Τα κόμματα ετοιμάζονται για βουλευτικές εκλογές. Ετοιμάζουν πλάνα, αναζητούν υποψηφίους, συνθήματα, πολιτικές προσεγγίσεις και κλείνουν διαφημιστικές πινακίδες. Οι δημοκρατικές διαδικασίες πάνω από όλους και όλα, για να υπηρετηθεί ο λαός από τους άριστους των αρίστων. Το Κυπριακό, σύμφωνα με διάφορους κομματάρχες, δεν χάθηκε ο κόσμος αν πάρει ακόμα μία παράταση. Τι είναι ένας ακόμα χρόνος, για παράδειγμα; Εδώ καρτερούμε μέρα νύκτα για 41 χρόνια, τι θα αλλάξει αν καρτερούμε 42 χρόνια; Φτάνει να φυσά εκείνος ο δροσερός αέρας ο οποίος θα ανατρέψει τα πάντα, κατά τον ποιητή!
Από την άλλη και ο Πρόεδρός μας κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για τη λύση. Σε κάθε ευκαιρία μιλά για τη επίλυση του Κυπριακού, δείχνει αποφασισμένος, αλλά βεβαίως δεν ξεχνά ότι έχουμε και ένα κράτος την υπόσταση του οποίου οφείλουμε διαχρονικά να στηρίξουμε. Όπως εξάλλου λέει και ο Νικόλας Παπαδόπουλος, το μόνο μας όπλο είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, έστω μισή, έστω καταχρεωμένη και ανυπόληπτη πολιτικά. Ετοιμάζεται λοιπόν ο Πρόεδρός μας, μετά την παρακολούθηση της στρατιωτικής παρέλασης της 1ης Οκτωβρίου, για νέες εξορμήσεις στην Παλαιστίνη, στην Κίνα, την Ιορδανία, την Ισπανία, μετά την εντυπωσιακή παρουσία του στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο, οπότε δεν μπορεί να βρει χρόνο για το Κυπριακό. Θα δει αύριο τον Ακιντζί, θα τον ξαναδεί σε έναν μήνα και μετά βλέποντας και κάνοντας, αναλόγως των καιρικών συνθηκών (του αέρα) και του τι θα προκύψει από τις τουρκικές εκλογές.
Δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε επίσης και τη στάση του μυξοκλαίοντος Ακιντζί, όπως τον αποκαλούν οι σύντροφοι του Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Συνομιλούσε μαζί μας μέχρι τον Ιούλιο, και προφανώς σαγηνευμένος από την επιθετική αγάπη του Νίκαρου μας έδωσε τις ποσοστώσεις πληθυσμού, το όνομα της ομοσπονδίας αλλά κυρίως αναγνώρισε ότι οι Ε/Κ ιδιοκτήτες γης στον Βορρά έχουν ψυχή και δικαιώματα τα οποία πρέπει να συζητηθούν. Από τη μια οι διαμαρτυρίες των Τ/Κ, που σύμφωνα με δημοσκοπήσεις τάσσονται τώρα εναντίον της λύσης, και από την άλλη η κλήση του από την Τουρκία τον συνέφεραν.
Το Κυπριακό εν ολίγοις με βάση τις εξελίξεις των τελευταίων βδομάδων επανήλθε στις γνωστές του διαστάσεις. Στην εξωτερική και την εσωτερική του πτυχή. Εξωτερική πτυχή ορίζονται συνήθως τα θέλω της Τουρκίας και εσωτερική τα θέλω ή δεν θέλω των Κυπρίων. Η Τουρκία, λόγω εκλογών και γεωπολιτικής, είναι χαμένη στο διάστημα. Οι Κύπριοι πολιτικοί, Ε/Κ και Τ/Κ, είναι μια ιδιότυπη ράτσα. Είναι όλοι τους πολιτικά ανώριμοι, αλλά το δικό τους το ξέρουν πάντα. Πάνω από όλα λοιπόν η καρέκλα, μετά η διασύνδεση με τους λεφτάδες του τόπου και στη συνέχεια όλα τα άλλα. Καθόμαστε εν ολίγοις καλά, περνάμε καλά, τρώμε καλά (προχθές, πληροφορούμαι, σε μια συνάθροιση σκεπτόμενων Ε/Κ και Τ/Κ για το Κυπριακό καταναλώθηκαν 8 ντουζίνες αμπελοπούλια) και στη συνέχεια προβληματιζόμαστε για το μέλλον αυτού του υπέροχου λαού.
Γιατί είναι υπέροχος ο κυπριακός λαός;
Αν δεν προκύψει κάτι συνταρακτικό τον Νοέμβριο στο Κυπριακό, πάμε για βουλευτικές τον Μάη του 2016, με το 2018 να αχνοχαράζει για τις προεδρικές, αφού από το 2017 θα αρχίσουμε να αναζητούμε υποψηφίους. Ο Νίκαρος λογικά θα πάει σπίτι του, ο Φούλης θα βγει στην αναζήτηση υποψηφίου, ο Άντρος θα αναζητά από την εν εξελίξει αριστερή πασαρέλα τον δικό του υποψήφιο, ενώ οι Νικόλας και Λιλλήκας θα σφάζονται ποιος θα εκπροσωπήσει τον κεντρώο εθνικιστικό χώρο. Δεν ευκαιρούμε εν ολίγοις για συζήτηση του περιουσιακού, το οποίο σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο αγκάθι. Το οποίο βέβαια αν λύσουμε πάμε σε δημοψηφίσματα τον Μάρτιο, γιατί ορθά το είπε ο Άιντε και σας διαβεβαιώ ότι δεν είναι μάντης ο άνθρωπος. Κοινή λογική διαθέτει. Εμείς βεβαίως περί άλλα τυρβάζουμε. Οπότε χαλαρά, κυπριακέ λαέ!
Από την άλλη και ο Πρόεδρός μας κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για τη λύση. Σε κάθε ευκαιρία μιλά για τη επίλυση του Κυπριακού, δείχνει αποφασισμένος, αλλά βεβαίως δεν ξεχνά ότι έχουμε και ένα κράτος την υπόσταση του οποίου οφείλουμε διαχρονικά να στηρίξουμε. Όπως εξάλλου λέει και ο Νικόλας Παπαδόπουλος, το μόνο μας όπλο είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, έστω μισή, έστω καταχρεωμένη και ανυπόληπτη πολιτικά. Ετοιμάζεται λοιπόν ο Πρόεδρός μας, μετά την παρακολούθηση της στρατιωτικής παρέλασης της 1ης Οκτωβρίου, για νέες εξορμήσεις στην Παλαιστίνη, στην Κίνα, την Ιορδανία, την Ισπανία, μετά την εντυπωσιακή παρουσία του στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο, οπότε δεν μπορεί να βρει χρόνο για το Κυπριακό. Θα δει αύριο τον Ακιντζί, θα τον ξαναδεί σε έναν μήνα και μετά βλέποντας και κάνοντας, αναλόγως των καιρικών συνθηκών (του αέρα) και του τι θα προκύψει από τις τουρκικές εκλογές.
Δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε επίσης και τη στάση του μυξοκλαίοντος Ακιντζί, όπως τον αποκαλούν οι σύντροφοι του Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Συνομιλούσε μαζί μας μέχρι τον Ιούλιο, και προφανώς σαγηνευμένος από την επιθετική αγάπη του Νίκαρου μας έδωσε τις ποσοστώσεις πληθυσμού, το όνομα της ομοσπονδίας αλλά κυρίως αναγνώρισε ότι οι Ε/Κ ιδιοκτήτες γης στον Βορρά έχουν ψυχή και δικαιώματα τα οποία πρέπει να συζητηθούν. Από τη μια οι διαμαρτυρίες των Τ/Κ, που σύμφωνα με δημοσκοπήσεις τάσσονται τώρα εναντίον της λύσης, και από την άλλη η κλήση του από την Τουρκία τον συνέφεραν.
Το Κυπριακό εν ολίγοις με βάση τις εξελίξεις των τελευταίων βδομάδων επανήλθε στις γνωστές του διαστάσεις. Στην εξωτερική και την εσωτερική του πτυχή. Εξωτερική πτυχή ορίζονται συνήθως τα θέλω της Τουρκίας και εσωτερική τα θέλω ή δεν θέλω των Κυπρίων. Η Τουρκία, λόγω εκλογών και γεωπολιτικής, είναι χαμένη στο διάστημα. Οι Κύπριοι πολιτικοί, Ε/Κ και Τ/Κ, είναι μια ιδιότυπη ράτσα. Είναι όλοι τους πολιτικά ανώριμοι, αλλά το δικό τους το ξέρουν πάντα. Πάνω από όλα λοιπόν η καρέκλα, μετά η διασύνδεση με τους λεφτάδες του τόπου και στη συνέχεια όλα τα άλλα. Καθόμαστε εν ολίγοις καλά, περνάμε καλά, τρώμε καλά (προχθές, πληροφορούμαι, σε μια συνάθροιση σκεπτόμενων Ε/Κ και Τ/Κ για το Κυπριακό καταναλώθηκαν 8 ντουζίνες αμπελοπούλια) και στη συνέχεια προβληματιζόμαστε για το μέλλον αυτού του υπέροχου λαού.
Γιατί είναι υπέροχος ο κυπριακός λαός;
Πρώτον, γιατί σε ποσοστό 50% δεν ψηφίζει. Οπότε οι λιγοστοί ψηφοφόροι των κομμάτων αυτομάτως διπλασιάζονται.
Δεύτερον, γιατί τον κλέβουν, τον διαλύουν, τον εξευτελίζουν κι αυτός δεν αντιδρά, νομιζόμενος ότι έτσι αντιστέκεται.
Τρίτον, γιατί στην πλειοψηφία του θεωρεί ότι το Κυπριακό θα λυθεί διά της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος και όχι μέσα από μια διαδικασία σκληρών διαπραγματεύσεων.
Εν ολίγοις...Δεύτερον, γιατί τον κλέβουν, τον διαλύουν, τον εξευτελίζουν κι αυτός δεν αντιδρά, νομιζόμενος ότι έτσι αντιστέκεται.
Τρίτον, γιατί στην πλειοψηφία του θεωρεί ότι το Κυπριακό θα λυθεί διά της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος και όχι μέσα από μια διαδικασία σκληρών διαπραγματεύσεων.
Αν δεν προκύψει κάτι συνταρακτικό τον Νοέμβριο στο Κυπριακό, πάμε για βουλευτικές τον Μάη του 2016, με το 2018 να αχνοχαράζει για τις προεδρικές, αφού από το 2017 θα αρχίσουμε να αναζητούμε υποψηφίους. Ο Νίκαρος λογικά θα πάει σπίτι του, ο Φούλης θα βγει στην αναζήτηση υποψηφίου, ο Άντρος θα αναζητά από την εν εξελίξει αριστερή πασαρέλα τον δικό του υποψήφιο, ενώ οι Νικόλας και Λιλλήκας θα σφάζονται ποιος θα εκπροσωπήσει τον κεντρώο εθνικιστικό χώρο. Δεν ευκαιρούμε εν ολίγοις για συζήτηση του περιουσιακού, το οποίο σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο αγκάθι. Το οποίο βέβαια αν λύσουμε πάμε σε δημοψηφίσματα τον Μάρτιο, γιατί ορθά το είπε ο Άιντε και σας διαβεβαιώ ότι δεν είναι μάντης ο άνθρωπος. Κοινή λογική διαθέτει. Εμείς βεβαίως περί άλλα τυρβάζουμε. Οπότε χαλαρά, κυπριακέ λαέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου