Η Κύπρος που... αντιστέκεται

Οι εικόνες από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες μάς βομβαρδίζουν καθημερινά. Εκ πρώτης όψεως φαντάζουν άσχετες μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα συναποτελούν τις δυναμικές ψηφίδες ενός παζλ που σταδιακά αποκαλύπτεται μπροστά μας. Η τελική εικόνα θα μας εξυφάνει το πρόσωπο της νέας Κύπρου με ένα ερωτηματικό βέβαια πάντα να αιωρείται. Θα είναι μια εντελώς καινούργια εικόνα ή απλώς μια σπαγγέτι από τα ίδια στη γραμμή του Σέρτζιο Λεόνε;

Οι  καλοί 

Εκατόν εργαζόμενοι της εταιρείας Αρίστο τις τελευταίες δύο μέρες διαδήλωναν έξω από τον αστυνομικό σταθμό και

Όταν οι ψηφίδες του παζλ αρχίζουν να τοποθετούνται δεξιά, αποκαλύπτεται εκείνη η αμφίδρομη διαδρομή Πινδάρου - Προεδρικού η οποία δίκην πρόωρης πολιτικής εκσπερμάτωσης δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Τα πράγματα δεν μπορούν να ιδωθούν παρά μόνο σουρεαλιστικά

 το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου υπέρ του κ. Θεόδωρου Αριστοδήμου. Αντιλαμβανόμαστε όλοι την ανησυχία τους και τον προβληματισμό τους. Έχουν δίκαιο να φοβούνται για τις εργασίες, τους μισθούς και το μέλλον των παιδιών τους. Όμως αυτά τα πανό περί «σκευωρίας», «περί αλληλεγγύης»  στους εργοδότες τους δεν είναι υπερβολικά; Από πότε οι εργαζόμενοι σε μια εταιρεία έγιναν αστυνομικοί και δικαστές; Δεν θα τους ενδιέφερε άραγε να μάθουν αν κάπου, κάποτε η εταιρεία και τα αφεντικά τους διέπραξαν κάποιες παρανομίες και ότι πρέπει να απολογηθούν γι’ αυτό; Προφανώς έδειξαν ότι δεν τους ενδιαφέρει. Αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι να λειτουργούν ως πολίτες ενός κράτους, αλλά να έχουν τη δουλειά τους. Δεν τους αδικούμε ιδιαίτερα. Αν τα κόμματα και οι πολιτικοί δεν σέβονται το κράτος και το πολίτευμα, θα το σεβαστεί  ένας απλός εργαζόμενος, η μόνη έγνοια του οποίου είναι να προσφέρει στην οικογένειά του τα προς το ζην;  Εξ ου και η ακόλουθη εικόνα είναι πολύ πιο αποκαλυπτική.
Οι κακοί

Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας. Το τέως ηγετικό στέλεχος του ΑΚΕΛ Βενιζέλος Ζαννέττος, όπως και οι απλοί εργαζόμενοι της Αρίστο, καταγγέλλει τη Νομική υπηρεσία για πολιτική σκευωρία εναντίον του ιδίου και του κόμματός του. Στη θέση του, όπως υποστηρίζει, θα έπρεπε να βρίσκεται ο Νίκος Κατσουρίδης και όχι ο ίδιος για να απαντά στις ερωτήσεις που θέτει το δικαστήριο. Υπεύθυνος στο ΑΚΕΛ για τη CYTA κατά την επίμαχη περίοδο, όπως είπε, ήταν ο κ. Κατσουρίδης, ο δε γιος του κ. Κατσουρίδη εργαζόταν με τον Λίλλη, οπότε αυτός, εξυπονόησε, θα είχε προφανώς να δώσει καλύτερες απαντήσεις. Με αυτή τη θέση συμφωνεί απόλυτα και η ηγεσία του ΑΚΕΛ. Στο κόμμα αυτό υπάρχει μια σχιζοειδής ανάλυση και ένα θέσφατο, το οποίο ταυτίζει το δημόσιο συμφέρον με το κομματικό συμφέρον. Σύμφωνα με την ανάλυση, όσα στελέχη έκαναν δάνεια εν ονόματι του κόμματος και των εταιρειών του με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα και εις βάρος των ταμείων προνοίας των εργαζομένων της CYTA είναι δικαιολογημένοι, είναι πραγματικοί αριστεροί. Όσοι πήραν χρήματα και τα έβαλαν στην τσέπη είναι διεφθαρμένοι. Με λίγα λόγια, μια όλο και συρρικνούμενη κάστα έμμισθων κομματικών, που έχουν κάνει τον Μαρξ και τον Έγκελς ρόμπα έχοντας μετατρέψει τις θεωρίες τους από εργαλείο διαλεκτικής ανάλυσης σε δόγμα και θρησκεία παρόμοια με αυτή των αγιατολάδων του Ιράν, εξακολουθούν να κοροϊδεύουν χιλιάδες έντιμους αριστερούς οι οποίοι βρίσκονται στην ανεργία και καταφεύγουν στα κοινοτικά παντοπωλεία για τον άρτο τον επιούσιο.

Οι άσχημοι

Όταν οι ψηφίδες του παζλ αρχίζουν να τοποθετούνται δεξιά, αποκαλύπτεται εκείνη η αμφίδρομη διαδρομή Πινδάρου - Προεδρικού η οποία δίκην πρόωρης πολιτικής εκσπερμάτωσης δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Τα πράγματα δεν μπορούν να ιδωθούν παρά μόνο σουρεαλιστικά, καταφεύγοντας στη λογική της αυτόματης γραφής: Εκποιήσεις, παραποιήσεις, αποσιωπήσεις, ατέρμονες συζητήσεις γύρω από ένα μπουκάλι Jonhy Walker, αναγκαστικές μεσημβρινές κατακλίσεις, βολέματα επ’ ανδραγαθία ΔΗΚΟϊκών σφογγοκωλάριων, πολιτικό άδειασμα υπουργών ανεξαρτήτων, αξιωματούχων και πολιτικών τους συνεργατών, πεντάλεπτες συναντήσεις με τη συμμορία της ΠΑΣΥΔΥ και μουκταραίοι. Ατέλειωτες ορδές μουκταραίων, παπάδων, εξαπτέρυγων και άλλων παραγόντων της μικρής κατεχόμενής μας πατρίδας για να σχεδιάσουμε από κοινού τη νέα Κύπρο του μέλλοντος, των μεγάλων ευκαιριών για συμμετοχή σε μια ατέλειωτη πατριωτική διαπλοκή, σε ένα κολασμένο φαγοπότι με στόχο την κυπριακή Ιθάκη, τα glorious British Vergins Islands. Εκεί πραγματώνεται το πανανθρώπινο ιδεώδες: «Απατεώνες όλου του κόσμου ενωθείτε».

Και οι κακάσχημοι

   Στο κέντρο της εικόνας οι κακάσχημοι. Κραδαίνοντας πατριωτικά λάβαρα, κλείστρα των G3 και πλακάτ υπέρ των φτωχών και αδυνάτων οι κεντρώοι πάτρονες βλέπουν πού γέρνει η πλάστιγγα για τον απόλυτο έλεγχο της συμμορίας. Μετρούν ισορροπίες και ετοιμάζονται να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης γονατίζοντας και φιλώντας το χέρι του νέου νονού. Πλαισιώνονται από τις ορδές των Logistics: Τραπεζίτες, δικηγόροι, λογιστές ντιβέλοπερς όλοι δηλώνουν έτοιμοι να υπηρετήσουν το σύστημα. Την πατρίδα, τα ιδεώδη της χώρας μας.
Όλοι αυτοί, όπως καταλαβαίνετε, εκπροσωπούν την Κύπρο που αντιστέκεται. Την Κύπρο που ξέρει να επιβιώνει κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και πού πηγαίνει.