Κυπριακό: Οι δειλοί και τα ογλάνια

Πιστεύω σε μια ενωμένη και δημοκρατική Κύπρο, στην οποία ο κυπριακός λαός (Ε/Κ, Τ/Κ, Αρμένιοι, Μαρωνίτες, Λατίνοι, Ευρωπαίοι, και όποιοι άλλοι έχουν κυπριακή υπηκοότητα) θα μπορούν να ζουν με ειρήνη και ασφάλεια. Αυτή η Κύπρος θα μπορούσε να διαπρέψει στην περιοχή μας και την ίδια στιγμή να λειτουργήσει ως ισότιμος εταίρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως κράτος και ως μέλος του ισχυρού πυρήνα της ευρωζώνης και σίγουρα όχι ως περιουσιακό της στοιχείο, όπως δήλωσε προχθές ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Δυστυχώς αυτό το ρεαλιστικό και λογικό όραμα δεν το προωθούν σοβαρά ούτε οι Ελληνοκύπριοι ούτε οι Τουρκοκύπριοι πολιτικοί. Οι πρώτοι δείχνουν δειλοί. Οι  δεύτεροι λειτουργούν περισσότερο ως ογλάνια της Άγκυρας.


Οι Τ/Κ πολιτικοί


Ρώτησα κάποτε τον Κουντρέτ Όζερσαϊ, όταν τον προσκαλέσαμε στον «Πολίτη» για μια ανοικτή συζήτηση, γιατί ο ίδιος και η ομάδα του όταν πριν μερικά χρόνια «διαπραγματεύτηκαν» τη βόρεια ΑΟΖ της Κύπρου με την Τουρκία συμφώνησαν σε ένα ποσοστό 80:20 υπέρ της Τουρκίας. Αντέτεινα ότι οι Ε/Κ πολιτικοί είχαν συμφωνήσει για τη νότια ΑΟΖ με την Αίγυπτο και το Ισραήλ στη λογική της μέσης γραμμής, δηλαδή στο 50:50. Η απάντησή του ήταν η εξής: «Εγώ δεν είμαι μέρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όταν δε κάθε μήνα πληρώνομαι τον μισθό μου από την τουρκική πρεσβεία, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω σε κάτι διαφορετικό από αυτό που έβαλε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών στο τραπέζι». Η απάντηση του κ. Οζερσάι έχω την εντύπωση ότι (με εξαίρεση ίσως τον Μουσταφά Ακιντζί και μερικούς άλλους) καλύπτει την πλειονότητα των Τ/Κ πολιτικών σε ολόκληρο το spectrum των σχέσεων της τ/κ κοινότητας με την Τουρκία, αγγίζοντας φυσιολογικά και τη λύση του Κυπριακού. Με αυτόν τον τρόπο οι Τ/Κ πολιτικοί προδίδουν την Κύπρο ως πατρίδα τους, την κοινότητά τους και τις νέες τ/κ γενιές που έρχονται, επιτρέποντας τη μετατροπή της βόρειας Κύπρου σε προτεκτοράτο της Άγκυρας.

Γιατί είναι ογλάνια

Ιστορικά ομιλούντες, ο μόνος πραγματικός ηγέτης που είχαν οι Τ/Κ ήταν ο Ραούφ Ντενκτάς. Ο οποίος πάλεψε για τα δικαιώματα των Τ/Κ επενδύοντας στα ανόητα λάθη του Μακαρίου και των διαδόχων του από το 1963 και μετά. Η μάχη του Ραούφ δόθηκε για πραγματικά δικαιώματα των Τ/Κ όπως ήταν η πολιτική τους ισότητα και εν γένει η νομή της εξουσίας στην Κυπριακή Δημοκρατία της οποίας ήταν συνιδρυτές. Βεβαίως κι αυτός από κεκτημένη ταχύτητα δεν αντιλήφθηκε τις σημαντικές αλλαγές που επισυνέβησαν εν τω μεταξύ στους κόλπους της ε/κ κοινότητας τα τελευταία χρόνια. Ειδικότερα μετά το τραυματικό 2004 για τους Ε/Κ η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων και στην πλειοψηφία τους οι Ε/Κ πολίτες έμαθαν επιτέλους να κάνουν τον διαχωρισμό ότι άλλο Τουρκία, άλλο Τουρκοκύπριοι. Στο διάστημα αυτό έμπρακτα οι Τ/Κ έχουν πάρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σχεδόν ό,τι τους αναλογεί:

• Έχει εμπεδωθεί με κάθε τρόπο ότι θα έχουμε λύση ομοσπονδίας με τ/κ συνιστών κρατίδιο το οποίο θα έχει πλήρη πολιτική ισότητα με το ε/κ.
• Έχει ξεκαθαρίσει ότι οι Τ/Κ είναι πολίτες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αμέσως μετά τη λύση θα έχουν όλο το ευρωπαϊκό κεκτημένο στη διάθεσή τους.
• Έχει ξεκαθαρίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ότι οι φυσικοί πόροι της Κύπρου (και το φυσικό αέριο) θα ανήκουν στο ομόσπονδο κράτος και ότι η τ/κ κοινότητα θα παίρνει τα 5/6 των ομοσπονδιακών οικονομικών πόρων για ανάπτυξη, μέχρις ότου φθάσει στο ίδιο επίπεδο με την ε/κ κοινότητα.
• Έχει συμφωνηθεί ότι η Γερουσία η οποία θα εκφράζει την πολιτική ισότητα θα είναι 50:50. Το ίδιο θα ισχύσει και για το Ανώτατο Δικαστήριο. 

Με βάση τα πιο πάνω, κι αν οι Τ/Κ ηγέτες σήμερα εκπροσωπούσαν τα πραγματικά συμφέροντα των Τ/Κ, θα έπρεπε να ήταν πολύ πιο θετικοί, από ό,τι δηλώνουν, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θα έπρεπε αυτοί να πιέζουν την Τουρκία για λύση, αφού τα πραγματικά τους συμφέροντα διασφαλίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αντί αυτού, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δείχνουν ότι περισσότερο εκπροσωπούν τα συμφέροντα της Άγκυρας παρά των Τουρκοκυπρίων.


Οι Ε/Κ ανίκανοι


Μπροστά σε αυτό το φαινόμενο η ε/κ ηγεσία έχει αναπτύξει τη θεωρία ότι οι Τ/Κ δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις, οπότε έχουν αναπτύξει τη δόγμα ότι «το κλειδί της λύσης βρίσκεται στην Άγκυρα». Πρόκειται για μια προβληματική επί της ουσίας ανάλυση. Κι αυτό διότι οι παρενέργειες που προκαλεί στη διπλωματία των Ε/Κ ζημιώνουν ολόκληρη την Κύπρο: στην πράξη, η Άγκυρα δεν ενδιαφέρεται ούτε για τους Τ/|Κ ούτε για τους Ε/Κ. Η δράση της στην κυπριακή ΑΟΖ βοά: χρησιμοποιώντας τους Τ/Κ πολιτικούς στον βορά έχει δήθεν υπογράψει συμφωνία διά της οποίας έχει πάρει το 80% της θάλασσας στη βόρεια Κύπρο. Εξ ονόματος των ιδίων πολιτικών επιχειρεί να ελέγξει τη νότια ΑΟΖ της Κύπρου, βγάζοντας στο σεργιάνι το Barbaros. Την ίδια στιγμή αμφισβητεί από το 2011 και τη δυτική ΑΟΖ της Κύπρου, ζητώντας άμεση διαπραγμάτευση με την Αίγυπτο, υποστηρίζοντας ότι η Κύπρος ως νησί δεν δικαιούται ΑΟΖ. Με λίγα λόγια, η Τουρκία επιθυμεί να ελέγξει την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου για τον εαυτό της και όχι για κάποιους αφελείς Τ/Κ πολιτικούς.
Αυτά βεβαίως δεν σημαίνουν ότι η Τουρκία, ως μια μεγάλη χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν έχει δικαιώματα ή και νόμιμες διεκδικήσεις. Ούτε είναι δυνατόν να αποδεχτεί αποκλεισμό της από τον ενεργειακό σχεδιασμό της περιοχής. Θα πρέπει ωστόσο να πειστεί ότι αυτό δεν μπορεί να κάνει εις βάρος μικρότερων κρατών, όπως η Κύπρος. Και ο πιο πειστικός σύμβουλος να της το υποδείξει αυτό θα ήταν η ίδια η τουρκοκυπριακή κοινότητα, αν βεβαίως η κοινότητα αυτή διέθετε μια σοβαρή ηγεσία.

Κάπου εδώ ξεκινά και η ανικανότητα της ε/κ ηγεσίας. Η οποία, αντί να κτίζει με την τ/κ κοινότητα, χαλά, προσφέροντας τους Τ/Κ στο πιάτο της Τουρκίας. Η οποία, αντί να ξεγυμνώσει την Τουρκία από επιχειρήματα του τύπου «κάνω έρευνες στη νότια ΑΟΖ της Κύπρου κατ’ εντολήν των Τ/Κ», βάζοντας το φυσικό αέριο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αναστέλλει τη συμμετοχή της στις συνομιλίες στο Κυπριακό και κινείται σε λογικές αντιπαλότητας και αποκλεισμού της Τουρκίας από το ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τη δράση της. Αντί να κτίζει γέφυρες με τους Τ/Κ, αποδεχόμενη θαρραλέα ΜΟΕ, στην ουσία συλλήβδην κάνει προεκλογική εκστρατεία υπέρ του σκληροπυρηνικού Έρογλου, ο οποίος αναμένεται να κάνει περίπατο στις εκλογές του Μαρτίου.


Αμερικανοί - «Αφροδίτη»

Το μόνο ελαφρυντικό στοιχείο για την ε/κ πλευρά είναι οι μικρές ποσότητες φυσικού αερίου που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή διαθέσιμες. Τα 3 τρισ. κυβικά πόδια του οικοπέδου 12 για εμπορικούς λόγους μάλλον θα κινηθούν προς την Αίγυπτο με βάση τους σχεδιασμούς των Αμερικανών και τη σύμφωνο γνώμη του Ισραήλ. Αυτό που ίσως αλλάξει τον ρου των εξελίξεων στο Κυπριακό είναι οι τυχόν θετικές ανακοινώσεις της ΕΝΙ-KOGAS τους επόμενους μήνες στο οικόπεδο 9. Αν έως τον ερχόμενο Μάρτη, όταν θα ολοκληρωθούν οι γεωτρήσεις, η Κύπρος διαθέτει έστω 10 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, όχι μόνο πρέπει να το βάλει στο τραπέζι, αλλά μπορεί να έχει και την τελική λύση του Κυπριακού μέχρι το τέλος του 2015. Για να γίνει βέβαια αυτό θα πρέπει οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι πολιτικοί να αποφασίσουν ότι από κοινού θα δώσουν τη μάχη για την Κύπρο. Μπορεί κανείς να τους το εξηγήσει;