Ο Ζελένσκι και οι ελαστικές μας συνειδήσεις

 

 

Σε δηλώσεις του μετά την ομιλία Ζελένσκι στο κυπριακό Κοινοβούλιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης εξέφρασε την ενόχλησή του γιατί, όπως είπε, «δεν υπήρξε η οποιαδήποτε αναφορά στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Οι αρχές δικαίου, είπε, «δεν διακρίνουν μεταξύ κρατών, όπου παραβιάζονται τα δικαιώματα των μεν, αλλά αγνοούνται τα δικαιώματα των άλλων». Για να προσθέσει: « Αν υπάρχουν άλλοι με ελαστικότερες συνειδήσεις ή που μπορεί να ανεχθούν ανάλογες πράξεις αρκεί να μην επηρεάζονται οι ίδιοι, αυτό είναι παντελώς ξένο από τις αρχές που διέπει μια ευρωπαϊκή χώρα και ιδιαίτερα μια χώρα που βίωσε και βιώνει ακόμα μέχρι και σήμερα τα δεινά μιας εισβολής που στήθηκε ή αιτιολογήθηκε πάνω στα ίδια ακριβώς επιχειρήματα και πάνω στα ίδια, δυστυχώς, ανύπαρκτα γεγονότα». Ο κ. Αναστασιάδης, δυστυχώς, σοβαρολογούσε όταν έκανε αυτές τις δηλώσεις.

Ο γράφων θεωρεί ότι ο κ. Ζελένσκι, και μόνον ότι δέχτηκε να μιλήσει στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, έμμεσα πλην σαφώς έδωσε στήριξη και αναγνώριση στην κρατική υπόσταση της Κύπρου την οποία αμφισβητεί η Τουρκία εδώ και 46 χρόνια. Θα μπορούσε να κάνει και κάποια άμεση αναφορά στο Κυπριακό; Μπορούσε να το κάνει υπό την έννοια ότι η Ουκρανία έχει υπερψηφίσει όλες τις αποφάσεις υπέρ της Κύπρου στον ΟΗΕ, καταγράφοντας ότι η χώρα του μέχρι πρόσφατα συμμετείχε με στρατιωτικό άγημα στην Ειρηνευτική Δύναμη (Ουνφικύπ) στην Κύπρο. Από την άλλη ίσως, γιατί έτσι επιτάσσει το συμφέρον της χώρας του, δεν είπε τίποτε.

* Ο Ζελένσκι, με 5 εκατομμύρια πρόσφυγες, το 30% της χώρας του κατεχόμενο, με χιλιάδες νεκρούς, με δεκάδες ερειπωμένες πόλεις, αυτή την περίοδο θέλει μόνο φίλους και υποστηρικτές.

Κάποιοι στρουθοκαμηλίζοντες στην Κύπρο μιλούν για ωφελιμισμό του Ζελένσκι ή ακόμα και για υποκρισία. Από την άλλη, τα ίδια αυτά άτομα δεν καταδικάζουν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, απεναντίας προσπαθούν να δικαιολογήσουν τον Πούτιν, αναπτυσσοντας διάφορες γεωπολιτικές θεωρίες, ενώ ουδέποτε διαμαρτυρήθηκαν γιατί η Ρωσία ποτέ δεν καταδίκασε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Η ελαστικότητά μας

Ας μπούμε και στο ψητό και ας αναρωτηθούμε: Στ’ αλήθεια, ως λαός και ηγεσία στην Κύπρο έχουμε το ηθικό ανάστημα να κρίνουμε τον Ζελένσκι;

Στις 27 Φεβρουαρίου 2014, ο ρωσικός στρατός εισέβαλε στο έδαφος της Ουκρανίας. Η Ρωσία κατέλαβε την Κριμαία και παραβίασε την ανεξαρτησία μιας χώρας μέλους του ΟΗΕ. Η ΕΕ καταδίκασε την εισβολή και επέβαλε στη Ρωσία κυρώσεις. Μαζί και η Κύπρος, τουλάχιστον φραστικά. Επί της ουσίας ωστόσο, πώς αντέδρασε η χώρα μας, η οποία σύμφωνα με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη δεν διαθέτει ελαστική συνείδηση αλλά λέει την εισβολή -εισβολή;

* Στις 27 Μαρτίου 2014 Μαρτίου, έναν μήνα μετά τη ρωσική εισβολή στην Κριμαία, η κυπριακή Βουλή, προληπτικά, υιοθέτησε κατά πλειοψηφία ψήφισμα «ενόψει και της αναμενόμενης τοποθέτησης των μελών του ΟΗΕ στη Γενική Συνέλευση του διεθνούς οργανισμού κατά της Ρωσίας αναφορικά με την κρίση στην Κριμαία΄». Στο ψήφισμά της η κυπριακή Βουλή «κάλεσε την κυβέρνηση να διαφυλάξει τις σχέσεις της Κύπρου με τη Ρωσική Ομοσπονδία». Την υιοθέτηση του ψηφίσματος υπερψήφισαν οι 30 παρόντες βουλευτές των κομμάτων ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΚΣ ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, Κινήματος Οικολόγων και Συμμαχίας Πολιτών. Εναντίον ψήφισε ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Ρίκκος Μαππουρίδης, ενώ οι υπόλοιποι (15) παρόντες βουλευτές του ΔΗΣΥ τήρησαν αποχή.

* Από το βήμα της Βουλής, πριν το σχέδιο ψηφίσματος τεθεί σε ψηφοφορία, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος παρατήρησε ότι από κυβερνητικής πλευράς ακολουθείται μία μονόπλευρη και μονοδιάστατη προσέγγιση επί του ζητήματος της Κριμαίας, με γνώμονα και πάλι την πολιτική του «καλού παιδιού» έναντι των ΗΠΑ. Πρόσθεσε ότι το ΔΗΚΟ θεωρεί πως η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη της τον διαχρονικό και σημαντικό ρόλο της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Στις 3 Απριλίου 2014, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ συναντήθηκε με τον Ρώσο πρέσβη Οσάτσι, στον οποίο εξήγησε, σε απολογητικούς τόνους, ότι δεν θέλαμε να πάρουμε μέτρα, αλλά μας υποχρεώσε η «κακή Ευρώπη».

* Η Κύπρος, που δεν έχει ελαστική συνείδηση, όπως δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν έμεινε ώς εκεί. Το επόμενο χρονικό διάστημα, όταν η Κριμαία προσαρτήθηκε παράνομα στη Ρωσία και παρά το εμπάργκο, στις 20 Απριλίου 2017 ομάδα Κυπρίων βουλευτών ( Νικόλας Παπαδόπουλος – Άνδρος Κυπριανού – Γιώργος Λιλλήκας- Ελένη Θεοχάρους, κ.ά.) μετέβησαν στην κατεχόμενη Κριμαία για να λάβουν μέρος στο 3ο Οικονομικό Φόρουμ της Γιάλτας και άλλες εκδηλώσεις, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις του Κιέβου. Το Κίεβο αντέδρασε όπως αντιδρά και η Λευκωσία όταν ξένοι αξιωματούχοι επισκέπτονται παράνομα τα κατεχόμενα.

* Στις 7 Ιουλίου 2016, η κυπριακή Βουλή, η οποία δεν έχει ελαστική συνείδηση, με 33 ψήφους των παρόντων βουλευτών όλων των κομμάτων εκτός του ΔΗΣΥ, του οποίου οι 17 παρόντες βουλευτές τήρησαν αποχή, ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο καλούσε την κυβέρνηση να εργαστεί στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για άρση των κυρώσεων που επέβαλε η ΕΕ κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας χαιρέτισε το ψήφισμα που ενέκρινε η Βουλή.

* Στις 14 Δεκεμβρίου 2017, ο τότε κύπριος ΥΠΕΞ Ιωάννης Κασουλίδης σε δηλώσεις του τάχθηκε υπέρ της άρσης των κυρώσεων που επιβλήθηκαν από την ΕΕ κατά της Ρωσίας μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Σε απαντητική του επιστολή προς τη Βουλή, ημερομηνίας 8/12/2017, ο κ. Κασουλίδης δημοσιοποίησε την πρόθεση της κυβέρνησης να θέσει προς συζήτηση στις Βρυξέλλες, όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, το θέμα της άρσης των κυρώσεων, αφήνοντας να νοηθεί ότι η Δημοκρατία συναίνεσε στη λήψη των περιοριστικών μέτρων κατά της Ρωσίας με βαριά καρδιά.

* Κατά την 21η Οκτωβρίου 2019, ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Νίκος Χριστοδουλίδης, πραγματοποιησε επίσκεψη εργασίας στη Ρωσία, ανταποκρινόμενος σε σχετική πρόσκληση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Λαβρόφ. Μεταξύ άλλων ανασκοπήθηκαν και οι σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας, με τις προοπτικές και προκλήσεις που υπάρχουν, όπως επίσης περιφερειακά και διεθνή ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος. Υποσχεθήκαμε βασικά ότι θα εργαστούμε για άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας εντός της ΕΕ, της οποίας είμαστε μέλη. Βασική θέση του κ. Χριστοδουλίδη σε κάθε συμβούλιο υπουργών, όταν ζητούσε μέτρα και κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ήταν να αντιστρέφει τα πράγματα: Γιατί επιβάλλετε κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ δεν κάνετε το ίδιο για την Τουρκία, σε μια αρεστή προσπάθεια στη Μόσχα να καταδείξει την υποκρισία της ΕΕ.

* ‘Όλο το προηγούμενο διάστημα, και ενώ υπήρχαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας λόγω της εισβολής στην Κριμαία, η Κύπρος απετέλεσε καταφυγιο Ρώσων ολιγαρχών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ταξίδευε με τα αεροπλανάκια τους, οι οικογενειακές του επιχειρήσεις τους πωλούσαν επαύλεις, η Νομική μας Υπηρεσία είχε μετατραπεί σε υποκατάστημα της Ρωσικής Εισαγγελίας για να εκδίδουμε στη Μόσχα κάθε Ρώσο αντιφρονούντα, οι τράπεζες τακτοποιούσαν τα μαύρα τους και το Υπουργικό Συμβούλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας έδινε αβέρντα διαβατήρια σε Ρώσους καθεστωτικούς, οι οποίοι θεωρούσαν την Κύπρο αμπελοχώραφό τους. Επρόκειτο για μια φάση που οι μη ελαστικές μας συνειδήσεις ξεχείλωσαν και η Κύπρος άνοιξε φτερά. Τότε ο Πρόεδρός μας, αν θυμάστε καλά, εκστόμισε την τεράστια ατάκα ότι «Η Λεμεσός πετά».

Ο Ζελένσκι

Κάπως έτσι, με τις συνειδήσεις μας να οιστρηλατούνται από το ανεξάντλητο πάθος που έχουμε ως λαός υπέρ του Δικαίου, της Πολιτικής Συνέπειας και της Ηθικής, φτάσαμε αισίως στις 7 Απριλίου 2022, όταν ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι κλήθηκε να μιλήσει ενώπιον της κυπριακής Βουλής. Έμελλε κατά τη διάρκεια της ομιλίας αυτής να δείξει τις αντιδυτικές αγκυλώσεις του για ακόμα μια φορά το ΑΚΕΛ. Η κοινοβουλευτική του ομάδα αποχώρησε και δεν παρακολούθησε την ομιλία στη Βουλή, γιατί ο Ζελένσκι σε ένα άλλο Κοινοβούλιο (αυτό της Ελλάδας) παρουσιάσε έναν ομογενή στρατιώτη της Μαριούπολης, ο οποίος δήλωσε ότι είναι μέλος του τάγματος του Αζόφ. Στο ΑΚΕΛ αντιλαμβάνεστε ότι η λέξη Αζόφ ήχησε ως καμπανάκι του Παβλόφ. Το έκαναν γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα επαναληφθεί στο κυπριακό Κοινοβούλιο, αλλά επειδή ακούστηκε «η φασιστική λέξη Αζόφ», 1.500 ναυτικά μίλια δυτικά της Λευκωσίας. Αποφάσισαν να απέχουν, παρά το ότι στα τρία μέτρα από τα έδρανά τους στη Βουλή κάθονται τα παιδιά του Τάγματος των Φασιστών. Με αυτό τον τρόπο ικανοποίησαν, φαντάζομαι, κάποια ανερμάτιστα Σταλινάκια του κόμματος, τα οποία διαδηλώνουν σε πόλεις της Κύπρου τελευταία μαζί με κάποιους Ρώσους εθνικοφασίστες υπέρ του Πούτιν.

Τα αίσχη 

Συμπερασματικά, με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου, τις οποίες επικαλούμαστε όταν μας συμφέρει, η Κυπριακή Δημοκρατία και σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό συστημα της χώρας προέβη σε αίσχη εναντίον της Ουκρανίας. Έχει δίκαιο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν λέει ότι οι συνειδήσεις μας δεν είναι ελαστικές. Οι συνειδήσεις μας τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει γιο-γιο. Διάφοροι παραδόπιστοι, αμοραλιστές και πολιτικοί απατεώνες, έχοντας στο πλευρό τους την πλειοψηφία των Κυπριλλήδων του Facebook, βγήκαν την περασμένη Πέμπτη να κατηγορήσουν τον Ζελέσνκι για έλλειψη αρχών. Ας δώσουμε όμως κάτι σε αυτό τον δυστυχή άνθρωπο. Όταν η Ουκρανία δέκτηκε εισβολή, αυτός, ο πρώην ηθοποιός, έμεινε στη χώρα του και ηγείται της αντίστασης. Όταν έγινε στην Κύπρο η εισβολή το 1974, κάποιοι ηγέτες μας ήταν εξαφανισμένοι.  

 

Γιατί χρειαζόμαστε μια υπέρβαση στις προεδρικές του 2023;

 Αν το ζητούμενο στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2023 είναι η εκλογή ενός Προέδρου που θα ενώσει τους Κυπρίους, θα λύσει το Κυπριακό, θα προσδώσει στο σύστημά μας μια αύρα κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης και θα απαλλάξει τη χώρα από τη διαφθορά, τότε δεν είμαστε σε καλό δρόμο. Είναι πλέον σαφές ότι κανένα κόμμα από μόνο του δεν μπορεί να διασφαλίσει τέτοια εκλογή.

Το σκηνικό

* Για διάφορους λόγους, άλλοτε εύλογους και άλλοτε παράλογους, τα κόμματα στη χώρα μας δεν μπορούν να ενώσουν τη χώρα με ομπρέλα ένα κοινό όραμα. Η απώλεια κύρους και αξιοπιστίας διαφαίνεται στα αποτελέσματα όλων των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων. Οι πολίτες αδιαφορούν όταν ο δημόσιος διάλογος εκτρέπεται σε διαγωνισμό συνθημάτων, ο πολιτικός λόγος ηχεί διχαστικός και καταστροφικός με αποτέλεσμα να κλονίζεται το δημοκρατικό προαπαιτούμενο, ότι ναι μεν διαφωνούμε αλλά όλοι αγωνιζόμαστε για το καλό αυτής της χώρας. Η αποχή, ως εκ τούτου, μεγαλώνει, αφού όλο και περισσότερο εμπεδώνεται η άποψη μεταξύ των απλών ανθρώπων, δικαίως ή αδίκως, ότι τα κόμματα λειτουργούν μάλλον ως φυλές και κογκλάβια συμφερόντων, παρά ως οργανισμοί οι οποίοι κινούνται με γνώμονα την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

* Το Κυπριακό επί διακυβέρνησης Αναστασιάδη έχει φτάσει στα τάρταρα. Δεν υπάρχει καμιά κινητικότητα και αυτό πλέον είναι απότοκο της υποβάθμισής του στα Ηνωμένα Έθνη. Ανεξαρτήτως των απαράδεκτων κινήσεων της Τουρκίας, η κατεχόμενη Κύπρος επί αυτού του Προέδρου, κατάφερε να κερδίσει ίσες ευθύνες με τον κατακτητή της, αφού ο κ. Αναστασιάδης πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις ευκαιρίες και τη βοήθεια που του δόθηκαν από τον ΟΗΕ και την ΕΕ. Κατέληξε να είναι ο πρώτος Πρόεδρος, από γενέσεως Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος κατηγορεί τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ ως «επιτήδειο ουδέτερο», επειδή δεν υιοθετεί την αλλοπρόσαλλη πολιτική του μεταξύ Ενιαίου Κράτους, ΔΔΟ  και Διχοτομικής λύσης Δύο Κρατών, που αναλόγως ακροατηρίου στην Κύπρο σερβίρει. Καταλήξαμε σε υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβάθμιση της λεγόμενης Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου, η οποία πλέον συναποφασίζει για τον διορισμό αντιπροσώπου του Γενικού Γραμματέα και για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Αλλά, γιατί να μην το κάνει ο Τ/Κ ηγέτης Τατάρ, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία, με απόφαση της Βουλής, μετατρέπει την Πράσινη Γραμμή περίπου σε σκληρό σύνορο μεταξύ δύο κρατών

* Στην Κύπρο, μετά την οικονομική κρίση του 2011, γενεές γενεών νέων ανθρώπων καταδικάστηκαν σε μισθούς πείνας των 500 και 700 ευρώ. Κάποιοι έγιναν πολύ πιο πλούσιοι. Το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας φρόντισε όλα αυτά τα χρόνια να εξυπηρετήσει και να διασώσει μια διεφθαρμένη επιχειρηματική ελίτ και την ίδια στιγμή μοίρασε χιλιάδες διαβατήρια σε αμφιβόλου ηθικής επιχειρηματίες. Η Κύπρος από τους ίδιους τους κατοίκους της, με βάση τα στοιχεία της Eurostad, θεωρείται το πιο διεφθαρμένο κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πώς να μην έχει αυτήν την αντίληψη; Στην Αγγλία καταρρέει η κυβέρνηση Τζόνσον γιατί έγιναν κάποια πάρτι στην Ντάουνιγκ Στριτ εν μέσω λοκντάουν, στην Αυστρία παραιτήθηκε ο Πρωθυπουργός γιατί ενίσχυσε παράτυπα κάποιες δημοσκοπήσεις, στη Γαλλία ο πρώην Πρόεδρος Σαρκοζί κυκλοφορεί με βραχιολάκι γιατί ξεπέρασε το ποσοστό της κρατικής χορηγίας για την προεκλογική του. Στην Κύπρο, ο Πρόεδρος κάνει εξωτικά ταξίδια στις Σεϋχέλλες με τζετ Σαουδάραβα, ο οποίος πήρε δεκάδες διαβατήρια για την οικογένειά του, χωρίς να υπάρξει εναντίον του καμία επίπτωση. Για τον βίο και την πολιτεία του γράφτηκαν δύο βιβλία, με πρωτογενές υλικό από συνεργάτη του και απολύθηκε ένας διευθυντής εφημερίδας, αλλά οι θεσμοί αυτής της χώρας περί άλλα τυρβάζουν.

Η πρακτική

Παρακολουθούμε τις προσεγγίσεις των κομμάτων, τις τελευταίες βδομάδες, σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές. Ανιχνεύουμε κινήσεις στη λογική μιας παλαιάς κοπής αριθμητικής, διακρίνουμε λογικές που αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως μια αγελαία μάζα, πολιτικές ακόμα στη λογικής μιας πασαρέλας, όπου εκλείπουν οι θέσεις και ο στιβαρός πολιτικός λόγος και περισσεύουν οι κινήσεις εντυπωσιασμού. Παρακολουθούμε μια διεργασία που παραγνωρίζει τα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η χώρα: Σε ό,τι αφορά την κοινωνική της συνοχή, στη διαχείριση του Κυπριακού και στην αντιμετώπιση της διαφθοράς.

Κανένας σε αυτόν τον τόπο δεν θέλει να ασχοληθεί με την ουσία, εξού και η κατάντια στην οποία έχει περιπέσει η προεκλογική διεργασία:

Ο ΔΗΣΥ, ως πρώτο κόμμα, θέλει να επιβάλει τον ηγέτη του για την προεδρία, γιατί μπορεί να κουμαντάρει το μπουρδέλο που έχει δημιουργηθεί. Το ΑΚΕΛ ψάχνει δεξιό υποψήφιο με σοσιαλιστικές ευαισθησίες, για να διαχειριστεί το κατάστημα. Το ΔΗΚΟ διεκδικεί ρόλο τσατσάς και όλα τα υπόλοιπα μικρά κόμματα κάρτα μέλους και καλές τιμές στη χρήση του. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, από τους Ιερούς Κήπους και μύστης των Αφροδισίων διά του «επικαλέω τοι την θεόν», πιστεύει ότι μπορεί να διασφαλίσει ιερόδουλες σε όλους.

Τι πρέπει να γίνει

Εξήντα δύο χρόνια μετά την ίδρυση και λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ίσως έχει φτάσει η ώρα να σκεφτούμε έξω από το κουτί. Ότι η χώρα αυτή δεν είναι μια αγελάδα και όποιος κερδίσει τις εκλογές έχει δικαίωμα να την αρμέγει.

Το 2004 μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Έχουμε την πολιτική στήριξη και τα εργαλεία να κάνουμε το ποιοτικό βήμα μπροστά. Ο πολιτικός βίος αυτής της χώρας κινήθηκε προς την εξουσία ως να ήταν λάφυρο που κέρδισε στο πεδίο της μάχης. Έφτασε η στιγμή ίσως για μια νέα σύνθεση, για αναβίωση του Κοινού των Κυπρίων για να κάνουμε ένα βήμα αριστείας.

Το ζητούμενο

Σε αυτές τις εκλογές, το ζητούμενο είναι να βάλουμε τη χώρα μας σε ρυθμούς μιας συλλογικής μεταρρύθμισης. Διεκδικούμε τα αυτονόητα. Ένα κράτος δικαίου. Το οποίο θα λειτουργεί με διαφάνεια, με γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης με ανεξάρτητους ανταγωνιστικούς θεσμούς, με κοινωνική ευαισθησία. Μια λειτουργική λύση του Κυπριακού, η οποία θα ενώσει τη χώρα μας, θα εντάξει τους συμπατριώτες μας Τουρκοκυπρίους στην ΕΕ και θα μας απαλλάξει από τον έλεγχο της Τουρκίας. Μια ορθολογιστική οικονομική ανάπτυξη, η οποία θα δίνει κίνητρα σε υγιείς επιχειρήσεις, θα ενθαρρύνει την καινοτομία, θα προωθεί την πράσινη ανάπτυξη, αλλά θα διασφαλίζει και σωστές απολαβές στους εργαζόμενους. Μια χώρα που θα αποτελεί για την περιοχή της πρότυπο και συνάμα τίμιο διαμεσολαβητή για τις γειτονικές της χώρες.

Με βάση το τι αρχίσαμε να βλέπουμε και να ακούμε στο πλαίσιο αυτής της προεκλογικής περιόδου, κανένα κόμμα και κανένας ανεξάρτητος υποψήφιος δεν μπορεί να καθοδηγήσει τη χώρα μας στην αλλαγή που χρειαζόμαστε. Απαιτούνται υπερβάσεις. Χρειάζονται συνέργειες όλων των κομμάτων προς αυτήν την κατεύθυνση. Εξήντα δύο χρόνια μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και 58 χρόνια μετά το Δίκαιο της Ανάγκης, με βάση το οποίο ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας λειτουργεί ως εκλεγμένος Δικτάτορας, ίσως τα κόμματα, κάποιοι ανεξάρτητοι πολιτικοί και, βεβαίως, όλοι εμείς οι πολίτες, θα πρέπει να προβληματισθούμε. Δεν μπορούμε να εκλέξουμε έναν ακόμα ανέλεγκτο Πρόεδρο για να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της χώρας. Η δεκαετής παρουσία του Προέδρου Αναστασιάδη στην προεδρία αυτής της χώρας ανέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας το επιχείρημα γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να είναι λάφυρο κανενός. Ας σκεφτούμε για μια φορά στην ιστορία μας να λειτουργήσουμε με οδηγό τους προαναφερθέντες πυλώνες πολιτικής, με μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα, γιατί αυτό έχει ανάγκει η χώρα μας, έχει ανάγκη τις πλάτες ολονών μας. Για να μην θεωρηθεί ότι απλώς ωραιολογώ, βάζω στο τραπέζι τρία ονόματα τα οποία, θεωρώ, ότι με τη συνδρομή των κομμάτων μπορούν για μια πενταετία να εκπληρώσουν αυτή την αποστολή: Χρήστος Στυλιανίδης, Ανδρέας Μαυρογιάννης, Μάριος Ηλιάδης.