Ο εμπλεκόμενος Νίκος Αναστασιάδης

Αν κρίνει κανείς από το προχθεσινό tweet του προέδρου του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλου, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν τα πήγε καθόλου καλά στις Βρυξέλλες, αφού επέτρεψε στην Τουρκία να ανοίξει ένα ακόμα κεφάλαιο στις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις χωρίς η Κύπρος να πάρει τίποτα. Συμπέρασμα: αντί η Κύπρος να πει το μεγάλο «ΟΧΙ», σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο, είπε το μεγάλο «ΝΑΙ». Να υπενθυμίσουμε βέβαια στον νεαρότερο τότε Νικόλα ότι τον Δεκέμβριο του 2004 ο μακαριστός Τάσσος Παπαδόπουλος είπε πρώτος ένα πελώριο «ΝΑΙ» στις ενταξιακές της Τουρκίας ...έναντι όχι της λύσης του Κυπριακού, αλλά της ομαλοποίησης των σχέσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τουρκία. Δηλαδή, η Τουρκία από το 2004 και εξής δεν πιέζεται για λύση του Κυπριακού, τουτέστιν για την επιστροφή εδαφών και των προσφύγων στα σπίτια τους, αλλά για να ανοίξει κάποια λιμάνια και αεροδρόμια. Κι αυτό γιατί αυτή ήταν η επιλεχθείσα τακτική τότε του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος έβλεπε ότι μετά το βροντερό «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του Απριλίου του 2004 δεν είχε κανένα περιθώριο αξιοπιστίας να διαπραγματευθεί κάτι άλλο. Ο Νίκος Αναστασιάδης βέβαια είναι εμπλεκόμενος και αποφασισμένος από το 2004 στην επίλυση της ουσίας του Κυπριακού και όχι σε μεσοβέζικες λύσεις μέσω των οποίων θα διαιωνίζεται το status quo. Ο εμπλεκόμενος λοιπόν Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος αποδεικνύεται ο καλύτερος μαθητής του Βάσου Λυσσαρίδη και της θεωρίας των εμπλεκομένων συμφερόντων, πήγε στις Βρυξέλλες προχθές, αλλά και στις 11 Μαρτίου, όχι για να μπουρδουκλώσει τη λύση, όχι για να επιστρέψει πίσω υπό τους ήχους των ιαχών των οπαδών τού status quo, αλλά έχοντας πλήρη επίγνωση ότι από το 1974 αυτός και η γενιά του χρωστούν στους 160.000 Ε/Κ και τους 50.000 Τ/Κ πρόσφυγες, μια απάντηση. Και η απάντηση δεν είναι άλλη από αυτήν της επανένωσης της χώρας μας. Τα εμπλεκόμενα Από τις 11 Μαρτίου είχε διαγνώσει και τις τάσεις και τα εμπλεκόμενα στους κόλπους της ΕΕ αλλά και της Τουρκίας. Ο Νταβούτογλου, εκμεταλλευόμενος την προσφυγική κρίση, ξεκίνησε επιθετικά, ζητώντας χρήματα, άνοιγμα όλων των κεφαλαίων και βίζες. Η ελευθεροποίηση των βιζών, δηλαδή ο κάθε Τούρκος πολίτης να ταξιδεύει ελεύθερος στην ΕΕ, ήταν εξυπαρχής casus belli για πολλές χώρες. Κυρίως όμως για τη Βρετανία, η οποία στις 23 Ιουνίου πάει σε δημοψήφισμα για Brexit. Ο Κάμερον σαφέστατα θέλει να μείνει εντός, οπότε, βίζες γιοκ. Λογικά η πίεση θα έπεφτε στην Κύπρο για να ανοίξει κεφάλαια, προϊούσης δε της συμφωνίας Ελλάδας – Τουρκίας για επιστροφή προσφύγων στη δεύτερη η Κύπρος κινδύνευε να βρεθεί αντιμέτωπη ακόμα και με την Ελλάδα, αν ο Αναστασιάδης επέμενε σε βέτο. Σε αυτό το σημείο ο Κύπριος Πρόεδρος εκμεταλλεύθηκε τη δυσαρέσκεια του προέδρου της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ για τις κρυφές συμφωνίες Γερμανίας – Ολλανδίας με τον Νταβούτογλου, και θαρραλέα και στις δύο συνόδους ξεκαθάρισε τη θέση του: «Την ώρα που θέλω να επανενώσω την πατρίδα μου δεν θέλω να με φέρετε σε αντιπαράθεση με την Τουρκία και την Ελλάδα, φορτώνοντας το προσφυγικό στους ώμους της Κύπρου». Άρπαξε το επιχείρημα ο Κάμερον, έδειξε μεγαλοψυχία ο Ολάντ και άνοιξε ένα κεφάλαιο στην Τουρκία που δεν είχε μπλοκάρει η Κύπρος, με αποτέλεσμα ο κύριος Νταβούτογλου να δεχθεί μια συναινετική λύση. Στις 11 του Μάρτη, εξάλλου, δεν κρύφτηκε ούτε από τον ίδιο τον κ. Νταβούτογλου με τον οποίο συναντήθηκε διακριτικά για περισσότερο από 20 λεπτά: «Η Κύπρος, αν λυθεί το Κυπριακό, θα είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ». Κατά την ίδια συνάντηση, ο Νίκος Αναστασιάδης απέρριψε μεσοβέζικες λύσεις για άνοιγμα της Τύμπου έναντι ενός λιμανιού, αφού εξήγησε ότι άλλα λέει το πρωτόκολλο της Άγκυρας και άλλα προνοεί η πρόταση για Τύμβου και Βαρώσι. Ο κ. Νταβούτογλου, ο οποίος επίσης γνωρίζει πολύ καλά το παιχνίδι των εμπλεκομένων συμφερόντων, απεδείχθη μετριοπαθής. Θέλει αυτήν την περίοδο περισσότερη Ευρώπη για να αντιμετωπίσει εσωτερικά τον Ερντογάν. Θέλει Ευρώπη, γιατί πλέον δεν μπορεί να παίζει παιχνίδια με τη Ρωσία, θέλει Ευρώπη γιατί οι Αμερικανοί, οι Ισραηλινοί, οι Ιρανοί και οι Αιγύπτιοι δεν θεωρούν την Τουρκία αξιόπιστη. Γνωρίζει λοιπόν ότι μέσω Κύπρου και Ελλάδας θα μπορούσε να ανοίξει διόδους σε μια ασφυκτική περικύκλωση που έχει οδηγηθεί η χώρα του τελευταίως. Το Κυπριακό Έμμεσα πλην σαφώς, το μήνυμα του Προέδρου ήταν σαφές: «Ενθαρρύνετε τους Τ/Κ στο Τραπέζι των διαπραγματεύσεων να προχωρήσουμε σε λύση το συντομότερο δυνατόν». Και το είπε αυτό ο Κύπριος Πρόεδρος ενώπιον και των 27 ηγετών της ΕΕ, και έπεισε, δημιουργώντας για πρώτη φορά στα ευρωπαϊκά δεδομένα ένα ισχυρότατο μπλοκ στήριξης προς την Κύπρο. Το είπε χωρίς να μπαίνει επί της ουσίας του Κυπριακού και χωρίς ίχνος υποτίμησης προς τον συνομιλητή του στην Κύπρο Μουσταφά Ακιντζί, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι μια βιώσιμη λύση δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη συγκατάθεση των Τουρκοκυπρίων. Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να εμπεδώσει ο κ. Ακιντζί, αναλαμβάνοντας τις δικές του ευθύνες στη συνάντηση της 28ης Μαρτίου με τον Νίκο Αναστασιάδη. Από την άλλη, βέβαια, ο πάντα… εμπλεκόμενος Νίκος Αναστασιάδης κατάφερε να ξαναβάλει προχθές το Κυπριακό στις ράγες της πάγιας πολιτικής που οι Γιώργος Βασιλείου και Γλαύκος Κληρίδης συμφώνησαν με την Ελλάδα αλλά και την ΕΕ. Δηλαδή, λύση του Κυπριακού και ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Στην προχθεσινή σύνοδο, ο Αχμέτ Νταβούτογλου πήρε ψίχουλα σε σχέση με αυτά που ζητούσε. Η μεγάλη εικόνα όμως τον ευνοεί. Η Τουρκία ξαναμπαίνει σε τροχιά ένταξης στην ΕΕ, αν και όποτε είναι έτοιμη να ενταχθεί, αλλά η ένταξή της περνά από τη λύση του Κυπριακού. Αυτό οφείλεται στον ...εμπλεκόμενο Νίκο Αναστασιάδη. Ο οποίος δεν πήγε στις Βρυξέλλες για να παίξει τα παιχνίδια του Τάσσου και της ομαλοποιήσης χωρίς λύση  ούτε για να μηρυκάσει τα νέα βροντερά «ΟΧΙ» του Νικόλα Παπαδόπουλου, συζητώντας για αεροδρόμια και λιμάνια. Πήγε με την μεγάλη εικόνα της λύσης του Κυπριακού. Με στόχο να δικαιώσει τον λαό της Κύπρου και να δώσει μέλλον στους νέους αυτής της χώρας.