμενο των μεταναστών επιβάλλεται από οικονομικούς λόγους. Στην Ελλάδα π.χ., 1.100.000-1.200.000 άτομα που αποτελούν τον αριθμό των νόμιμων και παράνομων μεταναστών, συμβάλλουν κατά 20% στη διαμόρφωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της χώρας. Εάν αυτοί εγκαταλείψουν τη χώρα, σίγουρα το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων θα πέσει κατακόρυφα, αφού θα επηρεαστεί σημαντικά, τόσο η γεωργική παραγωγή, όσο και ο τομέας της βαριάς βιομηχανίας, όπου αυτοί οι άνθρωποι εργοδοτούνται.Στην Κύπρο υπάρχουν γύρω στις 200.000 μετανάστες, εκ των οποίων μόνο οι 80.000 είναι νόμιμοι. Ας κοιτάξει κανείς γύρω του κι ας δει τι εργασίες κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Ενδιαφέρεται κανείς Κύπριος να αναλάβει αυτού του είδους την απασχόληση; Αν φύγουν, λοιπόν, ποιοι θα καθαρίζουν τα σπίτια μας, ποιοι θα εκτελούν τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ποιος γενικά ενδιαφέρεται να εργάζεται με 400-700 ευρώ το μήνα και να του βγαίνει κυριολεκτικά το λάδι;
Η ξενοφοβία
Είναι λογικό στην Κύπρο με τις 200.000 μετανάστες να υπάρχουν και μερικές εκατοντάδες οι οποίοι δεν συμπεριφέρονται σωστά και οι οποίοι ρέπουν προς την εγκληματικότητα. Κυνικά ομιλούντες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ωστόσο, οι μετανάστες συμβάλλουν στο να γινόμαστε πιο πλούσιοι και πιο άνετοι με τη ζωή μας. Ακόμα όμως κι αυτοί που συμπεριφέρονται παραβατικά έχουν δικαιολογίες:
Ποιος π.χ. δημιουργεί το γκέτο της παλιάς Λευκωσίας; Η απάντηση είναι απλή.
Το δημιουργούν οι Λευκωσίατες ιδιοκτήτες των παλιών σπιτιών της πόλης. Οι οποίοι μπορούν να επιδιορθώσουν τα σπίτια με κρατική επιχορήγηση και ευνοϊκά δάνεια, αλλά δεν το κάνουν. Προτιμούν να ενοικιάζουν το χαλαμάντουρό τους σε 10 Πακιστανούς προς 200 ευρώ το άτομο. Αντίθετα, εάν επιδιορθώσουν τα σπίτια τους, και θα χρωστούν στις τράπεζες και δεν θα μπορούν να πάρουν περισσότερα από 800 ευρώ από μια κυπριακή οικογένεια; Ποια είναι η πολιτική της Κυβέρνησης στη μαζική εισροή μεταναστών στην Κύπρο; Έχουμε χώρο υποδοχής; Οι αιτήσεις για άσυλο εξετάζονται γρήγορα; Κι αν εξετασθούν, η Αστυνομία κάνει το έργο της ορθά; Πέρυσι είχαμε εξετάσει και απορρίψει 8.000 αιτήσεις για παροχή ασύλου, αλλά η κυπριακή Αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει και να απελάσει τις 6.000 από αυτούς. Πού κρύβονται αυτοί οι άνθρωποι και τι κάνουν για να ζήσουν;
Οι αδυναμίες της μεταναστευτικής πολιτικής με τη συνδρομή της απουσίας ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, εμποδίζουν την ολοκληρωμένη επίτευξη των αναγκαίων στόχων, που πρέπει να είναι: νομιμοποίηση, κοινωνική ένταξη, κυπριακή υπηκοότητα στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Κύπρο, αποτελεσματικός έλεγχος των συνόρων, αποτελεσματικός έλεγχος της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Το αποτέλεσμα είναι αντί η μετανάστευση να αντιμετωπίζεται ως «θετική πρόκληση», να επιδιώκεται να αντιμετωπισθεί, εκτός πολιτικής, ως «αρνητική απειλή» με ξενοφοβικά και ρατσιστικά σύνδρομα, ελαχιστοποιώντας τη σοβαρότητα και τη σημαντικότητα ενός ευρωπαϊκού ζητήματος με ανθρωπιστικές, πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές διαστάσεις.
Ο μέσος Κύπριος πολίτης αντιμετώπισε το θέαμα μάλλον με ικανοποίηση, αφού στο υποσυνείδητό του ο μετανάστης είναι περίπου «εχθρός». Συνιστά πηγή εγκληματικότητας, η παρουσία του συντελεί στη δημιουργία γκέτο, ρίχνει τα μεροκάματα και δημιουργεί ανεργία μεταξύ των αυτοχθόνων. Σύμφωνα με βασικές αρχές της κοινωνιολογίας (Frustration aggression theory), το φαινόμενο αυτό είναι εξηγήσιμο σε κοινωνίες όπου οι μετανάστες εισέρχονται χωρίς σχέδιο, χωρίς προγραμματισμό και κυρίως υποδομή για την υποδοχή τους. Το πρόβλημα είναι ακόμα ευρύτερα ευρωπαϊκό, αφού μόλις πρόσφατα στην ΕΕ άρχισαν να γίνονται προσπάθειες αντιμετώπισης του προβλήματος, είτε με τη δημιουργία χάρτας δικαιωμάτων των μεταναστών, είτε με μέτρα ελέγχου των ευρωπαϊκών συνόρων, όπως το FRONTEX.
Πριν από μερικά χρόνια, η μικρή ροή μεταναστών στην Ευρώπη επέτρεπε έως και πολιτικές έμπλεες ρομαντισμού στην αντιμετώπισή του (π.χ. πολυπολιτισμός). Το φαινόμενο βέβαια σήμερα (πέρυσι εισήλθαν παράνομα στην ΕΕ γύρω στις 200.000 άτομα) παίρνει διαστάσεις και κυρίως χρωματική εκδοχή. Η Ιταλία δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση με την άφιξη 36.000 λαθρομεταναστών το 2008, αλλά και η Ελλάδα, η οποία δέχτηκε περισσότερους από 15.000 παράνομους μετανάστες την περασμένη χρονιά (αύξηση 400% σε σχέση με το 2007). Στην Ιταλία βυθίζονται τα πλοιάρια που μεταφέρουν μαύρους μετανάστες από την Αφρική, στην Ελλάδα αντιθέτως, το 1 εκατ. λευκοί Αλβανοί –παρά τα παράπονα του Καρατζαφέρη- αντιμετωπίζονται ως εμπλουτισμός του πληθυσμού, αφού η δεύτερη γενιά αυτών των Αλβανών, όπως παλιότερα οι Αρβανίτες και οι Βλάχοι, σίγουρα μέσω της εκπαίδευσης θα εξελληνισθούν και θα λειτουργήσουν ως αντίδοτο στην υπογεννητικότητα.
Στην Κύπρο, επίσης, ελάχιστοι διαμαρτύρονται για τους Ουκρανούς, τους Μολδαβούς, τους Ρώσους που κατακλύζουν την κοινωνία μας. Εάν περιδιαβάσει μάλιστα κανείς τις τάξεις των δημόσιων σχολείων της Λευκωσίας και διαβάσει τους καταλόγους των μαθητών, μετ’ εκπλήξεως θα διαπιστώσει ότι τα ξένα ονόματα, σλάβικων κυρίως καταβολών, πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρόνο.
Το πρόβλημα στην Κύπρο, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη έχει να κάνει με τους μαυριδερούς περισσότερο παρά με τους καυκάσιους μετανάστες, που εν δυνάμει μπορούν να ενσωματωθούν στην κοινωνία μας, συμβάλλοντας έτσι στην ψευδαίσθηση της εθνικής καθαρότητας. Αυτό είναι ρατσισμός και τον αποτύπωσαν τα κανάλια τα ξημερώματα της Παρασκευής στα πεζοδρόμια της Πλατείας Ελευθερίας!
Υποκρισία
Η υποκρισία γύρω από το φαινόμενο των μεταναστών επιβάλλεται από οικονομικούς λόγους. Στην Ελλάδα π.χ., 1.100.000-1.200.000 άτομα που αποτελούν τον αριθμό των νόμιμων και παράνομων μεταναστών, συμβάλλουν κατά 20% στη διαμόρφωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της χώρας. Εάν αυτοί εγκαταλείψουν τη χώρα, σίγουρα το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων θα πέσει κατακόρυφα, αφού θα επηρεαστεί σημαντικά, τόσο η γεωργική παραγωγή, όσο και ο τομέας της βαριάς βιομηχανίας, όπου αυτοί οι άνθρωποι εργοδοτούνται.Στην Κύπρο υπάρχουν γύρω στις 200.000 μετανάστες, εκ των οποίων μόνο οι 80.000 είναι νόμιμοι. Ας κοιτάξει κανείς γύρω του κι ας δει τι εργασίες κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Ενδιαφέρεται κανείς Κύπριος να αναλάβει αυτού του είδους την απασχόληση; Αν φύγουν, λοιπόν, ποιοι θα καθαρίζουν τα σπίτια μας, ποιοι θα εκτελούν τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ποιος γενικά ενδιαφέρεται να εργάζεται με 400-700 ευρώ το μήνα και να του βγαίνει κυριολεκτικά το λάδι;
Η ξενοφοβία
Είναι λογικό στην Κύπρο με τις 200.000 μετανάστες να υπάρχουν και μερικές εκατοντάδες οι οποίοι δεν συμπεριφέρονται σωστά και οι οποίοι ρέπουν προς την εγκληματικότητα. Κυνικά ομιλούντες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ωστόσο, οι μετανάστες συμβάλλουν στο να γινόμαστε πιο πλούσιοι και πιο άνετοι με τη ζωή μας. Ακόμα όμως κι αυτοί που συμπεριφέρονται παραβατικά έχουν δικαιολογίες:
Ποιος π.χ. δημιουργεί το γκέτο της παλιάς Λευκωσίας; Η απάντηση είναι απλή.
Το δημιουργούν οι Λευκωσίατες ιδιοκτήτες των παλιών σπιτιών της πόλης. Οι οποίοι μπορούν να επιδιορθώσουν τα σπίτια με κρατική επιχορήγηση και ευνοϊκά δάνεια, αλλά δεν το κάνουν. Προτιμούν να ενοικιάζουν το χαλαμάντουρό τους σε 10 Πακιστανούς προς 200 ευρώ το άτομο. Αντίθετα, εάν επιδιορθώσουν τα σπίτια τους, και θα χρωστούν στις τράπεζες και δεν θα μπορούν να πάρουν περισσότερα από 800 ευρώ από μια κυπριακή οικογένεια; Ποια είναι η πολιτική της Κυβέρνησης στη μαζική εισροή μεταναστών στην Κύπρο; Έχουμε χώρο υποδοχής; Οι αιτήσεις για άσυλο εξετάζονται γρήγορα; Κι αν εξετασθούν, η Αστυνομία κάνει το έργο της ορθά; Πέρυσι είχαμε εξετάσει και απορρίψει 8.000 αιτήσεις για παροχή ασύλου, αλλά η κυπριακή Αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει και να απελάσει τις 6.000 από αυτούς. Πού κρύβονται αυτοί οι άνθρωποι και τι κάνουν για να ζήσουν;
Οι αδυναμίες της μεταναστευτικής πολιτικής με τη συνδρομή της απουσίας ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, εμποδίζουν την ολοκληρωμένη επίτευξη των αναγκαίων στόχων, που πρέπει να είναι: νομιμοποίηση, κοινωνική ένταξη, κυπριακή υπηκοότητα στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Κύπρο, αποτελεσματικός έλεγχος των συνόρων, αποτελεσματικός έλεγχος της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Το αποτέλεσμα είναι αντί η μετανάστευση να αντιμετωπίζεται ως «θετική πρόκληση», να επιδιώκεται να αντιμετωπισθεί, εκτός πολιτικής, ως «αρνητική απειλή» με ξενοφοβικά και ρατσιστικά σύνδρομα, ελαχιστοποιώντας τη σοβαρότητα και τη σημαντικότητα ενός ευρωπαϊκού ζητήματος με ανθρωπιστικές, πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές διαστάσεις.
Τρίτη 19 Μαΐου 2009
Οραμς: Το μπέρδεμα των Τ/κ
Κάποιοι Τ/κ στο βόρειο τμήμα της Κύπρου οι οποίοι με κάθε ευκαιρία δηλώνουν ότι θέλουν να επανενώσουν την Κύπρο, είτε δεν κατανοούν κάποια πολύ απλά θέματα ή υποκρίνονται ότι δεν θέλουν να τα κατανοήσουν. Αναφέρομαι βέβαια στις αντιδράσεις κατά της απόφασης Οραμς η οποία με κάποιες εξαιρέσεις μεταξύ των Τ/κ καταδικάστηκε συλλήβδην από τους υπόλοιπους συμπατριώτες μας είτε ανήκουν στην Αριστερά, ή στη Δεξιά ή στο Κέντρο. Στις ελεύθερες περιοχές βέβαια δεν λείπουν οι γνωστοί νομικιστές οι οποίοι θεωρούν ότι το Κυπριακό θα λυθεί μόνο με δικαστικές αποφάσεις.
Εδαφικό
Η βασική σύγχυση των Τ/κ ξεκινά βασικά από το μπέρδεμα των κεφαλαίων εδαφικό και περιουσιακό που συζητούνται μεταξύ του Δημήτρη Χριστόφια και του Μεχμέτ Ταλάτ.
Στο εδαφικό συζητούμε το ποσοστό του εδάφους το οποίο με τη λύση θα τεθεί υπό Τ/κ διοίκηση. Ουδείς αμφισβητεί ότι ένα ποσοστό εδάφους 26-28% θα βρίσκεται υπό το διοικητικό έλεγχο της τ/κ συνιστώσας πολιτείας και ότι οι κάτοικοι αυτής της περιοχής θα ψηφίζουν για την ανάδειξη των εκπροσώπων της Τ/κ πολιτείας στην ομοσπονδιακή Βουλή και θα καταβάλλουν φόρους και δημοτικά τέλη στις κοινότητες όπου θα ανήκουν.
Η (σκόπιμη;) σύγχυση έγκειται στο ότι οι Τ/κ πολιτικοί θεωρούν ότι με τη διευθέτηση του εδαφικού λύνεται και το περιουσιακό, δηλαδή όλες οι περιουσίες που έχουν οι Ε/κ πρόσφυγες με κάποιο μαγικό τρόπο, όπως αυτόν που αποφάσισε λίγο μετά το 1974 ο κ. Ντενκτάς, θα απολέσουν τις περιουσίες τους και το θέμα θα κλείσει με κάποιες αποζημιώσεις και ανταλλαγές περιουσιών. Αυτή η προσέγγιση βέβαια έχει σοβαρές δυσκολίες. Για να αποζημιωθούν οι Ε/κ περιουσίες στο Βορρά απαιτείται ένα ποσό πάνω από 40 δις ευρώ ενώ και το σενάριο της ανταλλαγής μπάζει αφού οι Τ/κ ελέγχουν μόνο το 12% της περιουσίας στο Νότο.
Από την άλλη το δικαίωμα της περιουσίας έχει ξεκαθαρίσει εδώ και δεκαετίες και συγκεκριμένα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε τότε με εκατομμύρια εκτοπίσεις Πολωνών, Γερμανών, Σουδητών πριν και κατά τον Πόλεμο ουσιαστικά ανάγκασε την Ε.Ε και το ΕΔΑΔ να θεσμοθετήσουν αμετάθετα και τελεσίδικα υπέρ του ατομικού δικαιώματος περιουσίας, ανεξάρτητα από το πολιτικό καθεστώς που ισχύει σε κάθε περιοχή.
Η απόφαση πχ του Ε.Δ.Α.Δ. στις 27/7/98 υπέρ της Τιτίνας Λοϊζίδου κατά της Τουρκίας παρότι αναγνώρισε ότι στο Βορά υπάρχει ένα υποτελές κρατίδιο στην Τουρκία δεν αμφισβήτησε τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της κ. Λοϊζιδου και των υπολοίπων 170,000 ε/κ προσφύγων, απόφαση την οποία δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη οποιαδήποτε λύση στο Κυπριακό. Η απόφαση αυτή ανέτρεψε την Τουρκική θέση που ίσχυε από το 1974 ότι το περιουσιακό θα λυθεί μόνο με αποζημιώσεις και ανταλλαγές περιουσιών και διατυπώθηκε στο σχέδιο Ανάν το οποίο ψήφισαν οι Τ/κ υπό τη ρύθμιση ότι όλες οι περιουσίες Ε/Κ και Τ/κ επιστρέφουν με τη λύση στην πρό του 1974 κατάσταση, δεδομένων βέβαια πολλών πρακτικών δυσκολιών που υπάρχουν.
Πολιτικό ή νομικό;
Οι Τ/κ έσπευσαν τις μέρες που πέρασαν να κατηγορήσουν τους Ε/κ ότι κινούνται νομικίστικα και όχι πολιτικά. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι το Κυπριακό είναι κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα και ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που θέλουν να κινηθούν με βάση νομικισμούς.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση Αποστολίδη Vs Orams όμως που αρχίζει το νομικό και που το πολιτικό;
Ο κ. Αποστολίδης ως ένα άτομο που τάχθηκε υπέρ της λύσης του 2004 απέδειξε με τους χειρισμούς του εξαιρετική πολιτική ωριμότητα. Στη Λάπηθο έχει αρκετή περιουσία. Μέρος αυτής της περιουσίας νέμονται Τ/κ συμπατριώτες μας που μεταφέρθηκαν από το Νότο, οπότε κι αυτοί είναι πρόσφυγες, και ένα άλλο μέρος πωλήθηκε σε άγγλους όπως το ζεύγος Οραμς. Ο κ. Αποστολίδης αναγνωρίζοντας την πολιτική πτυχή του Κυπριακού δεν ενήγαγε τον Τ/κ συμπατριώτη μας που ζει στο σπίτι του και καλλιεργεί τα κτήματα του, αλλά το άσχετο ζεύγος των Οραμς οι οποίοι σηκώθηκαν από την Αγγλία, ήρθαν στην Κύπρο και αγόρασαν πολύ φθηνά και κυρίως παράνομα την περιουσία του.
Με την απόφαση του αυτή και τη σύμφωνο γνώμη του ΔΕΚ ο κ. Αποστολίδης διεκδικεί μεν την περιουσία του μέχρι κεραίας αναγνωρίζει όμως τις πρακτικές δυσκολίες οι οποίες έχουν να κάνουν με το που θα ζήσει ο Τ/κ σε περίπτωση λύσης.
Η περίπτωση Οραμς ναι είναι καθαρά νομική διότι οι άγγλοι υπήκοοι ήρθαν στη χώρα μας σαν κλέφτες για να εκμεταλλευθούν το πρόβλημα μας. Οι κλέφτες αν δεν κάνω λάθος πάνε φυλακή! Το ίδιο ισχύει για άλλες 25.000 αλλοδαπούς οι οποίοι έκτισαν ή αγόρασαν σπίτια Ε/κ και κάνουν τις εξωτικές και ταυτόχρονα φθηνές τους διακοπές στον Καραβά, στο Κάρμι, στο Μπέλαμπάις και στη Γιαλούσα. Αυτοί οι Κουρσάροι ναι πρέπει να φοβούνται και σίγουρα θα πάρουν πόδι από τον τόπο μας.
Δεν νομίζουν άραγε οι Τ/κ συμπατριώτες μας ότι ήδη αρκετά προβλήματα έχουμε μεταξύ μας, για να μας δημιουργούν πρόσθετα και κάποιοι τρίτοι;
· Εκτός βέβαια κιαν θεωρούν ότι ο Ε/κ πρόσφυγας πρέπει να αποδεχθεί να χάσει μέρος της περιουσίας του για τους Τ/κ επειδή το πρόβλημα είναι πολιτικό, αλλά ταυτόχρονα να δικαιολογήσει και τις παρανομίες του κάθε ευρωπαίου κλεπταποδόχου ο οποίος δήθεν ενισχύει την οικονομία των Τ/κ.
· Εκτός κιαν οι φίλοι Τ/κ δεν κατανοούν ότι με τη λύση θα κτίζουν και θα πωλούν σε Ευρωπαίους νόμιμα προς μισό και ένα εκατομμύριο ευρώ τις επαύλεις επί της δικής τους γης και όχι 100 χιλιάδες στερλίνες σε κάθε αγύρτη που τους θεωρεί τρικοσμικούς και αντικείμενα εκμετάλλευσης.
Οι Ε/κ
Από την άλλη βέβαια και κάποιοι Ε/κ νομικιστές πρέπει να κατανοήσουν ότι το Κυπριακό δεν θα λυθεί με αποφάσεις δικαστηρίων. Λόγω χώρου αρκούμαι στο εξής: Αυτοί οι οποίοι σήμερα πανηγυρίζουν για την απόφαση Οραμς τί θα έχουν να πουν εάν πχ το ΕΔΑΔ αναγνωρίσει την Τ/κ επιτροπή περιουσιών ως νόμιμη και επαρκή και υποχρεωθούν έτσι όλοι οι πρόσφυγες,ιδιοκτήτες γης στο Βορά, να αναζητήσουν το δίκαιο τους από την ίδια την Τουρκία η οποία ελέγχει απόλυτα αυτή την Επιτροπή;
Εδαφικό
Η βασική σύγχυση των Τ/κ ξεκινά βασικά από το μπέρδεμα των κεφαλαίων εδαφικό και περιουσιακό που συζητούνται μεταξύ του Δημήτρη Χριστόφια και του Μεχμέτ Ταλάτ.
Στο εδαφικό συζητούμε το ποσοστό του εδάφους το οποίο με τη λύση θα τεθεί υπό Τ/κ διοίκηση. Ουδείς αμφισβητεί ότι ένα ποσοστό εδάφους 26-28% θα βρίσκεται υπό το διοικητικό έλεγχο της τ/κ συνιστώσας πολιτείας και ότι οι κάτοικοι αυτής της περιοχής θα ψηφίζουν για την ανάδειξη των εκπροσώπων της Τ/κ πολιτείας στην ομοσπονδιακή Βουλή και θα καταβάλλουν φόρους και δημοτικά τέλη στις κοινότητες όπου θα ανήκουν.
Η (σκόπιμη;) σύγχυση έγκειται στο ότι οι Τ/κ πολιτικοί θεωρούν ότι με τη διευθέτηση του εδαφικού λύνεται και το περιουσιακό, δηλαδή όλες οι περιουσίες που έχουν οι Ε/κ πρόσφυγες με κάποιο μαγικό τρόπο, όπως αυτόν που αποφάσισε λίγο μετά το 1974 ο κ. Ντενκτάς, θα απολέσουν τις περιουσίες τους και το θέμα θα κλείσει με κάποιες αποζημιώσεις και ανταλλαγές περιουσιών. Αυτή η προσέγγιση βέβαια έχει σοβαρές δυσκολίες. Για να αποζημιωθούν οι Ε/κ περιουσίες στο Βορρά απαιτείται ένα ποσό πάνω από 40 δις ευρώ ενώ και το σενάριο της ανταλλαγής μπάζει αφού οι Τ/κ ελέγχουν μόνο το 12% της περιουσίας στο Νότο.
Από την άλλη το δικαίωμα της περιουσίας έχει ξεκαθαρίσει εδώ και δεκαετίες και συγκεκριμένα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε τότε με εκατομμύρια εκτοπίσεις Πολωνών, Γερμανών, Σουδητών πριν και κατά τον Πόλεμο ουσιαστικά ανάγκασε την Ε.Ε και το ΕΔΑΔ να θεσμοθετήσουν αμετάθετα και τελεσίδικα υπέρ του ατομικού δικαιώματος περιουσίας, ανεξάρτητα από το πολιτικό καθεστώς που ισχύει σε κάθε περιοχή.
Η απόφαση πχ του Ε.Δ.Α.Δ. στις 27/7/98 υπέρ της Τιτίνας Λοϊζίδου κατά της Τουρκίας παρότι αναγνώρισε ότι στο Βορά υπάρχει ένα υποτελές κρατίδιο στην Τουρκία δεν αμφισβήτησε τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της κ. Λοϊζιδου και των υπολοίπων 170,000 ε/κ προσφύγων, απόφαση την οποία δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη οποιαδήποτε λύση στο Κυπριακό. Η απόφαση αυτή ανέτρεψε την Τουρκική θέση που ίσχυε από το 1974 ότι το περιουσιακό θα λυθεί μόνο με αποζημιώσεις και ανταλλαγές περιουσιών και διατυπώθηκε στο σχέδιο Ανάν το οποίο ψήφισαν οι Τ/κ υπό τη ρύθμιση ότι όλες οι περιουσίες Ε/Κ και Τ/κ επιστρέφουν με τη λύση στην πρό του 1974 κατάσταση, δεδομένων βέβαια πολλών πρακτικών δυσκολιών που υπάρχουν.
Πολιτικό ή νομικό;
Οι Τ/κ έσπευσαν τις μέρες που πέρασαν να κατηγορήσουν τους Ε/κ ότι κινούνται νομικίστικα και όχι πολιτικά. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι το Κυπριακό είναι κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα και ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που θέλουν να κινηθούν με βάση νομικισμούς.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση Αποστολίδη Vs Orams όμως που αρχίζει το νομικό και που το πολιτικό;
Ο κ. Αποστολίδης ως ένα άτομο που τάχθηκε υπέρ της λύσης του 2004 απέδειξε με τους χειρισμούς του εξαιρετική πολιτική ωριμότητα. Στη Λάπηθο έχει αρκετή περιουσία. Μέρος αυτής της περιουσίας νέμονται Τ/κ συμπατριώτες μας που μεταφέρθηκαν από το Νότο, οπότε κι αυτοί είναι πρόσφυγες, και ένα άλλο μέρος πωλήθηκε σε άγγλους όπως το ζεύγος Οραμς. Ο κ. Αποστολίδης αναγνωρίζοντας την πολιτική πτυχή του Κυπριακού δεν ενήγαγε τον Τ/κ συμπατριώτη μας που ζει στο σπίτι του και καλλιεργεί τα κτήματα του, αλλά το άσχετο ζεύγος των Οραμς οι οποίοι σηκώθηκαν από την Αγγλία, ήρθαν στην Κύπρο και αγόρασαν πολύ φθηνά και κυρίως παράνομα την περιουσία του.
Με την απόφαση του αυτή και τη σύμφωνο γνώμη του ΔΕΚ ο κ. Αποστολίδης διεκδικεί μεν την περιουσία του μέχρι κεραίας αναγνωρίζει όμως τις πρακτικές δυσκολίες οι οποίες έχουν να κάνουν με το που θα ζήσει ο Τ/κ σε περίπτωση λύσης.
Η περίπτωση Οραμς ναι είναι καθαρά νομική διότι οι άγγλοι υπήκοοι ήρθαν στη χώρα μας σαν κλέφτες για να εκμεταλλευθούν το πρόβλημα μας. Οι κλέφτες αν δεν κάνω λάθος πάνε φυλακή! Το ίδιο ισχύει για άλλες 25.000 αλλοδαπούς οι οποίοι έκτισαν ή αγόρασαν σπίτια Ε/κ και κάνουν τις εξωτικές και ταυτόχρονα φθηνές τους διακοπές στον Καραβά, στο Κάρμι, στο Μπέλαμπάις και στη Γιαλούσα. Αυτοί οι Κουρσάροι ναι πρέπει να φοβούνται και σίγουρα θα πάρουν πόδι από τον τόπο μας.
Δεν νομίζουν άραγε οι Τ/κ συμπατριώτες μας ότι ήδη αρκετά προβλήματα έχουμε μεταξύ μας, για να μας δημιουργούν πρόσθετα και κάποιοι τρίτοι;
· Εκτός βέβαια κιαν θεωρούν ότι ο Ε/κ πρόσφυγας πρέπει να αποδεχθεί να χάσει μέρος της περιουσίας του για τους Τ/κ επειδή το πρόβλημα είναι πολιτικό, αλλά ταυτόχρονα να δικαιολογήσει και τις παρανομίες του κάθε ευρωπαίου κλεπταποδόχου ο οποίος δήθεν ενισχύει την οικονομία των Τ/κ.
· Εκτός κιαν οι φίλοι Τ/κ δεν κατανοούν ότι με τη λύση θα κτίζουν και θα πωλούν σε Ευρωπαίους νόμιμα προς μισό και ένα εκατομμύριο ευρώ τις επαύλεις επί της δικής τους γης και όχι 100 χιλιάδες στερλίνες σε κάθε αγύρτη που τους θεωρεί τρικοσμικούς και αντικείμενα εκμετάλλευσης.
Οι Ε/κ
Από την άλλη βέβαια και κάποιοι Ε/κ νομικιστές πρέπει να κατανοήσουν ότι το Κυπριακό δεν θα λυθεί με αποφάσεις δικαστηρίων. Λόγω χώρου αρκούμαι στο εξής: Αυτοί οι οποίοι σήμερα πανηγυρίζουν για την απόφαση Οραμς τί θα έχουν να πουν εάν πχ το ΕΔΑΔ αναγνωρίσει την Τ/κ επιτροπή περιουσιών ως νόμιμη και επαρκή και υποχρεωθούν έτσι όλοι οι πρόσφυγες,ιδιοκτήτες γης στο Βορά, να αναζητήσουν το δίκαιο τους από την ίδια την Τουρκία η οποία ελέγχει απόλυτα αυτή την Επιτροπή;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)