Παλιά στα κόμματα γινόταν εμφύλιος για το ποιοι θα ήταν οι υποψήφιοι στις βουλευτικές. Πολλοί πλήρωναν κιόλας δι’ αντιπροσώπων τους cash σε μαύρες σακούλες, για να έχουν την τιμή να υπηρετήσουν την πατρίδα τους! Αυτή η διαδικασία ήταν ένας «ευχάριστος» πονοκέφαλος για όλους τους ηγέτες των κομμάτων, αφού είχαν να επιλέξουν από τους «καλούς, τάχα μου, τους καλύτερους» και μάλιστα με το αζημίωτο. Στη συνέχεια οι άριστοι εκ των αρίστων υποψήφιοι ξεκινούσαν από πόρτα σε πόρτα, να μαζέψουν χαζοκούμπαρους ψηφοφόρους. Μετρούσαν πριν μερικά χρόνια ακόμα και τα σλόγκαν: «Εσύ ξέρεις....», «Εμείς δεν φάγαμε», «Ενώνουμε δυνάμεις», «Στεκόμαστε στο πλευρό των Εργαζομένων και των ανθρώπων του μόχθου». Σήμερα βέβαια ο λαός ξέρει και παραξέρει. Και ποιοι έφαγαν και με ποιους απατεώνες τα κόμματα ένωσαν τις δυνάμεις τους και γιατί τα ταμεία προνοίας των εργαζομένων έγιναν το γιαλέλι του Αράπη σε επενδύσεις του ΑΕΡΑ.
Σήμερα λοιπόν, αν κρίνουμε από τη δυστοκία των κομμάτων να παρουσιάσουν τα ψηφοδέλτιά τους, η κατάσταση έχει ανατραπεί άρδην. Τώρα οι ηγέτες των κομμάτων υποφέρουν από πραγματικούς πονοκεφάλους, να μην πω ημικρανίες: τώρα γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα για να βρουν υποψηφίους. Μετά ...θα ψάξουν και για ψηφοφόρους. Οι οποίοι βέβαια έχουν προ πολλού απαξιώσει την πολιτική, αφού κυριολεκτικά και μεταφορικά έχουν καταστεί απολίτικοι.
Τα προσόντα
Ποια πρέπει να είναι σήμερα, υπό τις περιστάσεις, τα προσόντα των υποψηφίων, αν τους βρεις; Και όταν λέμε περιστάσεις, εννοούμε την τάση που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο, στον μέσο Κύπριο, ο οποίος όταν βλέπει πολιτικό θέλει να στρίψει καντούνι, να τον ξητιμάσει, ακόμα και να τον πεισκαλίσει. Ένας καλός υποψήφιος, λοιπόν, κρίνοντας από την τεράστια αποχή (βλέπε αδιαφορία) που σε κάποιες δημοσκοπήσεις κτυπά και το 40%, πρέπει να έχει τουλάχιστον τρία σοβαρά προσόντα, τα οποία σε παλαιότερες αναμετρήσεις δεν μετρούσαν και πολύ. Παλιότερα διάλεγες ένα μούτρο, έναν μουκτάρη του σαλονιού και του λιμανιού, που μπορούσε να κάνει ρουσφέτια και τον έβλεπες στη Βουλή. Σήμερα χρειάζεται οι υποψήφιοι να ανεβάσουν... επίπεδο:
- Πρώτον, πρέπει ένας υποψήφιος/α να είναι όμορφος/η, good looking, που λέμε. Σύμφωνα με όλες τις στατιστικές, οι εμφανίσιμοι άνδρες προσελκύουν περισσότερο τις αδιάφορες με την πολιτική γυναίκες, που τέλος πάντων έχουν μια δικαιολογία: «Ψηφίζω τον γιατί έν’ ωραίος» ή γιατί έν’ cute, αφού ξυπνά κάθε πρωί και πίνει γάλα με τριαντάφυλλο! Οι εμφανίσιμες γυναίκες για τον ίδιο λόγο προσελκύουν αδιάφορους περί την πολιτική άνδρες: «Ψηφίζω την γιατί είναι θεά». Αντιθέτως... πάντα για ευνόητους λόγους οι εμφανίσιμες υποψήφιες τρώνε γενικά μαύρο από τις γυναίκες. Η στάση όμως αυτή των γυναικών δεν αφορά τις εκλογές, είναι διαχρονική.
- Δεύτερον, οι σύγχρονοι υποψήφιοι πρέπει να ασχολούνται κυρίως με την επικοινωνία, γι’ αυτό και επιλέγονται δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, άνθρωποι του μάρκετινγκ και αθλητές. Κοιτάξτε, για παράδειγμα, με τι αέρα μιλά η Ειρήνη Χαραλαμπίδου και μετά σκεφτείτε πεντέξι βουλευτές στην υφιστάμενη Βουλή που εδώ και πέντε χρόνια δεν ακούσαμε τη φωνή τους. Όλοι επιπλέον οφείλουν να έχουν λογαριασμούς στο facebook, στο twitter και στο Instagram, για να μπορούν να επικοινωνούν, να ανεβάζουν τις φωτογραφίες των παιδιών, των γατιών και των σκυλιών τους, και κυρίως να εύχονται χρόνια πολλά στους εορτάζοντες ψηφοφόρους τους. Αυτό το καταραμένο το facebook κάθε μέρα πλέον σου βγάζει τους εορτάζοντες ή τους έχοντες γενέθλια, οπότε οφείλεις να ευχηθείς και στους Γιαννήδες και στους Κωστήδες, και στις Τούλλες ψηφοφόρους σου και σε χιλιάδες άλλους. Η ημέρα του απ. Ανδρέα έχει καταντήσει σκέτο μαρτύριο, αφού χρειάζεσαι συνεργείο πλέον για να γράφεις ευχές.
- Τρίτον, οι υποψήφιοι θα πρέπει να έχουν επιπλέον τρία άλλα προσόντα, και αυτό δείχνει πόσο ψηλά έχει πλέον ανεβεί ο δείκτης της πολιτικής στην Κύπρο: πρέπει να ξέρουν καλό κολύμπι, να είναι άνθρωποι του καφενέ και επίσης να αντέχουν στο ποτό και το ξενύχτι. Γιατί όλα αυτά είναι αναγκαία; Το καλό κολύμπι (η ναυαγοσωστική θεωρείται ως πρόσθετο προσόν) έχει να κάνει με τη συλλογή ψηφοφόρων την ημέρα των εκλογών. Πού είναι οι ψηφοφόροι σου; Στην παραλία και κολυμπούν. Βουτάς λοιπόν και αρχίζεις να τους κυνηγάς μέχρι τις σημαδούρες. Χρειάζεται να είσαι και fit ταυτόχρονα. Να κολυμπάς και να μιλάς μέχρι να σε βαρεθεί και να πάει στην κάλπη. Πρέπει επίσης να αντέχεις στους καφέδες από το πρωί έως και τα μεσάνυκτα. Πολλοί ψηφοφόροι βρίσκονται στις καφετέριες. Με τρία καπουτσίνο, δύο μεσαίους εσπρέσο και δύο κυπριακούς κερδίζεις μία ψήφο. Προσοχή με τους κυπριακούς καφέδες κυρίως στα χωριά. Οι δεξιοί πίνουν Γ. Χαραλάμπους, οι αριστεροί του Λαϊκού. Τέλος, χρειάζεται να αντέχεις στο ξενύχτι διότι οι νέοι ψηφοφόροι που χρειάζεται ένας υποψήφιος ξημερώνονται στα κλαμπ. Εκεί πρέπει να τους προσεγγίσεις, να πιεις τα ποτά σου, να πεις του κόσμου τις μαλακίες και στο τέλος να το ρίξεις: «Μια που γνωριστήκαμε δεν με ψηφίζεις κιόλας»; Ο άλλος τύφλα σού απαντά: «Ακατάχνωτα bro», αφού το ΦΑΚΑΤΕ ΤΟΥΣ έχει καθιερώσει νέα πολιτική ορολογία σε αντικατάσταση του «σύντροφε» ή του «συναγωνιστή».
Μην ανησυχείτε
Κάποιοι πολύ πολιτικοποιημένοι φίλοι ίσως ανησυχήσουν από την πιο πάνω σοβαρότατη ανάλυση. Κύριοι, μην ανησυχείτε. Ο γράφων σάς προτρέπει όλους να πάτε να ψηφίσετε. Οι εκλογές είναι τσάμπα. Τα αποτελέσματα είναι που πληρώνουμε με δόσεις. Είτε ψηφίσουμε είτε όχι. Βασικά ψηφίστε αυτόν που θα σας υποσχεθεί τα λιγότερα. Τουλάχιστον μετά θα είστε λιγότερο απογοητευμένοι. Γενικώς μην περιμένετε πολλά. Εξάλλου, αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο, θα ήταν εδώ και πολύ καιρό παράνομες.
|
