Ποιοι κάνουν αντικατοχικό αγώνα;

Τι είναι τελικά αντικατοχικός αγώνας; Να αφήνεις τις εκκλησιές να γίνονται τζαμιά, να ρημάζονται, να γκρεμίζονται ή να τις επαναφέρεις, να τις λειτουργείς και να τις συντηρείς;

Ο Τάκης Χατζηδημητρίου και ο Μόρφου Νεόφυτος είμαι σίγουρος ότι έχουν να μας πουν πολλά επ’ αυτού.

 

Τι είναι αντικατοχικός αγώνας; Να αφήνεις τα αρχαία θέατρα να χορταριάζουν ή να τα γεμίζεις με 4.000 Ε/Κ και Τ/Κ για να παρακολουθήσουν αρχαία ελληνική τραγωδία ονειρευόμενοι την ώρα της επανένωσης;　

Ο πρόεδρος του ΘΟΚ Γιάννης Τουμαζής, μετά την εμπειρία που αποκόμισε την Παρασκευή το βράδυ ανεβάζοντας τον «Ιππόλυτο» στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας, επίσης έχει πολλά να μας πει.

Βέβαια υπάρχουν και πολλοί αξιόλογοι συμπολίτες μας οι οποίοι διαφωνούν με τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Διά των εκδηλώσεων αυτών, λένε, αναγνωρίζουμε την κατοχή, επισκεπτόμαστε την πατρίδα ως φιλοξενούμενοι των κατακτητών, προσφέρουμε άλλοθι σε μια εικόνα εξομάλυνσης της εισβολής και του απαράδεκτου status quo.

　

Τώρα κατάλαβαν;

　

　

Τα επιχειρήματα αυτά τα ακούμε εδώ και 41 χρόνια. Μας κατατρύχουν όλους. Την ίδια στιγμή, όμως, όλο και περισσότερο εμπεδώνουμε τη στασιμότητα. Η οποία διά της άγονης παρέλευσης του χρόνου διχοτομεί τη χώρα μας. Οπότε εύλογα κάθε καλόπιστος Κύπριος θέτει κάποια ερωτήματα:

• Διά της καταγγελτικής μας στάσης πόσοι Τούρκοι στρατιώτες έφυγαν από την Κύπρο από το 1974;
• Τι ποσοστό εδάφους της κατεχόμενης χώρας έχει επιστραφεί στους νόμιμους ιδιοκτήτες της; Πόσοι Ε/Κ πρόσφυγες έχουν επιστρέψει στα σπίτια και τις πατρογονικές τους περιουσίες; Ο χρόνος μέσα από την αδυσώπητη πορεία του έχει δημιουργήσει δυστυχώς πολλά τετελεσμένα. Τα οποία πέραν του ότι δεν ξεκινούν από το 1974, πολλά απ’ αυτά τα ξεχνάμε. Επιμένοντας κατά καιρούς στην ανάπλαση επιλεκτικών αναμνήσεων.

• Το κράτος μας πάσχει από το 1963 όταν αποχώρησαν από αυτό οι Τ/Κ με σοβαρές δικές μας ευθύνες
• Το κράτος μας διχοτομήθηκε de facto όταν η Ελλάδα, σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, παραβίασε τις συνθήκες και το Σύνταγμα και επενέβη στην Κύπρο διά του πραξικοπήματος, δίνοντας έτσι ευκαιρία στην Τουρκία να κάνει τη δική της παράνομη εισβολή.
• Το ενιαίο κράτος του 1960 μάς τέλειωσε το 1977 όταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος υπέγραψε με τον Ντενκτάς διπεριφερειακή ομοσπονδία καθορίζοντας στη συνέχεια την πορεία των διαπραγματεύσεων.
• Από το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003, με την ανοχή του Τάσσου Παπαδόπουλου, χιλιάδες Κύπριοι επισκέπτονται το βόρειο μέρος της Κύπρου επιδεικνύοντας την ταυτότητά τους, για να παίξουν στα καζίνα.Διά της συμφωνίας της πράσινης γραμμής που υπέγραψε ο Τάσσος Παπαδόπουλος οι Ε/Κ αγοράζουν από τα σούπερ μάρκετ πορτοκάλια από την κατεχόμενη Μόρφου, λεμόνια από τη Λάπηθο και μανιτάρια από την Καρπασία. Σήμερα και χαλλούμι.
• Μετά την απόφαση Δημόπουλος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2009, χιλιάδες Ε/Κ πρόσφυγες έχουν προσφύγει στην τ/κ επιτροπή αποζημιώσεων πωλώντας τις περιουσίες τους στα κατεχόμενα.
• Μέσα από σειρά ΜΟΕ που έχουν τεθεί σε εφαρμογή, χιλιάδες Ε/Κ μεταβαίνουν στα κατεχόμενα και επιδιορθώνουν ή λειτουργούν εκκλησίες.

Η παράνοια

　

Όλα τα πιο πάνω συνθέτουν την παράνοια του Κυπριακού αλλά ταυτοχρόνως καθορίζουν τις δύο μοναδικές επιλογές που έχουμε. Επιλογές τις οποίες έχουν καθορίσει οι πολιτικοί μας διά των αποφάσεών τους και ο λαός διά της καθημερινής του πρακτικής. Ποιες είναι αυτές;

Πρώτον, θα κινηθούμε σε μια διαδικασία ομαλοποίησης μέσω των πιο πάνω ενεργειών οι οποίες σταδιακά θα καταλήξουν σε διχοτόμηση της χώρας μας με βάση το υπάρχον status quo
Δεύτερον, θα προχωρήσουμε θαρραλέα σε μια διευθέτηση του Κυπριακού στη λύση ομοσπονδίας μέσω της οποίας θα αποκατασταθούν σε μεγάλο βαθμό τα ανθρώπινα δικαιώματα, μερικώς τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και θα πάρουμε πίσω σημαντικά ποσοστά εδάφους υπό ε/κ διοίκηση.
　
　

Ο ρεαλισμός

　

　

Οι 4.000 Ε/Κ και Τ/Κ που παρακολούθησαν την παράσταση του «Ιππόλυτου» στη Σαλαμίνα δείχνουν να είναι έτοιμοι να κινηθούν παρόλες τις δυσκολίες στη διευθέτηση του Κυπριακού μέσω μιας συμφωνημένης λύσης η οποία μπορεί ξανά να οδηγήσει τη χώρα μας προς την ευημερία και την πρόοδο.

Κρίνοντας μέσα από την ανακοίνωση 71 συμπατριωτών μας για τη Σαλαμίνα, μάλλον επιθυμούν να διαμαρτύρονται για να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους, προετοιμάζοντας με αυτό τον τρόπο τις νέες γενεές να υποδεχτούν το παλαιό γνωστό σύνθημα: «Πάλιν με χρόνια με καιρούς πάλιν δικά μας θα ’ναι».

Εν κατακλείδι όποιοι νομίζουν ότι το Κυπριακό θα λυθεί μέσα από συναισθηματικές ανακοινώσεις και όχι μέσα από έναν καθημερινό αγώνα αυτογνωσίας, συμφιλίωσης και ναι, συμβιβασμών, ας μας πουν πρακτικά πώς θα γίνει αυτό.　
Κατά την ταπεινή μου γνώμη το να επαναλαμβάνει κάποιος εδώ και 41 χρόνια τα ίδια και τα ίδια, χωρίς να κάνει κάτι, δεν συνιστά αντικατοχικό αγώνα, αλλά συμβιβασμό με την κατοχή.