Όταν κλαίνε οι κροκόδειλοι

Μου περιέγραφε ένας καθηγητής την εικόνα εκείνου του ψηλόλιγνου μαθητή να στέκεται λίγα μέτρα από την καντίνα του σχολείου του κατά τη διάρκεια του μεγάλου διαλείμματος να κοιτά με βλέμμα σχεδόν απλανές. Δεν είχε λεφτά να αγοράσει τίποτα και ήταν αρκετά εγωιστής να ζητήσει από τη διεύθυνση του σχολείου του να τον εγγράψει στους καταλόγους των απόρων για να παίρνει έστω εκείνο το σάντουιτς που δίνεται δωρεάν.

Δάκρυσε ο καθηγητής όταν μου το έλεγε διότι ως υπεύθυνος του τμήματος του νεαρού ήταν σε θέση να γνωρίζει περισσότερα. Παιδί χωρισμένης οικογένειας... και οι δυο γονείς του εδώ και αρκετούς μήνες στην ανεργία… τον κατέβασαν κανένα δυο φορές από το λεωφορείο διότι δεν είχε εισιτήριο… ζει με τη γιαγιά των 400 ευρώ τον μήνα σύνταξη.

Υπάρχουν χιλιάδες ψηλόλιγνα παιδιά σαν αυτόν στην Κύπρο τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά δεν είδα, πέρα από κάποιους καθηγητές και κάποιους απελπισμένους γονείς, να δακρύζουν. Ούτε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε οι εκατοντάδες πολιτικοί αυτής της χώρας έχουν δάκρυα γι’ αυτά τα παιδιά. Τα δάκρυα τους χαραμίζονται μάλλον για να πεισθούν οι μερικές ακόμα χιλιάδες ηλιθίων που έχουν απομείνει σε αυτή τη χώρα να πιστεύουν ότι οι πολιτικοί νοιάζονται γι’ αυτούς και ότι το πολιτικό σύστημα εργάζεται υπέρ των συμφερόντων του λαού.

• Ο Νίκος Αναστασιάδης δάκρυσε προχθές και έπνιξε μπροστά στις κάμερες ένα λυγμό για την τεράστια απώλεια από την κυβέρνηση του Κυριάκου Κενεβέζου, του Φώτη Φωτίου και του Πέτρου Πετρίδη. Αναλώνεται μάλιστα από την Παρασκευή να τους διασφαλίσει τα προς το ζην. Ο κ. Κενεβέζος θα διορισθεί, λέει, πρέσβης στην Αθήνα, ο κ. Φωτίου θα πάρει κάποια θέση στο Προεδρικό, ενώ κάτι θα βρεθεί και για τον κ. Πετρίδη. Πώς αλλιώς! Αυτοί οι άνθρωποι πάλεψαν για να τον εκλέξουν στην προεδρία της Δημοκρατίας!
• Ο Δημήτρης Χριστόφιας έχυνε δάκρυ μετά λυγμών κάθε φορά που αναφερόταν στους συγγενείς του στο πρόγραμμα της Ελίτας, κάθε φορά που εμφανιζόταν ένας φίλος από τα παλιά και του έλεγε πόσο τεράστιος ήταν, κάθε φορά που του θύμιζαν τα πρώτα του βήματα στο ΑΚΕΛ και την εμπλοκή του στους εργατικούς αγώνες. Το κλάμα του ήταν θαρρώ προϊόν ενός ναρκισσιστικού παραληρήματος απότοκο ενός χρόνιου αυτοθαυμασμού. Όταν μας προέκυψε η κρίση στο Μαρί, όταν 13 άτομα έχασαν τις ζωές τους, δεν είχε φυσιολογικά ούτε ένα δάκρυ γι’ αυτούς. Στέρεψε! Ούτε μια υποψία συγγνώμης δεν μπορούσε να αρθρώσει.
• Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δάκρυσε κατά τη διάρκεια του διαγγέλματός του προ του δημοψηφίσματος, ενώ συνειδητά ψευδόταν ενώπιον του κυπριακού λαού ότι δήθεν προασπιζόταν την Κυπριακή Δημοκρατία. Στην πραγματικότητα -κι όπως φάνηκε σήμερα- αυτό που προασπιζόταν ήταν ένα διεφθαρμένο κατεστημένο το οποίο φοβόταν ότι με τη λύση του Κυπριακού θα έχανε τα υπερπρονόμιά του και το δικαίωμα για αποκλειστική εκμετάλλευση της χώρας.

Τα δάκρυα

Δεν έχω πρόβλημα με κανένα πολιτικό που θέλει να κλάψει, αν τα δάκρυά του καταδεικνύουν ευαισθησίες και την ανθρώπινή του διάσταση, τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνεται ο μέσος άνθρωπος. Σε μια Κύπρο όμως με 70.000 ανέργους, με νέους χωρίς μέλλον και πολύ περισσότερο ένα πιάτο φαΐ, μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να κλαίει για τον Κενεβέζο και τον Φώτη γιατί έφυγαν από την κυβέρνηση; Τι στο διάολο επιλεκτική και διεστραμμένη συγκίνηση είναι αυτή; Τι επαφή τέλος πάντων έχουν οι πολιτικοί αυτής της χώρας με την καθημερινή οικτρή και βάναυση πραγματικότητα που έχει οδηγήσει έναν ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση;





Ο αρχαίος φιλόσοφος και ποιητής του 6ου π. Χ. αιώνα και δάσκαλος του Πυθαγόρα, ο Φερεκύδης από τη Σύρο, έγραψε κάποτε το επίγραμμα: «Εάν η γη ήθελε να συλλάβει εκ των δακρύων της γυναικός, εκάστη ρανίς των θα εγέννα κροκόδειλον». Από αυτή τη ρατσιστική για τη γυναίκα ρήση προέκυψε στα ελληνικά η φράση «κροκοδείλια δάκρυα». Οι κροκόδειλοι και οι πολιτικοί έχουν κάποια κοινά. Όταν θέλουν να ξεγελάσουν τη λεία τους κρύβονται και βγάζουν παράξενους ήχους, όμοιους με κλάμα παιδιού. Πάνω στην προσπάθεια αυτή τρέχουν από τα μάτια τους άφθονα και χοντρά δάκρυα. Ο κροκόδειλος βέβαια κάνει ό,τι κάνει γιατί τέτοια είναι η φύση του και δεν τον κατηγορούμε για αυτό.

Οι κροκόδειλοι επιπλέον απαντώνται μόνον σε τροπικά κλίματα, σε αντίθεση με τους πολιτικούς κροκόδειλους που ζουν παντού. Στην Κύπρο την τελευταία δεκαπενταετία βρήκαν ασφαλή υγροβιότοπο στον λόφο του Προεδρικού μεγάρου και γύρω από το πάρκο που περιβάλλει τη Βουλή. Προσοχή, είναι επικίνδυνοι!